ဆရာမလေးကို မျိုးစေ့ဝိုင်းထည့်ပေးကြခြင်း

ဆရာမလေးကို မျိုးစေ့ဝိုင်းထည့်ပေးကြခြင်း
ရေးသားသူ – မောင်အောင်မျိုး (မောင်လမ်းသရဲ)
[ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကြိုက်သူများအတွက်]

အလယ်တန်းပြ ဆရာမလေး ဒေါ်မေသက်အောင်မှာ ရုပ်ချောသည် ခန္ဓာကိုယ်လည်းလှသည်။ အသက်က ၂၅ နှစ်အရွယ် ဖြစ်သဖြင့် အလှတရားတို့ အစွမ်းကုန် ဖူးပွင့်နေသည့်အရွယ် ဖြစ်သည်။ စေ့စပ်ထားသူ သတို့သားလောင်းနှင့် ဒီနှစ် နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် မင်္ဂလာဆောင်ရန် စီစဉ်ထားပြီးသား ဖြစ်သည်။ ဆရာမလေး မင်္ဂလာဆောင်မည့် သတင်းကို တစ်ကျောင်းလုံးမှ ဆရာများသာမက ကျောင်းစောင့်၊ ကျောင်းသန့်ရှင်းရေးကပါမကျန် နှမျောတသ စုပ်တသပ်သပ် ဖြစ်ကြရသည်။

ဒီနေ့တော့ အပြင်တွင် မိုးဖွဲဖွဲလေး ရွာနေသဖြင့် ညနေလေးနာရီခွဲပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဆရာမလေး တစ်ယောက်တည်း ကျောင်းခန်းထဲတွင် စာအုပ်များကို အမှတ်ခြစ်နေသည်။ ထို ပဉ္စမတန်းအခန်းမှာ အဆောင်ထဲတွင် အလယ်ဖက်ကျပြီး တစ်ဖက်တွင် ကြက်ဆူတောကြီးသာ ရှိသဖြင့် အတော်ပင် တိတ်ဆိတ်နေပေသည်။

ဆရာမလေး မေသက်အောင် အမှတ်ခြစ်နေသည်ကို တိတ်တဆိတ် ချောင်းကြည့်နေသူ တစ်ဦး ရှိသည်။ ထိုသူကတော့ ကျောင်းဆောင်တွေကို သော့လိုက်ခတ်ရင်း ဒီနေရာသို့ ရောက်လာသော ကျောင်းစောင့် ကြွက်ကြီး ဆိုသူပင် ဖြစ်သည်။

ကြွက်ကြီးက အသက် ၄၀ အရွယ် မုဆိုးဖိုကြီး ဖြစ်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ကျောင်းဝင်းထဲတွင် သင်တန်းဆရာမလေးများ ရှိချိန်တွင် ဆရာမလေးများ၏ ဇာဘော်လီ၊ ပင်တီစသည့် လှန်းထားသော အတွင်းခံများကို ခိုးယူ၍ ဂွင်းထုလေ့ရှိသည်။ အခုတော့ တွေ့ပြီ။ စားနေကျ ကြောင်ဖားကြီးနှင့် အပျိုမ ဆရာမ နုနုထွတ်ထွတ်လေး ဒေါ်မေသက်အောင်။

ကြွက်ကြီးကလည်း ဆရာမလေး ဒေါ်မေသက်အောင် မင်္ဂလာဆောင်တော့မည်ကို သိနေသဖြင့် မင်္ဂလာမဆောင်ခင် သူ့မျိုးစေ့ကို ဒေါ်မေသက်အောင်၏ ဗိုက်ထဲ ထည့်ပေးရန် အကြိမ်ကြိမ် စိတ်ကူးယဉ်ဖူးသူ ဖြစ်သည်။ အခုမြင်ကွင်းက ကြည့်ကောင်းနေသဖြင့် တိတ်တဆိတ် ချောင်းကြည့်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

ဆရာမလေး ဒေါ်မေသက်အောင်က ပိတ်ထားသော ပြတင်းပေါက်နားမှ ခုံတန်းရှည်ပေါ်တွင် ထိုင်၍ အမှတ်ခြစ်နေသည်ကို ကြွက်ကြီးက ပြတင်းပေါက် သစ်သားကြားမှ နီးနီးကပ်ကပ် ချောင်းကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ယခင်က မသိမသာမျှသာ ချောင်းကြည့်ခဲ့ရသော ဆရာမလေး မေသက်အောင်၏ ဖင်လုံးကြီးများမှာ ယခုတော့ ဘေးတိုက်မကျ၊ ရှေ့မကျ အနေအထားဖြင့် တဝကြီး ရှုစားနေရသည်။

ပင်တီအရာလေးမှာလည်း အသားပျော့ပျော့ ကျောင်းစိမ်းထမီ တင်းတင်းလေးအောက်မှာ ထင်ရှားလို့နေသည်။ ခါးနွဲ့လေးမှာ တင်းတင်းစည်းထားတဲ့ ထမီအထက်ဆင်စလေးဟာလည်း ခါးသား ဖြူဖြူလေး တစ်ထွက်လို့ လှပနွဲ့ပျောင်းစွာနဲ့ တင်းယင်းလို့နေသည်။ ဗြောင်ထမီပျော့လေးဖြစ်လို့ ဆရာမ မေသက်အောင်ရဲ့ ခါးထစ်ခွင်အောက်က ကားတက်သွားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက တအားကို ရုန်းကန်တင်းထွက်နေတာပေါ့။

ကြွက်ကြီးသည် ယခင်က လမ်းလျှောက်တိုင်း လှုပ်နေတတ်သော ဆရာမလေး မေသက်အောင်၏ ဖင်ကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး မေသက်အောင်ကို လွန်စွာစပ်ယှက် ရင်းနှီးချင်နေပြီဖြစ်၍ အချိန်ကို စောင့်ရသည်ပင် စိတ်မရှည်ချင်တော့။

ဆရာမလေး ဒေါ်မေသက်အောင် ဝတ်ထားသော အင်္ကျီမှာ လေးထောင့်ဇကာကွက် သေးသေးလေးများပါသော ဇာအင်္ကျီအပါးလေးကို တင်းတင်းလေး ဝတ်ထားခြင်းဖြစ်၍ အထဲက ဇာဘော်လီကို အထင်းသား မြင်နေရသည်။ နောက်ကျောလှ ဇာဘော်လီ ကျောပြင်ပေါ်မှ ပန်းကနုတ်လေးများနှင့် တင်းနေသော ဘော်လီချိတ်လေးများကို တလက်လက်ဖြင့် ပြတ်သားစွာ မြင်နေရသဖြင့် ကြွက်ကြီး ကိုယ့်လီးကို ကိုင်ထားမိသည်။

ဆရာမလေး ဒေါ်မေသက်အောင်၏ ဇာဘော်လီလေးက ကြပ်ကြပ်ဝတ်ထားသဖြင့် ကျောပြင် ဝင်းဝင်းလေးကလည်း ဘော်လီလွတ်သည့် နေရာတွင် အင်္ကျီပါးပါးလေးနှင့် တအားကပ်နေသည်။ မေသက်အောင်၏ ကျောပြင်အလယ်မြောင်းလေး တစ်လျှောက်၏ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီတွင် ဘော်လီကြိုးလေး နှစ်ချောင်းက တင်းတင်းလေး နစ်ဝင်နေသည်ကို တွေ့နေရသည်။

ဆရာမလေး မေသက်အောင်မှာ တစ်ယောက်တည်း ရှိသည်ထင်၍ နေသာသလို ဖင်ကော့ပြီး ထိုင်နေရာ ခါးပတ်ပတ်လည်မှာ လက် ၄ လုံးစာမက ပေါ်နေသည်။ ချောမွတ်သေးသွယ်သော ခါးလေး၏ အပေါ်တွင် ဘော်လီအောက်နားစ တင်းတင်းလေးက မြင်ကွင်းကို ကာဆီးထားပြန်သည်။ ထို့နောက် ဆရာမလေး မေသက်အောင်မှာ အမှတ်ခြစ်ပြီး၍ ခုံတန်းရှည်ပေါ်တွင် ကြွက်ကြီးဖက်သို့လှည့်၍ ထိုင်ကာ အညောင်းဆန့်လိုက်ပြန်သည်။

ကြွက်ကြီးက ဆရာမလေး မေသက်အောင်ကို နီးနီးကပ်ကပ်ကြီး ပြတ်သားစွာ မြင်နေရသော်လည်း ဆရာမလေးမှာ ကြွက်ကြီး ချောင်းကြည့်နေမှန်း မသိရှာပေ။ ထို့ကြောင့် စိတ်လွတ်လက်လွတ် အညောင်းဆန့်နေသည်။ မေသက်အောင်က လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်လိုက်သောအခါ ကျောင်းအင်္ကျီ ပါးပါးလေးက တအားတင်းသွားပြီး ဇာဘော်လီ ရင်အုံခွက်ပေါ်က ပန်းကနုတ်လေးတွေ ထင်းနေအောင် ပေါ်လာသည်။

ဆရာမ မေသက်အောင်၏ အင်္ကျီရင်ထပ်စမှာလည်း တအားတိုသဖြင့် ဇာပါးလေး တစ်ထပ်တည်းသာ ခံပြီး ဘော်လီလေးနှင့် မြင်နေရသလို ဖြစ်နေသည်။ ဘော်လီရင်အုံခွက်နှစ်ခွက် အလယ်မှ ချိုင့်လေးအပေါ်တွင် ပိတ်ပါးလေးက ရင်သားနှစ်အုံနှင့် တင်းနေရာ ဘော်လီအလယ်က ငွေရောင်ပန်းစလေး ထိုးထားသည်ကိုပင် ကောင်းစွာ မြင်နေရသည်။

ဇာဘော်လီ ရင်အုံခွက်ပေါ်မှ ပန်းကနုတ်လေးများမှာလည်း အရောင်လက်လက် ဖြစ်နေသဖြင့်အလွန်ထင်ရှားစွာ မြင်နေရသည်။ အချုပ်ဆိုရသော် ကျောင်းစောင့် ကြွက်ကြီးမှာ ဆရာမလေး ဒေါ်မေသက်အောင်အား ဘော်လီလေးပဲ ဝတ်ထားပြီး မြင်နေရသလို ဖြစ်နေသည်။

ဘော်လီအပေါ်သို့ မို့လျှံထွက်နေသည့် ဆရာမလေး၏ ရင်ညွှန့်သားလေးများမှာလည်း ရွှေအိုရောင် ဝင်းနေပြီး လုံးလုံးတင်းတင်းလေးဖြင့် ကိုင်ညှစ်ချင်စရာ ဖြစ်နေသည်။ ငွေရောင်လက်လက် ဆွဲကြိုးလေးကလည်း နို့နှစ်လုံးပေါ် အလယ်တည့်တည့်တွင် ကနွဲ့ကလျလေး တင်နေသည်။ အဲဒီ နို့အုံတွေကို တစ်ကြိမ်လောက်ဖြစ်ဖြစ် ဆရာမ၏ သတို့သားလောင်း မကိုင်သေးခင် ကြွက်ကြီး ကိုင်ချင်သည်။ ဆရာမလေး ဒေါ်မေသက်အောင်၏ အသားဝင်းဝင်းဥဥတွေကို ကြွက်ကြီး မြင်နေရပြီဆိုတော့ ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေမိသည်။

ကြွက်ကြီး စိတ်ထဲမှာတော့ ဆရာမလေး ဒေါ်မေသက်အောင်ကို အတင်းဖမ်းချုပ်ထားပြီး လိုးပေးနေသည်။ ဂွင်းထုရင်းနှင့် အရှိန်တက်လာသဖြင့် မထူးတော့ဘူးဟု ဆုံးဖြတ်ကာ အခန်းထဲသို့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ကာ ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်းလန်းဖြင့် ဝင်ခဲ့တော့သည်။

”ဟယ်.. အို.. ကိုကြွက်.. ကြွက်ကြီး.. ရှင်.. ရှင်.. အို..”

ဆရာမလေး မေသက်အောင်ကတော့ ကြွက်ကြီး လီးတန်ရှည်ရှည် မည်းမည်းကြီးကို မြင်လိုက်ရလို့ ကြောက်လန့် တုန်လှုပ်သွားပေမယ့် ကြွက်ကြီးကတော့ သူ့လီးကြီးကို သူ့ရဲ့ စိတ်ကူးယဉ် နတ်သမီးလေးဖြစ်တဲ့ ဆရာမလေး မေသက်အောင်ကို ပြလိုက်ရလို့ လီးက တအားပိုတောင်လာသည်။

”ဟဲ..ဟဲ.. ဆရာမလေးကို တစ်ခါလောက် လိုးချင်လို့… ခံပေးပါနော်.. အဟဲ..ဟဲ..”

”အို.. ရှင်.. ထွက်.. ထွက်သွားနော်.. ကျွန်မ အော်မှာ…”

”သြော်.. ဆရာမလေးကလည်း.. လီးနဲ့ စောက်ဖုတ် ထည့်လိုးတာ ဘာမှမဆန်းပါဘူး… တစ်ခါလေးပဲ လုပ်မှာပါ.. ငြိမ်ငြိမ်လေး ခံစမ်းပါ….”

”အို… ဖယ်… ကယ်.. ကယ်ကြပါဦးရှင်…”

ကြွက်ကြီး ကြမ်းပြီ။ ဆရာမလေး မေသက်အောင်ကို ကျောင်းနံရံမှာ ကပ်တွန်းထားပြီး နောက်ကနေ ဆရာမ ဖင်ကြားကို သူ့လီးကြီးနဲ့ ဖိထောက်ထားပြီး ညှောင့်ညှောင့်ထိုးနေသည်။ မေသက်အောင်ရဲ့ နို့တွေကို ကိုင်သည်။

”အို.. ဖယ်.. ဖယ်နော်.. လွှတ်.. ကျွန်မကို ဘာတွေလာလုပ်နေတာလဲ.. အဟင့်.. ဟင့်…”

”အား.. မင်းဖင်ကြီးက အိတင်းနေတာပဲနော်.. ကောင်းလိုက်တာ.. နို့တွေကလည်း တင်းနေတာပဲ…”

”အို.. လွှတ်.. ကယ်ကြပါဦး.. ဒီမှာ.. ကျွန်မကို မတရား ကျင့်နေပါတယ်.. အဟင့်.. ဟင့်..”

”အော်လေ.. မင်းအော်လည်း ဘယ်သူမှ မကြားဘူး.. ခြံဝင်းက အကျယ်ကြီး.. ဟဲ.. ဟဲ…”

”အို့.. မယုတ်မာနဲ့.. မကိုင်.. မကိုင်နဲ့.. အ.. အ.. ဖယ်….”

ထမီစကပ်က အကွဲဝတ်ထားလို့ လှစ်ကနဲ မြင်ရတတ်သည့် ခြေသလုံး ဖြူဖြူတွေက လှလွန်းသည်။ ဖင်က ကြီးလွန်းသောကြောင့် ထမီစကပ်က ကြပ်နေပြီး ပေါင်လုံးနှင့် ဖင်လုံးတွေတောင် ပေါ်နေသည်။ အကုန်းအကွတွင် လှစ်ဟတတ်သည့် ရွှေရင်အစုံက ဖြူဖွေးလွန်းလှ၏။ အညိုရောင်သန်းသော ဆံအုံထူထူ ဆံသားနုနုအောက်က ဂုတ်သားဖြူဖြူလေးက ကိုက်ချင်စရာ။ မေသက်အောင်ရဲ့ အလှကိုယ်ရနံ့တို့ကို အနီးကပ် ခံစားလိုက်ရတဲ့ ကြွက်ကြီး တံတွေးတွေ မြိုချလိုက်သည်။

မြန်မာဆန်ဆန် ရင်ဖုံးအင်္ကျီပါးကို ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ မေသက်အောင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးက ကြွက်ကြီးကို စိတ်ပိုကြွစေသည်။ အမျိုးသမီးက တောင့်တောင့်တင်းတင်း ချောချောလှလှနဲ့ ဒေါင်ကောင်းကောင်း ပေါင်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြွက်ကြီး အရပ်နီးပါး ရှိတယ်ဆိုပေမယ့် ခွန်အားဗလအရာမှာတော့ ကူလီကြွက်ကြီးကြီးကို ဘယ်လိုယှဉ်နိုင်ရှာမည်နည်း။

ဆရာမလေး မေသက်အောင်ရဲ့ ရင်စိုင်တွေ၊ တင်စိုင်တွေက အသားစိုင်အနုအခဲကြီးတွေသာ ဖြစ်ပြီး တင်းတင်းယင်းယင်း လှလှပပရှိပေမယ့် ခွန်အားကတော့ ကြွက်ကြီးရဲ့ ပိန်ရှည်ရှည် ကြွက်သားမြှောင်းကြီးတွေလောက် ထုတ်မပေးနိုင်ပါ။ ထိုအခါ ဆရာမလေးခင်မျာ ကြွက်ကြီး၏ ဖိချုပ်မှုကို အံမတုနိုင်ရှာပါပေ။

အမျိုးသမီလေး ရုန်းနေလိုက်တာမှ သူမ၏ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးပေါ်မှ ဆွဲကြိုးလှလှလေးက တလက်လက်နှင့် သူမ၏ ကျောပြင်သား ဝင်းဝင်း၊ ရင်စိုင်မွတ်မွတ်ကြီးများနှင့် အပြိုင် ပနံရစွာ နွဲ့နှောင်း ခါရမ်းနေလေသည်။

ဆရာမလေး မေသက်အောင်က အားစိုက်ပြီး ရုန်းလေလေ သူမရဲ့ ဘယ်ဖက် လက်ကောက်ဝတ် ဖြူဖြူလေးပေါ်က ရွှေဖြူဟန်းချိန်း လက်လက်လေး၊ ညာဖက်လက်ကလေးမှာလည်း ဒိုင်ခွက်ကို အောက်ထားပြီး မိန်းကလေးဆန်ဆန် ခပ်နွဲ့နွဲ့ ပတ်ထားတဲ့ ရွှေနာရီလေး၊ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးပေါ်က တွဲလောင်းလေး ရမ်းခါနေတဲ့ ပလက်တီနမ် ဆွဲကြိုးလေး၊ မေသက်အောင်ရဲ့ ညာဖက် ခြေသလုံးသား ဝင်းဝင်းမွတ်မွတ်လေးအောက်က ခြေကျင်းဝတ် ဖြူဖြူလေးမှာ ပတ်ထားတဲ့ ပလက်တီနမ်ခြေကျင်း လှလှလေး၊ စတဲ့ မေသက်အောင်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က တန်ဖိုးကြီး အဆင်တန်ဆာလေးတွေက သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးနဲ့အပြိုင် ခါရမ်း နွဲ့နှောင်းနေတော့သည်။

ဒီလိုဆိုတော့ ဆရာမလေး မေသက်အောင် ရုန်းလေလေ မေသက်အောင်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ဆင်ယင်ထားတဲ့ ရတနာလေးတွေက တို့လီတွဲလောင်းလေးနဲ့ ခါရမ်းလေလေ၊ ပိုပြီး မိန်းမဆန် နွဲ့နှောင်းတဲ့ ပုံစံလေး ပေါက်လေလေ ကြွက်ကြီးစိတ်က ပိုကြွလေလေ ပိုပြီး ကြမ်းရမ်းလေလေ ဖြစ်နေလေသည်။

ကြွက်ကြီး ကြမ်းတဲ့အခါ နွဲ့နွဲ့နှောင်းနှောင်း ဆရာမလေးက နို့အုံလေးကို လှည့်လှည့်ပြီး ရှောင်နေတော့ ကျောင်းအင်္ကျီ ပါးပါးကြပ်ကြပ်လေးအောက်က အထင်းသား မြင်နေရတဲ့ ဘော်လီရင်အုံခွက် တင်းတင်းလေးက လှုပ်တုပ်လှုပ်တုပ်နဲ့ ခုန်ကြွနေတာကို ရှင်းရှင်းလေး မြင်နေရသည်။ ဆရာမလေး မေသက်အောင် ရုန်းရင်း နို့တွေတုန်တာ တင်းတင်းဝတ်ထားတဲ့ ဘော်လီရင်အုံခွက်ကပါ လိုက်တုန်နေသည်။ ခေါင်းခါခါ လည်ခါခါနဲ့ဆိုတော့ မေသက်အောင်ရဲ့ နားရွက်ကလေးပေါ်က စိန်နားကပ်လေးကလည်း အရောင်တလက်လက်ထွက်ပြီး မေသက်အောင်ရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးက တအားကို လှနေတော့သည်။

ထို့နောက်တော့ ကြွက်ကြီးက ဆရာမလေး ဒေါ်မေသက်အောင်ကို အင်္ကျီချွတ်တော့သည်။ တဖြုတ်ဖြုတ်နှင့် အင်္ကျီနှိပ်သီးလေးတွေ ပြုတ်ကုန်ပြီး ဆရာမ မေသက်အောင်၏ နို့တွေ ပေါ်လာသည်။ ဆရာမက အတင်းရုန်းလျှင် ကြွက်ကြီးက ဆရာမကို နံရံတွင် ဖိတွန်းထားပြန်သည်။ ဆရာမ၏ လည်ဂုတ်လေးကိုလည်း ကိုက်ခဲထားသည်။

”ရှင်.. ရှင်.. အဟင့်.. ဘာဖြစ်လို့ ကျွန်မ အင်္ကျီတွေ လာချွတ်နေတာလဲလို့.. အဟင့်.. ဟင့်..”

”လိုးမလို့… မင်းကို ငါလိုးမလို့… ဟဲ.. ဟဲ.. ငြိမ်ငြိမ်ခံစမ်း…”

ဆရာမလေး မေသက်အောင်ကို အင်္ကျီချွတ်ပြီးတော့ ဘော်လီနဲ့ ထမိန်နဲ့ကို ဆက်မချွတ်တော့။ မေသက်အောင်၏ ဆံထုံးလေးကို ကြမ်းကြမ်းဆွဲပြီး မျက်နှာလေးကို လျှာနဲ့ရက်သည်။ အခုတော့ ဆရာမလေး မေသက်အောင်ရဲ့ ကိုယ်ဟန်က ဇာဘော်လီလှလှလေးနဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမိန် ဗြောင်ပါးပါး တင်းတင်းလေးနဲ့ တအားကို လှနေတော့သည်။

ကြွက်ကြီးက ဆရာမ မေသက်အောင်ကို ခုံစောင်းမှာ တွန်းထားပြီး ကုန်းခိုင်းထားလိုက်ပြန်သည်။ ထို့နောက်မှ ဇာဘော်လီလွတ်နေသည့် ကျောပြင်သားလေးများကို လျှာနဲ့ရက်သည်။ ဆရာမကို အတင်းချုပ်ထားပြီး ကျောပြင်သား ခါးသားလေးတွေကို လီးတံကြီးနှင့် ထိုးကြည့်သည်။ ထို့နောက်တော့ ဆရာမ မေသက်အောင်၏ ထမီကို အသာလှန်ပြီး ပင်တီလေးကို အောက်ဆွဲချလိုက်ပြီး သူ့လီးတံကြီးကို ဆရာလေး မေသက်အောင်၏ ပန်းဖူးလေးထဲသို့ မဆိုင်းမတွပင် ထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။

ဆရာမလေး ရုန်းချိန်တောင် မရလိုက်ပဲ လီးကြီးက ရုတ်တရက် ဝင်လာသည်။ ‘ဗြွတ်’ ကနဲ အသံကြီးနှင့် လီးဝင်သွားပြီး ကျောင်းစောင့်ကြီးက နောက်ထပ် ဆက်ထိုးထည့်လိုက်သဖြင့် ဆရာမလေး၏ အဖုတ်ထဲမှ အပျိုမှေးလေး ပေါက်ပြဲသွားပြီး သွေးတွေ ထွက်လာသည်။

”အား… အားး… ဟင့်.. ဟင့်.. နာတယ်.. နာတယ်… မလုပ်ပါနဲ့… ကျွန်မကို မလုပ်ပါနဲ့…”

”ဘာမလုပ်ရမှာလဲ မေသက်အောင်ရဲ့… မင်း ယောက်ျားမယူခင် လီးအရသာသိအောင် လုပ်ပေးတာ..”

လီးတစ်ဝက်လောက် ဝင်သွားတော့ သွေးတွေ ထွက်လာသည်။ ကြွက်ကြီး လီးကို အဆုံးထိ လိုးချလိုက်ပြီး မေသက်အောင်ရဲ့ ကျောပေါ် မှောက်ချကာ ပုခုံးသားကို ဖွဖွလေးကိုက်ရင်း နို့ကိုလှမ်းဆွဲကိုင်ကာ မြန်မြန်ပဲ လိုးလိုက်သည်။ လီးက အဖုတ်ထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖြစ်နေပြီး လိုးရတာ ကောင်းလွန်းနေသည်။ ကြွက်ကြီး ဘာမှမပြောဘဲ ဆက်တိုက် နာနာလေး ညှောင့်လိုးလိုက်သည်။

ကြွက်ကြီးလည်း ဆရာမ ဖြူဖြူချောချောလေးကို ပါကင်ဖောက်ပြီး တက်လိုးရသောကြောင့် စိတ်ကြိုက် ဖြစ်နေသည်။ ပုံမှန်အတိုင်းဆို မေသက်အောင်လို လူကုံထံ မိန်းမချောလေးကို လိုးရန်မှာ များစွာသော အဆင့်တွေ လိုအပ်သည်။

ပထမဦးစွာ တရားဝင် လိုးဖို့ဆိုလျှင် လက်ထပ်ဖို့ ဆိုသည်မှာ ကြွက်ကြီးလို အဆင့်နှင့် ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်။ ဆရာမလေး မေသက်အောင်တို့ အိမ်ရိပ်မျှပင် နင်းဖို့မလွယ်။ ဒီလိုဥစ္စာပေါ၊ ရုပ်ချော၊ ပညာတတ် ကောင်မလေးမျိုးကို သွေးသားစပ်ယှက်ဖို့ ဆိုသည်မှာ ကြွက်ကြီးတို့လို လူမျိုးအဖို့ စိတ်ကူးယဉ် အိပ်မက်ပင် မမက်ဖူးသော အခြေအနေပင်။ ထို့ကြောင့်ပင် အတွေးနှင့်အတူ ပိုထန်လာရင်း ပိုမိုအားထည့်ကာ ဆောင့်လိုးပေးနေမိသည်။

နို့လုံးလုံးလေးကို ကုန်းစို့ပြီး အချက်လေးငါးဆယ်လောက် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ချင်လာသဖြင့် အရှိန်ပြန်လျှော့လိုက်ရသည်။ ဆရာမလေး မေသက်အောင်က နာလို့ အော်ပေမယ့် ကျောင်းစောင့် ကြွက်ကြီးက မညှာပါဘူး။ လီးတံကြီးကို အဆုံးထိ ထည့်လိုက်ပြီး ဒစ်လုံးကြီးကို ညှစ်နေသည့် ဆရာမလေး၏ အတွင်းသားတွေကို ဖီးယူနေသည်။ ကြွက်ကြီးလည်း ဆရာမချောလေး မေသက်အောင်ကို မုဒိမ်းကျင့်နေရတာကြောင့် ထည့်လိုက်တာနဲ့ကို ပြီးချင်နေသည်။ ဒါနဲ့ပင် မပြီးသေးအောင် အဆန်းထွင်ရတော့သည်။

”ဟဲ့.. မေသက်အောင်.. ငါ့ မြင်းမလေး… သွားစမ်း.. ရှေ့ကနေ ကုန်းပြီး သွားစမ်း…”

”အို.. ဟင့်.. ဟင့်.. ရှင် ကျွန်မကို ဘာတွေလာလုပ်နေတာလဲ…”

”ဖြန်းးးး… စကားမရှည်နဲ့… မင်းနဲ့ မြင်းစီးတမ်း ဆော့မလို့….”

ကြွက်ကြီးက ဆရာမ မေသက်အောင်၏ ဘော်လီကြိုး တင်းတင်းလေး နှစ်ချောင်းနှင့် ကျောပြင်သား ဝင်းဝင်းလေးကြားသို့ လက်လျှို၍ ကိုင်ဆွဲထားလိုက်ပြီး လီးထည့်ရက်သား တန်းလန်းပင် မြင်းစီးမည်ဟုဆိုကာ လမ်းပတ်လျှောက်တော့သည်။ တစ်ခါ ဘော်လီကြိုး တစ်ချောင်းကို မဆွဲတော့ပဲ ဆရာမလေးကို ကုန်းခိုင်းထားပြီး ဆံထုံးလေးကို ဆွဲထားတာကြောင့် ဆရာမ မေသက်အောင်ရဲ့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးက မော့နေပြီး ဆွဲကြိုးလေးက တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေသည်ကို မြင်နေရသည်။

အဲဒီနောက်တော့ ဆရာမ မေသက်အောင်ကို နောက်ကနေ တစ်ချက်ချင်း လိုးပေးရင်း အရသာခံနေတော့သည်။ ခါးနွဲ့ဝင်းဝင်းလေးပေါ်မှာ တင်းတင်းလေး ရှိနေတဲ့ ဘော်လီချိတ်လေးတွေက လက်ကနဲ လက်ကနဲ။ ဆရာမ မေသက်အောင်ကို တစ်ချက်ချင်း ဖီးခံလိုးနေပါပြီ။

”ဟဲ့… မေသက်အောင်… မင်းယောက်ျားယူရင် ဒီလိုပဲ အလိုးခံရမှာ… အခု ပညာယူထား…”

”အဟင့်.. ဟင့်.. အီးးး.. ဟီးးး.. လူယုတ်မာကြီး…”

ဆရာမလေးကတော့ ငိုပဲငိုနေတော့သည်။ ၅ မိနစ်လောက် လမ်းလျှောက်ပြီးတော့ ကြွက်ကြီးက ဆရာမ မေသက်အောင်ရဲ့ ဘော်လီကို ချွတ်တော့သည်။ ဘော်လီချိတ်တွေက တင်းနေတော့ လွယ်လွယ်နဲ့ ဖြုတ်မရပေမယ့် ကြွက်ကြီးက ဒီလောက်တော့ ကျွမ်းပါသည်။ ‘ထောက်’ ကနဲ ‘ထောက်’ ကနဲ ဘော်လီချိတ်တွေ ပြုတ်ကုန်ပြီး နောက်တော့ ကြွက်ကြီးက ဆရာမလေး ဒေါ်မေသက်အောင်ရဲ့ ဘော်လီကို ချွတ်ချလိုက်တော့သည်။ ဘော်လီချိတ်တွေ ပြုတ်ကုန်တော့ နို့ဖြူဖြူဝင်းဝင်းကြီးနဲ့ နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးကို လျှာနဲ့ ကလိပြီး ဆွဲစို့သည်။ တအအနှင့် ဆရာမလေး ခါးတွေ ကော့တက်လာသည်။

”အို… အဟင့်.. ဟင့်.. ဘာလို့ ကျွန်မ ဘော်လီတွေကို လာချွတ်နေရတာလဲလို့…”

”အဟဲ.. မင်းယောက်ျားယူရင် နို့ကိုင်ခံရမှာ.. အစမ်းပြပေးမလို့.. အဟဲ.. ဟဲ..”

ထို့နောက်တော့ ဆရာမလေးကို ထမီတွေပါချွတ် တစ်ကိုယ်လုံး တုံးလုံးချွတ်ပြီး ဖက်ထားကာ လိုးပေးတော့သည်။ ကျောင်းက စာရေး စားပွဲရှည်ပေါ်တွင် ဆရာမလေး မေသက်အောင်ကို ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး ဆရာမရဲ့ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်ကြီး နှစ်ဖက်နှင့် လက်ချောင်းချင်း ဆုပ်ကိုင်ထားကာ ရင်ချင်းအပ်၊ ပေါင်ချင်းယှက်၍ သွေးသားချင်း ရင်းနှီးနေတော့သည်။

ဆရာမ မေသက်အောင်ရဲ့ အသားစိုင် နုနုတင်းတင်းတွေက ကြွက်ကြီးရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးနဲ့ ဝတ်လစ်စားလစ် အသားချင်း ပွတ်တိုက်မိနေတာကြောင့် ကြွက်ကြီး သုတ်ရည်တွေကို မထိန်းနိုင်တော့ပါဘူး။ ဆရာမ မေသက်အောင်ရဲ့ ပန်းဖူးလေးထဲကလည်း တအားဆွဲစုပ်နေတာကြောင့် ကြွက်ကြီးရဲ့ သုတ်ရည်တွေဟာ ဆရာမလေး မေသက်အောင်ရဲ့ အသစ်စက်စက် အပျိုသားအိမ်လေးထဲကို အဆက်မပြတ် ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့သည်။

ကြွက်ကြီးကတော့ စိတ်ကူးယဉ် ဆရာမလေး မေသက်အောင်ကို တကယ်လိုးရတော့ ထန်ပြီး ပြီးသွား
ပေမယ့် မုဒိမ်းကျင့်ခံရတဲ့ ဆရာမလေးကတော့ မပြီးသေးပါဘူး။ အရည်စို့စို့လေးသာ ထွက်သေးသည်။ ကြွက်ကြီးလည်း အသွင်းအထုတ်တောင် သိပ်မလုပ်လိုက်ရပဲ ဒီတိုင်းပဲ ဖက်ထားရင်း ပြီးသွားလို့ အသာလေး ငြိမ်နေလိုက်သည်။ လီးပျော့သွားမှ ချွတ်လိုက်ပြီး ငိုနေတဲ့ ဆရာမလေး မေသက်အောင်ကို အသာလေး ပြန်ထူပေးပြီး အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ပေးလိုက်သည်။

ဒါပေမယ့် ဆရာမလေး မေသက်အောင်ကို အဝတ်တွေ ဝတ်ပေးနေတုန်းမှာပဲ အသံတွေ ကြားလိုက်လို့ သန့်ရှင်းရေးသမား ဘောကြီးနဲ့ သာဒင်တို့နှစ်ယောက် အခန်းထဲ ရောက်လာကြပါတော့သည်။ ဘော်လီလေးနဲ့ ငိုနေတဲ့ ဆရာမ မေသက်အောင်ကို မြင်တော့ အထာပေါက်သွားကြသည်။

”ဟ… ဘာတွေတုန်း… အဟဲ.. ဆရာမလေး… ကျုပ်တို့လည်း ဝင်မယ်…”

”အို.. အဟင့်.. ဟင့်.. မလုပ်ပါနဲ့… မလုပ်ပါနဲ့.. အဟင့်… ဟင့်…”

မေသက်အောင်ကို အင်္ကျီပြန်ချွတ်လိုက်တော့ နို့ဖွေးဖွေးနှစ်လုံးက အကြီးကြီး။ နို့သီးခေါင်းလေးကလည်း ပန်းရောင်သန်းနေသည်။ ခါးကသွယ်ပြီး ဗိုက်ခေါက်မရှိသော အပေါ်ပိုင်း ကိုယ်လုံးဖြူဖြူကို မြင်နေရတော့ ကူလီတွေ တံတွေးမြိုချလိုက်ကြသည်။ ဆရာမလေး မေသက်အောင်လေးလည်း မိမိအပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းနေတာကို ယောက်ျားတွေ ဝိုင်းကြည့်နေတာတွေ့တော့ နို့ဖွေးဖွေးနှစ်လုံးကို လက်နဲ့ ပြန်ကာလိုက်သည်။

ဆရာမလေး မေသက်အောင် ဘယ်လိုပင်ငြင်းငြင်း နောက်ဆုံးတော့ ဘောကြီးနဲ့ သာဒင်တို့က မေသက်အောင်ကို တုံးလုံးပြန်ချွတ်ပြီး အားရပါးရ လိုးကြပါတော့သည်။ ဘောကြီးလိုးတာက တော်တော်လေး ကြာသည်။ ဆရာမလေး မေသက်အောင် တစ်ချီပြီးသွားရသည်။ သုံးယောက်လုံး လိုးပြီးတော့ အချင်းချင်း တိုင်ပင်ကြပြီး ဆရာမ မေသက်အောင်ကို ဒီနေ့ည ပြန်မလွှတ်တော့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။

ခါးသေးရင်ချီ မေသက်အောင်ကို ဖင်ပေါက်လေးထဲကိုလည်း ဝိုင်းလိုးပေးကြသည်။ အကြံနှင့်ဖြစ်သော ကြွက်ကြီးက ဆရာမလေး မေသက်အောင်ကို ဘော်လီပြန်ဝတ်ပေးထားလိုက်သည်။ ကြွက်ကြီးက ဆရာမ မေသက်အောင်အား ဒူးနှစ်ဖက်ထောက်ခိုင်းပြီး လက်နှစ်ဖက်ကိုပါ မြေပြင်တွင် ထောက်ခိုင်းထားကာ လေးဖက်ထောက် ခွေးမလေးလို နေခိုင်းလိုက်သည်။

ထို့နောက် ဆရာမ မေသက်အောင်၏ ဖင်ပေါက်လေးထဲသို့ သူ့လီးကြီးကို တဆုံးထိုးထည့်ထားပြီး သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆရာမ မေသက်အောင်၏ ဝမ်းဗိုက်တွင် ယှက်၍ ကပ်ထားလိုက်သည်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ဆရာမ မေသက်အောင်၏ နို့ဖြူဖြူတင်းတင်းကြီးနှစ်လုံးကို တအားကိုင်ထားပြီး သူ့မျက်နှာကိုလည်း ဆရာမ မေသက်အောင်၏ ကျောပြင်ဖြူဖြူလေးပေါ် ကပ်ထားလိုက်၊ ဆရာမ၏ လည်ကုပ်ဝင်းဝင်းလေးကို ကိုက်လိုက်ဖြင့် ပီပီပြင်ပြင်ကြီး မြင်းစီးနေတော့သည်။

ကြွက်ကြီး၏ ကိုယ်လုံးအလေးချိန်ကြီးက ဆရာမ မေသက်အောင်ပေါ်သို့ လုံးဝကျရောက်နေသဖြင့် ဆရာမ မေသက်အောင်ခင်မျာ ထောက်ထားရသော ပေါင်လုံးများ လက်ကလေးများ တဆတ်ဆတ် တုန်
နေသည်။

”ဟဲ့.. မြင်း.. သွားစမ်း.. မေသက်အောင်.. အားး… အရသာရှိလိုက်တာ.. အားးး….”

”ကောင်းလိုက်တာ.. မင်းဖင်ထဲ လီးထည့်ထားရတာက.. ငါစိတ်ကူးယဉ်ဖူးသလိုမျိုးပဲ.. အားးး..”

ဆရာမလေး မေသက်အောင်ကတော့ ဘာမှမတတ်နိုင်ရှာတော့ပဲ ဖင်ထဲ လီးအထည့်ခံ၊ တက်ခွစီးခံထားရပြီး လေးဖက်ထောက်ရက်သားလေးနှင့် တရွေ့ရွေ့ သွားနေရရှာတော့သည်။ မေသက်အောင်၏ ဖင်လုံးကြီးတွေက ကြွက်ကြီးလီးကို တစ်လှမ်းတိုင်း တစ်လှမ်းတိုင်းမှာ ဖိဖိကြိတ်နေတာကြောင့် လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အပျိုမချောချောရဲ့ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ ဖိညှပ်လှိမ့်ခံနေရတဲ့ ကြွက်ကြီးမှာ ဖီးတွေ တအားတက်နေသည်။

”ဖြန်းးး.. ဖြန်းးး.. မြန်မြန်သွားစမ်း.. ငါ့မြင်းမ… ငါပိုဖီးတက်အောင် လုပ်ပေးစမ်း… အာာာာ…”

ဆရာမလေး မေသက်အောင်ခင်မျာတော့ နို့လည်းအကိုင်ခံရ၊ လည်ဂုတ်ကလေးကိုလည်း ရိုက်ခံရသည့်အပြင် ဘော်လီကြိုးတွေကိုလည်း ကြွက်ကြီးက သူပြုတ်မကျအောင် တစ်ခါတစ်ခါ လှမ်းဆွဲတတ်သေးတာကြောင့် တအားကို နေရခက်နေရှာသည်။

ကြွက်ကြီး ကိုယ်လုံးကြီးကလည်း လေးလှသည်။ တော်ရုံ အပျိုမလေးဆိုလျှင် ကြွက်ကြီး တက်ဖိလိုက်ပါက မြေပြင်တွင် ပြားပြားဝပ်နေပြီး ထနိုင်မည်ပင် မဟုတ်တော့ချေ။ ဆရာမ မေသက်အောင်ကတော့ ဖြူဖြူတောင့်တောင့်နဲ့ ဒေါင်ကောင်းကောင်း အပျိုမလေး ဖြစ်တာကြောင့် ကြွက်ကြီးရဲ့ အတ္တဘောကြီးကို သယ်ထားနိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။

”ဟင်.. အခုတော့ မင်းရုန်းနိုင်သေးလားကွ.. ပြောစမ်း မေသက်အောင်.. ဟင်.. ရုန်းလေ.. ကောင်မ..”

ဆရာမ မေသက်အောင် ဝတ်ထားတဲ့ ဇာဘော်လီကြိုး တင်းတင်းလေး နှစ်ချောင်းကို မြင်းဇက်ကြိုး ကိုင်သလို ကိုင်ဆွဲထားပြီး ကြွက်ကြီး ဖင်လိုးနေပါပြီ။ မေသက်အောင်ရဲ့ ဘော်လီလေးကလည်း ကျောလှဇာဘော်လီလေးဖြစ်လို့ ကျောပြင်ပေါ်မှာ မြင်နေရတဲ့ ဘော်လီကနုတ်ပန်းတွေက တော်ဝင်မြင်းကုန်းနှီးအလား။ တင်းနေတဲ့ ဘော်လီချိတ်လေး တစ်ခုဆီတိုင်းကို အရသာခံစားကြည့်ရင်း ခါးလေးကိုလည်း ကိုင်ပြီးလိုး၊ နို့လည်း ကိုင်ပြီးလိုး၊ ဘော်လီကြိုးတွေ ဆွဲပြီးလိုး၊ နည်းမျိုးစုံနဲ့ မေသက်အောင်ကို ဖင်လိုးနေတော့သည်။

ယောက်ျားတွေကို လီးတောင်စေခဲ့တဲ့ ဆရာမ မေသက်အောင်ကို နို့ကိုင်ပြီး ဖင်လိုးသည်။ ဒါပေမယ့် ဖင်ကို ဘယ်လိုလိုးလိုး ပြီးခါနီးရင် လရည်တွေကို စောက်ဖုတ်ထဲကိုပဲ ထည့်သည်။ မေသက်အောင်၏ အဖုတ်ထဲမှာလည်း ယောက်ျား သုံးယောက်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပြည့်လျှံနေပြီ။ ဆရာမ မေသက်အောင်ရဲ့ နို့သီးနို့အုံတွေ ဖင်ဆုံတွေကိုလည်း အားရအောင် ကိုင်ညှစ်ပြီး လိုးကြသည်။

”ဆရာမ.. ကုန်းစမ်းကွာ.. နောက်ကနေ မင်းဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်လို့..”

ဆရာမလေးကို ဖင်ကုန်းခိုင်းသည်။ ဖင်ဖြူဖြူကြီးကိုမြင်တော့ ကြွက်ကြီးလီးက ပိုတောင်လာသည်။ ဖင်တုံးကို လက်ဖြင့်ရိုက်ချလိုက်ရာ တဖြန်းဖြန်းမြည်၍ ဖင်ခါသွားသည်။ ဖင်ကုန်းနေတဲ့ ဆရာမလေး ပေါင်ကြားထဲ လက်လျှိုပြီး စောက်ပတ်ကို ထပ်ကလိသည်။ စောက်ပတ်ကောင်းသလောက် ဖင်လည်း လိုးလို့ကောင်းသော ဆရာမလေးပင်။

ထိုလူလည်း မေသက်အောင်ရဲ့ တင်သားကြီး နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲကိုင်ပြီး တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်နေရသည်။ လမ်းလျှောက်တိုင်း တလှုပ်လှုပ်နဲ့ အရင်ကတည်းက အိမ်သာထဲမှာ ဂွင်းမှန်းထုခဲ့ရတဲ့ သူများမိန်းမဖြစ်တော့မယ့် ဆရာမလေးရဲ့ ဖင်ကြီးကို အခုလက်တွေ့ လိုးနေရပြီဆိုတော့ အဲဒီကူလီလည်း အတိုင်းမသိအောင် စိတ်လှုပ်ရှားနေတာသည်။ ဖင်ကြီးကြီးနဲ့ ဆရာမလေး မေသက်အောင် ကျောင်းမှာတော့ သူ့ကို လာကပ်သမျှ ဘဲတိုင်းကို ခါချခဲ့ပြီး မာနကြီးခဲ့ပေမယ့် အခုအောက်တန်းစား ကူလီယောက်ျားကညသူ့ကို ဖင်လိုးတာတော့ အရမ်းဖီးတက်နေသည်။

”ဟဲ.. ဟဲ.. ငါတို့ရဲ့ မေသက်အောင်လေး ဖင်လုံးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေပြီကွ..”

”ဆရာမလေးက ဖီးတက်လာလို့နေမှာ.. ကောင်းကောင်း လိုးပေးရအောင်…”

”ဆရာမလေးက လိုးလို့ဘကောင်းလိုက်တာကွာ… ဖင်ရော စောက်ဖုတ်ရော စီးနေတာပဲ..”

”အေးဆေးပါ… ဒီတစ်ညလုံး ဝိုင်းလိုးပေးကြမှာပဲ….”

ထို့နောက်တော့ ဆရာမလေး မေသက်အောင်ကို ယောက်ျားသုံယောက်က အခန်းထဲတွင် တံခါးပိတ် လိုးနေကြပါတော့သည်။ အခန်းထဲတွင် ဆရာမလေး မေသက်အောင် တစ်ညလုံး ကုန်ဆုံးရတော့သည်။

နောက်နေ့တွင် ဆရာမလေး မေသက်အောင်အား ကြွက်ကြီးက စာသင်နားချိန်တွင် ကျောင်းဆောင်ပျက်ကြီးထဲသို့ခေါ်ပြီး သုံးယောက် ဝိုင်းလိုးကြပြန်သည်။ တစ်ယောက်ယောက် တွေ့မည်စိုး၍ မေသက်အောင်ကို အဝတ်တွေ မချွတ်တော့ပဲ ကျောင်းဆရာမ ဝတ်စုံလေးဖြင့်သာ လိုးကြတော့သည်။ ထိုညလည်း ဆရာမ မေသက်အောင်ကို ကျကျနနပင် ကြိုးတုပ်လိုးကြပြန်သည်။ နေ့တိုင်းပဲ ဆရာမ မေသက်အောင်ကို ဝိုင်းပြီး မျိုးစေ့ထည့်ပေးကြတော့သည်။

ကြွက်ကြီးတို့ လူစုလုပ်နေသဖြင့် ဆရာမ မေသက်အောင်၏ နို့တွေက ပိုကြီးလာပြီး ဘော်လီက ပိုကြပ်လာသည်။ ရင်ဖုံးလေးတွေဝတ်လျှင် ပိုတင်းလာသည်။ ကြွက်ကြီးတို့လည်း လိုးကောင်းကောင်းနှင့် တစ်လနီးပါးပင် မေသက်အောင်အား ဝိုင်းဖြိုလိုက်ကြရာ ဆရာမ မေသက်အောင်မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိသွားတော့သည်။

နောက်လတွင်တော့ နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ပြီဖြစ်၍ ဆရာမလေး မေသက်အောင်မှာ မင်္ဂလာဆောင်သွားလေတော့သည်။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ၈ လကျော် ကြာသောအခါ ဆရာမလေး မေသက်အောင် ကလေးမွေးသွားသည်ဟူ၏။

ကလေးမွေးပြီးတော့လည်း ဆရာမလေး မေသက်အောင်ကို ဆက်ပြီးတော့ …….

ပြီးပါပြီ။