မာယာထောင်ချောက်

မာယာထောင်ချောက်
ရေးသားသူ – အမည်မသိ

အထက်တန်းကျောင်းကြီးရဲ့ တစ်စင်းထဲသော လမင်းလေး သော်တာ ဟု သတ်မှတ်ခြင်းခံထားရသည့် ကောင်မလေးရဲ့ ဘဝမှာ ပန်းကလေးများကဲ့သို့ မလှပရှာပေ။ အမေမုဆိုးမကြီးနဲ့ ညီမငယ်တစ်ယောက်တို့နဲ့ အတူ ချို့တဲ့ဆင်းရဲစွာ နေရရှာ၏။အမေမုဆိုးမကြီးက အကြော်ရောင်း ၊ ရပ်ကွက်ထဲအဝတ်တွေ လိုက်လျှော်နဲ့ သမီးနှစ်ယောက် အကူအညီယူကာ ဘဝကို ရုန်းကန်နေရသည်။

ထို့ကြောင့် အကြီးဆုံးသမီးဖြစ်နေသည့် သော်တာမှာ ငါးတန်း ၊ ခြောက်တန်း ကျောင်းသူအရွယ် ကတည်းက မိခင်မုဆိုးမကြီးနဲ့အတူ အဝတ်တွေလိုက်လျှော် ၊ ရပ်ကွက်တွေပတ်ပြီး အကြော်လိုက်ရောင်းခဲ့ရသည်။ ဆင်းရဲသည့်ဒဏ်ကို ကောင်းစွာ ခံစားရသည့်အတွက် သော်တာမှာ အလွန်ပင် ချမ်းသာချင်သည်။ ကျောင်းခန်းထဲက ရွယ်တူကောင်မလေးတွေ ဝတ်သည့် ဂါဝန်လှလှလေးတွေမျိုး သော်တာ ဝတ်ဖူးချင်သည်။

ဒီလို ဆင်းရဲနွမ်းပါးသည့်ကြားကပင် သော်တာ တစ်နှစ်တစ်တန်း မှန်မှန်အောင်ခဲ့သည်။ ချို့တဲ့မှုကြောင့် ကျောင်းကို နောက်ကျမှ တက်ခဲ့ရသဖြင့် သူမအသက် ၁၆ နှစ်တွင် ရှစ်တန်းသို့သာ ရောက်ခဲ့ရသည်။ သက်တူရွယ်တူတွေက ၁၀ တန်း ၊ ၁၀ တန်းအောင်အရွယ် ဖြစ်သော်လည်း သော်တာမှာ ၈ တန်း ကျောင်းသူသာ ဖြစ်ခဲ့သည်။

ဒါပေမဲ့ သူမက ၈ တန်း ကျောင်းသူအရွယ်မှာ အပျိုဖြစ်နေပြီမို့ ဖွံ့ထွားနုပျိုလှပတဲ့ အလှအပတွေ ပိုင်ဆိုင်လာခဲ့သည်။ ရှစ်တန်းကျောင်းသူပေမဲ့ သူမက အပျိုအရွယ်လေးတစ်ယောက်နှင့် မလိုက်အောင်ပင် အလုပ်များလုပ်ခဲ့ရသည်။ အထူးသဖြင့် မနက်စောစော ကျောင်းမသွားခင် အကြော်ဗန်းကို ခေါင်းမှာရွက်ပြီး တစ်မြို့လုံးလှည့်ကာ အကြော်ရောင်းရသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် သော်တာတစ်ယောက် မြို့အနှံ့လှည့်လည်ကာ အကြော်ရောင်းရခြင်းကို ရှက်ရွံ့စပြုလာသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် မိခင်ကြီးနှင့် အတိုက်အခံပြုပြီး အကြော်ရောင်းသည့် တာဝန်ကို ညီမငယ်ဖြစ်သူထံ လွှဲအပ်လိုက်သည်။

ထို့နောက်ပိုင်းတွင် သော်တာ အတော်ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။ သူမအတွက် လိုအပ်မှုတွေကလည်း များပြားလာသည်။ သူများနည်းတူ ဝတ်စားလိုခြင်းနှင့် ပိုမိုလှပလိုခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ ထိုရှစ်တန်းနှစ်မှာပင် သော်တာ ရည်းစားထားတတ်လာသည်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း လှပအောင် ခြယ်မှုန်း ပြင်ဆင်တတ်လာသည်။ ယောကျ်ားလေးတွေရှေ့မှာ ဘယ်လိုပုံစံလေးနဲ့နေပြီး သူတို့တွေကို ဘယ်လို ဆွဲဆောင်ရမလဲ ဆိုတာကို သော်တာ တတ်ကျွမ်းလာသည်။

သော်တာ့အလှကို ပိုမိုတောက်ပအောင် ပံ့ပိုးပေးသည့် အရာတစ်ခုလည်း ရှိသေးသည်။ ထိုအရာက သော်တာ့ရဲ့ ခွေခွေလိပ်လိပ် ပုံစံလေးလို ဖြစ်နေသော လှိုင်းတွန့်ဆံပင်ရှည်များပင် ဖြစ်သည်။ ငယ်စဉ်က ဆံပင်ညှပ်လျှင် ပိုက်ဆံကုန်သောကြောင့် မိခင်ဖြစ်သူက ဆံပင်မညှပ်ခိုင်းခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် ဆံပင်ရှည်ထားဖြစ်ခဲ့ခြင်း၏ အကျိုးကျေးဇူးက သော်တာ အပျိုဖြစ်လာသောအခါ သူမအတွက် အထောက်အကူ ပြုစေခြင်းဖြစ်သည်။ သော်တာ့ ဆံပင်ရှည်တွေကြောင့်လည်း ယောကျာ်းလေးတွေက သော်တာ့ကို နူးညံ့သိမ်မွေ့ပြီး မြန်မာဆန်ဆန်လှသည်ဟု သတ်မှတ်ထားကြသည် မဟုတ်လား။

ထို့ကြောင့် သူမက ယောကျ်ားလေးတွေရှေ့တွင် မခုတ်တတ်တဲ့ ကြောင်လေးလို စကားပြောတာကအစ တိုးတိုးညင်ညင်သာသာ ၊ ရယ်လိုက်လျှင်လည်း သွားမပေါ်အောင် လက်ကလေးအုပ်ကာ ရယ်တတ်သည်။ သနပ်ခါးပါးပါးလေးကိုလည်း မျက်နှာပေါ်မှာ အမြဲတင်ထားခဲ့သည်။ ခေတ်ပေါ် မိတ်ကပ် အလှပြင်ပစ္စည်းတွေ မသုံးနိုင်သဖြင့် သနပ်ခါးကိုသာ အလှပြင်မိတ်ကပ်ပစ္စည်းလို အသုံးပြုနေခြင်းကလည်း သော်တာ့အတွက် မြန်မာဆန်ဆန် သနပ်ခါးလေးနဲ့ ကောင်မလေးဟူ၍ အလှကျက်သရေ တိုးစေပါသည်။

သော်တာက မိန်းကလေး သိပ်ပီသတာပဲနော်ဟု ချီးကျူးစကားဆိုလာလျှင် ကြိတ်ကာ ကျေနပ်နေရသည်။ ကောင်လေးတွေပေးသော ပိုးကြေး ပန်းကြေး ပစ္စည်းတွေက သော်တာ့မှာ တစ်စထက်တစ်စ များပြားလို့လာခဲ့၏။ ရည်းစားကိုလည်း နှစ်ယောက်တစ်ပြိုင်တည်း ထားတတ်လာသည်။

ဒါပေမဲ့ သော်တာက အနေအထိုင် အသွားအလာ ပိရိသည်။ ထို့ကြောင့် ကောင်လေးတွေက မရိပ်မိပေ။ အကယ်၍ သံသယဝင်ကာ မေးမြန်းလာလျှင်လည်း ဟန်ဆောင်ကောင်းသော သော်တာက မျက်ရည်လေးဝဲကာ “တို့ကိုဒီလိုထင်ရက်တယ်နော်။ တို့မှာ ချစ်သူတစ်ယောက်ကိုတောင် မနည်းသတ္တိမွေးပြီး ချစ်ရတာပါ..” လို့ စကားလေးတွေသုံးပြီး အသံကို ငိုသံပါလေးနဲ့ပြောရင် မေးမိတဲ့သူက သော်တာ့ကို ပင် ပြန်တောင်းပန်သွားကြသည်ပဲ ဖြစ်သည်။

ထိုသို့သော မာယာ၊ ပညာတွေနဲ့ သော်တာမှာ ၁၀ တန်း ရောက်လာတော့ ပညာပိုစုံလာသည်။ မာယာတွေ ပိုများလာတဲ့ သော်တာက ကြိုက်သမျှ အားလုံးလိုလို သူဌေးသားတွေချည်းပင် ဖြစ်သည်။ ပိုက်ဆံရှိ သူဌေးသားတွေကို သော်တာက အပိုင်ချုပ်ထားသည်။ နောက်ပြီး သော်တာက အပေးအကျွေးလည်း ရက်ရောသည်။ ဒါကတော့ သူမ ဆယ်တန်းနှစ်ရောက်မှ ဖြစ်လာခြင်း ဖြစ်သည်။

“အဟင့် … ရှင့်ကို ချစ်လွန်းလို့ လိုက်လျောတာနော်။”

”အေးပါကွာ… သော်တာကလည်း ကိုယ့်ဘဝပါ။”

ဒီလိုအဖြစ်အပျက်မျိုးတွေနဲ့ ပတ်သက်သည့် လူက သော်တာမှာ သုံးလေးယောက်လောက် ရှိပြီဖြစ်သည်။ သူတို့အကြိုက် လိုက်လျောပြီး သူမလိုချင်တာတွေကို တောင်းဆိုတတ်သည့် အကျင့်လေးကလည်း သော်တာ့မှာ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သူမလိုချင်သည့် အရာကိုလည်း ရအောင် တောင်းဆိုပိုင်ဆိုင်နိုင်သည်အထိ သော်တာတစ်ယောက် ကျွမ်းကျင်လာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။

ပိုက်ဆံရှိ သူဌေးသားတွေကလည်း သော်တာ့ရဲ့ အလှ၊ အညု ၊ အချွဲတွေကို စွဲလန်းမက်မောပြီး သော်တာလိုသမျှ ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ကြသည်။ သော်တာရဲ့ မို့မောက်သည့် ရွှေရင်အစုံကို နယ်ရ စို့ရရုံနဲ့ သူတို့မှာ လူဖြစ်ရကျိုးနပ်ပြီဟု အတွေးတွေ ဝင်ခဲ့ကြသည်။ သော်တာကများ သူတို့ရဲ့ ဒစ်ပြုတ်စ လီးကိုကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်ရင် နတ်ပြည်နတ်နန်း ရောက်နေရသည်ဟု ထင်ကြသည်အထိ သော်တာ့မာယာတွေ အလှတွေမှာ နစ်မျောခဲ့ကြ၏။ ဒီအတွက် သော်တာ့မှာ အဝတ်အစား၊ ရေမွှေး၊ အလှပြင်ပစ္စည်းတွေ သုံးလို့မကုန်နိုင်အောင် ပေါများလာခဲ့၏။

ဒါပေမဲ့ သော်တာက ဒီလိုပိုင်ဆိုင်မှုလေးမျိုး ၊ ဒီလိုဘဝ အခြေအနေလေးနဲ့ နည်းနည်းလေးမှပင် မတင်းတိမ်နိုင်ခဲ့။ ဒီထက် ပိုပြီးပြည့်စုံ ကြွယ်ဝမှုကို မျှော်လင့်တောင့်တနေဆဲပင်။ သော်တာတို့ ဆယ်တန်း စာမေးပွဲတွေ ဖြေခါနီး အချိန်လောက်၌ သော်တာ့ရဲ့ အိပ်မက်တွေ အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ လမ်းစတစ်ခုကို စတင်တွေ့ရှိခဲ့သည်။

ကားအကောင်းစားကြီးနဲ့ သူမတို့ ကျောင်းရှေ့လမ်းမှ ဖြတ်သွားတတ်သည့် သူဌေးကြီးတစ်ဦးကို သော်တာ အမြဲငေးမိနေကျ။ မသိမသာ စုံစမ်းကြည့်တော့ မိုးကုတ်မှ သူဌေးဟု သိရပြန်သည့်အခါ သော်တာတစ်ယောက် အရဲစွန့်ပြီး ထိုကားအကောင်းစားကြီး အလာတွင် ရှေ့ကဖြတ်ပြီး လမ်းကူးပစ်လိုက်တော့၏။

“ကျွီ…အ… အမေ့”

ကားဘရိတ်အုပ်သံနှင့်အတူ သော်တာကလည်း လဲအကျ အံကိုက်ပင်။ ကားပေါ်မှ လူကြီးတစ်ဦး အပြေးအလွှား ဆင်းလာသည်။

“ကလေးမ…. ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ…”

“ဟို… သမီး….”

“မင်း… ကျုပ်ကားနဲ့ တိုက်မိသွားတာ မဟုတ်ပါဘူးနော်”

“မဟုတ်ပါဘူး။ သမီးဘာသာလန့်ပြီး လဲသွားတာပါ… ဦး”

အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနှင့် အသက် ၄၀ ကျော်အရွယ် လူကြီးကို သော်တာက ”ဦး” ဟု ခေါ်ပစ်လိုက်သည်။ သော်တာက သူမခြေထောက်လေးကို ပွတ်ကာ မျက်ရည်လေး ဝဲပြလိုက်ပြန်သည်။ သူမရဲ့ လက်နက်တစ်မျိုးဖြစ်သည့် ဆံပင်ရှည်ကြီးများကလည်း ပခုံးပေါ်၌ ကပိုကယိုဝဲကာကျနေ၏။

ကားပေါ်မှ လူကြီးက သော်တာ့ကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးက နုနုဖြူဖြူ လုံးလုံးတစ်တစ်လေးနဲ့ သနားကမားရုပ်ကလေး။ ဆံပင်ရှည် တွန့်တွန့်လေးတွေနဲ့ ချစ်စရာ ရုပ်သွင်လေးမို့ ကားရှေ့ချော်လဲဟန်ပြပြီး အလျော်တောင်းတတ်သည့် လူမျိုးမဟုတ်ဟု ကောက်ချက်ချလိုက်သည်။

”ပြစမ်းပါဦးကွယ်…။ မင်းခြေထောက် ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ။ အို….”

သော်တာ့ထဘီလေးက ဒူးအထက်နားသို့ လှန်တက်နေခြင်းကြောင့် ခြေသလုံးသား ဖြူဖြူလေးကို တွေ့လိုက်ရသော လူကြီးက သော်တာ့ဒဏ်ရာကိုကြည့်ဖို့ မေ့ကာ မှင်သက်နေ၏။ သော်တာမှ ထိုလူကြီး၏ အကြည့်ကြောင့် မျက်နှာလေးနီကာ ရှက်သွားရပြီး ခေါင်းလေးကို ငုံ့ပစ်လိုက်လေသည်။

”ခြေထောက် အကြောတင်သွားတာ ထင်တယ်… ကဲလာ… မင်းကို ဆေးခန်း လိုက်ပို့ပေးမယ်။”

ထိုလူကြီးက ပြောပြောဆိုဆို သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ကာ ကောက်ချီပြီး ကားပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်သည်။ သူမကလည်း ကိုယ်လုံးလေးကို ထိုလူကြီး၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ အစွမ်းကုန် အပ်ထားလိုက်သည်။ ဒီတော့ သော်တာ့ရဲ့ နူးညံ့အိစက်သော ရင်သားစိုင်လေးတွေက ထိုလူကြီး၏ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးနှင့် ပွတ်ထိမိနေခြင်းက ထိုလူကြီးရင်ကို လှိုက်မောစေသည်ပေါ့။

ဦးလှမြိုင်ဟုခေါ်သည့် ထိုလူကြီးနှင့် သော်တာတို့ ရင်းနှီးသွားကြသည်။ ဦးလှမြိုင်က နောက်တစ်နေ့ ညနေတွင် သော်တာ့ကို လာခေါ်ပြီး ဆေးခန်းလိုက်ပြပေးပြန်၏။ ဆေးခန်းက ပြန်ထွက်တော့လည်း စားစရာတွေ တစ်ပုံတစ်ပင် ဝယ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ သော်တာ့ဘဝမှာ မစီးဖူးသော ကားကို စီးရခြင်း၊ မစားဖူးသော အစားအစာတွေကို စားသောက်ရနဲ့ ပျော်ရွှင်ကြည်နူး ကျေနပ်နေလေ၏။

ဒါပေမဲ့ သော်တာတို့က ဣန္ဒြေမပျက်အောင် နေသည်။ သူမရဲ့ စွန့်စားမှုတွေက အရာထင်စပြုလာပြီ မဟုတ်လား။ ဦးလှမြိုင်ကားရှေ့ ချော်လဲလိုက်ခြင်းက သော်တာ့ရဲ့ စွန့်စားမှုအစပင် ဖြစ်သည်။ သူမက ထိုအခြေအနေမှနေ၍ သူမဘဝအတွက် အများကြီး မျှော်မှန်းထားသည်ပင် ဖြစ်၏။

တတိယမြောက်တွေ့ဆုံမှု ညနေခင်း၌ ထုံးစံအတိုင်း ဦးလှမြိုင် ပေါက်ချလာပြန်၏။ သော်တာ့ကို ဆေးခန်းလိုက်ပြပေးရန် ဖြစ်သည်။ အမှန်မှာ သော်တာ့ခြေထောက်က ကောင်းနေပေပြီ။ ဘာဆိုဘာမှ မဖြစ်တော့။ ဒါပေမဲ့ ဟန်ဆောင်ကောင်းသော သော်တာက ဒီနေ့မှ ပိုနာလာသည်ဟု အကြောင်းပြပြီး လမ်းမလျှောက်နိုင်ဟုဆိုသည်။ အဲဒီမှာ သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေးကို သိပ်ပြီး ချီချင်၊ ပွေ့ချင် ၊ ထွေးပိုက်ချင်နေတဲ့ ဦးလှမြိုင်ကလည်း အဆင်သင့်ပင်ဖြစ်ကာ အကြိုက်တွေ့ပေပြီပေါ့။

”အို… ဦး”

စွေ့ကနဲ ပွေ့ချီလိုက်သောကြောင့် ဦးလှမြိုင်ရင်ခွင်ထဲသို့ သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေးက အလိုက်သင့်။ အိမ်မှာ အကြော်ထွက်ရောင်းနေသည့် အမေနှင့် ညီမတို့မရှိ၍ သော်တာ့မာယာတွေက ပွင့်လင်းလှသည်။ ဦးလှမြိုင်၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို သော်တာ့နို့အုံ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးနဲ့ အတင်းဖိကပ်ပြီး ဦးလှမြိုင်ခါးကို ကြောက်လန့်တကြား ပုံစံလေးနဲ့ ခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်ပစ်လိုက်လေသည်။ သက်ကြားအိုကြီး ဦးလှမြိုင်မှာ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင် အပျိုပေါက်မလေးရဲ့ အတွေ့မှာ မိန်းမူးသွားရတော့သည်။

ထို့နောက်………..။ ထိုနေ့က သော်တာ ဆေးခန်သို့ မရောက်ဖြစ်ခဲ့။ ဦးလှမြိုင်တည်းခိုသော အိမ်လေးသို့ ဦးလှမြိုင်နဲ့အတူ သော်တာ ရောက်ရှိခဲ့သည်။ ဦးလှမြိုင်ရဲ့ စူးစူးရဲရဲ အကြည့်တွေနဲ့ သော်တာရဲ့ မျက်လုံးတောက်တောက်လေးတွေက အကြည့်ချင်းဆုံကာ အဓိပ္ပာယ်တစ်ရပ်ကို ဖွင့်ဆိုဖြစ်ခဲ့ကြလေတော့၏။

ဦးလှမြိုင်က မုဆိုးဖို၊ ကာမမှုမှာ အတွေ့အကြုံ ရင့်ကျက်ခဲ့သူ။ သော်တာကလည်း ခြေစမ်းပွဲတွေ အများကြီးကန်ဖူးတဲ့ အသင်းတစ်သင်းလို တက်ကြွနိုးကြာနေတဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေနဲ့ အားကျမခံပေ။ ငါးကြော် ကြွပ်ကြွပ်ရွရွလေးနဲ့ အစာပြတ်ငတ်နေသည့် ကြောင်ကြီး။ အတွဲအဖက်ညီစွာဖြင့် ကာမတောသို့ ခရီးထွက်ခဲ့မိကြလေတော့သည်။

”အင်း… ဟင်း… ဦးရယ်”

“ကလေးရယ် အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲကွယ်”

ဦးလှမြိုင်က သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် နုံးခွေဟန်လေးဖြင့် တိုးဝှေ့ဝင်နေတဲ့ သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်ပြီး သော်တာ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ကစားလို့နေသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် နို့သီးခေါင်းလေးကို မချင့်မရဲဖြင့် ညှစ်လိုက်မှုကြောင့် သော်တာ့မှာ တွန့်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားပြီး ဦးလှမြိုင်ကို ညုချွဲလေး ချွဲပြလိုက်သည်။

ဦးလှမြိုင်ကလည်း သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေးကို မလွတ်တမ်း ဖက်ထားရင်း နက်မှောင်ရှည်လျားသည့် သော်တာ့ဆံပင်လေးတွေကို နမ်းရင်း ချစ်မဝနိုင်ပတ်ပျိုးကို ဖွဲ့ပြနေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

“ကလေး… အရမ်းမောနေပြီလားဟင်”

“ရပါတယ် ဦးရယ်… ဦးရဲ့ ကြင်နာယုယမှုတွေက သော်တာ့ရဲ့ ဘဝအမောတွေလောက်တော့ မမောပါဘူး။”

သော်တာက ဦးလှမြိုင် သူမရဲ့ ဆင်းရဲနွမ်းပါးမှုကို ပိုပြီး ဂရုပြုမိစေရန် သနားအောင် ပြောလိုက်သည်။ ဦးလှမြိုင်မှာတော့ နုဖတ်ဖွေးဥ ချောမောလှပနေသည့် ရုပ်ရည်လေးနဲ့ မလိုက်ဖက်သည့် သော်တာ့ဘဝခရီးကြမ်းကို သိမြင်ပြီးဖြစ်ရာ သနားစိတ်ဖြင့် အကြင်နာတွေ ပိုတိုးလာပြီဖြစ်၏။ သော်တာ၏ မာယာတောမှာ မျောနေရခြင်းပင် ဖြစ်ပေတော့၏။

”ဦး ကလေးကို ချစ်ချင်သေးတယ်ကွယ်..”

“ဦးသဘောပါပဲ ဦးရယ်”

အပေးအကျွေးရက်ရောသော သော်တာက နောက်တစ်ကြိမ်လိုးဖို့ တောင်းဆိုလာသည့် ဦးလှမြိုင်ကို မငြင်း။ ပြီးတော့ သော်တာက အလိုးမခံဖူးသည့် အပျိုစင်လေးလည်း မဟုတ်။ ၁၀ တန်း ကျောင်းသူ ဘဝ ရောက်သည်မှစ၍ အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရပြီးပြီ ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူမထားခဲ့သည့် ရည်းစားတွေရဲ့ လီးနဲ့ ဦးလှမြိုင်ရဲ့ လီးတန်ကြီးကို နှိုင်းယှဉ်ခံစား အလိုးခံကြည့်မှပင် ကာမအရသာဆိုတာကို သေချာခံစားမိခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် ဦးလှမြိုင်ကို ကာမဆက်ဆံသည့် တဒင်္ဂစွဲလမ်းမိစိတ်ဖြင့် ဦးလှမြိုင် အလိုကျ လိုက်လျောနေမိခြင်းပင် ဖြစ်၏။

”ဦးကို ကလေးက ဖင်ကုန်းပေးပါလား… ဦးနောက်ကနေ လိုးပေးချင်လို့”

“အို.. ဦးကလည်း”

ဒီတစ်ခါတော့ သော်တာ ရှက်သွားရသည်။ ယခင် သူမ ရည်းစားများနဲ့ ဆုံတွေ့ဆက်ဆံခဲ့စဉ်က သမရိုးကျ ဆက်ဆံခြင်းဖြင့်သာ အလိုးခံခဲ့ဖူးသည်။ ဒါ့အပြင် သူမစောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်အလိုးခံပြီး ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝသွားကြပြီဆိုလျှင် နောက်တစ်ကြိမ်ဆိုတာကို သော်တာ ခွင့်မပြုတော့။ တစ်ခါဆုံတွေ့လျှင် တစ်ကြိမ်သာ အလိုးခံခဲ့သူ။ အတင်းဂျစ်တိုက်နေလျှင် ဂွင်းထုပေးခြင်းဖြင့်သာ ဖြေသိမ့်ပေးခဲ့သူ။ အခုတော့ ဦးလှမြိုင်နဲ့ကျမှ သော်တာ ပေးဆပ်ရတာ များနေခြင်းဖြစ်သည်။

ဦးလှမြိုင်က ဂိုင်းကြီးကြီးနဲ့ဆိုတော့ သော်တာ့ဘက်ကလည်း အရင်းအနှီး ကြီးနေရခြင်း ဖြစ်ပေသည်။

”လုပ်ပါ ကလေးရယ်… ဦးက ကလေးက ဖင်ကုန်းပေးထားရင် ကလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်က နောက်ကိုပြူးထွက်နေမှာ…. ဦးက ဒီလီးကြီးနဲ့ ကလေးစောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းဖွေးဖွေးကြီးကို နောက်ကနေ လိုးဆောင့်ပေးမှာ… ကလေးရယ်…. ဖင်လေးကုန်းလိုက်နော်…”

ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့ကို သင်ပြသွေးဆောင်ခြင်းများဖြင့် ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ တက်ကြွလာအောင် စကားလုံးတွေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းသုံးကာ ရမ္မက်စိတ်ကို ဆွပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါမှ သော်တာ စိတ်တွေ ပြန်ထလာပြီး သူ့အလိုကို လိုက်လျောစေဖို့ဖြစ်၏။ ထို့အပြင် ပြန်လည်ထောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော သူ၏ လီးတန်ညိုညို တုတ်တုတ်ကြီးကိုလည်း သော်တာ့ လက်ကလေးဖြင့် ကိုင်စေလိုက်သည်။

ဦးလှမြိုင်ရဲ့ စကားတွေက သော်တာ့ကို အမှန်ပင် ရမ္မက်သွေးတွေ ကြွစေရသည်။ ဒါ့အပြင် သူမလက်ထဲမှ လီးတန်ကြီးကြောင့်လည်း သူမစိတ်ထဲ ဖင်ကုန်း အလိုးခံချင်သော စိတ်များ အလိုအလျောက် ဖြစ်ပေါ်နေရပြီ ဖြစ်သည်။ ဦးလှမြိုင်လီးတန်ကြီးက သူမလက်ကလေးနှင့် တစ်ကိုင်ပင် မပြည့်ပေ။ ထိုလီးတန်ကြီးဆီမှ တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့် သွေးခုန်နေသလို အထိအတွေ့က သူမလက်ကလေးမှတစ်ဆင့် အသွေးအသားတွေ တစ်ကိုယ်လုံးကို ရမက်သွေးအရှိန် လွှမ်းခြုံနေသလို ခံစားလာရသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှလည်း စစ်ကနဲ စစ်ကနဲဖြစ်ကာ အရည်တွေ ထပ်မံစိမ့်ထွက်လာရပြန်သည်။

“ကဲ…. ထ…ကလေးလေး။ အင်း… ဟုတ်ပြီ။ ခါးကိုခွက်ထား။ ဖင်ကို နောက်ကို ကော့ပစ်ထားလိုက်….။ ဟုတ်ပြီ…။ လက်တွေကို တောင့်ခံမထားနဲ့…။ တံတောင်နဲ့ပဲ ထောက်ထား..။ နည်းနည်းထပ်ပြီး ကုန်းလိုက်ဦး…။ ဟုတ်ပြီ…။ အဲဒီအတိုင်း ကလေးကို ဦးလိုးပေးမယ်နော်..”

သော်တာတစ်ယောက် ဦးလှမြိုင် ခိုင်းစေ နေရာချထားပေးသည့်အတိုင်း ဖင်ကုန်းပေးလိုက်ရတော့သည်။ ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့ဖင်ကြီးတွေနောက်မှာ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး သူ့လီးတန်ညိုတုတ်တုတ်ကြီးကို လက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်ကာ သော်တာ့ အဖုတ်လေးရဲ့ အဝမှာတေ့ပြီး ထောက်လိုက်သည်။ အဖုတ်ဝကို ထိပ်နဲ့တေ့ထောက်ခြင်း ခံလိုက်ရသည်နှင့် သော်တာ့ ဖင်ဆုံကြီးက တွန့်ကနဲ တုန်သွားသည်။ နောက်မှ အသက်ကို ၀၀ရှူကာ ဖင်ကိုတောင့်ခံပြီး လီးအဝင်ကို ငဲ့လင့်နေလိုက်တော့သည်။

ဒစ်ထိပ်ဖြင့် တေ့ထောက်ခြင်းခံထားသော သော်တာ့အဖုတ်နီနီလေးက နုအိပြီး ဝင်းလက်နေသည်။ အမွှေးလေးတွေက နုနုလေးပင် ရှိသေးပြီး အစိလေးအထက် ဆီးစပ်နားမှာ အခွေလေးတွေဖြစ်လို့နေသည်။ ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့အဖုတ်လေးကို သူ့ရဲ့ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆီးစပ်အထက်နားမှ လက်လျှိုနှိုက်စမ်းပြီး အစေ့လေးကို အသာပင် ပွတ်ချေပေးလိုက်သည်။

“အင့်… ဟင့်.. ဦးရယ်… လုပ်မှာဖြင့် လုပ်ပါတော့။ သော်တာ မနေတတ်တော့ဘူး”

အဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာဖို့ စောင့်မျှော်ငဲ့လင့်နေတဲ့ သော်တာခင်မျာ အစိကို ပွတ်ချေခြင်း ခံလိုက်ရသဖြင့် ဖင်ကြီးခါရမ်းသွားပြီး သူမဖင်ကြီးကို အနောက်ဖက်သို့ ကော့ကော့ဆောင့်ကာ အနေအထိုင်ခက်လို့ နေရတော့သည်။ ဦးလှမြိုင်ကလည်း အစိကို ပွတ်ချေနေလျက်မှပင် သူရဲ့ အတန်ကြီးကို သော်တာ့အဖုတ်လေးထဲသို့ ဖိနှစ်ဆောင့်သွင်းလိုက်လေတော့၏။

”ဘွတ်.. ဖွတ်…. ဖွတ်… ပြစ်…. ဒုတ်…”

ပထမတစ်ချီလုပ်ပြီးသား အဖုတ်ထဲသို့ ဦးလှမြိုင်အတန်ကြီးက လေအန်သံနဲ့အတူ ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားပြန်သည်။ သော်တာကတော့ မသက်မသာပင် ခံစားလိုက်ရရှာသည်။

“အ … အီး… အမေ့… နာလိုက်တာ… ဦးရယ်”

ခါးလေးခွက် ဖင်ကုန်းပေးထားသော သော်တာတစ်ယောက် အဖုတ်ထဲသို့ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီး ဝင်လာတဲ့ အတန်ကြီးကြောင့် ခါးလေးခုံးထသွားရသည်။ ဒါပေမဲ့ လီးအဝင်က ထိထိမိမိ ရှိလှတာကြောင့် ချက်ချင်းပင် အရသာတွေ့သွားရတော့၏။ လီးကြီးက အဖုတ်သေးသေးလေးထဲ ပြည့်ပြည့်ကြပ်ကာ ဝင်နေခြင်းကြောင့် အဝင်အထွက် ချောမွေ့စေရန် လက်ကို နောက်သို့ပြန်ပြီး သူမဖင်သားကြီးကို သူမဘာသာ လှမ်းဆွဲပြီး ဖြဲပေးမိကာ အလိုးခံနေတော့၏။

သော်တာ့ပုံစံလေးမှာ အလိုးခံမှုကို မက်မက်မောမော ခံစားရင်း ကာမအရသာထူးကို ခံစားလို့နေပေ၏။ ဦးလှမြိုင်မှာလည်း အသားဖြူဖြူ၊ ဖင်အိုးကောင်းကောင်း၊ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးဆောင့်ခွင့်ရသဖြင့် သူ၏ အသွေးအသားတို့က ပူနွေးတက်ကြွလို့နေသည်။ ထို့အပြင် ဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ရှေ့တိုးနောင်ငင် ခါဆင်းသွားသော ခန္ဓာကိုယ်နှင့်အတူ ဝေ့ဝိုက်ကာကျနေသော ဆံပယ်ရှည်များကြောင့် သော်တာအလိုးခံနေသည့် ပုံစံလေးက ဦးလှမြိုင်အတွက် ကာမဖီလင်အပြည့်ကို ခံစားလို့နေရပြန်သေး၏။

“အား…. ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ်..”

အစပထမ၌ အလိုးခံနေရသော သော်တာ့ရဲ့ ပုံစံလေးက ရမက်သွေးကြွစရာ ဖြစ်နေသော်လည်း နောက်ပိုင်း၌ သော်တာကိုယ်တိုင်ကပင် အလိုးခံရင်း ဦးလှမြိုင်စိတ်တွေ ပိုထန်အောင် အောက်မှ အညု ၊အခရာလေးများ ပြောပေးခြင်း၊ ဦးလှမြိုင်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကို တိုးပွားအောင် အားပေးအားမြှောက်ပြုပေးသည့် စကားသံလေးများကို ပြောတတ်ဆိုတတ်လာလေတော့၏။

“အား… ကောင်းတယ် ဦးရယ်… ဆောင့်.. နာနာလေးဆောင့်ပါ..”

သော်တာ့ရဲ့ အညုအချွဲတွေကြောင့် ရမက်ထန်လာပြီဖြစ်သော ဦးလှမြိုင်မှာ သော်တာ့ကို နင်းကန်ပြီး ဆောင့်လိုးနေလေတော့သည်။ ဦးလှမြိုင် တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးများဖြင့် ရွှဲနစ်နေသလို သော်တာ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး အသားလေးတွေမှာလည်း ချွေးစက်ကလေးများသီးနေသည်။ ဦးလှမြိုင်မှာ သော်တာ့ရဲ့ အပေးကောင်းမှု၊ အဖုတ်လေးထဲမှ တရစ်ရစ် ဆွဲညှစ်မှုများကြောင့် လိင်တန်ကြီးတစ်ခုလုံး ပူထူကျင်ဆိမ့်ကာ သုတ်ရည်တို့က သုတ်ကြောတစ်လျှောက် တင်းရင်းကာနေတော့သည်။

ဦးလှမြိုင် လိုးအားကို မြှင့်တင်ပြီး ဆောင့်ရင်း သော်တာ့ကို ပက်ပင်စက်စက် မညှာမတာပင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တော့သည်။

“အား…. ထွက်ကုန်ပြီ ဦးရေ….”

ဦးလှမြိုင် သော်တာ့ကို နင်းကန်ဆောင့်လိုး၍ သုတ်ရည်တွေ ထွက်သွားချိန်နှင့် အံကိုက်ပင် သော်တာ့အဖုတ်ထဲမှ အရည်များလည်းထွက်ကာ အပြီးချင်း ဆုံစည်းသွားတော့သည်။ ဦးလှမြိုင်တစ်ယောက် သော်တာ့ကို အစွဲကြီး စွဲမက်လို့သွားရပြီ ဖြစ်သည်။

”ဦးတော့ သော်တာ့ကို အရမ်းချစ်မိသွားပြီကွာ..။”

“တကယ်လား ဦးရယ်။ သော်တာကသာ ဦးကို အားကိုးချင်စိတ်တွေနဲ့ ချစ်မိလို့ အခုလိုတွေ ဖြစ်ခဲ့ရတာ၊ ဦးမှာသာ အိမ်ထောင်တွေ ဘာတွေရှိ…..။”

သော်တာက မျက်ရည်လေးဝဲကာ ငဲ့ကာဖြင့် ဦးလှမြိုင်ကို မာယာထောင်ချောက်နဲ့ အပိုင်ချုပ်သည်။ ဦးလှမြိုင်မှာ သော်တာ၏ သနားစဖွယ် ဟန်ပန်လေးကြောင့် ပျာပျာသလဲဖြစ်ကာ သော်တာ့ရဲ့ နဖူးလေးကို ခပ်ဖွဖွ နမ်းလိုက်ရင်း …

“ဦးမှာ အိမ်ထောင်မရှိတော့ပါဘူး သော်တာလေးရယ်။ ဦးက မုဆိုးဖိုပါ။ ဦး သော်တာလေးကို လက်ထပ်ယူမှာပါကွာ….”

ဦးလှမြိုင်ထက် အသက်ထက်ဝက်ကျော် ငယ်ပေမဲ့ သော်တာက ယောကျ်ားတွေကို ကစားလှည့်စား မာယာများတဲ့ အတတ်ပညာတွင် အတွေ့အကြုံ မနည်းတော့။ ထို့ကြောင့် ဦးလှမြိုင်လို သူဌေးတစ်ယောက်ကို အပီချုပ်နိုင်ခဲ့သည်။ ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့မိဘတွေဆီမှာ လိုက်တောင်းပါ့မယ်ဆိုတာတောင် မိခင်ဖြစ်သူ ကန့်ကွက်မှာ စိုးရိမ်တဲ့ သော်တာက သူမသဘောဆန္ဒနဲ့ သူမ ဦးလှမြိုင်နောက် လိုက်ခဲ့မည်ဟု ဆိုခဲ့သည်။ အိမ်ကိုတော့ ချစ်သူနောက် ခိုးရာလိုက်ပြေးသွားပြီဟု စာရေးထားခဲ့ကာ ဦးလှမြိုင်ဆီမှ ပိုက်ဆံငါးသိန်းယူပြီး ပေးထားခဲ့သည်။

သော်တာက ဆင်းရဲတွင်းမှ လွတ်မြောက်ရပြီဟု ယုံကြည်စိတ်ဖြင့် မိသာစုကို လျစ်လျူရှုကာ ခွဲထားနိုင်ခဲ့သည်။ မိသားစု ရှေ့ရေးတွေ ဘာတွေ သူမ မသိတော့။ ဦးလှမြိုင်နောက်သို့ လိုက်သွားလျှင် သူမဘ၀ လုံခြုံမှု အပြည့်ရှိမည်ဆိုသည့် အတွေးသာ သူမတွေးနေခဲ့သည်။

ဦးလှမြိုင်နှင့်အတူ မိုးကုတ်သို့ သော်တာ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ဦးလှမြိုင်၏ အဆောင်အယောင်တွေက သူမတစ်သက် အိပ်မက်တောင် မမက်ခဲ့ဖူးသည့် အရာတွေ ဖြစ်နေ၏။ တိုက် ၊ ကား၊ အသုံးအဆောင် ပစ္စည်းတွေအားလုံးက သော်တာ့ကို မက်မောတပ်မက်စိတ် ဖြစ်စေရသည်။ မိုးကုတ်ကို ရောက်ကတည်းက သော်တာတစ်ယောက် တိုက်ပေါ်က မြေပေါ် မဆင်းတော့။ ဦးလှမြိုင်ဆင်သည့် အဝတ်အစား၊ လက်ဝတ်ရတနာမျိုးစုံတို့ဖြင့် အိပ်မက်ကမ္ဘာလေးထဲ ရောက်ရှိနေရသလို ပျော်ရွှင်မြူးတူးနေတော့လေသည်။

ဦးလှမြိုင်ကလည်း သော်တာ့လို မယားငယ်ငယ် ချောချောလှလှ ဆယ်ကျော်သက်လေးကို ရထားသည်မို့ သော်တာ ဘာပဲလုပ်လုပ် တပြုံးပြုံးနဲ့ပင်။ အချိန်မှန်မှန် ကာမဆက်ဆံနေရလျှင် ကျေနပ်နေသည်။ သော်တာကလည်း အိစက်ညက်ညောသော ဖဲမွေ့ယာကြီးပေါ်မှာ ဦးလှမြိုင်ကို ရမက်ဆေးတွေ တိုက်ကျွေးပြီး လောကကြီးကို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ မေ့လို့နေတော့သည်။

တစ်လလောက်ကြာတော့ ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့ကို အရေးဆိုလာသည်။

”သော်တာလေး.. ဦးတို့ လက်ထပ်ကြမယ်လေ”

“ဟင်..”

ထိုအခါမှ သော်တာမှာ လက်ရှိဘဝကို သတိရမိသည်။ တကယ်တော့ ဦးလှမြိုင်ကို သော်တာ မချစ်။ ထို့ကြောင့် တစ်ဘဝလုံးစာအတွက် လက်မထပ်ချင်။ သူမချစ်တာ ဦးလှမြိုင်ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှု၊ အဆောင်အယောင်တွေပင်။ သူမ ဦးလှမြိုင်နောက် လိုက်ခဲ့ခြင်းကလည်း ချမ်းသာချင်၍သာ ဖြစ်သည်။ ဦးလှမြိုင်ကိုချစ်၍ လက်ထပ်ပေါင်းသင်းရန် လိုက်ပါခဲ့ခြင်း မဟုတ်ခဲ့။

”ဘယ်လိုလဲ သော်တာ.. ဝမ်းမသာဘူးလား။”

“ဟုတ်… ဟုတ်ကဲ့ … ဝမ်းသာပါတယ် ဦးရယ်….။ ဒါပေမဲ့ လက်ထပ်ဖို့ ကိစ္စကို အလျင်မလိုပါနဲ့ဦးလား”

“ဘာဖြစ်လို့လဲ သော်တာလေးရဲ့”

“ဟိုလေ.. သော်တာ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲ ဖြေချင်သေးတယ်”

“”ဟင်.. ဘယ်လို..”

သူနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ လိုက်လာခဲ့ပြီးမှ စာမေးပွဲဖြေမည် ဆိုတာကို ဦးလှမြိုင် သဘောမပေါက်။ ဘဝင်မကျ။ ဒါပေမဲ့ သော်တာက ဦးလှမြိုင် ကိုယ်လုံးကြီးကို ဆွဲဖက်ပြီး ဆယ်တန်းအောင်ချင်တဲ့ အကြောင်း၊ တက္ကသိုလ်တက်ချင်တဲ့ အကြောင်းတွေ ချွဲ့နွဲ့ပြီး ပြောပြလိုက်တော့ ဦးလှမြိုင်တစ်ယောက် ခေါင်းညိမ့်လိုက်ရတော့သည်။

“ဒါဆို ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘယ်လိုပြောထားမလဲ သော်တာလေးရဲ့”

“ဦးကလည်း ဦးတူမလို့ ပြောပြထားလိုက်ပေါ့လို့။”

သော်တာက ဦးလှမြိုင်ရဲ့ပါးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ဒီလိုအပြုအမူတွေနဲ့အတူ ဦးလှမြိုင် လီးတန်ကြီး ပျော့ကျခဲ့ရပြန်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ သော်တာ့အလိုကျ ဦးလှမြိုင် လိုက်လျောခဲ့ရတော့သည်။

ဆယ်တန်းအောင်စာရင်းထွက်ပြန်တော့ ဦးလှမြိုင်က တစ်စခန်းထကာ လက်ထပ်ဖို့ ပြောပြန်၏။

“အို… ဦးကလည်း သော်တာဖြင့် စာမေးပွဲအောင်လို့ ပျော်ပြီး ဦးရင်ခွင်ထဲမှာ နေလို့မဝသေးပါဘူး။ လက်ထပ်ဖို့နေပါဦးနော် ဦး…၊ နော်လို့…”

သော်တာ အစွမ်းကုန် ကပ်ချွဲပေမဲ့ ဒီတစ်ခါတော့ ဦးလှမြိုင်ဘက်က တင်းခံထားခဲ့သည်။ သူနဲ့လိုက်ပါပြီး တစ်နှစ်အတွင်း အစားအသောက် ကောင်းကောင်း ၊ အနေအထိုင် ကောင်းကောင်းတွေနဲ့ တစ်သွေးတစ်မွေး လှလာသော သော်တာ့ကို လက်လွှတ်သွားမှာ စိုးရိမ်မိသည်။ သော်တာတစ်ယောက် အရမ်းကိုလှလာပြီး ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားတွေကလည်း မက်မောစရာအတိ ဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ဦးလှမြိုင်ဘက်က သော်တာ့ကို လက်လွတ်သွားမှာ စိုးရိမ်နေမိသည်မှာ အလွန်တော့မဟုတ်ပါ။ ဒီတော့ ဦးလှမြိုင် ရသလောက်တော့ တင်းခံထားမိသည်။

နောက်ဆုံးတော့ တက္ကသိုလ်အရမ်းတက်ချင်နေသည့် သော်တာမှာ ဦးလှမြိုင်နှင့် လက်ထပ်ခဲ့ရတော့သည်။ ဒါပေမဲ့ သော်တာက မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲတွေ ဘာတွေ မလုပ်ဖို့နဲ့ တက္ကသိုလ်တက်နေစဉ်တွင် သူမကို ဦးလှမြိုင်၏ တူမအဖြစ်သာ လူသိခံဖို့ တောင်းဆိုခဲ့သည်။ အကြောင်းပြချက်က အိမ်ထောင်သည်ဘဝနဲ့ တက္ကသိုလ်တက်ရမှာ ရှက်လို့ဟူ၍ ဖြစ်သည်။

တူမအရွယ် မယားချောလေးကို အပိုင်ရနေပြီမို့ ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့ဆန္ဒကို အလျော့ပေးခွင့်ပြုခဲ့သည်။ ထိုခွင့်ပြုချက်ရတော့ သော်တာက သူမအသွေးအသားတွေနဲ့ ဦးလှမြိုင်ကို အချစ်ကြီးချစ်ပြလိုက်ပြန်သည်။ မာယာတွေနဲ့ အထပ်ထပ် ရစ်ပတ်ပစ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

တက္ကသိုလ်တက်ရမည့်ရက် နီးလာတော့ သော်တာ အပျော်ကြီး ပျော်နေသည်။ မိုးကုတ်ကနေ မန္တလေးထိသွားပြီး ကျောင်းတက်ရမှာမို့ သော်တာက လွတ်လပ်ပြီဟု စိတ်တွင်တွေးကာ ပျော်ရွှင်နေသည်။

”သော်တာနေဖို့ မြို့ထဲမှာ ဦးတိုက်ခန်းရှိတယ်။ အဲဒီ တိုက်ခန်းမှာပဲနေပြီး ကျောင်းတက်လေ။ ဦးလည်း မကြာမကြာလာပြီး သော်တာလေးနဲ့ ချစ်လို့ရတာပေါ့။”

“ဟင့်အင်း .. ဟင့်အင်း.. ဦးကလည်း … သော်တာက တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူဘဝကို ပီပီပြင်ပြင် ခံစားချင်သေးတာ… အဆောင်ကပဲတက်မယ် ဦး…”

“ဟင်… ဒါဆို ဦးလာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။”

”သြော်… ဦးကလည်း အဲဒီတော့ ဦးတိုက်ခန်းမှာ သော်တာ လိုက်နေမှာပေါ့လို့”

“ကဲ သော်တာ့ သဘောပါပဲကွာ”

“ဟေး အဲဒါကြောင့်……”

“ဘာလဲ… အဲဒါကြောင့် ဦးကိုချစ်တာလို့ ပြောဦးမယ် မဟုတ်လား”

“ဟွန်းဦးနော်.။ သော်တာ့ကို ရှက်အောင်လုပ်တယ်။ ကဲ… ကဲ….”

သော်တာ ဦးလှမြိုင်ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်သီးဆုပ်ကလေးဖြင့် မနာအောင် ထုလိုက်သည်။ ဦးလှမြိုင်ကလည်း သော်တာ့လက်ကလေးကို ဖမ်းဆွဲကာ သော်တာနဲ့အတူ ကုတင်ပေါ်သို့ လှဲချပစ်လိုက်တော့၏။

“အင်း… ဟင်း… ဦးရယ်…”

အပြုအစု အချွဲ့အနွဲ့ကောင်းသော သော်တာ့ကို ဦးလှမြိုင်တစ်ယောက် အသည်းစွဲ ချစ်နေခြင်းက လွန်သည်ဟု မပြောနိုင်ပေ။ သော်တာက မာယာဆိုတဲ့ အဆိပ်တွေ ပြင်းလှသည်ကိုး………..။

——————————————-

”ဟေ့ကောင်… ငါပြောတာ အဲဒီကောင်မလေးပေါ့။ မိုးကုတ်ကသူဌေးတူမတဲ့ ၊ ဝတ်တာစားတာ၊ သုံးတာစွဲတာတော့ အလျှံပဲ….။”

တက္ကသိုလ်က ယောကျ်ားလေးတွေရဲ့ ပါးစပ်ဖျားမှာ သော်တာတစ်ယောက် နာမည်အတော်လေး ကြီးလာခဲ့သည်။ သော်တာ့ကို မိန်းကလေးတိုင်းက အထင်ကြီး အားကျကြသည်။ သော်တာ့ဘဝက အစစအရာရာ ပြည့်စုံကာ မိုးပေါ်က လမင်းလို စံမြန်းနေရသည်။ အဲဒါတင်ပဲလားဆိုတော့ မဟုတ်သေးပါ။

သော်တာရဲ့ နက်မှောင်သန်စွမ်းသော ဆံပင်ရှည်ကြီးတွေက တင်ပါး ထွားထွားအိအိနားထိ ရောက်သည်။ လုံးကျစ်မို့မောက်သော ရွှေရင်အစုံကို ပေါ်လွင်အောင် ခါးတိုအင်္ကျီလေးတွေဝတ်ပြီး ထဘီကို တင်းနေအောင် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဝတ်တတ်သည့် သော်တာ့အလှကို မြန်မာဆန်ဆန်လှသည်ဟုဆိုကာ ကွင်းဘွဲ့ပင် အပ်နှင်းခဲ့ကြသည်။ မေဂျာကွင်းတွေထက် ပိုလှသည်ဟုပင် သတ်မှတ်ကြပြီး တက္ကသိုလ်တစ်ခုလုံးရဲ့ အလှဘုရင်မဘွဲ့ကို အပ်နှင်းကြပြန်၏။

သော်တာမှာ ဦးလှမြိုင်၏ ကောင်းမှုကြောင့် ရေမြင့်လို့ ကြာတင့်ခဲ့ရသည်။ ဒါပေမဲ့ နှလုံးသားကို ညာနေခဲ့ပြီး စည်းစိမ်ချမ်းသာကို မက်မောနေခဲ့သော သော်တာ့ဘဝထဲသို့ လူတစ်ယောက် ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ဆေးကျောင်းသား၊ သူဌေးသား၊ လူချောလို့ဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်တွေနဲ့ မိုးမြင့် ။ နယ်ပယ်အသီးသီးက အလှဘုရင်မတွေ၊ အပျိုချောလေးတွေ တိတ်တခိုး စွဲလမ်းနှစ်သက်ကြရသည့် မိုးမြင့်က သော်တာ့ကို မျက်စိကျကာ အနားသို့ ချဉ်းကပ်လာခဲ့သည်။

သော်တာမှာ အဖေအရွယ်၊ ဦးလေးအရွယ် သက်ကြားအိုကြီးကို လင်လုပ်နေရသည့် အခြေအနေတွင် ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့ နှင်းဆီခိုင်လေးက ခူးခွင့်ပေးနေတော့ ရင်ခုန်သံတွေ မြန်ဆန်ခဲ့ရသည်။ နှလုံးသားက လှုပ်ရှားခဲ့ရသည်။ နောက်ဆုံးတော့ မိုးမြင့်လို သက်တူရွယ်တူ နုပျိုချောမောပြီး ချမ်းသာကြွယ်ဝကာ ဆရာဝန်ဖြစ်မည့်သူကို ရင်ခုန်လှုပ်ရှား ချစ်စိတ်ဖြင့်တစ်ဖက် ၊ ဘဝအတွက် အာမခံချက်တွေ အပြည့်အဝ ပေးနိုင်သည့် အခြေအနေ ရှိနေသည်က တစ်ဖက်၊ နှစ်ဖက်စလုံးက သူမအတွက် အဆင်ပြေနေခြင်းကြေင့် မိုးမြင့်ကို ချစ်သူအဖြစ် လက်ခံလိုက်ပါတော့သည်။

မိုးမြင့်ကလည်း သော်တာ့ကို အလှဘုရင်မလေး မြန်မာဆန်ဆန် လှသူလေးမို့ အသဲစွဲအောင် ချစ်မိခဲ့သည်။ သော်တာ့ကို တစ်ဘဝလုံးစာအတွက် ချစ်သည်ဟူ၍ပင် ကြွေးကြော်နေခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့ မိုးမြင့်ရဲ့ အိပ်မက်တွေ ပျက်စီးရဖို့ အကြောင်းဖန်လာခဲ့သည်။

“မိုးမြင့် …. မင်း သော်တာဆိုတဲ့ မိုးကုတ်က ကောင်မလေးကို တွဲနေတာ အတည်ဆို…”

“အေး..။ ဟုတ်တယ် ဇော်ကြီးရ …. မင်းဘယ်ကကြားလာရတာတုန်း”

မိုးမြင့်သူငယ်ချင်း ဇော်ကြီးက မိုးကုတ်သား။ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေမို့ မိုးမြင့်ကိစ္စကြားတာနဲ့ ဇော်ကြီး ပေါက်ချလာခြင်း ဖြစ်သည်။

“ငါမင်းကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောမယ် မိုးမြင့်…။ အဲဒီဆော်ကို မင်း ဖြုတ်ရုံဖြုတ်ပြီး ခေါက်ထားမယ်ဆိုရင် ငါဒီအထိ လိုက်မလာဘူး။ အခု မင်းက အတည်ကြံနေတယ်ဆိုလို့ ငါ လိုက်လာရတာ”

”ဟာ… ငါ သော်တာ့ကို တကယ်ချစ်တာ ဇော်ကြီးရ ဘာဖြစ်လို့လဲ။”

“အေး… အဲဒီသော်တာဆိုတဲ့ ကောင်မလေးက တို့မြို့က ကျောက်တွင်းသူဌေး ဦးလှမြိုင်ရဲ့ နောက်မိန်းမတဲ့”

“ဘာ…”

မိုးမြင့် ဆွံ့အသွားသည်။ ဒီစကားကို လာပြောတဲ့သူက သာမာန် ရင်းနှီးတဲ့လူဆို မိုးမြင့် လှောင်ပစ်လိုက်မှာ အသေအချာ။ သော်တာ့ကို လိုက်မရလို့ မလိုမုန်းထားပြီး အပုပ်ချပြောနေသည်ဟု သတ်မှတ်လိုက်မိမှာပဲ ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ အခုက ငယ်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ဖြစ်နေသည့်အပြင်၊ မိုးကုတ်သား စစ်စစ်။ သော်တာ နေထိုင်သည့် နေရာက ငယ်သူငယ်ချင်းက အတိအကျ ပြောနေခြင်းကြောင့် မိုးမြင့် မယုံလို့မရတော့။ မိုးမြင့်စိတ်တွေ ပေါက်ကွဲလာရပြီ ဖြစ်သည်။

သော်တာ့ကို သူချစ်သလောက် သော်တာကလည်း ပြန်ချစ်ခဲ့သည်ဟု ထင်မိခဲ့တဲ့ စိတ်တွေက သော်တာ့အပေါ် အမြင်စောင်းခဲ့ရလေပြီ။ အသက်ကြီးကြီးလင်ကို ယူထားပြီး လင်ငယ်နေချင်သည့် ကောင်မဟု သတ်မှတ်လိုက်မိတော့သည်။ သော်တာ့ကို သူ့ဘက်မှ အချစ်စစ် အချစ်မှန်နဲ့ ချစ်ခဲ့ခြင်းကြောင့် ယခင်ကြိုက်ခဲ့ဖူးသည့် မိန်းကလေးများလို အသွေးအသားကို ဝါးမျိုလိုသည့် စိတ်ကိုပင် ထိန်းချုပ်ထားခဲ့သည်။ သော်တာနဲ့ အတူနေခွင့်ရတာတောင် သူ့ဘက်က စည်းစောင့်ပေးခဲ့သည်။ အခုတော့။

”တောက် … တွေ့ကြသေးတာပေါ့ သော်တာရယ်…။”

မိုးမြင့် အကြီးအကျယ် ကြုံးဝါးပြီး သော်တာနေထိုင်ရာ အဆောင်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့ သော်တာက ရှိမနေခဲ့ပေ။ အဆောင်နေ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို မေးကြည့်လိုက်မိမှပင် မိုးမြင့်စိတ်ကို ပိုမိုထိခိုက်စေသော သတင်းစကားတစ်ခုကို ကြားခဲ့ရပြန်သည်။ ထိုစကားက မိုးမြင့်စိတ်ကို အရမ်းပေါက်ကွဲစေပြန်သည်။

“မိုးကုတ်က သူ့ဦးလေးလာလို့ မြို့ထဲက တိုက်ခန်းမှာ လိုက်အိပ်တယ်။ ကျွန်မတို့ သိသလောက်တော့ သော်တာနဲ့ အဲ့ဒီလူကြီးက ဦးလေးနဲ့တူမ မဟုတ်ဘူး။”

နောက် နှစ်ရက်သုံးရက်လောက်ကြာတော့ သော်တာ အဆောင်ပြန်ရောက်လာပြီဟု သတင်းကြားတာနဲ့ သော်တာ့ဆီကို မိုးမြင့် ထွက်လာခဲ့သည်။

”ဟယ်… ကို… ဒီအချိန်ကြီး မလာစဖူးပါလား..။”

“သော်တာအားရင် ကိုနဲ့ ခဏလိုက်ခဲ့ပါလား။”

“ဟုတ်ကဲ့ ကို”

သော်တာ့မှာတော့ မိုးမြင့် ဘာဖြစ်နေသည်ကို မသိ။ သူမချစ်ရသူက လာခေါ်တော့ ကောက်ခါငင်ခါပင် လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ လွန်ခဲ့သောရက်က ဦးလှမြိုင် ရောက်လာခဲ့သဖြင့် မြို့ထဲတိုက်ခန်းတွင် အတူလိုက်ပါ အိပ်စက်ခဲ့ရသည့် အချိန်များ၌ သော်တာမှာ မိုးမြင့်ကိုပင် သတိရနေခဲ့သည်။ ယခင်က ဦးလှမြိုင်၏ အနမ်း၊ အယုအယများအပေါ် သာယာမိန်းမူးခဲ့သော်လည်း မိုးမြင့်နှင့် ချစ်သူဖြစ်ခဲ့သည့်အချိန် နောက်ပိုင်းတွင် ဦးလှမြိုင်နှင့်အတူ နေရသည်ကို ငရဲကျနေသလို ခံစားနေခဲ့ရသည်။

မိုးမြင့်နှင့် စည်းမကျော်ခဲ့ဖူးသော်လည်း မိုးမြင့်ကို ချစ်သည့်စိတ်ကြောင့် အခုလို ဖြစ်နေခဲ့ရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ မိုးမြင့်က ယခင်ကောင်မလေးတွေကို ခေါ်လာနေကျ တိုက်ခန်းသို့ သော်တာ့ကို ခေါ်ဆောင်လာသည်။ မိုးမြင့်ပုံစံက အေးတိအေးစက်နိုင်လွန်းလှသည်။ သော်တာ့ကို ယခင်ကလို ဧည့်ခန်း၌ပင် စကားမပြောတော့ဘဲ အိပ်ခန်းထဲသို့ တန်းခေါ်လာခဲ့သည်။

”ကို … ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ဒီနေ့ သော်တာ့ကို ဆက်ဆံတာ တစ်မျိုးကြီးပဲ။”

“ကို … မင်းနဲ့ အတူနေချင်တယ်။ သော်တာ… ကိုယ့်ကို ခွင့်ပြုမလား”

“အို… ကိုကလည်း”

သော်တာ ရှက်သွေးဖြာသွားရသည်။ သူမဘက်မှ လိုက်လျောခဲ့တာတောင်မှ စည်းစောင့်ခဲ့သည့် ချစ်သူက ယခု ကောက်ကာငင်ကာ တောင်းဆိုလာတော့ မငြင်းရက်ပဲ ခေါင်းလေးအသာငုံ့ကာ ငြိမ်ပြီး ရပ်နေလိုက်မိသည်။ သူမဘဝမှာ ဘယ်ယောကျ်ားလေးအပေါ်မှ မခံစားဖူးခဲ့သည့် ရင်ခုန်မှုဖြင့် မိုးမြင့်ကို ချစ်ရသည်မို့ မိုးမြင့်တောင်းဆိုလာလျှင် သူမဘက်မှ အရာရာပေးဆပ်ဖို့ အသင့်ဖြစ်နေခဲ့သည်။

မိုးမြင့်က သော်တာ့ရှေ့တည့်တည့်တွင် ရပ်ကာ သူ၏ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။ ခေါင်းငုံ့ကာ ရပ်နေသော သော်တာမှာ ရှေ့မှလှုပ်ရှားမှုကြောင့် ခေါင်းကို အသာအယာ မော့အကြည့်တွင် မျက်လုံးလေးဝိုင်းသွားရသည်။ ထိုမျှမကသေး သော်တာတစ်ယောက် အာခေါင်တွေပင်ခြောက်လို့ သွားရတော့သည်။ သူမမျက်စိရှေ့၌ မိုးမြင့်က အတန်ကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ အသင့်ဖြစ်နေပြီကိုး။

အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းနှင့် ရပ်နေသော မိုးမြင့် ပေါင်ကြားထဲမှ အတန်ကြီးက သော်တာ့ကို တန်းမတ်စွာ ချိန်ရွယ်ထားသကဲ့သို့ တောင်မတ်စွာရှိနေ၏။

”မင်း အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်လေ သော်တာ”

မိုးမြင့်က သော်တာ့ကို အမိန့်သံဆန်ဆန် လေသံဖြင့် စေခိုင်းလိုက်သည်။ သော်တာက မိုးမြင့်စကားကို တသွေမတိမ်း လိုက်နာရှာသည်။ သူမကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို တစ်လွှာချင်း ချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။

သော်တာ့ရဲ့ ဖြူဖွေးနူးညံ့ပြီး တွဲမကျသေးတဲ့ ရင်သားထွားထွားက ပေါ်ထွက်လာသည်။ ရင်သားထွားထွားအောက်က အဆီပိုမရှိပဲ ချပ်ရပ်နေသော ဗိုက်သားလေး၊ အဲဒီအောက်မှာတော့ အမွှေးအမြင် ပြောင်စင်အောင် ရိတ်ထားတဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက မြင်ရသူ မိုးမြင့်အဖို့ ရမက်သွေးတို့ ဆူဝေဖွယ်ရာအတိပင်။

သူမရင်ထဲတွင် စွဲလန်းချစ်ခင်ရသည့် မိုးမြင့်ကို ချစ်သည့်စိတ်ကြောင့် အနွမ်းပန်းဖြစ်နေရသည့် သူမမှ မိုးမြင့်အလိုကျ အစွမ်းကုန် လိုက်လျောဖြည့်ဆည်းပေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ ထို့ကြောင့် သော်တာဆိုတဲ့ မိန်းမချောလေးခင်မျာ မိုးမြင့်ခိုင်းတဲ့အတိုင်း မကန့်ကွက်ပဲ မိုးမြင့်တောင်းဆိုသမျှ လိုက်လုပ်ပေးနေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

မိုးမြင့်တစ်ယောက် လီးအတောင်သားနှင့် ကုတင်စောင်းမှာ ခြေချထိုင်လိုက်ပြီး ဝတ်လစ်စလစ်ကလေးဖြင့် ထိရက်ကိုင်ရက်စရာမရှိပဲ လှလွန်းနေသော သော်တာ့အလှကို ဝမ်းနည်းကြေကွဲရိပ်သန်းသော မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ခပ်ဆွေးဆွေးလေး တစ်ချက် စိုက်ကြည့်လိုက်မိ၏။ ဒါပေမဲ့ ချက်ချင်းပင် မိုးမြင့်ရဲ့ မျက်လုံးများက ဒေါသစွက်သော အကြည့်များအဖြစ်သို့ ကူးပြောင်းလို့သွားတော့သည်။

မိုးမြင့်ရင်ထဲမှာ သော်တာရဲ့ သစ္စာဖောက်ဖျက် လိမ်ညာလှည့်စားထားမှုများကို ပြန်လည်တွေးတောမိပြီး စိတ်တွေ ခက်ထန်သွားရခြင်း ဖြစ်သည်။

“ကို့ကို ချစ်သေးလား သော်တာ”

မိုးမြင့်က သူ့ရှေ့မှာ ရှက်ရွံ့ဟန်လေးဖြင့် ရပ်နေသော သော်တာ့ကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး လေသံမှန်မှန်ဖြင့်ပင် မေးလိုက်သည်။

“ကို့ကို သော်တာ အရမ်းချစ်ပါတယ် ကိုရယ်။ ကို့ကို ချစ်လွန်းလို့ ကို့ဆန္ဒတွေ ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ သော်တာ အခုလို လိုက်လာခဲ့ရတာပါ။ ကို သော်တာ့ကို အထင်မသေးပါနဲ့နော်….”

ယောကျ်ားတွေကို အမြဲလှည့်ပတ်လိမ်ညာ မာယာများလေ့ရှိသည့် သော်တာက သူမဝသီအတိုင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိက္ခာဆည်သည့်အနေဖြင့် ပြောလိုက်သေး၏။ ထိုစကားသံတွေက မိုးမြင့်၏ ရင်ဘတ်ကို ပိုမိုထိခိုက် နာကျင်စေမှန်း သော်တာ မသိခဲ့ပေ။

“ဒါဆို ကို့လီးကို လာစုပ်ပေးကွာ။ သော်တာ လီးစုပ်ပေးတာကို ကိုအရမ်းခံစားကြည့်ချင်တယ်”

မိုးမြင့်က သော်တာ့အကျင့်စရိုက်ကို အထင်သေးစွာဖြင့် အပျော်မယ်တစ်ယောက်ကို ဆက်ဆံသလို ခပ်ရင့်ရင့်ပင် စေခိုင်းလိုက်၏။ မိုးမြင့်စကားကြောင့် သော်တာ့ကိုယ်လေး တွန့်ကနဲပင် ဖြစ်သွားသည်။ သူမနှင့် ပတ်သက်ဖူးခဲ့သည့် ဘယ်ယောကျ်ားကိုမှ သော်တာ ပုလွေမပေးဖူးခဲ့ပါ။ ယုတ်စွအဆုံး သူမရဲ့ ကျေးဇူးရှင်လို့တောင် ပြောလို့ရသည့် ဦးလှမြိုင်ကိုတောင် သော်တာ စုပ်ပေးခဲ့သည် မဟုတ်ပေ။

ဒါပေမဲ့ မိုးမြင့်က သူမလက်ထပ်မည့် ယောက်ျား၊ သူမချစ်ရသည့် ချစ်သူဟူသော အတွေးဖြင့် သော်တာ့စိတ်ထဲ မာန်တင်းကာ ချစ်သူအလိုကျ လိင်တန်ကို ငုံစုပ်ပေးဖို့ ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေသော မိုးမြင့်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲသို့ ဒူးလေးထောက်ကာ ထိုင်လိုက်တော့သည်။ မိုးမြင့်၏ တောင်မတ်နေသော လိင်တန်ကြီးကို သော်တာ လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ တင်းပြောင်ဖူးထွက်နေသည့် ထိပ်ဖူးကို သူမနှုတ်ခမ်းပါးလေးများဖြင့် စတင်တို့ထိကာ စုပ်ငုံလိုက်တော့သည်။

သော်တာ့ ပါးစပ်မှ အားကြိုးမာန်တက် စုပ်သံတပြွတ်ပြွတ်က အခန်းထဲမှာ ခပ်မှန်မှန်ပင် ထွက်လို့နေသည်။ သော်တာ့ခင်မျာ မစုပ်တတ်စုပ်တတ်နှင့် မိုးမြင့်ရဲ့ လိင်တန်ထွားထွားကို ခေါင်းကလေး နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နှင့် အားကြိုးမာန်တက် စုပ်ပေးနေရှာသည်။

မိုးမြင့်က ကုတင်ကို လက်ထောက်ကာ ဖင်ကိုကြွပြီး သော်တာ့ပါးစပ်လေးထဲ သူ့လိင်တန်ကို အားမလိုအားမရဖြင့် ကော့ကော့ ထိုးနေလိုက်သေးသည်။ ပုလွေပေးတာ မကျွမ်းကျင်သည့် သော်တာမှာ မိုးမြင့်ရဲ့ ကော့တင် ဆောင့်ထိုးလိုက်သော လိင်တန်ထိပ်ဖူးက အာခေါင်သို့ လာလာထိုးခြင်းကို ခံစားရသည်။ သော်တာ့ ပါးစပ်တစ်ခုလုံး ပြည့်နေသော လိင်တန်ကြီးကြောင့် လည်ချောင်းထဲ၌ ပျို့အင့်သွားပြီး မျက်ရည်လေးများပင် စို့ထွက်လာသည်။

ဒါပေမဲ့ မိုးမြင့်က သော်တာ့အပေါ် သနားညှာတာစိတ် မရှိတော့ပေ။ သော်တာ့ရဲ့ ဆံပင်ရှည်ရှည်များကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲစုကိုင်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သော်တာ့ ဂုတ်သားဝင်းဝင်းလေးကို ထိန်းကိုင်ရင်း သော်တာ့ပါးစပ်ထဲကို အဖုတ်ထဲ လိုးသလို ဆောင့်ဆောင့် ထိုးနေမိတော့သည်။

မိုးမြင့်စိတ်ထဲမှာ နာကျည်းခက်ထန်နေသော စိတ်အစဉ်နှင့်အတူ ရမက်စိတ်က ပြင်းထန်လာသည်။ ချစ်ခဲ့ဖူးသူ၏ သနားစရာ မျက်နှာလှလှလေးနှင့် နွေးထွေးနူးညံ့လွန်းသော သော်တာ့ အာခံတွင်း၏ အထိအတွေ့တွေကြောင့် မိုးမြင့်တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ သုတ်ရည်များ ပြွတ်ခနဲထွက်ကာ သော်တာ့အာခေါင်ထဲထိရောက်အောင် ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။

မိုးမြင့် လိင်တန်ကို သော်တာ့ပါးစပ်လေးထဲမှ ဆွဲထုတ်ပြီး သော်တာ့ခေါင်းလေးကို ဆွဲမော့လိုက်သည်။ သော်တာ့မျက်လုံးလေးများမှာ မျက်ရည်ဥလေးများက တွဲလဲခိုနေသည်။

ချစ်ရသူ၏ ရက်စက်စွာ ဆက်ဆံမှုကြောင့် ဝမ်းနည်းပြီး ထွက်လာသော မျက်ရည်များလား၊ အာခေါင်ကို ထိုးမိသောကြောင့် ထွက်လာသော မျက်ရည်များလား ဆိုတာကတော့ သော်တာမှလွဲ၍ မည်သူမှ သိနိုင်မည် မဟုတ်ပေ……။

ပြီးပါပြီ…။