ဒုတိယမှ လူဖြစ်တာ

ဒုတိယမှ လူဖြစ်တာ
ရေးသားသူ – အမည်မသိ

ပထမလင်က သူမနှင့် ငါးနှစ်သာ ပေါင်းခဲ့ရပြီး သူမအသက် (၂၆) နှစ်အရွယ်မှာ ကားမှောက်တိမ်းပါးသွားခဲ့ခြင်းကြောင့် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် မုဆိုးမလေး ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ဒါပေမယ့် မမြစိမ်းတစ်ယောက် မုဆိုးမဘဝနဲ့ ကြာကြာမနေလိုက်ရ။ သူမ၏ ပထမလင်နှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးသော တစ်ယောက်က ပေါင်းသင်းလက်ထပ်ခွင့်တောင်းကာ မမြစိမ်းအား လက်ထပ်ယူခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့် မမြစိမ်းမှာ သူမဘဝအတွက် အားကိုးမှီခိုရာအဖြစ် တပင်လဲမူ တပင်ထူဆိုသည့်အတိုင်း နောက်ထပ် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရပြန်သည်။ ထိုအိမ်ထောင်ဖြင့် စံပြဈေး နောက်ဘက်ရပ်ကွက်လေးထဲသို့ ပြောင်းရွှေ့လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ထိုရပ်ကွက်လေးထဲသို့ စရောက်ကတည်းက မမြစိမ်းတို့ အိမ်ထောင်စုကို လူအများ စိတ်ဝင်တစား ဖြစ်ခဲ့ကြရ၏။ မမြစိမ်းက အသားညိုသော်လည်း မဲမှောင်နေခြင်း မဟုတ်။ အသားအရေစိုပြေသဖြင့် ဝင်းဝင်းပပဖြင့် လှပသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

ဒါပေမယ့် သူမ၏ ဒုတိယလင်က မမြစိမ်းနှင့် ဘယ်လိုမှ လိုက်ဖက်ခြင်းမရှိသူ ဖြစ်၏။ အသားက မဲနက်ပြီး လူကောင်ထွားထွား ဗိုက်ကနဲနဲပူပြီး ပုံမလာပန်းမလာ အမျိုးအစားဖြစ်သည်။ ဒီကြားထဲ ကွမ်းကစားပြန်တော့ သွားတွေက နီရဲကာ နှုတ်ခမ်းမွေးထူလဗြစ်နှင့် လူ့ဘီလူးကြီးတစ်ကောင်လို ဖြစ်နေ၏။ ထိုသူက အောင်မင်းဆိုသည့် အညာသား တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ကလေးနှစ်ယောက်အဖေ မုဆိုးဖိုတစ်ယောက် ဖြစ်လေသည်။

အောင်မင်း၏ သားနှစ်ယောက်မှာ တစ်ယောက်က အသက် (၁၆) နှစ်အရွယ် လူပျိုပေါက်လေးဖြစ်ပြီး အငယ်လေးမှာ (၈) နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ ဒီလိုမဲမဲတူးတူး မိသားစုထဲမှာ လုံးကြီးပေါက်လှ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် မိန်းမချောတစ်ယောက် ပါလာသည်ဆိုတော့ ရပ်ကွက်က စိတ်ဝင်စားကြသည်မှာ အဆန်းမဟုတ်တော့။

အချိန်ကြာလာတော့ စပ်စပ်စုစုမိန်းမတွေကြောင့် ရပ်ကွက်ထဲရှိ လူအများသိလာခဲ့ကြသည်။ အကြောင်းစုံ မဟုတ်သော်လည်း အတော်အတန် သိလာကြတော့ မမြစိမ်းကို ရှုတ်ချကြ မဲ့ကြ ရွှဲ့ကြဖြင့် အပြစ်မြင်လာကြသည်။ မမြစိမ်းကတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုမစိုက်။ ဘယ်သူဘာပဲပြောပြော အရေးမလုပ်။ အသားမဲမဲ မုဆိုးဖိုကလေးနှစ်ယောက်အဖေကို ယူတယ်ဆိုပြီး ပြောကြလည်း မမြစိမ်းမသိချင်ယောင်ဆောင်နေသည်။ လူ့ဘီလူးကြီးလို ပုံဆိုးပန်းဆိုးကို ယူတယ်ပြောလည်း ပြုံးလို့သာနေသည်။

ပတ်ဝန်းကျင်က မနေနိုင် မထိုင်နိုင်ပြောကြမည် ဆိုလည်း ပြောချင်စရာကိုး။ မမြစိမ်းက အသက်လေးလည်း ငယ်သေးသည်။ ရုပ်လေးကလည်း ချောချောမောမော။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ဆိုရင် ပြောစရာမရှိအောင် အဝိုက်အဝန်း၊ အမို့အမောက်တို့ဖြင့် လှပသူ၊ သူမအနေဖြင့် ရုပ်ရည်ရှိ သူဌေးတစ်ယောက်ကို ရနိုင်လောက်သေးသည် မဟုတ်ပါလား။

ဒါပေမယ့် မမြစိမ်းတယောက် ဘာလို့ အောင်မင်းဆိုတဲ့ မဲမဲတူးတူးလူ့ဘီလူးကြီးကို “ကိုကို.. ကိုကို.. ” ဆိုပြီး ချစ်ပြနေသလဲဆိုတာ ဘယ်သူမှ နားမလည်နိုင်ကြ။ ဒီကြားထဲ အောင်မင်းက မူးပြီး ဆဲဆိုရိုက်ပုတ်ကန်ကျောက် နှိပ်စက်တတ်သေးသည်။ ဒါလည်း သည်းခံ ဒုက္ခခံပြီး ဘာကြောင့် ဆက်ပေါင်းနေလဲဆိုတာ နားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်ကာ မမြစိမ်းကို ပတ်ဝန်းကျင်က လက်ဖျားခါယူရသည်အထိ ဝေဖန်ရှုတ်ချနေကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ဘယ်သူတွေဘာပြောပြော မမြစိမ်းကတော့ သူမ၏ ဒုတိယအိမ်ထောင်ရေးကို အလွန်ကျေနပ်နေသည်။ ယခုမှ သူမဘဝ လူဖြစ်ရကျိုးနပ်သည်ဟုလည်း ခံစားရ၏။ အကြောင်းက သူမ၏ ပထမလင်သား ဆုံးပါးသွားပြီးနောက်ပိုင်းမှ စတင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။

………………………………………………..

သူမကို ရှာဖွေကျွေးမွေးနေသည့် လင်သား ဆုံးပါးသွားခြင်းကြောင့် မမြစိမ်းတစ်ယောက် ပူဆွေးသောကရောက်ကာ နေ့စဉ်နှင့်အမျှ မျက်ရည်ကျနေရသည်။ လင်ဖြစ်သူက ရှာဖွေပေးသော ငွေကို သူမက စုဆောင်းသိမ်းဆည်းထားနိုင်ခဲ့၍သာ ရက်လည်ဆွမ်းသွတ်ပြီးသည့်နောက်ပိုင်း သူမတစ်ဦးထဲ ရပ်တည်နေနိုင်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

လင်ဖြစ်သူက ကားသမားဆိုတော့ အပေါင်းအသင်းများသဖြင့် ဝိုင်းဝန်းကူညီပေးကြတာနှင့်ပင် ရက်လည်ဆွမ်းသွတ်က ပြေပြေလည်လည် ပြီးဆုံးသွားခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ ရက်လည်ပြီးနောက်ပိုင်း သူမတစ်ဦးထဲ ရပ်တည်နေရချိန်တွင် လင်ဖြစ်သူ၏ အပေါင်းအသင်းများထဲမှ တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စ ဝင်ထွက်ပြီး ငွေလေးကြေးလေး ထောက်ပံ့နေသဖြင့်လည်း မမြစိမ်းတစ်ယောက် အသက်ရှူချောင်ရရှာသည်။

ဒါပေမယ့် လူတိုင်းက ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် ကိုယ့်အပူနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ မမြစိမ်းကို အချိန်ပြည့် လာရောက်ပေးကမ်း ထောက်ပံ့ခြင်းမျိုး မလုပ်နိုင်ကြပါ။ အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မမြစိမ်းတစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့ရသည့် အိမ်ကလေးသို့ အဝင်အထွက် ကျဲပါးလာခဲ့ရသည်။

သို့ပေမယ့် မမြစိမ်းထံသို့ အချိန်မှန်မှန် ပုံမှန်ဝင်ထွက်ကာ တတ်နိုင်သလောက် ပေးကမ်းထောက်ပံ့နေသူ တစ်ယောက်တော့ ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုသူက အောင်မင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ ကိုအောင်မင်းက မမြစိမ်းခင်ပွန်း ဆုံးသွားသည့် အချိန်ကစ၍ ရက်လည်ပြီးသည်အထိ အများသူငါတွေလို လာရောက်ကြည့်ရှုသည်။ ရက်လည်ပြီးပြန်တော့လည်း ဝတ္တရားမပျက် တစ်ပတ်တစ်ခါ ပုံမှန်လာရောက်ကာ မမြစိမ်းကို ထောက်ပံ့မှုပြုသည်။

မမြစိမ်းက အစပိုင်းတွင် လက်မခံသော်လည်း တဖြေးဖြေးနဲ့ ကိုအောင်မင်း၏ ထောက်ပံ့ပေးကမ်းမှုကို ကျေးဇူးတင်စိတ်၊ အားနာစိတ်များဖြင့် အသိအမှတ်ပြုကာ ခင်မင်ရင်းနှီးလာခဲ့လေတော့သည်။

အောင်မင်းက ကွန်တိန်နာကားမောင်းသူတစ်ယောက်မို့ ဝင်ငွေကောင်းသည်။ ထို့ကြောင့် မမြစိမ်းအား ပေးကမ်းထောက်ပံ့ရာတွင် ရက်ရောသည်။ အောင်မင်း၏ သိတတ်မှုအပေါ် မမြစိမ်း အလွန်အားနာလာသည်။ ထို့ကြောင့် အောင်မင်းလာသည့် အခါတိုင်း အချိန်မရွေး တံခါးဖွင့် ဧည့်ခံသည်။

အောင်မင်းက တစ်ပတ်တစ်ခါသာ ပုံမှန်လာပြီး လာသည့်အချိန်ကလည်း ညဆယ်နာရီ ဝန်းကျင်လောက်ဖြစ်သဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင်က မမြစိမ်းကို မေးငေါ့လာကြသည်။ ဒါပေမယ့် မမြစိမ်းကတော့ ကိုယ့်အပူနဲ့ကိုယ်မို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို လျစ်လျူရှုမိခဲ့သည်။

အောင်မင်းက မမြစိမ်းကို တလေးတစားပင် ဆက်ဆံပြောဆိုသည်။ အချို့တွေလို လင်ဆုံးပြီးမုဆိုးမဖြစ်သွားသော သူမကို ရိသဲ့သဲ့ ပြောဆိုဆက်ဆံခြင်းမျိုးမပြု။ ထို့ကြောင့်လည်း မမြစိမ်းက အောင်မင်းကို သူမအိမ်သို့ ဝင်ထွက်ခွင့်ပြုပေးခဲ့မိခြင်းဖြစ်သည်။

အောင်မင်းကလည်း သူကမုဆိုးဖို၊ ကလေးနှစ်ယောက်အဖေဖြစ်ကြောင်း၊ မမြစိမ်း၏ ယောကျာ်းဖြစ်သူနှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးခဲ့ကြောင်း၊ မမြစိမ်းကို သနားစိတ်၊ ဂရုဏာစိတ်ဖြင့် ယခုလို ဝင်ထွက်သွားလာပြီး ထောက်ပံ့မှုများ ပြုလုပ်နေခြင်းဖြစ်ကြောင်း အတိအလင်း ဖွင့်ဟပြောပြထားသည်။

ထိုသို့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နားလည်မှုဖြင့် ပတ်သက်လာခဲ့ကြသည်မှာ ခြောက်လခန့်ပင် လွန်မြောက်သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ မမြစိမ်းလည်း စိတ်သက်သာရာရလာခဲ့ပြီး ပုံမှန်နေထိုင်နေသလိုအောင်မင်းကလည်း ပုံမှန်ဝင်ထွက် သွားလာနေခဲ့သည်။ တစ်ညမှာတော့…

” ဒေါက်..ဒေါက်..ဒေါက် ”

အိမ်ရှေ့တံခါးကို သုံးချက်ခေါက်သံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် မမြစိမ်း နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဒီလို အချိန်၊ ဒီလိုတံခါးခေါက်သံက အောင်မင်းသာဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သဖြင့် တံခါးကို အပြေးကလေး သွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

” ဟင်.. ကိုအောင်မင်း ဘာဖြစ်လာတာလဲ.. ခေါင်းမှာလဲ သွေးတွေနဲ့ပါလား.. လာ.. ဝင်.. ဝင်.. ”

မမြစိမ်းတစ်ယောက် အောင်မင်း၏ပုံစံကို မြင်တော့ ပျာပျာသလဲ ဖြစ်သွားပြီး အိမ်ထဲသို့ အမြန်ခေါ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အောင်မင်းကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူမက အိမ်ထဲမှ ရေနွေးဓါတ်ဗူး၊ ဇလုံ၊ ဂွမ်းတို့ကို ယူဆောင်လာသည်။

” ရပါတယ်..မမြစိမ်း၊ ဘာမှလုပ်မနေပါနဲ့.. ခေါင်းလေးနဲနဲပေါက်သွားတာပါ ”

” အို..ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ အသာငြိမ်နေစမ်းပါရှင်.. ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ၊ ပြောပါဦး.. ”

မမြစိမ်းက အောင်မင်းအား ကလေးတစ်ယောက်ကို အမိန့်ပေးသလို ပြောလိုက်ပြီး အောင်မင်း၏ခေါင်းမှ ဒဏ်ရာကို ဆေးကြောသန့်စင်ပေးလိုက်သည်။ အောင်မင်းကလည်း မမြစိမ်းပြောသည့်အတိုင်းအသာငြိမ်နေ၏။ လူကငြိမ်နေသော်လည်း စိတ်တွေက မငြိမ်။ သူ့အနီးအပါးသို့ တိုးကပ်ရောက်ရှိနေသည့် မမြစိမ်း၏ ခန္ဓာကိုယ်အလှတွင် နစ်မြောကာ ရမ္မက်စိတ်တို့က ထောင်းကနဲ ထကြွလို့လာသည်။

” ကိုအောင်မင်း.. ပြောလေ၊ ဘာဖြစ်လာတာလဲလို့..”

မမြစိမ်းက ငြိမ်သွားသော အောင်မင်းကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ သူမ၏ရင်နှစ်မွှာကို စူးစိုက်ကြည့်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရင်ထဲ လှပ်ကနဲဖိုသွားသည်။ ဒါပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ သူမ သိချင်နေသော အကြောင်းအရာကို မေးလိုက်ပြန်၏။

” မမြစိမ်းတို့ လမ်းထိပ်မှာပါဗျာ.. ချာတိတ်လေးတွေ သုံးလေးယောက် မူးပြီးရစ်တော့.. နောက်ဆုံး သူတို့က လက်ပါလာကြတယ်လေ၊ အဲဒါနဲ့ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်ပြီး ဒဏ်ရာရလာတာပါ ”

” အို..ဖြစ်မှဖြစ်ရလေရှင်၊ ဘယ်က ကလေကချေတွေလဲ မသိဘူး.. ဒီကိစ္စ ရပ်ကွက်ရုံးတိုင်ရမယ်.. ”

” နေပါစေ.. မမြစိမ်း၊ ရပါတယ် ”

” အို..ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ ကျမဆီလာရင်း အခုလိုဖြစ်တာဆိုတော့.. နေဦး.. ကျမ ရပ်ကွက်ရုံးကို သွားပြောလိုက်မယ်.. ”

ပြောပြောဆိုဆို မဟုတ်မခံ ဇတ်ဇတ်ကြဲဖြစ်သည့် မမြစိမ်းက ဒဏ်ရာကို ဆေးကြောသုတ်သင်ပြီးသည်နှင့် အိမ်ထဲမှ ထွက်ဖို့ပြင်သည်။ ဒါပေမယ့် ခြေလှမ်းပြင်ကာစ မမြစိမ်းမှာ တုန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ အောင်မင်းက မမြစိမ်း၏လက်ကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်ခြင်းကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။

” မမြစိမ်းရယ်.. အရှည်အရှည်တွေ ဖြစ်ကုန်မယ်.. ထားလိုက်ပါတော့၊ ဒီမှာလာထိုင်ပါဗျာ.. နော် ”

အောင်မင်းက မမြစိမ်းလက်ကို ဆွဲကာ သူ၏ဘေးမှထိုင်ခုံပေါ်သို့ ဆွဲကာ ထိုင်ခိုင်းသည်။

” မမြစိမ်း ”

” ရှင်.. ကိုအောင်မင်း.. ”

အောင်မင်းက မမြစိမ်း၏လက်ကို သူ၏လက်နှစ်ဖက်နှင့် အုပ်ကိုင်ပြီး မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်ကာညင်ညင်သာသာလေး ခေါ်လိုက်၏။ မမြစိမ်းကလည်း လက်ကို ရုန်းဖယ်ခြင်းမပြုပဲ အောင်မင်းကိုပြန်ကြည့်ကာ အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ထူးသည်။

အဲဒီမှာစလို့ အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ၊ ကြိုးချင်းထား ကြိုးချင်းငြိတွေ ဖြစ်ကုန်ကြတော့သည်။ မုဆိုးဖိုနဲ့ ပူပူနွေးနွေးမုဆိုးမအသစ်ကလေးတို့ ငြိကုန်ကြတော့၏။ ထိုအချိန်၌ အောင်မင်းလို ပုံဆိုးပန်းဆိုး မဲမဲသဲသဲကြီးကို မမြစိမ်း မမြင်နိုင်လောက်အောင် ရမ္မက်သွေးတွေ ဆူပွက်သွားရသည်။

လင်ရဲ့အရသာ၊ လီးရဲ့အရသာကို သိရှိထားပြီးဖြစ်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်အနေနဲ့ လင်ဖြစ်သူ ဆုံးပါးသွားခဲ့သဖြင့် လီးနဲ့ ပြတ်လပ်နေတာကြောင့်လည်း အောင်မင်းကို လိုက်လျောမိဟန် ရှိလေသည်။ အောင်မင်းကလည်း မမြစိမ်းကို စိတ်ထဲကြိတ်ကြံနေသူဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် စွဲမက်ဖွယ် ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော မိန်းမတစ်ယောက်မို့ တနပ်စားမကြံဘဲ တသက်စာကြံကာ မမြစိမ်း သူ့ကို စွဲလန်းသွားအောင် အပီကိုင်လေတော့သည်။

” အဟင့်.. ဟင့်.. ကိုအောင်မင်းရယ်.. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ.. ဟင့်.. ငရဲကြီးအုံးမယ်.. ”

” ပြွတ်.. ပြိ.. ပြွတ်.. ဗြစ်.. ဟင်း.. ဒီလိုလုပ်တာ ငရဲကြီးတယ်လို့ ကျုပ်မကြားဖူးဘူး မမြစိမ်းရဲ့.. ကောင်းတယ်မဟုတ်လား.. စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးတာ ”

” အင့်..ဟင့်..အ..ဟင့်..သိဘူး.. ”

အောင်မင်းက မမြစိမ်း၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖင်ကြီးကြွတက်အောင်ပင် တွန်းတင်ထားပြီး ဖောင်းကားတင်းရင်းကာ အမွှေးမဲမဲလေးများ ဖုံးအုပ်နေသည့် သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို အသည်းအသန် ယက်ပေးနေသည်။ မမြစိမ်း တားနေပေမယ့်လည်း အောင်မင်းက မလျှော့။

စကားပြန်ပြောရင်းမှ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းမှ စောက်စိအထိ ယက်တင်ပြီး စောက်စိလေးကို နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိစုပ်လိုက်ရာ မမြစိမ်း တွန့်တက်သွားပြီး ချွဲနွဲ့သော အသံလေးများပင် ထွက်လာရသည်။ ကွမ်းကို ထမင်းစားသလိုစားသော အောင်မင်း၏ လျှာကြီးက နီရဲကာ ထူလပျစ်ကြီးဖြစ်ပြီးကြမ်းထော်လို့နေသည်။ ထိုလျှာကြီးဖြင့် မမြစိမ်း၏ စောက်ပတ်အတွင်းသား နုနုလေးများကို ထိုးကော်ယက်ပေးလိုက်ပြန်တော့ မမြစိမ်းခင်မျာ လောကကြီးကို မေ့ပြီး လေထဲလွင့်မျောသွားသလို ခံစားသွားရတော့သည်။

” အင့်.. ဟင့်.. ကိုအောင်မင်းရယ်.. ဟင့်.. ကျမ မနေတတ်တော့ဘူး.. အင်း.. ဟင်း.. ”

မမြစိမ်း မျက်လုံးပင် မဖွင့်နိုင်။ အသားလေးတွေလည်း ကတုံကယင် ဖြစ်လာသည်။ စောက်ပတ်ကို ထန်းလျက်ခွေးယက်သလို ယက်ပေးနေသော အောင်မင်းကြောင့် မမြစိမ်း လူးပျံနေရလေပြီ။ ထို့ကြောင့် သွယ်ဝိုက်သောနည်းဖြင့် အလိုးခံချင်ပြီဖြစ်ကြောင်း တောင်းပန်စကား ဆိုလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

မုဆိုးဖိုဖြစ်ပြီး ဖာပေါင်းစုံချနေသော ကားသမားအောင်မင်းက မမြစိမ်းရဲ့ဆန္ဒကို သဘောပေါက်သည်။ ထို့ကြောင့် မမြစိမ်း၏ စောက်ဖုတ်ကို နောက်ဆုံးပိတ်အနေဖြင့် ဖင်စအိုဝအထက် လိုးပေါက်မှနေ၍ စောက်စိလေးအထိ သူ၏လျှာပြားကြမ်းကြမ်းကြီးဖြင့် တစ်ချက်ယက်လိုက်သည်။

ထို့နောက် မမြစိမ်း၏ ပေါင်ခွကြားသို့ ဒူးထောက်ဝင်ကာ သူ၏ခါးမှ ပလေကပ်ပုဆိုးကို ခေါင်းမှ ကျော်ချွတ်လိုက်သည်။ မမြစိမ်း၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို အောင်မင်းက ဖြဲကားလိုက်ပြီး အပေါ်သို့ တွန်းတင်လိုက်သဖြင့် မမြစိမ်းမှာ တစ်တီတူးထောင် အနေအထားပုံစံမျိုး ဖြစ်သွားပြီး စောက်ခေါင်းအတွင်း အတွင်းသားနီနီရဲရဲများ ပေါ်ထွက်လာသည်။

မမြစိမ်း၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို အောင်မင်းက မက်မောစွာကြည့်ရင်း သူ၏လီးမဲမဲကြီးကို စောက်ခေါင်းဝသို့ တေ့ထောက်လိုက်သည်။ အောင်မင်း၏လီးက တစ်ချောင်းလုံး မဲနက်နေပြီး လီးဒစ်ကြီးက အတော့်ကို ပြဲလန်နေသည်။ လုံးပတ် ကျပ်လုံးခန့်ရှိပြီး အရှည်အားဖြင့် ခြောက်လက်မကျော်ကျော်လောက်ရှိသည်။ စံချိန်မှီ လီးအမျိုးအစားပင်ဖြစ်သည်။

မမြစိမ်းက သူမကို လိုးမည့်လီးကို ခေါင်းထောင်ထကာ ကြည့်ပြီး မြင်လိုက်ရသောအခါ ရင်ထဲ နင့်သွားဟန်ဖြင့် မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ တံထွေးကို ဂလုကနဲ မျိုချပြီး အလိုးခံဖို့ အသင့်ပြင် အားယူလိုက်၏။

” မမြစိမ်း.. ကျုပ် လိုးတော့မယ်နော် ”

အောင်မင်းက ခွင့်တောင်းသလို ပြောလိုက်တာလား၊ အသိပေးတာလား မသိ။ မမြစိမ်းကတော့ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ကာ ခေါင်းကို တဖက်စောင်းထားပြီး အောင်မင်းကို ခေါင်းသာငြိတ်ပြလိုက်၏။ ထိုအခါ အောင်မင်းက မမြစိမ်း၏ အပေါ်ပိုင်း ရှပ်အင်္ကျီကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာအောက်မှ ရုန်းကန်ထွက်မယောက် ဆူဖြိုးတင်းရင်းနေသည့် နို့အုံကြီးကို လက်ဖြင့် လှမ်းညှစ်လိုက်၏။

ပြီးမှ သူ၏လီးကြီးကို စောက်ပတ်အဝသို့ တေ့ကာ အသာအယာပင် ဖိသွင်းလိုက်တော့သည်။ အစပိုင်း၌ မမြစိမ်းက အောင်မင်းနှင့် ပွေ့ဖက်နမ်းမိကြပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့ ရောက်ရှိသွားသည့်အချိန်မှ စောက်ဖုတ်အယက်ခံရသည့်အချိန်အထိ သူမအင်္ကျီကို ချွတ်ခွင့်မပေး။

အောင်မင်းကလည်း အင်္ကျီပေါ်မှနို့တွေကို ညှစ်ကိုင်ကာ မမြစိမ်းကို နူးနှပ်နေခြင်းကြောင့် ယခုလိုးမည့်အချိန်ရောက်မှ အင်္ကျီကို လှန်တင်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အခုလိုအချိန်တွင်တော့ မမြစိမ်းက ကန့်ကွက်ခြင်း မပြုတော့ပေ။ အောင်မင်း၏လီးက တအိအိဖြင့်ပင် မမြစိမ်း၏ စောက်ရည်တွေ ပြည့်လျှံနေသော စောက်ခေါင်းထဲသို့ နစ်ဝင်စိုက်ဆင်းသွားသည်။

” အင့်.. ဟင်း.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ”

” နာလို့လား.. မမြစိမ်း ”

” အင်း..ရှင့်ဟာကြီးက အရမ်းကြီးတာပဲ.. ရှည်လဲရှည်သေးတယ်.. ဖြေးဖြေးလုပ်နော်.. ”

” အင်းပါ.. ခုနငြီးတာက နာလို့လားလို့ ”

” ဟင့်..ဘာတွေ လျှောက်မေးနေတာလဲ.. မသိဘူး..”

အမှန်က လီးစောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားတာကို အရသာတွေ့ပြီး မမြစိမ်း ငြီးလိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။ လီးကို ညင်သာစွာ သွင်းသည့်အပြင် အဝင်အထွက် ချောမွေ့နေသဖြင့် မမြစိမ်း မနာမှန်း အောင်မင်း သိ၏။ ဒါပေမယ့် အလိုးခံသူ မိန်းမသားနှင့် ရင်းနှီးသွားပြီး ရှက်စိတ်ပျောက်သွားအောင် တမင်မေးလိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

မမြစိမ်းက မနာသော်လည်း အောင်မင်း၏ အမေးကြောင့် လီးကြီးဖြင့် ဆောင့်လိုးခံရသည့်အခါ အရသာတွေ့စေရန် ခပ်ဖြေးဖြေးသာလိုးဖို့ ပြောလိုက်သော်လည်း အောင်မင်း၏ နောက်ထပ်မေးခွန်းကြောင့် သူမဘာသာ မလုံမလဲဖြစ်ကာ ရှက်ဟန်ဖြင့် စကားဆက်မပြောတော့ပဲ သူမ၏စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်သိပ်စွာ ဝင်နေသော အောင်မင်း၏လီးကို ဆွဲဆွဲညှစ်ပေးနေလေသည်။

မမြစိမ်း၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့် ဆွဲညှစ်တုန့်ပြန်မှုကို ခံစားမိသော အောင်မင်းက အလိုက်သိစွာဖြင့် သူ၏လီးကြီးကို အသွင်းအထုတ် မှန်မှန်ဖြင့် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။ နို့အုံတွေကိုလည်း ဖျစ်ညှစ်ပေး၏။

” ဖုတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ် ”

” အင့်..အင့်..ဟင့်..အင့်..အင့်.. ”

အပေါ်စီးမှ ကြီးမားသော ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဖြင့် ဖိကာ ဆောင့်လိုးနေခြင်းကြောင့် မမြစိမ်းမှာ တအင့်အင့်ဖြင့် နင့်နင့်နဲနဲကြီး အလိုးခံနေရသည်။ ဆယ်မိနစ်မျှ လိုးပြီးနောက် အောင်မင်းက…

” မမြစိမ်း..ကောင်းရဲ့လား ”

” အင်း.. ဟင်း.. ကောင်းတယ်.. ကိုအောင်မင်းရယ်၊ ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်ပေးပါနော်.. ကျမပြီးချင်လာသလိုပဲ.. ”

မမြစိမ်း ကာမရမ္မက်ဇောတွေ တက်ကြွကာ အောင်မင်းကို ခပ်ရဲရဲပင် တောင်းဆိုလိုက်သည်။ ထိုအခါ အောင်မင်းကလည်း အားမနာတမ်းပင် အပေါ်စီးမှ မီးကုန်ယမ်းကုန် ပစ်ဆောင့် လိုးချနေလေတော့ရာ

” ဖွတ်..ဖွတ်..ဟင့်..အင့်..အင့်..အ..အိ..အ..”

ဟူသော မမြစိမ်း၏နှုတ်မှ မြည်တမ်းသံများ ဆူညံစွာ ထွက်ပေါ်လာပြီး ခဏအကြာတွင် နှစ်ယောက်စလုံး ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းများချကာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး တင်းကြပ်စွာ ဖက်ရင်း ငြိမ်သက်သွားကြလေတော့သည်။

…………………………………………………..

ထိုမှအစပြုခဲ့သည့် ဇာတ်လမ်းက အောင်မင်းနှင့် မမြစိမ်းတို့ကို ညားစေခဲ့သည်။ အောင်မင်းက မမြစိမ်း ယခင်က ငှားနေသော အိမ်လေးတွင် မနေစေတော့ဘဲ သူ၏သားနှစ်ယောက်နှင့်အတူ မမြစိမ်းကို ခေါ်ကာ စံပြဈေးအနောက်ဘက်ရှိ ရပ်ကွက်ထဲသို့ပြောင်းရွှေ့လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

မမြစိမ်းမှာ အောင်မင်း၏သားတွေကို ကြည်ဖြူစွာပင် ဆက်ဆံသည်။ အောင်မင်းကို အစွဲကြီးစွဲခဲ့ပြီ ဖြစ်သောကြောင့် အောင်မင်း၏သားတွေကိုလည်း အလိုက်အထိုက် ဆက်ဆံရမည်မှန်း သူမ နားလည်ထားသည်။ အောင်မင်း၏ သားတွေကလည်း မမြရှိန်ကို အမေတစ်ယောက်၊ အဒေါ်တစ်ယောက်လိုပင် ဆက်ဆံသည်။ အောင်မင်း၏ စောက်ဖုတ်အယက်ကောင်းမှုကြောင့် မမြစိမ်း အရာရာကို မေ့ပြီး အောင်မင်းမှ အောင်မင်းဖြစ်ကာ အလိုးခံသည့်အခါတိုင်း “ကိုကို” ဟုပင် ခေါ်နေတတ်ပြီ ဖြစ်လေသည်။

နောက်ပိုင်းတွင် အောင်မင်းက မမြစိမ်းကို ယခင်ကလို တလေးတစား ဆက်ဆံခြင်း မပြုတော့။ အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှ “ဟဲ့..ကောင်မ” အစချီကာ ဆဲဆိုကန်ကျောက်တာမျိုး ပြုလုပ်လာသည်။ ဒါပေမယ့် ပြီးလျှင်တော့ မမြစိမ်းအကြိုက် ဘာဂျာကို အစွမ်းကုန် မှုတ်ပေးလိုက်သည်။

မမြစိမ်းကလည်း ဘယ်လောက်ဆဲဆဲ၊ ဘယ်လောက်ရိုက်ရိုက် လျှာဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို တစ်ချက်လောက် အယက်ခံလိုက်ရတာနဲ့ နာကျင်တာတွေ မေ့သွားတတ်သည်။ အောင်မင်းက သူမကို ဘာဂျာ ကောင်းကောင်းမှုတ်ပေးပြီးသည်နှင့် ပက်ပက်စက်စက် တက်ချသည်။

လမ်းသွားတိုင်း ယောကျာ်းတွေ သွားရည်ကျစရာဖြစ်နေသည့် မမြစိမ်း၏ နို့အုံမို့မို့မောက်မောက်ကြီးတွေကို သူ၏လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် မညှာမတာဆွဲသည်။ ညှစ်သည်။ ယောကျာ်းတွေကို လီးတောင်စေသည့် သူမ၏ဖင်အိုး တင်းတင်းကားကားကြီးကိုလည်း မညှာတမ်း အပီဖြုတ်သည်။

မမြစိမ်းအဖို့တော့ အောင်မင်း၏ ကြမ်းတမ်းသော ကာမဆက်ဆံမှုများကို စွဲလမ်းပြီးရင်း စွဲလမ်းနေမိကာ အောင်မင်းကို မပစ်နိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေရလေ၏။ သူမကိုယ်သူမလည်း ယခုမှပင် ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝခံစားရကာ လူဖြစ်ရကျိုးနပ်သည်ဟု ခံစားနေမိလေသည်။

မမြစိမ်းတစ်ယောက် လောကစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝ ခံစားနေရသလို အောင်မင်း၏သား အကြီးကောင်လူပျိုပေါက် ထွန်းထွန်းကလည်း သူ့အဖေနောက်မိန်းမယူတော့မှ သူလည်း လူဖြစ်ရကျိုးနပ်ပြီဟု ခံယူထားသည်။

အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် လူပျိုဖော်ဝင် ဂွင်းတိုက်တတ်စအရွယ်မှာ သူ့အဖေက မိထွေးကို အပြတ်ဆော်နေပုံကို ချောင်းမြောင်းကြည့်ပြီး ကာမအရသာကို ကောင်းစွာ ခံစားတတ်လာခဲ့ခြင်းကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ သူ့အဖေအောင်မင်း မမြစိမ်းကို တက်ချတိုင်း ချောင်းကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်သည်။ နောက်တော့ သူ့အဖေ ကားမောင်းထွက်သည့် အချိန်များ၌လည်း မိထွေးဖြစ်သူ မမြစိမ်းရဲ့ စွဲမက်ဖွယ် ခန္ဓာကိုယ်အလှကို မှန်းပြီး ဂွင်းထုကာ အာသာဖြေသည်။

အပြင်ပန်းမှာ သူမကို တရိုတသေ တလေးတစား ဆက်ဆံနေသော်လည်း ထွန်းထွန်း၏ စိတ်ထဲမှာတော့ မမြစိမ်း၏ ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းတို့ကို အမြဲပုံဖော်ကြည့်ကာ စိတ်ထနေသူ ဖြစ်လေ၏။ မမြစိမ်း ရေချိုးရင် မယောင်မလည်ဖြင့် သူမအနီး ရစ်သီနေတတ်သည်။

ထွန်းထွန်း၏ အပြုအမူများကို အိမ်မှာအမြဲ မြင်တွေ့ဆက်ဆံနေရသော မမြစိမ်းလည်း ကြာတော့ ရိပ်မိလာသည်။ ဒါပေမယ့် သူမစိတ်ထဲမှာ ထွန်းထွန်းကို သိပ်ပြီး ဂရုတစိုက် မဖြစ်မိ။ ကလေးသာသာ ချာတိတ်အရွယ် ထွန်းထွန်း၏ အကြည့်များအပေါ် စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းလည်း မဖြစ်မိပေ။ ဒါပေမယ့် တစ်ညတွင်တော့…

” မြစိမ်း.. နင်အပေါ်က တက်ဆောင့်စမ်း.. ငါမူးနေပြီ၊ အပေါ်က မလုပ်နိုင်တော့ဘူး ”

” ဟုတ်ကဲ့.. ကိုကို.. ”

အောင်မင်းက မမြစိမ်းကို ဘာဂျာမှုတ်ပေးပြီးသည်နှင့် အိပ်ယာပေါ်လှဲလိုက်ပြီး လီးအတောင်သားနှင့် ပက်လက်လှန်ကာ မမြစိမ်းကို ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မမြစိမ်းကလည်း အောင်မင်းစကားကို လိုက်နာသည်။

စောက်ဖုတ်အယက်ခံထားရသဖြင့် ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ အဆမတန် ထကြွနေသော မမြစိမ်းခင်မျာ အိပ်ယာပေါ် လှဲနေရာမှ လူးလဲထကာ အောင်မင်း၏ ပေါင်ကြားထဲမှ တောင်မတ်ဖြောင့်စင်းနေသည့် လီးမဲမဲတုတ်တုတ်ကြီးကို သူမလက်ကလေးဖြင့် ဆွဲကိုင်ကာ အထက်အောက် လှုပ်ရှား ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ ထိုမျှနှင့် အားမရနိုင်သေးပဲ ဖင်ကြီးကုန်းကာ အောင်မင်း၏လီးကို ကုန်းစုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

အောင်မင်း၏ ခါးကြီး တွန့်ကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားကာ ပါးစပ်မှ ” အ..ရှီး..” ဆိုသော ညီးညူသံပင် ထွက်ပေါ်သွားရအောင် မမြစိမ်းက လီးကို ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး အားရပါးရ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပစ်သည်။ ဂွေးဥကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း သူမလက်ဖြင့် အသာဖွဖွ ညှစ်ကိုင်ကာ ကယုကယင် ဆော့ကစားနေလိုက်သေး၏။

………………………………………………….

ဖခင်ဖြစ်သူနှင့် မိထွေးတို့ အိပ်ယာမဝင်ခင် စောစောစီးစီး အိပ်နေကြသော ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်အနက် တစ်ယောက်ကတော့ ကုလားသေကုလားမော အိပ်ပျော်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် အကြီးကောင် ထွန်းထွန်းကတော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့အိပ်ယာထဲမှ ခိုးထကာ မိထွေးနှင့် ဖခင်တို့၏ အခန်းဝအကွယ်မှ ချောင်းပြီး ဂွင်းတိုက်သည့် လုပ်ငန်းကို စတင်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။

အခန်းအတွင်းမှ ဖခင်ဖြစ်သူက မမြစိမ်းကို စောက်ဖုတ်ယက်ပေးသည့်အခါ မမြစိမ်း ကော့တက်လူးပျံပြီး ရမ္မက်ထန်စွာ ညီးညူနေဟန်ကို ကြည့်ပြီး ထွန်းထွန်း ဖီးလ်တွေတက်ကာ သူ့လီးကို လက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေလေသည်။ ထိုမှ မမြစိမ်းက အိပ်ယာထက်မှထကာ သူ့ဖခင်လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ထုပေးပုံ၊ လီးစုပ်နေပုံတို့အပြင် ဖင်ကြီးကုန်းပြီး လီးစုပ်နေသောကြောင့် ဖင်ကြားထဲမှ ပြူးထွက်နေသော ဖောင်းကားပြဲအာနေသည့် မမြစိမ်း၏ စောက်ဖုတ်ကြီးတို့ကို မြင်တွေ့ရပြန်တော့ ဖီလင်က ပိုတက်လာသည်။ ထို့ကြောင့် လီးကို ပိုတင်းတင်းဆုပ်ကာ ခပ်သွက်သွက်လေး ဂွင်းတိုက်နေသည်။

မမြစိမ်းကတော့ အောင်မင်း၏လီးကြီးကို အငမ်းမရပုံစံဖြင့် စုပ်ပေးနေလေသည်။

” ပြွတ်.. ပြွတ်.. ပြွတ်.. အ.. ရှီး.. မြစိမ်း.. တက်ဆောင့်တော့ဟာ.. ငါမြန်မြန် ပြီး ပြီး အိပ်ချင်နေပြီ ”

အောင်မင်းက ထပ်မံလောဆော်လိုက်သဖြင့် မမြစိမ်းမှာ သူမပါးစပ်ထဲမှ လီးကို မချွတ်ချင် ချွတ်ချင်ဟန်ဖြင့် ချွတ်ကာ အောင်မင်း၏ကိုယ်ပေါ်သို့ တက်ခွလိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် အောင်မင်း၏ လီးကြီးကို သူမလက်လေးတစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ပြီး တစ်ချက်ထဲ ဖိထိုင်ချလိုက်လေတော့၏။

” ဖွတ်..ပြွတ်..ဖတ်.. ”

” အ.. အင့်.. ဟင်း.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. အထဲမှာ ပြည့်သိပ်ပြီး အောင့်သွားတာပဲ ကိုကိုရယ်.. ”

” နင်က တစ်ချက်ထဲ ဆောင့်ချပစ်လိုက်တာကိုး.. ကဲ.. ဆောင့်လိုးပေးစမ်း ”

စောက်ဖုတ်အယက်ခံထားရသည့် အရှိန်၊ လီးကိုမက်မောစွာ စုပ်ထားခြင်းတို့ကြောင့် မမြစိမ်း စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်တွေက ရွှဲနစ်စွာ ထွက်နေသည်။ ထို့ကြောင့် အပေါ်မှ ဝိတ်နှင့် ဖိချလိုက်သည်နှင့် လီးကြီးက ရှောကနဲ ဝင်သွားကာ သားအိမ်ကို ပြေးဆောင့်သည်။ ဒါပေမယ့် မမြစိမ်းမှာ နာကျင်မှုကို သတိမရနိုင်ပဲ လီး၏အတွေ့ကြောင့် အောင်မင်းစေခိုင်းသည့်အတိုင်း သူမ၏ တင်ပါးကြီးများကို မြောက်မြောက်ပြီး ပြင်းထန်နေသော စိတ်ဆန္ဒများအရ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆောင့် ဆောင့်လိုးချပေးသည်။

” ပြွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ”

” အ.. ဟင့်.. ဟင့်.. ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်.. အ.. ဟင့်.. အောက်က ပင့်ကော်ပြီး လိုးပေးပါဦး.. အဟင့်.. အ.. ဟုတ်တယ်.. ကော့ဆောင့်.. အ.. ဟင့်.. ”

မမြစိမ်း ရမ္မက်ထန်စွာဖြင့် အောင်မင်း၏ ရင်အုပ်မဲမဲကြီးပေါ် သူမလက်လေးနှစ်ဖက်ကို အားပြုထောက်ကာ တင်ပါးထွားထွားကြီးကို ကော့မြောက်ပြီး ဆောင့်ချပေးနေသည်။ အောင်မင်းကလည်း မမြစိမ်း ရမ္မက်ထန်နေမှုကို သဘောကျကာ အောက်မှ ပင့်ဆောင့်ပေးပြီး သူမ၏ဖင်သားကြီးများကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပေးနေ၏။

အခန်းတွင်းမှ လိုးပွဲကတော့ တစထက်တစ ပြင်းထန်လာသည်။ မမြစိမ်း၏ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆောင့်ချလိုးပေးမှုများနှင့်အတူ သူမနှုတ်မှလည်း တဟင့်ဟင့်ဖြင့် နှာထန်စွာ ညီးညူနေသံတို့က အခန်းအပြင်မှ ချောင်းကြည့်နေသော ထွန်းထွန်းကို အထူးဖီးတက်စေသည်။

ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း တုန်ခါသွားသော ဖင်သားကြီးများ၊ ထက်အောက်လှုပ်ခါယမ်းနေသော နို့အုံထွားထွားကြီးများက ထွန်းထွန်း၏ မြင်ကွင်းထဲမှာ ထင်ရှားစွာ တွေ့မြင်နေရခြင်းကြောင့် ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် စိတ်တွေလှုပ်ရှားကာ လီးကို အဆက်မပြတ် ထုရင်း လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်လေတော့သည်။

မမြစိမ်း နှာထန်စွာ အလိုးခံနေပုံကို ထွန်းထွန်း ဆက်ကြည့်နေချင်သေး၏။ ဒါပေမယ့် မတ်တတ်ရပ်ပြီး ဂွင်းတိုက်ကာ ပြီးသွားခဲ့ရခြင်းကြောင့် ဒူးတွေညွှတ်ကျချင်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် သူ့အဖေကလည်း မိထွေးကို အပေါ်မှ တက်ဆောင့်ခိုင်းပြီး အပြီးသတ်တော့မှာမို့ နောက်ပုံစံတမျိုးနဲ့ ချမှာ မဟုတ်တော့ဘူးဆိုတာ သိနေခြင်းကြောင့်လည်း အိပ်ယာထဲသို့ ပြန်ဝင်ခွေနေလိုက်တော့သည်။

မမြစိမ်းကတော့ အောင်မင်း၏ လီးကြီးပေါ်မှာ ခွထိုင်လျက်ပင် စကောဝိုင်းတမျိုး၊ ကပ်ညှောင့်ပွတ်လိုးနည်းတဖုံ၊ ဖင်ကြွဆောင့်နည်းများဖြင့် မီးကုန်ယမ်းကုန် တက်လိုးပေးနေရှာ၏။

မကြာမှီမှာပင် နှစ်ဦးစလုံး ကာမ၏ အဆုံးစွန်နယ်ပယ်ကို ရောက်ရှိတော့မည့်ဟန်ဖြင့် အားကုန်ကြဲကာ ပင့်ဆောင့်သူက ဆောင့်၊ ဆောင့်ချသူက ချဖြင့် တဟင်းဟင်း ညီးညူကာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့် တွန့် သွားကြတော့သည်။

…………………………………………………..

အောင်မင်းတစ်ယောက် ကာမဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝသွားတော့ တခေါခေါ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ မမြစိမ်းကလည်း ကာမစည်းစိမ်ကို ခံစားရင်း အောင်မင်းကို ခွထား ခဏကြာမှိန်းနေရာမှ ထလိုက်၏။ ထို့နောက် အောင်မင်းကို စောင်တစ်ထည်ခြုံပေးလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်နှင့် ပေါင်ခြံတွင် ပေပွနေသော အရည်များကို ဆေးကြောရန် ထဘီရင်လျားဖြင့်ပင် အခန်းတွင်းမှ ထွက်လာခဲ့သည်။

မမြစိမ်းတစ်ယောက် အခန်းထဲက ရုတ်တရက် လှမ်းအထွက်တွင် သူမခြေလှမ်းတွေ တုန့်ဆိုင်းသွားရသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းတွင် ထွန်းထားသော လေးပေမီးချောင်းအရောင်က ထွန်းထွန်းတို့ညီအစ်ကို အိပ်နေသော ခြင်ထောင်အတွင်းသို့ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်နေသည်။ ထိုအလင်းရောင်ဖြင့် ထွန်းထွန်း၏ အပြုအမူကို မမြစိမ်း အမှတ်မထင် မြင်တွေ့လိုက်ရခြင်းကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။

ထွန်းထွန်းက သူ့အဖေနဲ့ မိထွေးတို့ လိုးနေကြပုံကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်ကာ တစ်ချီပြီးသွားသဖြင့် အိပ်ယာထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် သူအိပ်မပျော်။ မိထွေးဖြစ်သူ သူ့အဖေလီးကြီးပေါ် တက်ခွထိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးနေပုံကို မျက်စိထဲ ပြန်မြင်ယောင်ကာ စိတ်ထလာပြန်သည်။ ထို့ကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ် စိတ်မှန်းဖြင့် ဂွင်းထုနေခြင်း ဖြစ်သည်။

မမြစိမ်းကလည်း ကိစ္စပြီးတော့ ခဏနှပ်နေပြီးမှ အခန်းတွင်းမှ ထွက်လာသည်ဖြစ်ရာ ထွန်းထွန်း နောက်တစ်ကြိမ် ဂွင်းတိုက်နေမှုကို မြင်မိသွားခြင်းဖြစ်သည်။

ထွန်းထွန်းကတော့ မျက်လုံးများကို စုံမှိတ်ထားပြီး အတွေးအာရုံ၌ မမြစိမ်း၏ခန္ဓာကိုယ် ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွားကြီးနဲ့ နှာထန်နေပုံတို့ကို မြင်ယောင်ကာ သူ၏လီးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး အချက်မှန်မှန်ဖြင့် ထက်အောက် လှုပ်ရှားကာ ဂွင်းတိုက်နေ၏။ ထို့ကြောင့် အခန်းဝမှ ထွက်ဖို့ပြင်နေသော မမြစိမ်း၏ လှုပ်ရှားမှုကို သတိမပြုမိ။

မမြစိမ်းကလည်း အခန်းဝတွင် အသံမပေးပဲ အသာငြိမ်နေကာ အလင်းရောင်အောက်မှ ထွန်းထွန်း၏ လှုပ်ရှားမှုကို မမှိတ်မသုန် စိုက်ကြည့်လို့နေ၏။ သူမနှင့် အောင်မင်းတို့ရဲ့ လိုးပွဲကို လာချောင်းကြည့်ပြီး ထွန်းထွန်း အခုလို ဂွင်းတိုက်နေကြောင်း သူမစိတ်ထဲ အလိုလို နားလည်သိရှိလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထွန်းထွန်းလက်အတွင်းမှ ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးကိုလည်း စူးစိုက်ကြည့်နေမိသည်။

ထွန်းထွန်းက လူသာငယ်သော်လည်း လီးက မသေးလှ။ လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးက အပေါ်ပိုင်းတွင် လက်လေးလုံးစာလောက် လွတ်နေခြင်းကြောင့် အတော်ပင် ရှည်လျားကြောင်း မမြစိမ်းမှန်းဆမိသည်။

” ဒီကောင်လေးက မခေပါလား..”

ဟု မမြစိမ်းစိတ်ထဲ မှတ်ချက်ချမိပြီး သူမစိတ်ထဲ ဘာကိုကျေနပ်မှန်းမသိ ကျေနပ်နေမိပြန်သည်။ ထို့အပြင် သူမသာ အခန်းထဲမှ ထွက်ကာ နောက်ဖေးသို့ သွားမည်ဆိုလျှင် ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် ဖီးပျက်သွားမည်ကို သိလိုက်သဖြင့် ပေပွနေသော အရည်များကို မဆေးတော့ဘူးဟု စိတ်ဆုံးဖြတ်ကာ ထွန်းထွန်း၏ ဂွင်းတိုက်နေမှုကိုသာ အသာငြိမ်၍ ကြည့်နေလိုက်၏။

ခဏအကြာတွင်တော့ ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် သူ၏လီးကို ကိုင်ကာ လှုပ်ရှားမှုတွေ မြန်ဆန်လာသည့်အပြင် လှုပ်လှုပ်ရွရွလည်း ဖြစ်လို့လာ၏။ ထွန်းထွန်း လရည်ထွက်တော့မည်မှန်း မမြစိမ်း နားလည်လိုက်သည်။ သူမစိတ်ထဲ၌လည်း လှိုက်ဖိုသလို ခံစားလာရသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ထွန်းထွန်း၏နှုတ်မှ

“အ..အ..မမမြ..အ..ထွက်..ထွက်ပြီ”

ဟု ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်သံနှင့်အတူ ခါးက ကော့ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ထွန်းထွန်းက ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် သူ၏လီးထိပ်ကို အုပ်ကာကိုင်လိုက်ပြီး ညာဘက်လက်ကလည်း အလွန်လျင်မြန်စွာ လှုပ်ရှားလိုက်သည်ကို မမြစိမ်း မြင်တွေ့လိုက်ရတော့သည်။

ထွန်းထွန်းက သူ၏လီးထိပ်မှ ပန်းထွက်လာသော လရည်များကို ဘယ်လက်ဖြင့် အုပ်ကာထားလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့နောက် လရည်များကို ပုဆိုးနှင့်သုတ်ကာ တဖက်သို့စောင်း၍ အိပ်သွားလေတော့သည်။

မမြစိမ်းတစ်ယောက် ထွန်းထွန်းဂွင်းထုကာ ပြီးဆုံးသွားပုံကို အစအဆုံး မြင်လိုက်ရတော့ ရင်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေ၏။ ထို့အပြင် ထွန်းထွန်းနှုတ်မှ ပြီးခါနီး ရေရွတ်လိုက်သော စကားတွင် “မမမြ” ဟု ကြားမိလိုက်သဖြင့် သူမကို စိတ်ဖြင့် မှန်းပြီးပစ်မှားကာ ဂွင်းတိုက်နေခြင်း ဖြစ်ကြောင်းလည်း သိရှိလိုက်သည်။

” ဟင်း..ဒီကောင်လေးကတော့.. ”

မမြစိမ်း စိတ်ထဲမှ ရေရွတ်လိုက်ရင်း အိပ်ခန်းတွင်း ပြန်ဝင်ကာ အောင်မင်း၏ဘေးတွင် ဝင်လှဲအိပ်လိုက်လေတော့သည်။

………………………………………………………..

” ကိုကြီး.. သမီးကို ကြက်တူရွေးလေး ပြမယ်ဆို.. ဘယ်မှာလဲ.. ”

” အေးပေါ့.. ပြမှာပေါ့.. အိမ်ထဲဝင်ကြည့်ရမှာ.. လာ.. လာ ”

အောင်မင်းက ကားမောင်းရန် မနက်အစောကြီးကတည်းက ထွက်သွားသည်။ မမြစိမ်းက ဈေးဝယ်စရာ ရှိသည်ဆိုပြီး ထွက်သွားတာ သိပ်မကြာသေး။ မမြစိမ်း ဈေးဝယ်လျှင် အနည်းဆုံး သုံးလေးနာရီ ကြာတတ်ကြောင်း ထွန်းထွန်း သိထားသည်။ သူ့ညီအငယ်ကောင်ကလည်း ရပ်ကွက်ထဲ ပတ်ဆော့နေသည်။ ညနေစောင်း ပြန်လာလျှင်တောင် ကံကောင်း။ ဒီတော့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိ။

ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူကာ ထွန်းထွန်းက သူတို့အိမ်နှင့် လေးအိမ်ကျော်လောက်တွင်နေသော xxxနှစ်ခန့်သာ ရှိသေးသည့် ချစ်စုဆိုသည့် ကောင်မလေးကို အိမ်သို့ လှည့်ပတ်ခေါ်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူ့အကြံက..

” ကိုကြီး.. ကြက်တူရွေးလေးက ဘယ်မှာလဲလို့.. ”

” ရှိပါတယ် ချစ်စုရ.. နောက်ဖေးမှာလား မသိဘူး၊ နင် ကြက်တူရွေးထက် စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတဲ့ဟာ မကြည့်ချင်ဘူးလား ”

” ဘာလဲ..ကြည့်ချင်တယ်..ပြ.. ”

ထွန်းထွန်းက စူးစမ်းလေ့လာ စပ်စုတတ်စ ကလေးမကို ကြက်တူရွေးဖြင့် သွေးဆောင်ကာ အိမ်သို့အပါ ခေါ်လာခဲ့ပြီး အိမ်ထဲအရောက်တွင် သူလိုချင်သောဂွင်ကို ဖန်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

” ဒီမှာ ကြည့် ”

ထွန်းထွန်းက ခါးမှာဝတ်ထားသော ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးကျွတ် ချွတ်ချပြလိုက်သည်။ ချစ်စု မျက်လုံးပြူးသွား၏။ ထွန်းထွန်းပေါင်ကြားမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီး ဖြစ်နေသော အရာကို မျက်လုံးလေး အဝိုင်းသားဖြင့် ကြောင်ငေးကြည့်နေ၏။ ချစ်စု ငြိမ်သွားခြင်းကြောင့် ထွန်းထွန်းအားတက်ကာ သူ၏ထောင်မတ်နေသော လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ လှုပ်ခါပြသည်။

” ဟာ.. ကိုကြီးကလည်း.. ”

ချစ်စုက ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဟန်လေးဖြင့် ပြောသည်။ ဒါပေမယ့် ထွန်းထွန်းပေါင်ကြားထဲမှ အရာကို မျက်လုံးက အကြည့်မလွှဲ။ အပျို မဖြစ်တတ် ဖြစ်တတ် ကလေးသာသာ မိန်းကလေးမို့ အန္တရာယ်ကို မသိ။ မမြင်။ လေ့လာစူးစမ်းချင်စိတ်ဖြင့် ထွန်းထွန်းကိုသာ ပေကြည့်နေသည်။

” ချစ်စု..ဒီလိုဟာမျိုး နင်မြင်ဖူးလား ”

” ဟင့်အင်း.. ”

” ဒီဟာက ကြက်တူရွေးထက်တောင် စိတ်ဝင်စားဖို့ ကောင်းသေးတယ်၊ နင်ကိုင်ကြည့်ချင်လား ”

” အို..မကိုင်ချင်ပါဘူး.. ရွံစရာကြီး.. ”

သဘာဝအရ ချစ်စုက စိတ်ထဲရှိရာ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

” ဘာမှ ရွံစရာမရှိပါဘူးဟ.. နင့်မှာရော ငါ့လိုဟာမျိုး ပါလား ”

” အို..ဘာတွေလာမေးနေတာလဲ.. မသိဘူး.. ”

” မပါဘူး မဟုတ်လား.. လာကိုင်ကြည့်စမ်းပါ၊ လာပါ.. မကြောက်ပါနဲ့ဟ ”

ထွန်းထွန်းက ချစ်စုကို အမျိုးမျိုး သွေးဆောင်ဖြားယောင်းနေသည်။ ချစ်စုကလည်း ပေပြီး မလှုပ်။ ဒါပေမယ့် ထွန်းထွန်းပေါင်ကြားထဲမှ အရာကို စိတ်ဝင်စားစွာ ကြည့်နေဆဲဖြစ်သည်။ သူမ၏ ပေါင်ကြားထဲ၌ ထွန်းထွန်းပြောသလို ထိုအရာမျိုးမပါကြောင်း သိနေသဖြင့်လည်း စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေမိခြင်း ဖြစ်လေသည်။

” လာကိုင်ကြည့်ပါဆိုဟာ ”

” အို..မကိုင်ချင်ပါဘူးဆိုနေ.. ”

ထွန်းထွန်း စိတ်မရှည်တော့။ ဒေါသထွက်လာသည်။

” ဒါဆို နင့်မှာ ရှိတဲ့ဟာကို ငါကိုင်ကြည့်မယ်လေ.. ငါ့ကို ခဏလောက်ပြပါလား၊ နင့်ဟာနဲ့ ငါ့ဟာ မတူဘူး မဟုတ်လား ”

ချစ်စု အနည်းငယ် တွေဝေသွားသည်။ မသိတတ်သေးသော အရွယ်မို့ ထွန်းထွန်း၏ လှည့်ပတ်ဖြားယောင်း ပြောဆိုနေမှုအပေါ် စိတ်ဝင်စားစိတ်ဖြင့်သာ ထိုနေရာ၌ ရပ်နေမိခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ထွန်းထွန်းက သူမဟာနှင့် နှိုင်းယှဉ်ကြည့်ချင်သည်ဆိုတော့ ချစ်စုတစ်ယောက် စိတ်ပါသလို ဖြစ်လာသည်။

” ငါ ခဏကြည့်မယ်.. နင့်ဂါဝန်ကို လှန်တင်ပေးထား”

ထွန်းထွန်းက ချစ်စု တွေဝေနေတာကို အခွင့်ကောင်းယူကာ အမြန်လှုပ်ရှားသည်။ အောက်ပိုင်းပုဆိုးမပါ လီးတန်းလန်းဖြင့် ချစ်စုအနီးသို့ တိုးကပ်သွားပြီး သူမအရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ဂါဝန်လေးကို လှန်တင်ခိုင်းသည်။ ချစ်စုကလည်း ယောင်တောင်ပေါင်တောင်ဖြင့် သူမ၏ ဂါဝန်လေးကို ဆွဲမပေးလိုက်သည်။

” ဟဲ့.. အိမ်တံခါးကြီး ဖွင့်ထားပြီး လူလည်း မတွေ့ပါလား၊ ထွန်းထွန်းတို့ဘယ်မှာလဲ.. ထွန်းထွန်း.. ”

ထွန်းထွန်းအတွက် အရေးကောင်း ဒိန်းဒေါင်းဖျက်ဟုပင် ပြောရပေတော့မည်။ ခါတိုင်း အဝတ်အစား ဈေးဝယ်ထွက်လျှင် လေးငါးနာရီကြာတတ်သည့် မမြစိမ်းတစ်ယောက် မထင်မှတ်ပဲ ပေါက်ချလာခြင်းဖြစ်သည်။ မမြစိမ်းအသံကြားတော့ ချစ်စု ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည်။ အသိဝင်လာသလို၊ ဘာလိုလိုနဲ့ ချက်ချင်းအိမ်ထဲမှ အပြင်သို့ ပြေးထွက်ကာ အိမ်ပေါ်တက်လာသော မမြစိမ်းနှင့် တိုးတိုက်မိမတတ် ပြေးဆင်းသွားတော့သည်။

ထွန်းထွန်းကလဲ ရုတ်တရက် ကြောက်လန့်ကာ ပျာသွားပြီး လှစ်ကနဲ ဧည့်ခန်းဘက်သို့ ထွက်မိသွား၏။ ထိုအခိုက်တွင် ထွန်းထွန်း၏ခါး၌ ပုဆိုးမပါ။ လီးကအတောင်သား။

အိမ်ပေါ်သို့ ရောက်လာပြီဖြစ်သော မမြစိမ်းကလည်း ချစ်စု ပြေးဆင်းသွားတာမြင်တော့ ဘာဖြစ်မှန်းမသိ ကြောင်နေမိကာ ဧည့်ခန်းထဲ လှမ်းကြည့်မိသည်။ ထိုအခါ အောက်ပိုင်းဗလာ လီးအတောင်သားနဲ့ ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့် ရပ်နေသော ထွန်းထွန်းကို တွေ့လိုက်တော့ မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ တခဏအတွင်း မမြစိမ်း အခြေအနေကို သဘောပေါက်သလို ဖြစ်သွားသည်။

” ထွန်းထွန်း.. မင်းညီကော.. ”

” ဟို..ရပ်ကွက်ထဲမှာ ပတ်ဆော့နေတယ် ”

မမြစိမ်းက အရောင်တလက်လက်ထနေသော မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ထွန်းထွန်း၏ ခါးအောက်ပိုင်းမှ လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း မေးသည်။ ထို့နောက် အိမ်ရှေ့တံခါးကို ဂျက်ထိုးကာ ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ထွန်းထွန်းအနားသို့ လျှောက်သွားပြီး အပြုံးလှလှဖြင့်ကြည့်ကာ…

” ကဲ..လာ.. မမနဲ့ အခန်းထဲ လိုက်ခဲ့.. ”

ဟု ပြောရင်း ထွန်းထွန်းကို လက်ဆွဲ ခေါ်သွားလေတော့သတည်း။

ပြီးပါပြီ။