မမလှလှ ခပျရှရှ
ရေးသားသူ – ခမြျမွေ့သာဇံမောငျမောငျနှံ
ဖှံ့ထှားကားစှင့ျ လုံးတဈနသေော တငျသားအစုံပေါျသို့ သနျမာသော လကျဖဝါးနှဈခုက ဘယျညာပေါငျထိပျအပေါျနားဆီမှ ကရြောကျ၍လာသညျ.။ ခငျနှဲ့ရီ နောကျသို့ ပွုံးယောငျသနျးသော မကြျနှာလေးနှင့ျ သမငျလညျပွနျ လှည့ျကွည့ျလိုကျသညျ..။
“ဟင့ျ……ကို….“
သံရှညျလေးနှင့ျ မူလိုကျစဉျ တငျသားအစုံပေါျက လကျနှဈဖကျက ခငျနှဲ့ရီအား နောကျကြောမှ နေ၍ သိုငျးဖကျလိုကျသညျ..။
“ကိုကလညျးကှာ……..“
ခငျမောငျလှငျ၏ မကြျနှာက ခငျနှဲ့ရီ၏ မကြျနှာဘေးသို့ ကပျလိုကျရငျး ပါးပွငျလေးတဈဖကျကို အသံမထှကျအောငျ နမျးလိုကျသညျ..။
“ရီလေး…လာကှာ….တို့ တဈခြီလောကျ ဆှဲကွရအောငျ….“
“ဟာကှာ…ကို ကလဲ.. အခုမှ ဘယျနှဈရကျ ရှိသေးလို့လဲ… ရီလေး တငျပါးကွီးတှေ ပိနျကသြှားမှာပေါ့….“
ခပျခြှဲခြှဲ အသံလေးအဆုံး ခငျမောငျလှငျက သကျပွငျးကို မြှငျးမြှငျးလေး ခလြိုကျသညျ.။
“မလုပျရတာ တဈပတျရှိသှားပွီလေ…..ရီလေး..ရဲ့…“
“အငျးပါ….နောကျ နှဈရကျ သုံးရကျလောကျနမှေ လုပျကှာ..နောျ…ကိုကလဲ…..“
ခငျမောငျလှငျ စိတျပကြျလကျပကြျဖွင့ျ ခငျနှဲ့ရီကို သိုငျးဖကျထားသော လကျအစုံကို ဖယျရှားရုတျသိမျးလိုကျသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ နောကျသို့လှည့ျ၍ ခငျမောငျလှငျနှင့ျ မကြျနှာခငြျးဆိုငျလိုကျသညျ..။
“ကိုယျကလဲ…အိမျထောငျကတြာ ၁၂ နှဈပဲ ရှိနပွေီ ယ.. သားတောငျမှ ၆ တနျး ရောကျနပွေီ…မလြှော့သေးဘူး….“
ခငျမောငျလှငျ ဘာမှ စကားပွနျမပွောမိ…။ သုနျသုနျမှုနျမှုနျ ဖွဈနသေော မကြျနှာကွီးနှင့ျ ခငျနှဲ့ရီကို ပွနျ၍ ကွည့ျနသေညျ..။
“ကဲပါ…စိတျကောကျမနပေါနဲ့…နောကျ ၃ ရကျ…. ဟုတျပွီလား… ရီလေး ကတိပေးပါတယျ…. ကဲ… ရီလေး ဈေးသှားဦးမယျ… ကိုက ဒီနေ့ အလုပျနားတော့ သားကို ကြူရှငျ သှားကွိုပေး… ဟုတျပွီလား…“
“အငျး…….“
ခငျမောငျလှငျ မလှမျးခငြျလှမျးခငြျ ခွလှေမျးမြားဖွင့ျ ကြောခိုငျး၍ ထှကျသှားတော့မှ ခငျနှဲ့ရီက မှနျတငျခုံရှေ့ လှမျးလာပွီး အလှပွငျတော့သညျ..။ ခငျမောငျလှငျက အသကျ ၄၀ ထဲ ရောကျနပွေီ..။ ခငျနှဲ့ရီက ၃၅ နှဈ..၊ ကလေးတဈယောကျအမဆေိုပမေယ့ျ မြိုးရိုးကွောင့ျလားမသိ..။ ခငျနှဲ့ရီက လုံးဝ ကမြသှား..။ သူမကိုယျကိုလညျး သူမ ဂရုစိုကျသူမို့ အလှအပတှကေ အရာမယှငျး..။ လှမွဲ လှလကြျ…။ ရငျးနှီးသူမြားက အပြိုတုနျးကထကျပငျ ပို၍ လှလာသညျဟု ပွောစမှတျ ပွုရသညျ..။
ခငျနှဲ့ရီကို တှေ့သော ယောကျြားတိုငျးက သူမကို ငေး၍ မဆုံး..။ အနားမှာ ယောကျြားဖွဈသူ ပါတာတောငျမှ အရေးမထားကွ..။ ခငျနှဲ့ရီကို ငမျးကွသညျ..။
……………………………………………………..
ခငျနှဲ့ရီတို့နတောက တောငျဒဂုံ (………) ရပျကှကျတှငျ ဖွဈသညျ..။ ခငျပှနျးသညျက ရုံးတကျ ၊ သားက ကြောငျးသှားဆိုတော့ မနကျကို ရုံးခြိနျကြောငျးခြိနျ မှီအောငျ ရပျကှကျထဲက ပြံကညြနေ ဈေးလေးကိုပဲ အမွဲ သှားဝယျလေ့ရှိသညျ..။
ဈေးသို့ ထှကျလာတော့ ညနေ ၅ နာရီ လောကျရှိပွီ..။ ဈေးသို့အသှား လမျးတလြှောကျ၌ ယောကျြားတှကေ သူမကို စောငျး၍တဈမြိုး ငဲ့၍တဈဖုံ ကွည့ျကွတော့ ခငျနှဲ့ရီ စိတျထဲ ပီတိ ဖွဈမိသညျ..။
ပြံကဈြေးလေးထိပျဖကျနားတှငျ ရှိသော လကျဘကျရညျဆိုငျသို့ ရောကျလငြျ လကျဘကျရညျကွိုကျသော ခငျနှဲ့ရီတဈယောကျ လမျးမအစပျတှငျ ရှိသော စားပှဲတှငျ ထိုငျ၍ လကျဘကျရညျသောကျသညျ..။ ဘေးမှ ခှေးခွပေေါျသို့ ဈေးခွငျးတောငျးကို တငျလိုကျသညျ..။ လကျဘကျရညျသောကျရငျး ခငျနှဲ့ရီ၏ မကြျလုံးက ဘေးဘီသို့ ကစားလိုကျမိသညျ..။
“ဟငျ……….“
အသံလေးကတော့ လညျခြောငျးဝတှငျ ပြောကျသှားသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ၏ မကြျနှာလေးကတော့ ပနျးနုရောငျသနျးသှားသညျ..။ ကွည့ျပါဦး… အသားဖွူဖွူ အရပျရှညျရှညျ ခပျခြောခြော ကောငျလေးတဈယောကျ လကျဘကျရညျဆိုငျရှေ့နားက ကှမျးယာဆိုငျပေါျမှနေ သူမကို အငမျးမရ စူးစူးရဲရဲ စိုကျကွည့ျနသေညျ..။ ကောငျလေးက ရှိလှမှ ၁၈ ၊ ၁၉ ပေါ့..။
ခငျနှဲ့ရီမှေးလငြျ သူမ၏ သားအရှယျလောကျပငျ ရှိဦးမညျ..။ ဒီကောငျလေး ဘယျသူဆိုတာ ခငျနှဲ့ရီ ကောငျးကောငျးသိသညျ..။ သူမသားရဲ့ သူငယျခငြျး၏ အဈကို ဇယြော ဆိုသော ကောငျလေး ဖွဈသညျ..။ နေ့တိုငျး ဒီကှမျးယာဆိုငျမှာ လာ၍ ထိုငျနတော တှေ့ရသညျ..။
ခငျနှဲ့ရီ ထိုငျနရောနှင့ျ ကောငျလေးထိုငျနရောက ခပျစောငျးစောငျးလေး..။ ကောငျလေး၏ မကြျလုံးတှကေ သူမရဲ့ တဈကိုယျလုံးကို လှှမျးခွုံထားသညျ..။
“ဟငျ…ငါ….ဘယျလိုဖွဈတာလဲ…“
ခငျနှဲ့ရီ သူမကိုယျ သူမ အံ့သွမိသညျ..။ ကိုယ့ျသားလောကျရှိသော ကောငျလေး၏ အကွည့ျကွောင့ျ အပြိုဖွနျးလေးလို သူမ ရငျတှေ ခုနျနသေညျ..။ ဘေးရှိ ခှေးခွပေေါျတှငျ တငျထားသော ဈေးခွငျးတောငျးက သူမ၏ အောကျပိုငျးကို ကှယျထားသလို ဖွဈနသေညျ..။ ဈေးခွငျးတောငျးကို ယူ၍ မွကွေီးပေါျသို့ ခလြိုကျသညျ..။ ပွီးတော့ မသိခငြျယောငျဆောငျကာ လကျဘကျရညျကို ဇိမျခံ၍ အခြိနျဆှဲ သောကျနသေညျ..။
ခငျနှဲ့ရီ ကောငျလေးဖကျသို့ ဖွတျခနဲ ကွည့ျလိုကျတော့ သူမကို စူးရဲစှာ ကွည့ျနသေော ဇယြောနှင့ျ မကြျလုံးခငြျး ဆုံမိသညျ..။ ထိုအခိုကျ ခငျနှဲ့ရီ ပွုံးပွလိုကျပွီး မကြျလှှာခကြာ ရနှေေးကွမျးကို ငှဲ့၍ သောကျနလေိုကျသညျ..။ ဇယြော ထိုငျနရောမှ ထ၍ သူမဆီသို့ ဦးတညျလြှောကျလာသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ ၏ ရငျတှေ တဒိနျးဒိနျး ခုနျလာသညျ..။ ကောငျလေး အနားရောကျလာတော့ ခငျနှဲ့ရီ မော့ကွည့ျလိုကျသညျ..။
“လာလေ..သား …..လကျဘကျရညျသောကျဦး…..လေ…“
“ဟင့ျအငျး…မသောကျတော့ဘူး..အနျတီ…“
“သား….ထိုငျလေ..“
ခငျနှဲ့ရီက သူမဘေးရှိ စောစောက ဈေးခွငျးတောငျး တငျထားသော ခှေးခွခေုံကို ထိုးပေးသညျ..။ ကောငျလေးကလဲ ခပျရဲရဲပငျ ဝငျ၍ ထိုငျလိုကျသညျ..။
“မငျး အမရေော နကေောငျးရဲ့ လား….၊ မတှေ့တာတောငျ ကွာပွီ….“
“နကေောငျးတယျ..အနျတီ.. အမလေညျး ညီလေးနဲ့ အလုပျရှုပျနတေယျ….“
“အငျး….လကျဘကျရညျသောကျပါလား….သား…မှာလိုကျမယျ…“
“ဟင့ျအငျး..သောကျပွီးပွီ….အနျတီရဲ့….“
ခငျနှဲ့ရီ၏ အသံတှကေ မူမှနျမဟုတျကွောငျး သူမကိုယျ သူမ သိနသေညျ..။ ဇယြောက ခငျနှဲ့ရီ၏ တဈကိုယျလုံးကို ဘေးလူမြား မသိအောငျ ဖွတျခနဲ ကွည့ျသညျ..။ အထူးသဖွင့ျ ခငျနှဲ့ရီ၏ ဖှံ့ဖှံ့ထှားထှား ရငျသားအစုံကို အကွည့ျမြားသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ မသိခငြျယောငျဆောငျနသေောျလညျး ကောငျလေးနှင့ျ နီးနီးကပျကပျ ထိုငျနရေသညျဖွဈ၍ မနတေတျမထိုငျတတျ ဖွဈလာရသညျ..။
“ကဲ…အနျတီ ဈေးဝယျလိုကျဦးမယျ….နောျ…သား…“
“ဟုတျကဲ့….. သားလညျး ဟိုဖကျ ခဏလြှောကျလိုကျဦးမယျ…“
ကောငျလေးက အရငျထ၍ ဈေးတနျးဘကျသို့ ထှကျသှားသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ လကျဘကျရညျဖိုးရှငျးကာ ဈေးတနျးဖကျသို့ လြှောကျလာပွီး ဈေးဝယျသညျ..။ ဝယျစရာရှိသညျမြား ဝယျခွမျးပွီးသောအခါ ခငျနှဲ့ရီ မကြျလုံးကစားကွည့ျတော့ ဇယြောဆိုသော ကောငျလေး ဈေးတဈဖကျထိပျနားတှငျ မယောငျမလညျနှင့ျ ရပျ၍ သူမကိုပဲ ကှကျကွည့ျကှကျကွည့ျ လုပျနသေညျကို တှေ့လိုကျရသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ သကျပွငျးတဈခကြျခပြွီး ဈေးမှ ပွနျခဲ့လသေညျ..။
………………………………………………………
နောကျတဈနေ့တှငျ မနကျပိုငျး တဈကွိမျ ၊ နေ့လညျပိုငျးတှငျ တဈကွိမျ ဇယြောဆိုသော ကောငျလေး အိမျရှေ့မှ စကျဘီးနှင့ျ ဖွတျရငျး အိမျဖကျသို့ လှည့ျ လှည့ျကွည့ျသှားသညျကို ခငျနှဲ့ရီ တှေ့လိုကျရသညျ..။ ညနဈေေးထှကျတော့ ခါတိုငျးထကျပို၍ ခငျနှဲ့ရီ အလှပွငျမိသညျ..။
ခငျနှဲ့ရီ လကျဖကျရညျဆိုငျရောကျတော့ ဇယြောက သူမသောကျနရော စားပှဲဘေးရှိ စားပှဲတှငျ ဝငျထိုငျကာ လကျဖကျရညျ မှာသောကျသညျ..။ သူတို့နှဈယောကျ ဘေးမှ လူတှအေလဈတှငျ တဈယောကျကို တဈယောကျ မကြျလုံးခငြျးဆိုငျ ကွည့ျမိလိုကျ ပွုံး၍ ပွလိုကျကွနှင့ျ နှဈယောကျစလုံး၏ ရငျထဲတှငျတော့ တဈစုံတဈခုကို သိနသေလို ခံစားနရေလသေညျ..။ နောကျတဈနေ့တှငျလညျး ထိုနညျးတူပငျ…။
……………………………………………………………..
လေးရကျမွောကျသောနေ့တှငျတော့ ခငျနှဲ့ရီ လကျဖကျရညျဆိုငျသို့ ရောကျတော့ ဇယြော့ကို မတှေ့ရ..။ ခငျနှဲ့ရီ ဘေးဘီသို့ မကြျလုံးကစားရငျး ရှာကွည့ျသညျ..။ မတှေ့ရ…။ ဈေးတနျးဖကျသို့ လှမျး၍ ကွည့ျသညျ…။ ကောငျလေးကို မတှေ့ရ…။
ခငျနှဲ့ရီ နမေထိ ထိုငျမထိ ဖွဈလာရသညျ..။ ဇယြောမြား လာဦးမလားဟု လကျဖကျရညျဆိုငျတှငျ ခါတိုငျးထကျ ပို၍ ကွာကွာလေး ထိုငျနမေိသညျ…။ မှောငျရီပြိုးလာတော့မှ ခငျနှဲ့ရီ ဈေးတနျးထဲ လြှောကျလာပွီး ဈေးဝယျသညျ..။ ဈေးထဲတှငျပငျ လူအတောျရှငျးနခြေပွေီ….။ တခြို့ဆိုငျလေးတှဆေို သိမျးဖို့ပငျ ပွငျနကွေပွီ…။ ခငျနှဲ့ရီ စိတျထဲ အတောျပငျ မနတေတျ မထိုငျတတျ ဖွဈနသေညျ…။ ဝယျရငျးခွမျးရငျး ဈေးတနျးအလယျလောကျရောကျတော့မှ… ဟငျခနဲဖွဈကာ ခငျနှဲ့ရီ ရငျထဲမှာ ဖိနျးရှိနျးသှားသညျ..။
ဇယြောက ဈေးတဈဖကျထိပျ လမျးဘေးတှငျ ဆောင့ျကွောင့ျလေးထိုငျ၍ သူမရှိရာဖကျသို့ ငေးကွည့ျနသေညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ သတိလကျလှတျဖွဈကာ ဇယြောရှိရာသို့ ဦးတညျ၍ လြှောကျလှမျးသှားမိသညျ..။ ပွီးမှ သူမကိုယျ သူမ သတိထားမိတော့ ဇယြောရှိရာနှင့ျ မလှမျးမကမျး တဖကျဈေးထိပျနားပငျ ရောကျလို့နပွေီ…..။
ခငျနှဲ့ရီ ကိုယျရှိနျသပျ၍ ရပျလိုကျသညျ..။ ကွည့ျလိုကျတော့ ဈေးထိပျဆုံးတှငျ ရောကျနပွေီး သူမ၏ ရှေ့တှငျ ပီနံအိတျလေးခငျး၍ ကွကျသှနျလေးတှေ ပုံ၍ ရောငျးနသေော အဖှားကွီး တဈဦး…။
“အဖှား….ဘယျလိုရောငျးလဲ…..“
“တဈပုံကို တဈရာပါ….တူမကွီး….“
“တဈပုံပေးပါ….“
ခငျနှဲ့ရီ ဇယြောကို လှမျးကွည့ျလိုကျသညျ..။ ပွီးတော့ သူမခပျလှမျးလှမျးသို့ တဈခကြျ လှမျးကွည့ျသညျ..။ ဓါတျမီးတိုငျ တဈတိုငျလောကျအကှာတှငျ လမျးဘေး၌ ပေါကျနသေော ကြူမွကျရုံတှေ ရှိသညျ..။ ဇယြောဘကျသို့ တဈခကြျလှမျးကွည့ျလိုကျပွနျသညျ..။ သူမကို ကွည့ျနသေော ဇယြောကို ကြူမွကျရုံတှေ ရှိရာသို့ မေးငေါ့ပွသညျ..။ ဇယြော သူ့နောကျသို့လှည့ျကွည့ျပွီး ခကြျခငြျး သဘောပေါကျကာ ထပွီး ကြူမွကျရုံတှေ ရှိရာသို့ လြှောကျသှားသညျ..။
“ဒီမှာ…ကွကျသှနျလေ…တူမ….“
“အောျ….ဟုတျ…ဟုတျကဲ့…..“
ကွကျသှနျထုတျကို ယူပွီး ဈေးခွငျးတောငျးထဲ ထည့ျလိုကျသညျ..။ ပွီးတော့ ပိုကျဆံအိတျထဲမှ ငှတေဈရာထုတျ၍ အဖှားကွီးကို ပေးလိုကျပွီး ဈေးတနျးထဲသို့ လှည့ျကွည့ျလိုကျသညျ..။ အမှနျတော့ အိမျတှငျ ကွကျသှနျက တဈပိူာလောကျ ဝယျထားပွီးသား ရှိသညျ..။ ဈေးတနျးထဲတှငျ လူလညျး အတောျရှငျးနပွေီ….။
ခငျနှဲ့ရီနရောတှငျပငျ ရပျပွီး လမျးဘေးနှဈဖကျရှိ ဈေးဆိုငျမြားကို တဈဆိုငျခငြျးနီးပါး စေ့စေ့စပျစပျ ကွည့ျသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီပုံစံက ဘာဝယျစရာ ကနြျသေးလဲဟု ရပျပွီး စဉျးစားနတေဲ့ ပုံ…။ ဈေးဆိုငျတှေ သိမျးဖို့ပွငျနကွေပွီ..။ သူမကို ဂရုစိုကျကွည့ျနသေူ တဈယောကျမှ မရှိ..။ ခငျနှဲ့ရီ သုတျခနဲ လြှောကျကာ ကြူမွကျရုံတှဆေီသို့ သှားသညျ..။ မွကျရုံတှနေား ရောကျတော့ ဇယြောက မွကျရုံတဈရုံအတှငျးနားတှငျ ဆောင့ျကွောင့ျထိုငျပွီး သူမကို ကွည့ျနသေညျ..။
အနားတှငျ အိမျတှကေ ကြဲသညျ..။ သူတို့ကို မမွငျနိုငျ..။ ခငျနှဲ့ရီ ရပျလိုကျပွီး လမျးသှားလမျးလာ ရှငျးမရှငျး ခဏကွည့ျလိုကျရာ အသှားအလာ တဈယောကျမှ မရှိ..။ ခငျနှဲ့ရီ ဖွတျခနဲ ကြူမွကျရုံထဲ လှမျးဝငျကာ ဇယြော့ ရှေ့တှငျ ဆောင့ျကွောင့ျ ထိုငျခလြိုကျသညျ..။ ဇယြောကလညျး သှကျသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ၏ လညျပငျးကို လကျတဈဖကျဖွင့ျ လှမျး၍ ဆှဲယူဖကျလိုကျပွီး ပါးနှဈဖကျကို အငမျးမရ နမျးလိုကျသညျ..။
ဇယြောက ခငျနှဲ့ရီကို လှမျး၍ ဖကျကာ ဆှဲယူလိုကျရငျး ဆောင့ျကွောင့ျထိုငျနရောမှ ဒူးထောကျလကြျသား ဖွဈသှားတော့ သူ့ပုဆိုးထဲမှ တောငျထနသေော လီးကွီးက ခငျနှဲ့ရီ၏ ပေါငျတနျကို ထိုးထောကျမိနသေညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ တဈကိုယျလုံး အပြိုမလေးသဖှယျ ဖနြျးခနဲ ကွကျသီးတှေ ထသှားသညျ..။
ပါးနှဈဖကျကို နမျးပွီးသှားတော့ ခငျနှဲ့ရီ၏ မကြျနှာကို သူ့ပခုံးတဈဖကျ နှင့ျ မှေးထားလိုကျရာ ခငျနှဲ့ရီက ဇယြော့ ပုခုံးကို သူမနဖူးနှင့ျ မှေးတငျ၍ အောကျသို့ ငုံ့ကွည့ျလိုကျသညျ…။ ဇယြောက ကနြျလကျတဈဖကျဖွင့ျ ခငျနှဲ့ရီ၏ နို့အုံတဈဖကျကို အုပျကိုငျ၍ ဖစြျညှဈကာဆှဲသညျ..။ နဖူးမေးတငျ၍ ငုံ့ကွည့ျနသေော ခငျနှဲ့ရီသညျ ပုဆိုးထဲမှ တဆတျဆတျ တောငျထနသေော လီးကွီးကို တစိုကျမတျမတျ ကွည့ျနမေိသညျ..။
ခငျနှဲ့ရီ၏ နို့ကွီးတဈလုံးကို ဇယြောက ဖစြျညှဈနရေငျး ပါးတဈဖကျကိုလညျး ရှိုကျ ရှိုကျနမျးသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီတဈကိုယျလုံး ဖိနျးရှိနျး၍ တုနျခိုကျနသေညျ..။ ဇယြော အသကျရှူသံကလညျး တရှူးရှူးပွငျးထနျနသေညျ..။
“တောျပွီ..ကှာ..နောျ…..“
တိုးတိုးလေးပွောပွီး…ခငျနှဲ့ရီ မတျတတျထရပျလိုကျတော့ ဇယြောကလညျး ဆတျခနဲ ထရပျလိုကျပွီး ခငျနှဲ့ရီ ကိုယျလုံးကို ဆှဲဖကျလိုကျသညျ..။ သနျလိုကျတဲ့ ကောငျလေး…။ ခငျနှဲ့ရီ အသကျရှူမရလောကျအောငျ ဖွဈသှားသညျ..။ ပွီးတော့ သူ့ဟာကွီးက ပေါငျထိပျကို ဟိုထောကျသညျထောကျနဲ့ အတောျကွီးကို သနျမာတာပဲ…။
“တောျ…..ပွီ ကှယျ…….“
ဇယြော ခငျနှဲ့ရီကို လှှတျပေးလိုကျသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ ဇယြော၏ မကြျနှာလေးကို ကွညျကွညျနူးနူးလေး ကွည့ျရငျး ပါးတဈဖကျကို ရှှတျခနဲ လှမျးနမျးလိုကျပွီး ကြူမွကျရုံထဲမှ လမျးပေါျသို့ လှမျး၍ တကျလိုကျသညျ..။ ဘာမြှ မကွာ..။ သုံးမိနဈမြှသာ ကွာသညျ..။ ဘေးဘီသို့ ကွည့ျလိုကျတော့ ဘယျသူမှ မရှိ..။ အငျ်ကြီလုံခညြျတှေ ဆှဲဆန့ျရငျး လကျတဈဖကျက ဈေးခွငျးတောငျးကို ကိုငျကာ ခပျသှကျသှကျ ထှကျခဲ့သညျ..။
ခငျနှဲ့ရီ၏ ထဘီနောကျတှငျ လကျသီးဆုပျခန့ျ စို၍ ကှကျနသေညျကိုတော့ ဘယျသူမှ မသိသလို ရပျပွီး ကနြျနခေဲ့သော ဇယြောမှာလညျး သူ့လီးကွီးကို ပုဆိုးပေါျမှ အုပျကိုငျရငျး အသကျရှူသံတှေ ပွငျးကာ ကနြျခဲ့လသေညျ..။
…………………………………………………………
ခငျနှဲ့ရီနှင့ျ ဇယြောတို့ ညနတေိုငျး လမျးဘေးကြူမွကျရုံတှငျ တှေ့နခေဲ့သညျမှာ လေးရကျခန့ျ ရှိခဲ့ခြပွေီ..။ ခငျနှဲ့ရီ အိမျသို့ ပွနျရောကျတိုငျး မနတေတျ မထိုငျတတျကွီး ဖွဈနရေပွီး စဉျးစားမိတိုငျး စောကျရညျကွညျတှကေ စိမ့ျစိမ့ျထှကျလာတတျကွသညျ..။ ဒီလိုခံစားနရေတာကိုပဲ ခငျနှဲ့ရီ သာယာနှဈခွိုကျနမေိသညျ..။
“ရီလေး….ညကရြငျနောျ…..“
ခငျမောငျလှင့ျ အသံကွောင့ျ ခငျနှဲ့ရီ နောကျသို့ လှည့ျကွည့ျသညျ..။ ခငျမောငျလှငျက သူမကို နောကျမှ သိုငျးဖကျလိုကျသညျ..။
“ဘယျလိုလဲ…ဟငျ ရီလေး….“
အမြိုးမြိုး အကွောငျးပွကာ ရှောငျလှှဲနရေတာ ဒီနေ့တော့ ဘယျလိုမှ ရှောငျလို့မရတော့မှနျး ခငျနှဲ့ရီ သိလိုကျသညျ..။
“ကိုယ့ျသဘောပဲ…လေ…..“
“အငျး……“
ခငျမောငျလှငျသညျ ခငျနှဲ့ရီကို နောကျမှ ဖကျထားရငျး ပါးကို ငုံ့နမျးပွီး လကျက ခငျနှဲ့ရီ၏ တငျပါးကွီးမြား ၊ ပေါငျတံကွီးမြားကို ပှတျသပျဖစြျညှဈ၍ ကိုငျရငျး ပေါငျနှဈလုံးကွားသို့ ထိုးနှိုကျလိုကျသညျ..။
“ဟာ….ရီလေး….အရညျလေးတှေ ထှကျနတေယျ…“
“အို့…ကိုက ဒီလောကျတောငျ ဖကျပွီး ကိုငျနတော မထှကျပဲ နမေလား…လို့…“
ခငျနှဲ့ရီ နောကျသို့ လှည့ျလိုကျပွီး ခငျမောငျလှငျနှင့ျ မကြျနှာခငြျးဆိုငျကာ ခေါငျးကို ခငျမောငျလှင့ျ ရငျခှငျထဲတိုးဝငျသညျ..။ အမှနျတော့ စောစောက ဇယြောနဲ့ တှေ့ခဲ့တာတှေ စဉျးစားမိကာ အရညျကွညျလေးတှေ စိမ့ျထှကျနခွေငျး ဖွဈသညျ..။
“ကဲပါ…ကိုရယျ…ဖယျအုံး ညကမြှ တှေ့တာပေါ့… ရီလေး ဈေးသှားဖို့ ပွငျလိုကျအုံးမယျ…..“
“ရီလေးကလဲကှာ….နှဈရကျစာလောကျ ဝယျပွီး ရခေဲသတေ်တာထဲ ထည့ျထားလိုကျပါလား… ရီလေး သှားရလာရတာ ပငျပနျးတာပေါ့….ကှယျ…“
“ဟှနျး….. သူ့မီးက လာတယျမို့လား…. ကိုယ့ျယောကြျားကို လတျလတျဆတျဆတျ စားစခေငြျလို့ ….. ဒါမှ အားရှိမှာ….ဟုတျဖူးလား…..“
“ဟဲဟဲ…..ဟုတျပါတယျ…ဟုတျပါတယျ…“
ဈေးသှားဖို့အတှကျ ခငျနှဲ့ရီ စိတျတိုငျးကြ အလှပွငျနမေိသညျ..။ ပွီးတော့ ဘရာစီယာ ဝတျမညျလုပျပွီးမှ မဝတျတော့ပဲ တီရှပျတဈထညျကို ခေါငျးမှ စှပျ၍ တဈထပျတညျး ဝတျလိုကျသညျ..။ ဝတျရငျး ခငျနှဲ့ရီ၏ မကြျနှာလေး ဘာစဉျးစားမိသညျ မသိ နီရဲသှားသညျ..။
ကလေးတဈယောကျအမဖွေဈသောျလညျး ခငျနှဲ့ရီ၏ နို့အုံထှားထှားတှကေ ပုံပကြျမသှား ၊ လြော့တိလြော့ရဲ တှဲမနေ…။ တငျးတငျးမာမာဖွင့ျ အလုံးမပကြျ လှနဆေဲ ဖွဈ၍ တဈထပျတညျး ဝတျ၍ ကွည့ျကောငျးသညျ..။ ပွီးတော့ ကလေးအမလေညျး ဖွဈ၍ လူအမွငျ မတင့ျတယျစရာမရှိ..။ သူမဈေးသှားတော့ အခြိနျက မှောငျရိပျသနျးနပွေီ…။
ခငျနှဲ့ရီ ပွငျဆငျပွီး ဈေးခွငျးတောငျး ဆှဲ၍ ထှကျသညျ..။ အိမျပေါကျဝ ရောကျမှ စိတျထဲ မလုံသညျမို့ ….
“သားနဲ့ ကို ဈေးလိုကျကွအုံးမလား……..“
“သားတော့ မလိုကျခငြျဘူး…. မီးလာတုနျး.. ဗနျဒိနျး ကား ဆကျကွည့ျလိုကျအုံးမယျ…. မမေေ…“
“ဒါဆို ….မမေသှေားတော့မယျ..နောျ…. ကို…. ရီလေး သှားပွီ……“
“အငျး…..အငျး……….“
ဈေးထှကျလာသော ခငျနှဲ့ရီ ရငျထဲတှငျ ခါတိုငျးနေ့တှလေိုပငျ ရငျတှေ တဒိနျးဒိနျး ခုနျနသေညျ..။ ထုံးစံအတိုငျး ဇယြောက ကြူမွကျရုံထဲတှငျ စောင့ျနသေညျ..။ ခငျနှဲ့ရီက သူ့ရှေ့သို့အရောကျ ဆောင့ျကွောင့ျထိုငျခလြိုကျသညျနှင့ျ ဇယြောက လှမျးပွီး ဖကျကာ နမျးသညျ..။ ပွီးတော့ ခငျနှဲ့ရီ၏ နို့တှကေို ကိုငျဆှဲကာ ဖစြျညှဈတော့ ဘရာစီယာ ခံဝတျထားသညျနှင့ျ မတူပဲ တီရှပျတဈထပျတညျးသာ ဝတျထားသဖွင့ျ အကိုငျခံရသော ခငျနှဲ့ရီ နှင့ျ ကိုငျနသေော ဇယြောတို့မှာ အသားခငြျးထိကာ ကိုငျရသလို အရသာတှေ့လှသညျ..။
ခငျနှဲ့ရီက သူမ၏ နဖူးကို ဇယြော၏ ပခုံးပေါျ မှေးတငျ၍ အကိုငျခံနရေငျးက ဇယြော၏ ပုဆိုးထဲမှ ထောငျထနသေော လီးတနျကွီးကို လကျကလေးဖွင့ျ လှမျး၍ အသာအုပျကိုငျလိုကျသညျ..။ ဇယြော တှန့ျခနဲ ဖွဈသှားသညျ..။
ပွီးတော့ လီးကို ပုဆိုးပေါျမှပငျ အသာကိုငျ၍ ပှတျပေးပွနျတော့ ဇယြောက သူမကို အတငျးတိုး၍ ဖကျပွီး နို့ကိုငျတာတှကေ ကွမျးလာသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ အရသာတှေ ပိုတှေ့လာသညျ..။
ဇယြော၏ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆှဲဖွုတျခလြိုကျတော့ လီးက ထောငျခနဲ ထှကျလာသညျ..။ ရှငျးသန့ျလှသော လူပြိုလီး…။ ဒဈပငျ မပွုတျသေး…။ အသာလေး လကျဖွင့ျ အုပျကိုငျကာ ပှတျပေးသညျ..။ ဇယြော့ လီးမှာ သူမယောကျြား ခငျမောငျလှငျ၏ လီးလောကျ မကွီး..။ အရှညျကတော့ အတူတူလောကျပငျ..။ အငျး…ခုမှ ငယျငယျလေး ရှိသေးတာပဲ …ဆကျပွီးထှားလာမှာပေါ့…ဟု တှေးကာ မေးသိုငျးကွိုးနရောကို လကျမလေးဖွင့ျ ဖှဖှလေး ဖိကာ ပှတျပေးလိုကျသညျ..။ လီးကွီးက ဆတျခနဲ ..ဆတျခနဲ ရုနျးနသေညျ..။ လီးထိပျအပေါကျလေးမှ အရညျလေးတှေ စို့ထှကျလာသညျ..။
“တောျပွီ…နောျ…..မောငျ….“
ပွောလဲပွော လီးကွီးကို လကျဖွင့ျ တအားဆုပျညှဈလိုကျပွီး ခငျနှဲ့ရီ မတျတတျထရပျလိုကျသညျ..။ ပွီးတော့ အဝတျအစားတှကေို ပွနျ၍စန့ျရငျး အပွနျလမျးသို့ လှမျးခဲ့သညျ..။
………………………………………………………………
“ကို…ကလဲကှာ…အစောကွီး ရှိသေးတယျလေ…. အခုမှ ရှဈနာရီလောကျပဲ ရှိသေးတာ…“
“ရီလေးကလဲ…ကှာ…သားလညျး အိပျသှားပွီပဲ…..“
အိပျယာပေါျတှငျ ပကျလကျလှနျ၍ အိပျနသေော ခငျနှဲ့ရီကို ကွုံး၍ ဖကျလိုကျသဖွင့ျ ခငျနှဲ့ရီ လန့ျသှားပွီး ပွောလိုကျခွငျး ဖွဈသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီက ညနကေ ဇယြောနှင့ျ ကိစ်စကို စားမွုံ့ပွနျနခွေငျး ဖွဈသညျ..။
ခငျမောငျလှငျက ဖကျရုံသာမဟုတျ..။ လကျနှဈဖကျက ခငျနှဲ့ရီ၏ တဈကိုယျလုံးအနှံ့ကို ကိုငျနပွေီး မကြျနှာက ခငျနှဲ့ရီကို နမျးသညျ.။ ခငျနှဲ့ရီ မခံခငြျ..။ ဒါပမေယ့ျ သူက ခငျနှဲ့ရီရဲ့ လငျ..။ မခံ၍ မဖွဈ..။ ခငျနှဲ့ရီ စိတျထဲ ဇယြောက လှှမျးမိုးနသေညျ..။ သူမ၏ မကြျစိထဲ ဇယြော့ လီးကွီးက မထှကျ..။ မခံ၍ မဖွဈတော့…။ သူ့ကို မွနျမွနျ ပွီးအောငျ လုပျမှပဲ…။ ငါ သူနဲ့ မပွီးခငြျဘူး..။ မိနျးမတောျတောျမြားမြား၏ အတှေးအခေါျအတိုငျး ခငျနှဲ့ရီ သုံးပဈလိုကျသညျ..။
“ကဲ…ပါ….ကို…….ပကျလကျလှနျလိုကျ….“
ခငျမောငျလှငျ ပကျလကျလှနျလိုကျတော့ သူမက ပုဆိုးကို ဆှဲ၍ ခြှတျလိုကျသညျ..။ ထောငျးခနဲ ထှကျလာသော လီးကွီးက ထိပျကွီး နီရဲနသေညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ လကျတဈဖကျက ခငျမောငျလှငျ၏ လီးကွီးကို ကိုငျ၍ ဂှငျးတိုကျပေးပွီး…ခငျမောငျလှငျ၏ နှုတျခမျးကို ဖိကပျ၍ စုပျပေးသညျ..။ ခငျမောငျလှင့ျ လကျတဈဖကျက ခငျနှဲ့ရီကို ဖကျထားပွီး လကျတဈဖကျကနို့ကို လှမျးဆှဲနယျသညျ..။ နှုတျခမျးခငြျး ခှာလိုကျတော့ ခငျမောငျလှငျ ကွုံး၍ ထသညျ..။
“ကိုယျ….ပွီးတောငျ ပွီးခငြျနပွေီ…ကှာ….“
“ရီလေးလဲ ကိုယ့ျလိုပဲ……ကှယျ…“
ပွောရငျး အိပျယာပေါျသို့ ခငျနှဲ့ရီက ပကျလကျလှနျခလြိုကျသညျ..။
“ကို…ရာ မခြှတျတော့ဘူးနောျ….ဒီတိုငျးပဲ…လုပျတော့..“
ခငျနှဲ့ရီက ဝတျထားသော ထဘီကို ခါးထိလှနျတငျပေးသညျ..။ သူမဝတျထားသညျက ရှပျအငျ်ကြီ လကျတိုလေး တဈထပျတညျးမို့ ရငျဘတျက အငျ်ကြီ ကယြျသီးတှေ ကို ဖွုတျပွီး နို့နှဈလုံးကို ဖောျပေးလိုကျသညျ..။ ခငျမောငျလှငျက သူမ၏ လငျဆိုတော့လညျး တာဝနျကြရေပမေညျ..။
အတော့ျကို စိတျထနပေုံရသော ခငျမောငျလှငျက ခငျနှဲ့ရီ၏ ပေါငျနှဈခြောငျးကို ထောငျ၍ ဒူးထောကျဝငျလိုကျပွီး လီးကို တေ့ကာ လြှောခနဲ သှငျးလိုကျသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီက စောကျခေါငျးထဲ ဝငျလာသော လီးကို စောကျပတျအတှငျးမှ ညှပျ၍ ညှဈပေးလိုကျသညျ..။
ခငျမောငျလှငျ လီးကို တဆုံးသှငျးထားရငျး ခငျနှဲ့ရီကို တဈခကြျကွည့ျကာ..
“ရီလေးက ကလေးတဈယောကျမှေးခဲ့ပမေဲ့ ဗိုကျကွောတှေ ပွတျမနတေော့ ငါကံကောငျးတာပဲ…“
ဟုတှေးပွီး ခငျနှဲ့ရီ ကိုယျပေါျသို့ မှောကျခလြိုကျကာ နို့တဈလုံးကို ဆှဲ၍ စို့ရငျး ဖငျကွှပွီး ဆောင့ျလိုးလိုကျသညျ..။ ပထမ တဈခကြျနှဈခကြျ ခပျဖွေးဖွေး ဆောင့ျလိုကျပွီး သညျနှင့ျ မနားတမျး ဒရစပျ ဆောင့ျလိုးတော့သညျ..။
“အ….အ….. ကောငျးလိုကျတာ…ကို ရယျ…. အငျး..ခစြျ…တယျ… သိပျခစြျတာပဲ…ဆောင့ျ.. ဆောင့ျ….. အမလေး…ကိုရယျ….“
အငမျးမရပုံဖွင့ျ ညီးကာ ညှုသံလေး ပေးသညျ..။ ပါးစပျက မ သံလေး ပေးရငျး ခါးက ကော့ကော့တငျပေးကာ စောကျပတျထဲက လီးကို ညှဈညှဈပေးသညျ..။
ခငျမောငျလှငျ အသကျရှူသံတှေ ပွငျးကာ နှာမှုတျသံကွီးက တရှူးရှူး ဖွဈလာသညျ..။ အမွဲ ခံနကေမြို့ ခငျမောငျလှငျ ပွီးကာနီးပွီကို ခငျနှဲ့ရီ သိလိုကျသညျ..။
လီးတဈခြောငျးလုံးဖွင့ျ အလိုးခံနရေမှတော့ ခငျနှဲ့ရီမှာလညျး ဖီလငျတှေ နဲ့ ဆိမ့ျစပွုလာသညျ..။ မကြျလုံးအစုံကို မှိတျထားပွီး သူမစောကျပတျထဲလိုးနသေော လီးက ခငျမောငျလှငျ၏ လီးဖွဈသောျလညျး သူမစိတျထဲ ညနကေတှေ့ခဲ့သော ဇယြော၏ လီးဟု စိတျကူးယဉျကာ နသေညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ တဈကိုယျလုံး ရှတကျလာသညျ..။ ပွီးလို့ မဖွဈသေး…။ ခငျမောငျလှငျ၏ လီးနဲ့ မပွီးခငြျတာ စိတျထဲ စှဲနသေညျ..။ သူ့ကို မွနျမွနျ ပွီးခိုငျးလိုကျမှ ဖွဈမယျလို့ တှေးလိုကျသညျ..။
ခငျမောငျလှငျ၏ တရစပျ ဆောင့ျခကြျတှကေ ကုတငျကွီး တဈခုလုံး တကြှိကြှိ မွညျနသေညျ..။
“လုပျ….လုပျ..ကို …… ရီလေး ပွီးတော့မယျ….. မွနျမွနျလေး…ဆောင့ျ… အား….အ….အငျး…..“
အားသှနျ၍ ဆောင့ျလိုးလိုကျသော ခငျမောငျလှငျမှာ လီးကို စောကျခေါငျးထဲ တဆုံးထိုးနှဈ စိုကျသှငျးလိုကျပွီး သုတျရမြေားကို ပနျးထုတျပဈလိုကျတော့သညျ..။
ခငျနှဲ့ရီ ပွီးခငြျစိတျကို မနညျး အောင့ျထားလိုကျရသညျ..။ ခငျမောငျလှငျက ခဏအကွာ ခငျနှဲ့ရီ၏ကိုယျပေါျမှ ဆငျးပွီး ပကျလကျလှနျခလြိုကျတော့ ခငျနှဲ့ရီက ထထိုငျပွီး ခငျမောငျလှငျကို ပုဆိုး ပွနျစှပျပေးလိုကျသညျ..။ ပွီးတော့ သူမ ခါးထိလှနျထားသော ထဘီလေးကို ပွနျဆှဲခရြငျး အိပျယာပေါျ ပွနျ၍ လှဲခလြိုကျသညျ..။
ခငျနှဲ့ရီ ပွီးခငြျသော စိတျကို အတောျပငျ ခြုပျတညျး၍ ထားလိုကျရသညျ..။ လူတဈကိုယျလုံး နှမျးနယျ၍ နသေညျ..။ ၁၀ မိနဈလောကျ ကွာတော့ ခငျမောငျလှငျထံမှ ဟောကျသံက ထှကျလာသညျ..။
ခငျနှဲ့ရီ အိပျယာပေါျမှ အသာအယာထ၍ ကုတငျပေါျမှ ဆငျးလိုကျသညျ..။ ပွီးတော့ ကုတငျ ခွရေငျးဖကျသို့ လာကာ ထဘီဟောငျးတဈထညျဖွင့ျ သူမ၏ ပေါငျကွားတှငျ ပကြေံနသေညျမြားကို သုတျသညျ..။ ထိုအခိုကျမှာပငျ လမျးဒေါင့ျဆီမှ ဂဈတာတီးသံ ထှကျပေါျလာ၍ ခငျနှဲ့ရီ နားစှင့ျမိလိုကျသညျ.. ။ ဒီနရောတှငျ ဂဈတာတီးသံ တဈခါမှ မကွားဖူးခဲ့ပါ..။ ဂဈတာသံနောကျမှ သီခငြျးသံက ထှကျပေါျလာသညျ..။
“သံယောဇဉျ….သံယောဇဉျ…………“
“ဟငျ…ဒါ..ဒါ..ဇယြော့ အသံပဲ… ပတျဝနျးကငြျကမြား …. အို…. ဒီနားမှာ အပြိုလေးတှေ အမြားကွီး ရှိတာပဲ….“
နားစှင့ျနရေငျး လကျထဲမှ ထဘီဖွင့ျ စောကျဖုတျကို ဆကျ၍ မသုတျသေးပဲ အသာအုပျကိုငျထားသညျ..။ နားထောငျရငျး နားထောငျရငျးဖွင့ျ ဇယြော့ အသံမှနျးလဲ သိနတေော့ ခငျနှဲ့ရီ၏ စိတျတှကေ ကွှလာသညျ..။ စောစောက ခငျမောငျလှငျ လိုးသဖွင့ျ ပွီးခငြျခငြျ ဖွဈနသေော စိတျက နညျးနညျး ငွိမျနရောမှ ဟုနျးခနဲ ထ၍ လာသညျ..။
“ယောကျြားက အသံ…“
ဆိုသည့ျအတိုငျး ခငျနှဲ့ရီ ဇယြော၏ အသံကိုကွားပွီး စိတျတှေ ဟုနျးခနဲ နိုးထလာသညျ..။ လကျထဲမှ ထဘီလေးဖွင့ျ စောကျပတျကို ဖိဖိပှတျသညျ..။ အရသာတှေ့လာတော့ မကြျလုံးအစုံကို မှိတျရငျး ဇယြော၏ အသံကို နားစှင့ျသညျ..။ မကြျလုံးထဲတှငျတော့ ညနကေ မွငျခဲ့ရသော ဇယြော့ လီးကွီးကို ပွနျမွငျယောငျနသေညျ..။
ခငျနှဲ့ရီ သူမစိတျကို မထိနျးနိုငျတော့…။ မကြျလုံးဖှင့ျ၍ ကုတငျပေါျ လှမျးကွည့ျလိုကျသညျ.။ ခငျမောငျလှငျက မှနျမှနျကွီး ဟောကျ၍ အိပျပြောျနသေညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ အံလေး တဈခကြျကွိတျကာ ကွမျးပွငျပေါျ ဆောင့ျကွောင့ျထိုငျခလြိုကျသညျ..။ ပွီးတော့ လကျထဲမှ ထဘီဟောငျးလေးကို ဘေးသို့ခလြိုကျပွီး လကျတဈဖကျကို နောကျပွနျထောကျ၍ ဖငျကို ကွမျးပွငျပေါျ ထိုငျခလြိုကျသညျ..။ ပွီးမှ ပေါငျကို ကားလိုကျကာ မတရားဖောငျးတငျးလာသော စောကျပတျကွီးကို လကျဖွင့ျ အုပျကိုငျ၍ ပှတျသညျ..။ စောကျစေ့လေးကို လကျညှိုးထိပျဖွင့ျ ကလိသညျ..။
နားက ဇယြော၏ အသံကို အဆကျမပွတျ နားစှင့ျ ရငျး မှိတျထားသော မကြျလုံးထဲမှာ ဇယြော့ လီးကွီးကို မွငျယောငျကာ လကျညှိုးလကျခလယျ ပူး၍ စောကျခေါငျးထဲ ထိုးသှငျး၍ ထုတျခြီသှငျးခြီဖွင့ျ ခပျကွမျးကွမျး ထိုးသညျ..။
“အငျး…ဟငျး…..ဇယြောရယျ…..သား….ရယျ…..“
ခဏအတှငျး ခငျနှဲ့ရီတဈယောကျ ပွီးခငြျလာသညျ..။ လကျကို ခပျပွငျးပွငျး ခပျသှကျသှကျလေး ထိုးထညျ့၍ လိုးသညျ..။
“ဇယြော….မမ..ပွီး…တော့ မယျ….အ…..အ…အား….“
ခငျနှဲ့ရီတဈယောကျ မကြျနှာတဈခုလုံး ရှုံ့မဲ့၍ ဖငျကွီးဆတျခနဲ ဆတျခနဲ ဖွဈကာ ပွီးသှားရတော့သညျ..။
…………………………………………………………..
နောကျနေ့တှငျ ခငျနှဲ့ရီသညျ မနကျပိုငျးထဲက ဈေးသို့သှား၍ ညနပေိုငျးကတြော့ ပြံကဈြေးလေးကို မသှားတော့ပေ..။ ထို့ကွောင့ျ ဇယြောနှင့ျ မတှေ့ရ..။ တှေ့ခငြျသော စိတျက အဆမတနျ ရငျထဲတှငျ ဖွဈနပေမေယ့ျ ဒီစိတျကို အတငျးမြိုသိပျ ခြုပျတညျးထားပွီး ခငျနှဲ့ရီသညျ ဇယြောကို ရှောငျနခေဲ့သညျ..။
ည ၉ နာရီ ထိုးပွီ..။ သားနှင့ျ လငျဖွဈသူ ခငျမောငျလှငျတို့ အိပျ၍ သှားပွီ..။ ညနကေ မသောကျတာကွာပွီဖွဈသော ခငျမောငျလှငျကို ခငျနှဲ့ရီကပငျ စကားစ၍ အရကျသောကျဖွဈအောငျ ဆှယျကာ အမွညျးကောငျးကောငျး လုပျပေးကာ အရကျတိုကျခဲ့သညျ..။ ခငျမောငျလှငျ ဘယျလိုနညျးနဲ့မှ တဈရေး မနိုးနိုငျတော့…။
ခငျနှဲ့ရီ တှကျထားသည့ျအတိုငျး ည ၉ နာရီ ကြောျလငြျ ဂဈတာသံနှင့ျ ဇယြော့ သီခငြျးသံက ထှကျပေါျလာသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ အိပျယာပေါျတှငျ အသာလှဲ၍ ဇယြော၏ အသံကို နားစှင့ျရငျး ဖီးတကျနမေိသညျ.။ ထဘီထဲ လကျထည့ျ၍ စောကျဖုတျကို ပှတျသညျ..။ စောကျစေ့လေးကို လကျညှိုးထိပျလေးနဲ့ ကလိသညျ..။ ခဏအတှငျး ခငျနှဲ့ရီ၏ စောကျဖုတျကွီးက မတရားဖောငျး၍ ခုံးထလာပွီး စောကျရညျကွညျလေးတှကေ စိုရှှဲ၍ လာသညျ..။
ဇယြော ၏ အသံကို နားစှင့ျရငျး စောကျဖုတျကို ကလိလိုကျ နားလိုကျလုပျကာ အရသာခံနလေိုကျသညျ..။ သီခငြျး သုံးပုဒျ ပွီးတော့မညျ..။ ဇယြော မနေ့က သီခငြျး သုံးပုဒျပွီးတော့ ပွနျသှားသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ ကပြာကယာ အိပျယာပေါျမှထ၍ ခေါငျးဖီးပွီး မကြျနှာကို မိတျကပျတို့လိုကျသညျ..။ ပွီးတော့ အိမျရှေ့ တံခါးကို အသာလေး ဖှင့ျလိုကျသညျ..။ ဒီအခိုကျမှာပငျ ဂဈတာတီးပွီးသှားသော ဇယြောက လှမျး၍ အကွည့ျဖွင့ျ ဆုံသဖွင့ျ လကျယပျလှမျးခေါျလိုကျသညျ…။
ခငျနှဲ့ရီတို့ အိမျက ဒေါင့ျအိမျ ..။ အိမျရှေ့တှငျက ပနျးစိုကျရောငျးသောခွံရှိသညျ..။ လူနသေည့ျတဲက ဟိုတဈဖကျတှငျ တောျတောျဝေးသညျ..။ ခွရေငျးဘကျက လမျး ..။ လမျးတဈဖကျက အိမျကလညျး ဝေးသညျ..။ တဲသာသာ အိမျလေး ဖွဈ၍ ခွံစညျးရိုးပငျတှကေ တဲကိုပငျ မမွငျရ..။ ခေါငျးရငျးဘကျကအိမျက လူမနေ..။ အိမျက ပကြျစီးနပွေီ..။ ဒီနေ့မီးပကြျသော ရကျ..။
ခငျနှဲ့ရီ ညဦးထဲက ခွံစညျရိုးတံခါးကို စေ့ထားသညျ..။ ဇယြော ဂဈတာကိုငျ၍ ခွံစညျးရိုးတံခါးကို တှနျးဝငျလာသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ အိမျတံခါးကို ပွနျစေ့၍ အောကျသို့ ဆငျးလိုကျသညျ.။
ဇယြောက ခွံစညျးရိုးအတှငျးဖကျတှငျ ဂဈတာကို ထောငျခဲ့ပွီး ခငျနှဲ့ရီဆီ လြှောကျလာသညျ.။ နှဈယောကျသား ဆောင့ျကွောင့ျ ထိုငျခလြိုကျပွီး.. ထှေးနအေောငျ ဖကျကာ နမျးကွသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီတို့ ခွံစညျးရိုးက လူတဈရပျကြောျလောကျ ရှိသော ဝါးကပျခွံစညျးရိုး ဖွဈသညျ.။ ဒီနေ့တော့ ခငျနှဲ့ရီက ဇယြောကို အတငျးကွုံး၍ ဖကျထားမိသညျ..။
ခငျနှဲ့ရီမှာ ညအိပျရနျဝတျထားသော ရှပျအငျ်ကြီလကျတိုကို ရငျဘတျ ကယြျသီးတှဖွေုတျပေးလိုကျသညျ..။ ကောငျလေးက ခကြျခငြျးပငျ မကြျနှာကို ထိုးအပျကာ နို့နှဈလုံးကို ဆှဲစို့သညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ ရငျဘတျလေး ကော့၍ ကော့၍ ပေးပွီး နို့နှဈလုံးကို ကလေးနို့တိုကျသလို လကျဖွင့ျမကိုငျကာ တဈလုံးပွီး တဈလုံး အစို့ခံသညျ..။ စောကျရတှေကေလညျး တစိမ့ျစိမ့ျ ယိုစီးကနြပွေီ.။
ခငျနှဲ့ရီ အိမျပေါျသို့ တဈခကြျနားစှင့ျကွည့ျသညျ.။ လငျဖွဈသူ ခငျမောငျလှင့ျ ဟောကျသံကသာ အဆကျမပွတျ ထှကျနသေညျ..။ ဘေးဘီသို့ မကြျလုံး ကစားကွည့ျသညျ..။ ပတျဝနျးကငြျ တဈခုလုံး မှောငျမဲ တိတျဆိတျနပွေီး ဘာလှုပျရှားမှုမှ မတှေ့ရ…။
“အနျတီ့ကို သိပျခစြျတာပဲ…“
“တို့လညျး သားကို ခစြျတယျ… အငျး…. မမလို့ခေါျတော့နောျ…. အခုပဲ… တို့ကို မယားဖွဈအောငျ လုပျတော့မှာမို့လား…. မမလညျး.. မောငျလေးလို့ခေါျမယျ…သိလား….“
“အငျး……“
“ကဲ….လာ….“
ခငျနှဲ့ရီသညျ ဇယြောကို အိမျဘေးသို့ ခေါျလာသညျ..။ အိမျဘေး မွကျနုနုလေးမြား ပေါကျနသေော နရောရောကျတော့ ….
“ဖငျခပြွီး ထိုငျလိုကျ….“
“ခွထေောကျဆငျး….ဟုတျပွီ…. နောကျကို တံတောငျဆဈထောကျပွီး ကိုယျကို နညျးနညျး လှဲလိုကျ… ရပွီ….မောငျလေး…..“
ခငျနှဲ့ရီ ဇယြော၏ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆှဲဖွုတျခလြိုကျသညျ..။ ဇယြော့ လီးကွီးက မတျခနဲ ထှကျ၍လာသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ ဘေးတှငျ ဆောင့ျကွောင့ျ ထိုငျနရောမှ ငုံ့၍ လီးကို လကျဖဝါးလေးဖွင့ျ အသာကိုငျကာ ငုံ့နမျးသညျ..။ ပွီးတော့ နီရဲရှှမျးစိုနသေော သူမနှုတျခမျးလေးဖွင့ျ လီးဒဈကွီးကို ဖှဖှလေး စုပျသညျ..။ ဇယြော တှန့ျခနဲ တှန့ျခနဲ ဖွဈနသေညျ..။ ထို့နောကျ လြှာကို တဈလဈလေး ထုတျကာ ယကျရုံမြှ မက လုံးတဈနသေော ဂှေးဥကွီးကိုပါ ငုံ့၍ နမျးလိုကျပွီး နှုတျခမျးဖွင့ျ ငုံစုပျလိုကျ လြှာလေးဖွင့ျ ယကျပေးလိုကျ လုပျနသေညျ..။
ပွီးတော့ အမှှေးလေးတှေ ခပျပါးပါး ပေါကျနသေော ဇယြော၏ ဆီးခုံကိုပါ လြှာဖွင့ျ ယကျသညျ..။ လီးထိပျတှငျ စိမ့ျထှကျလာသော အရညျကွညျလေးတှကေ လီးတနျကွီးပေါျသို့ လိမ့ျ၍ ဆငျးလာသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ မမှီ မကမျး ထိုအရညျကွညျလေးတှကေို လိုကျ၍ ယကျသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ ပေါငျခွံတဈခုလုံးလညျး စိုရှှဲလို့ နပွေီ…
“သိပျခစြျတာပဲ…. မောငျရယျ…. လုပျရအောငျနောျ…. မမ…မနနေိုငျတော့ဘူး…..“
တုနျခိုကျစှာ ငွီးသံလေးဖွင့ျ တဈခကြျပွောလိုကျပွီး ဇယြော၏ မကြျနှာကို ကွည့ျကာ ပါးပွငျတဈဖကျကို ရှှတျခနဲ နမျးသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ အံတဈခကြျကွိတျခါ သူမ၏ ထဘီလေးကို မ၍ ဇယြော့ပေါငျခှဆုံပေါျသို့ ခှ၍ တကျလိုကျသညျ..။ လကျတဈဖကျက တဆတျဆတျဖွဈနသေော ဇယြော၏ လီးကွီးကို အသာထိမျး၍ ဆုပျကိုငျကာ စိုရှှဲနသေော သူမစောကျပတျဝတှငျ တေ့ကာ စောကျစေ့ထိပျကို လီးဒဈကွီးဖွင့ျ ပှတျလိုကျပွီးမှ အထဲသို့ဝငျအောငျ ဖိခသြှငျးယူလိုကျသညျ..။ အားရကြနေပျသှားသော ပီတိအဟုနျက ခငျနှဲ့ရီ တဈကိုယျလုံး ပြံ့နှံ့၍ သှားသညျ..။
ဇယြော၏ ဆီးခုံနှင့ျ သူမ၏ စောကျပတျဝတို့ဖိကပျ၍ လီးတဈခြောငျးလုံးကို စောကျပတျထဲ သှငျးထားပွီး ဖငျကို နှဲ့ကာ လှည့ျပေးသညျ..။
“မမရယျ….ဟငျး…ဟငျး….“
ခငျနှဲ့ရီ ဖငျကိုကွှပွီး တဈခကြျခငြျး လိုးသညျ..။ ခငျနှဲ့ရီ၏ စောကျခေါငျးထဲတှငျ အရညျတှကေ မတရား ထှကျနသေဖွင့ျ တဘှတျဘှတျ အသံတှကေ ထှကျပေါျ၍ နသေညျ..။ ဇယြောက လကျတဈဖကျဖွင့ျ ခငျနှဲ့ရီ၏ နို့နှဈလုံးကို တဈလုံးပွီး တဈလုံး ကိုငျသညျ..။ ဖွဈညှဈသညျ..။ နို့သီးလေးတှကေို ခြပေေးသညျ..။
လိုးနပေမေဲ့ ခငျနှဲ့ရီ မကြျလုံးကို မှိတျမထားပါ..။ ရမ်မကျထနျသော မကြျလုံးအစုံဖွင့ျ ဇယြော၏ မကြျနှာခြောခြောလေးကို ကွည့ျကာ အားပါးတရ ဆောင့ျ၍လိုးသညျ..။
“မောငျရယျ….. မောငျ…. ဟငျးဟငျး…. အငျး… အောကျကနေ ပင့ျပေး….. ပင့ျပေးပါလား… မောငျ…. အငျး…… ဟငျး….. ကောငျးလိုကျတာ…. ကှယျ…..“
ရမ်မကျတှေ ဆူဝလောတော့ ခငျနှဲ့ရီ အားမရနိုငျ ဖွဈလာရသညျ..။ ဇယြောကလညျး အောကျက ပင့ျတငျကာ ဆောင့ျပေးသညျ..။ လူပြိုပမေဲ့ ကွည့ျဖူးသော အခှတှေကေ မနညျးတော့..။ စောကျခေါငျးထဲတှငျ လီးကခြောငျသလို ဖွဈနပေမေယ့ျ ခငျနှဲ့ရီ အတောျပငျ ကြနေပျအားရဖွဈနမေိသညျ..။ မကွာမီ ခငျနှဲ့ရီ တဈကိုယျလုံး ဆိမ့ျတကျလာသညျ..။
“ကြောခပြွီး လှဲလိုကျ….“
ဇယြောထောကျထားသော တံတောငျဆဈကိုဖွုတျ၍ ကြောကို ခလြိုကျတော့ ခငျနှဲ့ရီက ဆောင့ျကွောင့ျအနအေထားမှ ဒူးထောကျခလြိုကျပွီး ဇယြော၏ အပေါျသို့ မှောကျခကြာ ဖကျလိုကျပွီး ဖငျကွှ၍ ဆောင့ျသညျ..။ ဇယြောကလညျး မတတျတတတျနှင့ျ အောကျမှ ပင့ျဆောင့ျပေးသညျ..။
“အား…..မောငျ….. မောငျရယျ…. မမ ပွီး……အား…..ပွီး ပွီ…. အား…….အား….“
“အ…မမ….အငျး…….“
နှဈယောကျစလုံး ပွိုငျတူပွီးကာ အရညျမြား အိုငျထှနျးသှားသညျ..။ သူတို့နှဈယောကျကတော့ တဈယောကျကို တဈယောကျ လှတျထှကျသှားမှာ စိုးသည့ျအလား အတငျးဖကျ၍ အငမျးမရ နမျးလိုကျကွပါတော့သညျ..။
……………………………………………………….
ခငျနှဲ့ရီနှင့ျ ဇယြောတို့ ညစဉျ ပုံစံမြိုးစုံ နှင့ျ တှေ့ခဲ့ လိုးခဲ့ကွသညျမှာ ကွာခဲ့ပွီ…။ အရကျကို ကွိုကျသောျလညျး မိနျးမက တားသဖွင့ျ မသောကျပဲ နခေဲ့ရသော ခငျမောငျလှငျမှာလညျး မိနျးမက လိုလိုလားလား ရှိသဖွင့ျ နေ့စဉျ သောကျခဲ့သညျမှာ မကြျနှာပငျ အမျးတမျးတမျး ဖွဈနခြေပွေီ..။
ပွူတငျးပေါကျ ကို မကြျနှာပေး၍ ရပျနသေော ခငျနှဲ့ရီ၏ နောကျသို့ ခငျမောငျလှငျက တိုးကပျလိုကျပွီး သူမ၏ တငျသားအစုံကို လကျဖဝါးနှဈဖကျဖွင့ျ ကိုငျလိုကျသညျ..။
“ရီလေး တောျတောျလေး ကသြှားတယျနောျ… နရေော ကောငျးရဲ့လား….“
“ကောငျးပါတယျ…ကိုရဲ့… ရီလေး အသကျလညျး ပွနျကွည့ျအုံးလေ…၊ ၃၅ ထဲ ရောကျနပွေီ… ပွီးတော့ အိမျထောငျကတြာလဲ ၁၃ နှဈထဲ ရောကျနပွေီဟာ….“
“အငျး……..“
“ပွီးတော့ ရီလေးက ဟိုကိစ်စကို သိပျပွီး စိတျမသနျလို့ ဒီလောကျ တငျနတော… ဟုတျဖူးလား…. ကိုရဲ့….“
ဟုတျဖူးလား ဟု ပွီတီတီလေး လှည့ျပွောလိုကျသော ခငျနှဲ့ရီ၏ ပါးလေး တဈဖကျအား ခငျမောငျလှငျက ရှှတျခနဲ နအေောငျ နမျးလိုကျပါတော့သညျ..။
ပွီးပါပွီ။
