⚠️⚠️⚠️ မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ⚠️⚠️⚠️
မုဆိုးမ မေမေ
ရေးသားသူ – ?????
ဒေါ်သီတာမိုး မှာ အသက် ၄၀ အရွယ် မုဆိုးမ
တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အသက် ၂၁ နှစ်အရွယ် သားတစ်ယောက်လည်းရှိသည်။ သူမ၏ သားအမည်မှာ မိုးမင်း ဖြစ်ပြီး သူမခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးမင်းအောင်မှာ မိုးမင်းရဲ့ အသက် ၁၇ နှစ် အရွယ်ကပင် ဆုံးပါးသွားခဲ့ရသည်။
ထို့ကြောင့် မိုးမင်း မှာ ဘွဲ့တစ်ခုရရန်အတွက် အဝေးသင်သာ တက်ရောက်ခဲ့ရပြီး သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့ စာဝတ်နေရေးအတွက် ပြင်ပတွင် အလုပ်လုပ်ကာ ဝင်ငွေရှာခဲ့ရသည်။ ၁၀ တန်းအောင်ရုံမျှသောပညာရေးဖြင့် အတည်တကျ အလုပ်တစ်ခုရရန်မှာ ခက်ခဲလှသော်လည်း စားဝတ်နေရေးအတွက် အလုပ်ဟူသမျှ လုပ်ခဲ့ရသည်။ သားအမိနှစ်ယောက်စလုံးအတွက် ကူညီပေးမည့် ဆွေမျိုးညာတိကလည်း မရှိကြသဖြင့် ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးကာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး စောင့်ရှောက်ကြရင်း ဘဝကို အံတုလာခဲ့ကြရသည်။
ဒေါ်သီတာမိုးမှာ အသက် ၄၀ အရွယ် ရှိနေပြီ ဖြစ်သည့်တိုင်အောင် သူမမျက်နှာမှာ အသားအရည်က ဝင်းဝါနေပြီး ဖြောင့်စင်း၍ ပေါ်လွင်သော နှာတံ၊ ဝိုင်းစက်နေသော မျက်လုံးအစုံနှင့် အုံကောင်းပြီး ရှည်လျားသော ပိတုန်းရောင် ဆံနွယ်တို့ကြောင့် ငယ်ရွယ်စဉ်အခါကဆိုလျှင် အတော်ပင်ချောမောလှပသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ကြောင်း ခန့်မှန်းလို့ ရပေသည်။
သို့သော် သူမ အလှမှာ မြင်သူတကာ ငေးရလောက်သည်အထိ မဟုတ်တော့ပေ။ သူမခန္ဓာကိုယ်ကလည်း အဆီအပိုမရှိသော ခန္ဓာကိုယ်မျိုးမဟုတ်တော့ပေမယ့်လည်း ကြည့်ကောင်းရုံတော့ ရှိနေသေးသည်။ သူမရင်သားတွေမှာ အနေတော်အရွယ်အစားအတိုင်းဘဲ ရှိနေသေးပြီး တင်ပါးတွေက တောင့်တင်းလှပေသည်။ မသိမသာလေး ဆူနေသော ဝမ်းဗိုက်သားတွေသာ မရှိပါက အလွန်ပင်လှပသည့် တင်ပါးတွေ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
ညနေ ၆ နာရီအချိန်တွင် ပုံမှန်အတိုင်း ကြားနေကြဖြစ်သော လူခေါ်ဘဲလ်မြည်သံလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။ ဒေါ်သီတာမိုးက တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သောအခါ သူမနှလုံးသားကို အေးမြစေသော မျက်နှာပိုင်ရှင် သားတော်မောင် မိုးမင်း ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အပြာနုရောင်အင်္ကျီနှင့် ဘောင်းဘီအရှည်အနက်တို့ဖြင့် စတိုင်ကျနေသော မိုးမင်းမှာ လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ကပင် ဘွဲ့တစ်ခုရခဲ့ပြီး စာရေးတစ်ယောက်အဖြစ် အတည်တကျ အလုပ်ရခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
မိုးမင်း အရပ်မှာ ၅ ပေ ၈ လက်မခန့် ရှိသောကြောင့် သူ့အမေထက် ၃ လက်မ ပိုမြင့်သည်။ အရပ်က သိပ်မရှည်သော်လည်း ခန္ဓာကိုယ်က ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်ပုံစံ ရှိနေသဖြင့် အရပ်ရှည်သည်ဟု ထင်ရသည်။ ဒေါ်သီတာမိုးက ချိုသာသော အပြုံးလေးဖြင့် သားဖြစ်သူကို ဆီးကြိုလိုက်ရင်း
“သားတောင်ပြန်လာပြီဘဲ”
ဟု နှုတ်ဆက်စကား ပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါ မိုးမင်းက သူ့အိတ်ထဲကနေ စာအိတ်တစ်အိတ်ကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး ဒေါ်သီတာမိုးကို ကမ်းပေးလိုက်ရင်း
“လစာ ထုတ်ပေးလိုက်တယ် အမေ၊ ဒီလအတွက် ဘောနပ်စ်လည်း ရသေးတယ်”
ဟု ပြောလိုက်သည်။
ဒေါ်သီတာမိုးက သားဖြစ်သူ ကမ်းပေးသော စာအိတ်ကို လှမ်းယူလိုက်ရင်း သူမကို ရှာဖွေကျွေးမွေးနေသော သားလိမ္မာလေးရဲ့ မျက်နှာကို ချစ်ခြင်းမေတ္တာအပြည့်နဲ့ ကြည့်လိုက်ရင်း
“အလုပ်ကို ပုံမှန်ဘဲ လုပ်ပါ သားရယ်။ ဘောနပ်မရရင်လည်း သားလစာနဲ့ဆိုရင် အမေတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ စားဝတ်နေရေးက ဖူလုံနေပါပြီ”
ဟု ပြောလိုက်သည် ထိုအခါ မိုးမင်းက
“သားရဲ့ လစာက အိမ်အသုံးစားရိတ်နဲ့ ကာမိတယ်ဆိုရုံလေးဆိုတာ သားသိပါတယ်။ ဘောနပ်ရတဲ့ငွေက အမေသုံးချင်တာ သုံးလို့ရတာပေါ့”
“အမေ့ အတွက်တော့ ဘာမှမလိုအပ်ပါဘူးကွယ်”
ထိုနေ့ ညစာ စားသောက်ပြီးနောက် TV ခဏတဖြုတ် ကြည့်ကာ ဒေါ်သီတာမိုးက အိပ်စက်ပေမယ့် မိုးမင်းကတော့ တစ်ယောက်ထဲ TV ဆက်ကြည့်နေရင်း ဧည့်ခန်းမှာ ကျန်နေရစ်ခဲ့သည်။
ည ၁၂ နာရီလောက်တွင် ဒေါ်သီတာမိုး အိပ်ပျော်နေရာကနေ ရုတ်တရက် လန့်နိုးလာခဲ့သည်။ သူမခန္ဓာကိုယ်မှာ မောပန်းနွမ်းနယ်နေသလို ဖြစ်နေပြီး ချွေးသီးချွေးပေါက်များလည်း ကျနေသည်။ ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်မှာ ထားရှိသော ရေဘူးကိုယူပြီး အနည်းငယ် သောက်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ အိပ်မက်အကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားလိုက်မိသည်။
အိမ်မက်ထဲတွင် သူမရဲ့ အချစ်ဆုံး သားလေး မိုးမင်းက သူမကို တက်လိုးနေသည်ကို သူမက ကျေကျေနပ်နပ်ဖြင့် ခွင့်ပြုထားရုံသာမက သူမကလည်း မိုးမင်းနဲ့အပြိုင် မီးကုန်ယမ်းကုန် တုံ့ပြန်နေသည်ကို ပြန်လည် မြင်ယောင်လာပြီး ကြက်သီးတွေပင် ထ လာမိသည်။
သူမအနေနဲ့ လွန်ခဲ့သော ၃ လခန့် တနင်္ဂနွေနေ့မနက် ရေချိုးခန်းဝင်လာမိချိန်တွင် သားဖြစ်သူ မိုးမင်းက ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ရေချိုးနေတာကို အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ဖြင့် မြင်လိုက်မိခဲ့သည်က အစပြုပြီး သားရဲ့ပေါင်ကြားက ရွှေပန်းကြီးကိုပါ သတိထားမိခဲ့သည်။ ထိုသို့ အမှတ်တမဲ့ဖြင့် သားဖြစ်သူ မိုးမင်းရဲ့ လီးကို မြင်လိုက်မိသည်က အစပြုပြီး သူမ အိမ်မက်တွေမကြာခဏ မက်တတ်လာသည်။
အိမ်မက်တိုင်းတွင် သားနဲ့အမေနဲ့ ရမ္မက်ဇောအဟုန်ဖြင့် အပြင်းအထန် ဆာလောင်မွတ်သိပ်စွာ လိင်ဆက်ဆံကြသည်ကိုသာ မက်နေမိတတ်သည်။ ထိုသို့ ဖြစ်လာခဲ့ပေမယ့် သားဖြစ်သူ မိုးမင်းရဲ့ လီးကို သူမက တပ်မက်နေတာ မဟုတ်ဘူးလို့ဘဲ ထင်မှတ်ထားခဲ့ပေမယ့် သူမရဲ့ မသိစိတ်ကမူ အမှတ်တမဲ့ မြင်လိုက်ရသော သားဖြစ်သူရဲ့ လီးကို စွဲလမ်းနေတာ သူမသိချေ။
နောက်တစ်ရက် မနက်တွင် သူမ အိပ်ယာထပြီး သားဖြစ်သူ အလုပ်မသွားခင် စားရန်အတွက် မနက်စာကို ပြင်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် သားရဲ့ နာကျင်စွာ အော်ဟစ်လိုက်သံကြောင့် စိတ်ပူစွာဖြင့် သားအခန်းဆီသို့ အပြေးတပိုင်းနဲ့ ထွက်လာမိရင်း သားရဲ့ ရှုံ့မဲ့နေသော မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး
“ဘာဖြစ်တာလဲ သား ဘာဖြစ်သွားလို့လဲ?”
“တံခါးပိတ်ရင်း လက်ညှပ်သွားလို့ပါ”
“သတိထားပြီး ပိတ်မှပေါ့ သားရယ် ကဲ လာလာ အမေ ဆေးလိမ်းပေးမယ်”
ဟုပြောပြီး ထမင်းစားခန်းထဲသို့ ခေါ်လာခဲ့သည်။
ထမင်းစားခန်းထဲက ကုလားထိုင်မှာ သားကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး သွေးခြေဥသွားသော သားရဲ့ ဘယ် ဘက် လက်ခလယ်ကို ဒဏ်ကြေဆေး လိမ်းပေးလိုက်သည်။ သားက ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်နေပြီး သူမက မတ်တပ်ရပ်နေသောကြောင့် ဆေးလိမ်းနေချိန်မှာ သူမကိုယ်ကို ကိုင်းထားပြီး လိမ်းပေးနေလိုက်သည်။
ဆေးလိမ်းပြီးပြီ ဖြစ်သောကြောင့် သားမျက်နှာကို ကြည့်လိုက်သောအခါ သားရဲ့ မျက်လုံးအစုံက သူမရင်ဘတ်ကို စူးစူးရဲရဲ ကြည့်နေတာကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် သူမဘာသာ သူမရင်ဘတ်ကို ပြန်ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ သူမခန္ဓာကိုယ်က ရှေ့ကိုကိုင်းထားသဖြင့် အင်္ကျီလည်ပင်းပေါက်ကလည်း အောက်ကိုကျနေသည်။ ထိုအင်္ကျီ လည်ပင်းပေါက်ကနေ အတိုင်းသား မြင်နေရသော သူမနို့အစုံကို သားက ကြည့်နေကြောင်း သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမခန္ဓာကိုယ်ကို ပြန်မတ်လိုက်ရင်း ဘာမှမသိသလို ဟန်ဆောင်ပြီး
“ဆေးတော့ လိမ်းပြီးသွားပြီ ခဏတော့ နာနေဦးမှာဘဲ”
ပြောရင်း မနက်စာ စားရန်အတွက် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။
သူမခင်ပွန်း ရှိစဉ်အခါတုန်းက စီးပွားရေး ပြေလည်ကြသဖြင့် ယခုနေထိုင်သော တိုက်ခန်းကို ဝယ်လိုက်ကြသဖြင့် ခင်ပွန်းသည် ဆုံးသောအချိန်မှာ သူမတို့ သားအမိနှစ်ယောက် ဟန်မပျက် ဆက်နေနိုင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုသို့ သားအမိနှစ်ယောက်တည်း နေထိုင်လာခဲ့ကြသည်မှာ ၄ နှစ်ပင် ရှိသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်ပေမယ့် ယနေ့မှသာ ထူးထူးခြားခြား သူမနို့တွေကို သားက စိုက်ကြည့်နေတာကို ပထမဆုံးအနေနဲ့ ကြုံရခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုနေ့က စနေနေ့ဖြစ်ပြီး ထုံးစံအတိုင်း အချိန်တွေ ကုန်ဆုံးသွားကာ နောက်တစ်ရက် မနက်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။
တနင်္ဂနွေအပတ်တိုင်းတွင် အိမ်သန့်ရှင်းရေးကို သားအမိနှစ်ယောက် အတူတူလုပ်ကြသည်ကလည်း ထုံးစံတစ်ခုလိုပင် ဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။ ထိုနေ့ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ကြသော အချိန်တွင် သားရဲ့ မျက်လုံးတွေက သူမခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာဘဲ ရောက်ရောက်နေတတ်သည်ကို စတင်သတိပြုမိလာခဲ့သည်။
မနက် ၁၀ နာရီလောက်တွင် အိမ်သန့်ရှင်းရေး ကိစ္စတွေ ပြီးသွားခဲ့သည်။ မိုးမင်းက အင်္ကျီချွတ်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့ပင် ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ပြီး အမောဖြေနေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဒေါ်သီတာမိုးက အအေးနှစ်ခွက်ဖျော်လာပြီး
“ကဲ အမေ့သားလေးက အမေ့ကို ကူလုပ်ပေးရင်း မောနေပြီ ထင်တယ်။ အမောပြေသွားအောင် အအေးလေး သောက်လိုက်ပါဦး”
ပြောပြီး အအေးခွက်ကို ကမ်းပေးလိုက်သည်။ မိုးမင်းက အအေးခွက်ကိုယူပြီး အမေဖြစ်သူရဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်ပြီး
“အမေ ဘာဖြစ်နေတာလဲ အမေ တစ်ခုခု ဖြစ်နေတာ သားသိတယ် သားကို ပြောပြပါ”
“အမေ့ လက်ပျဉ်က နာနေလို့ပါ သားရယ် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး”
“သား နှိပ်ပေးမယ်လေ ဒါဆို အမေ သက်သာသွားလိမ့်မယ်”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာမိုးက မိုးမင်းကို ကျေးဇူးတင်သော အကြည့်ဖြင့် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး နှိပ်ရန် ခွင့်ပြုပေးလိုက်သည့် အနေဖြင့် နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ်မှာ မှောက်လျက် အိပ်ပေးလိုက်သည်။
မိုးမင်းက နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ်မှာ မှောက် လျက် အိပ်ပေးနေသော သူ့အမေ ဒေါ်သီတာမိုးရဲ့ နောက်ကျောကို စတင်နှိပ်ပေးလိုက်သည်။ မိုးမင်းလက်တွေက နှိပ်ပေးနေသည် ဆိုတာထက် ပွတ်သပ်ပေးနေသည်ဆိုပါက ပို၍မှန်ပေလိမ့်မည်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ မိုးမင်းရဲ့ လက်တွေက ဒေါ်သီတာမိုးနောက်ကျောအနှံ့ကို ပွတ်သပ်ပေးလာခဲ့ပြီး အောက်သို့ လျောဆင်းသွားချိန်မှာ အမေဖြစ်သူရဲ့ ဖင်ပေါ်အထိ ရောက်လာပြီး အပေါ်တက်လာသောအခါ အမေဖြစ်သူရဲ့ နံဘေးတွေကိုပါ ပွတ်သပ်ပေးလာရင်းကနေ အမေနို့တွေကိုပါ သူ့လက်တွေနဲ့ မထိတထိ လုပ်လာသည်။
ထိုအခြင်းအရာကို ဒေါ်သီတာမိုးအနေနဲ့ ကောင်းစွာသိနေခဲ့သော်လည်း မတားမြစ်နိုင်ခဲ့ပေ။ အတော်လေးကြာသည်အထိ သားဖြစ်သူရဲ့ လက်တွေကို ဘာမှမသိသလို ဟန်ဆောင်ရင်း ခွင့်ပြုထားပြီးမှ ရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ထိုနေ့က ထိုအထိသာ ဖြစ်ခဲ့ကြသော်လည်း ကိုယ်ပိုင်အသိစိတ်ကိုယ်စီနဲ့ သားအမိနှစ်ယောက်လုံးက ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ထိန်းနိုင်ခဲ့ကြသည်။ ထိုညက ဒေါ်သီတာမိုးရဲ့အိမ်မက်ထဲသို့ သူမရဲ့သား မိုးမင်း ရောက်လာခဲ့သည်ကိုတော့ ပြောပြစရာပင် လိုမည်မထင်ချေ။
နောက်တစ်ရက်မနက် သားဖြစ်သူ အလုပ်ထွက်သွားသောအခါ သားရဲ့ အခန်းထဲကိုဝင်ပြီး အိပ်ယာသိမ်းပေးနေရင်း ဒိုင်ယာရီ အနက်ရောင်လေးကို တွေ့လိုက်မိသည်။ သူမက မိုးမင်းရဲ့ အမေဖြစ်သော်လည်း သူမလည်း မိန်းမတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် မိန်းမပီပီ စပ်စုချင်စိတ်ဖြင့် ထိုဒိုင်ယာရီလေးကို ဖွင့်ဖတ်မိလိုက်သည်။
စာအုပ်လေးထဲမှာ အလုပ်ကိစ္စများ ရေးမှတ်ထားပြီး သားက ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းတစ်ခု လုပ်ရန်အတွက် သေချာစဉ်းစားပြီး အစီအစဉ်တွေပင် ချထားတာကိုတွေ့ရသဖြင့် သူမစိတ်ထဲ ကျေနပ်မိသလို ဂုဏ်လည်းယူမိသည်။ အလုပ်ကိစ္စများကို ကျော်လိုက်သောအခါ “စိတ်ကူးယဉ်ဆန်သော အချစ်တစ်ခု” ဟူသော ခေါင်းစဉ်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဖတ်ကြည့်မိလိုက်သည်။
ထိုခေါင်းစဉ်အောက်က အကြောင်းအရာများကို ဖတ်ကြည့်ပြီး သူမအနေနဲ့ အလွန်ပင် အံ့သြသွားရလေသည်။ ထိုခေါင်းစဉ်အောက်တွင် ရက်စွဲ အတိအကျဖြင့် ဘယ်နေ့ဘယ်ရက်က သူမနို့တွေကို တစွန်းတစမြင်ပြီး ရင်ခုန်ခဲ့ရကြောင်း ၊ ဘယ်နေ့ဘယ်ရက်က သူမရေချိုးတာကို ချောင်းကြည့်ရန်အတွက် ရေချိုးခန်းတံခါးမှာ အပေါက်ဖောက်ထားခဲ့ကြောင်း အစရှိသည်တို့ကို မှတ်တမ်းသဘောမျိုး ပြုလုပ်ရေးမှတ်ထားလေသည်။ ထိုအကြောင်းအရာများကိုဖတ်ပြီး သားက သူမအပေါ်မှာ စိတ်ဝင်စားနေပြီး တကယ့် အချစ်စစ်နဲ့ ချစ်နေတာကို သဘောပေါက်လိုက်ရသည့်အပြင် သူမကိုပဲ အရူးအမူး စွဲလန်းနေကြောင်းကိုပါ သိလိုက်ရသည်။
သူမအနေနဲ့ သူမ ရာသီလာတဲ့ ရက်ကအစ မှတ်တမ်းလုပ်ထားတာကို မြင်ခဲ့ရသော်လည်း သားနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဆိုသည့် တိကျတဲ့ အဖြေကို ရှာမရဘဲ ဖြစ်နေမိသည်။ ထို့ကြောင့် ဒိုင်ယာရီစာအုပ်လေးကို ခြေရာလက်ရာမပျက် ပြန်ထားခဲ့လိုက်ပြီး သားအခန်းထဲကနေ စိတ်ပင်ပန်းစွာဖြင့် ပြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ထို့နောက် နေ့လည်စာကိုပင် မချက်နိုင်တော့ဘဲ သူမအခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာကာ စဉ်းစားနေမိသည်။
အရွယ်ရောက်ပြီးသား ယောင်္ကျားတစ်ယောက်နဲ့ မိန်မတစ်ယောက်က တစ်ဦးကိုတစ်ဦး အပြန်အလှန် စွဲလန်းချစ်ခင်ကြပေမယ့် မိန်းမသားအတွက်ကတော့ ထိုယောင်္ကျားနဲ့အတူ အိပ်ဖို့အတွက် မလွယ်ကူပါချေ။ အထူးသဖြင့် သူမလို အမေတစ်ယောက်အတွက်ဆိုလျင် ပို၍ပင် မဖြစ်နိုင်မှန်း သူမသဘောပေါက်သည်။ သူမဘက်က သားရဲ့ဆန္ဒကို ငြင်းပယ်လိုက်လို့ သားက တခြားမိန်းမတစ်ယောက်ကို တရားဝင်ယူလိုက်လျင် သားကိုသူမဘဲ ဆုံးရှုံးရပေလိမ့်မည်။ သူမအနေနဲ့ သားကို လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးခံပြီး တခြားမိန်းမတစ်ယောက်ကို ပေးပစ်နိုင်မည်လား?။
ထိုသို့ လုံးဝ အဖြစ်မခံနိုင်ပါ။ သူမ ဘဝအတွက် သားက မရှိမဖြစ် လူဖြစ်သည်။ သားနဲ့ မခွဲနိုင်လျှင် သားလိုချင်တာကိုလည်း သူမဘက်က ပေးမှဖြစ်ပေတော့မည်။ အကယ်၍များ သားက သူမအပေါ်မှာ စိတ်ကစားတာမျိုး ဖြစ်ခဲ့လျှင် သူမပေးဆပ်ရသည့် အရာတွေက အလကား ဖြစ်သွားမှာကိုလည်း စိုးရိမ်စိတ်ပူရသေးသည်။ ထိုကိစ္စကို သားနဲ့ ပြောမှဖြစ်မည်ဟု စဉ်းစားလိုက်ပြီး သားဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။
“ဟဲလို အမေ”
“အေး သား အခုဘယ်မှာလဲ?”
“အလုပ်မှာလေ ဘာဖြစ်လို့လဲ အမေရဲ့”
“ဒီနေ့ အလုပ်ကနေ ခွင့်ယူပြီး ပြန်ခဲ့ပါလား အရမ်းအရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုကို သားနဲ့ တိုင်ပင်ချင်လို့။ သားပြန်လာရင် နေ့လည်စာ စားဖို့အတွက်ပါ တခါတည်း ဝယ်ခဲ့နော်”
“ဟုတ် အမေ သားအခုဘဲ ပြန်လာခဲ့မယ်”
ထိုနေ့ နေ့လည်စာအဖြစ် သားဝယ်လာခဲ့သည်ကိုသာ တိတ်ဆိတ်စွာ စားလိုက်ကြပြီး သားကို သူမအခန်းထဲသို့ ခေါ်လာခဲ့သည်။ သားကို ဘယ်ကစပြောရမလဲလို့ စဉ်းစားနေချိန်မှာ သားက
“ဘာကိစ္စလဲ အမေ”
ဟု မေးလာသဖြင့် သူမက
“အမေလည်း ဘယ်ကစပြီး ပြောရမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ ဒီနေ့ သားအိပ်ယာ အောက်ကနေ သားရေးထားတဲ့ ဒိုင်ယာရီစာအုပ်ကို အမေ ဖတ်ပြီးပြီ”
“အမေ ဒါက ဟို ဟို”
“နေဦးသား။ သားဘာမှ မပြောနဲ့ဦး။ အမေပြောတာဘဲ ဆုံးအောင် နားထောင်။ သားလည်း အသက် ၂၀ ကျော်လာပြီဆိုတော့ မိန်းမတွေကို စိတ်ဝင်စားတတ်လာပြီ။ ပြီးတော့ သားအသက်အရွယ်ကလည်း အိမ်ထောင်ပြုသင့်နေပြီ”
“အမေ ဒါက”
“နေဦးသား။ အမေ ဆက်ပြောဦးမယ်။ သားရဲ့ အမေ့အပေါ်ထားတဲ့ စိတ်ထားကို သားဒိုင်ယာရီကို ဖတ်ပြီး အမေ သိပြီးပြီ။ သားအနေနဲ့ ရွယ်တူ မိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုပြီး အဲဒီမိန်းကလေးကိုဘဲ လိင်ဆက်ဆံသင့်တယ်။ အမေကတော့ သားရဲ့ အမေဆိုတော့ အဲလိုမလုပ်သင့်ဘူး။ ဒါက လူ့သဘော လူ့သဘာဝဘဲ သား”
“ဒါကလည်း ဒါပေါ့ အမေရယ်။ ဒါပေမယ့် သားက အမေ့ကို ချစ်တယ်။ အမေ့ ဆန္ဒမှန်သမျှကို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တယ်။ အမေ့ကို သားနဲ့အတူ ထာဝရ ရှိနေစေချင်ပြီး အမေ့ကို ပျော်ရွှင်စေချင်တယ်။ အမေ့ကို ချစ်တဲ့အချစ်က ၅၂၈ အချစ်လို ဖြူစင်သန့်စင်တာမျိုးပါပေမယ့် ၁၅၀၀ အချစ်လို ပူပြင်းပြင်းထန်တဲ့ အချစ်မျိုးလည်း ပါနေတယ် အမေရယ်”
“အမေက သားကို မွေးထားတဲ့ လူဆိုတာကိုလည်း သား မေ့ထားလို့ မရဘူးလေ”
“သားက အမေ့အတွက်ဘဲ ကြိုးစားလာခဲ့တာပါ။အခု သားကြိုးစားလာခဲ့လို့ အဖေရှိတုန်းကလိုဘဲ အမေ အေးအေးဆေးဆေး နေနိုင်ပြီလေ။ ဒီကိစ္စတစ်ခုဘဲ ကျန်နေတော့တာပါ။ သားကို ခွင့်ပြုပေးလိုက်ပါတော့ အမေရယ်”
ဟု သနားစဖွယ် တောင်းဆိုနေသဖြင့် သူမက
“သားက အမေ့လို အဖွားကြီး တစ်ယောက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံချင်နေတာလား”
ဟု ပြန်မေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ သားက
“အမေက အဖွားကြီး မဟုတ်တဲ့အပြင် သားအတွက်တော့ ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ အမေက အလှဆုံး မိန်းမတစ်ယောက်ပါ။ သား အမေနဲ့ လိင်ဆက်ဆံချင်နေတာလား ဆိုတာကတော့ ဒါဘဲကြည့်ပါတော့ အမေရယ်”
ဟုပြောရင်း သားက သူဝတ်ထားသော အဝတ်အစားတွေကို လျင်မြန်စွာ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
ဒေါ်သီတာမိုး တစ်ယောက် အံ့သြလွန်းသဖြင့် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားသည်။ သူမအရှေ့မှာ သူမမွေးထားသော သားက ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် သူမကို လိုးရန်အတွက် တောင်းဆိုနေသည်။ သူမက
“သား အမေတို့က သားအမိတွေဆိုတာကို သတိထားဦးလေ”
“ဘာမှ သတိမထားတော့ဘူးဗျာ။ သား အိမ်မက်ထဲမှာ အမေ့ကို လိုးနေတာ ကြာခဲ့ပြီ”
ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် သူမက
“ဘာ ဘယ်လို”
ဟု အလန့်တကြား ပြန်မေးလိုက်သည်။ သားက
“ဟုတ်တယ် အမေ သား တကယ်ပြောတာ။ ညတိုင်း မဟုတ်ပေမယ့် သားအိမ်မက်ထဲမှာ အမေနဲ့ လိုးနေတယ်လို့ ခဏခဏမက်တယ်”
“သားနောက်ဆုံး အိမ်မက်မက်ခဲ့တာ ဘယ်ညကလဲ သား အမေ့ကို မြန်မြန်ပြောစမ်းပါ ဘယ်ညကလဲ”
“မနေ့ညကဘဲလေ”
ဒေါ်သီတာမိုး တစ်စုံတစ်ခုကို သဘောပေါက်လိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။ သားက သူမ မွေးထားတာဆိုတော့ သားနဲ့သူမက စိတ်ချင်း ဆက်နွယ်နေသည်။ စိတ်ထဲမှာ အရမ်းဖုံးဖိထားရသောကြောင့် အပြန်အလှန် အိမ်မက်ထဲမှာ ပေါက်ကွဲကုန်ကြတာမျိုး ဖြစ်သည်။ ယခုမှတော့ သူမအနေနဲ့ သားကို ဘာမှ ဖုံးကွယ် မထားနိုင်တော့ပေ။
ထို့ကြောင့် သူမအင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ရင်း ဘရာစီယာကိုလည်း ချွတ်နေတာကို သားက တအံ့တသြ ငေးကြည့်နေသည်။ သူမက သားကို ပြုံးပြပြီး ထမိန်ကိုပါ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ချွတ်ချလိုက်သည်။ ထိုအခါ သားရဲ့ လီးက သူမစောက်ပတ်ကို မြင်ပြီး တဆတ်ဆတ်နဲ့ တောင်မတ်လာတာကို မြင်ရပြီး သူမစိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်နေမိသည်။ ထို့ကြောင့် သူမက ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး သားသေချာမြင်ရအောင် ပေါင်တွေကို ကားပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက်
“သားကို မွေးထားတဲ့ အမေ့ စောက်ပတ်လေ ဒီစောက်ပတ်ထဲကနေဘဲ သား လူ့လောကကို ရောက်လာခဲ့တာကွ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ သားက သူမဆီသို့ တလှမ်းချင်း တိုးလာနေသည်။ သူမက သားကို ဆွဲယူ ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး
“အမေတို့ သားအမိနှစ်ယောက် ထိန်းချုပ်ထားရတဲ့ အချိန်တွေ တော်သင့်ပြီသား”
ဟုပြောရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း စတင် နမ်းလိုက်ကြသည်။
နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းနေရာကနေ သူမက သားလီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သူမစောက်ပတ်အဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တော့ သားက အလိုက်တသိ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် သားက သူမကို စလိုးလိုက်ရင်း
“သား ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး အမေရယ်။ အခု အမေ့ကို သား တကယ်လိုးနေပြီနော်။ အမေ့ စောက်ပတ်ကို သားလီးနဲ့ တကယ်လိုးနေပြီဗျ”
“အဲဒါတွေ နောက်မှပြောတော့ သား အခုသွက်သွက်လေး လိုးစမ်းပါ”
ဟု ပြောရင်း သားရဲ့ လက်တွေကို သူမနို့တွေအပေါ်မှာ တင်ထားပေးလိုက်သည်။ သားက သူမနို့တွေကိုဆွဲပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်း မြန်မြန်ဆောင်းလိုးလာသည်။ သူမ မျက်လုံးတွေက သူမစောက်ပတ်ထဲကို ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသော သားရဲ့ လီးကိုကြည့်ရင်း
“အား မြန်မြန် သား တအားဆောင့်စမ်း အားးးးး ရှီးးးးးး အမေ့စောက်ပတ်ကို တအားလိုးပေး”
“အားးးးး အမေ့ အားးးး”
ဒေါ်သီတာမိုးနှင့် မိုးမင်းတို့ သားအမိနှစ်ယောက် အောင့်အီးထားခဲ့ရသော ရင်ထဲက ဆန္ဒတွေကို ဖော်ထုတ်ပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ရာဂမီး တောက်လောင်နေကြပြီး ပြိုင်တူလိုပင် ငြိမ်သက်သွားကြသည်။ သားဖြစ်သူ မိုးမင်းရဲ့ လီးက သုတ်ရည်ထွက်ပြီးပေမယ့် ကျမသွားသေးသည်သာမက အမောဖြေနေချိန်မှာလည်း အမေဖြစ်သူရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကနေ မထုတ်တော့ပေ။ ဒေါ်သီတာမိုးက သူမပေါင်ကြားထဲမှာ မှောက်လျက် အမောဖြေနေသော မိုးမင်းရဲ့ ပါးလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး
“ကျေနပ်ပြီလား သား”
“ဟင့်အင်း မကျေနပ်သေးဘူး အမေ”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ သားရဲ့ သားလိုချင်တာ ရပြီလေကွာ”
ဟု ပြောလိုက်သောအခါ သားက သူမမျက်နှာကို မော့ကြည့်လာပြီး
“နောက်တစ်ခါလောက် အမေ”
“တစ်ခါထဲဘဲ တော်ပြီလား?”
“အင်းးး အာ့ဆို နှစ်ခါ”
“နှစ်ခါထဲဘဲလား သားရဲ့”
“အမေဘဲ ပြောတော့ဗျာ သားမသိတော့ဘူး”
“ဒါဆိုရင် ခုအချိန်ကစပြီး အမေ့ခန်းထဲမှာဘဲ ညတိုင်းအိပ်တော့”
ဟု ပြုံးရင်း ပြောလိုက်သောအခါ သားက
“ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဒါမျိုးကိုတော့ မငြင်းဘူး အမေရေ”
“ဟွန်းးးး ခွေးကောင်လေး တော်တော် သဘောကျနေတယ်”
ဟုပြောရင်း သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး ကြည်နူးလွတ်လပ်စွာဖြင့် ရယ်မောလိုက်ကြသည်။
“ဟဲ ဟဲ ဟဲ”
“ချ ချ ချ”
ပြီးပါပြီ။
