ပုံပြင်လေးကတော့ ဒါပါဘဲကွယ်

ပုံပြင်လေးကတော့ ဒါပါဘဲကွယ်
ရေးသားသူ – ဘဲကြဲကြီး

🏵️အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း🏵️

❤️အခန်း ( ၅ )❤️

သုတ ကျောင်းကိုရောက်တော့ မြတ်နိုးကို လိုက်ရှာနေမိသည်။ အဆောင်မှာ နှစ်ရက်လောက် အောင်းနေလိုက်မိသောကြောင့် စာတွေလည်း နောက်ကျနေပြီဖြစ်သည်။ ကျောင်းမတက်ဖြစ်ပဲ သူစဉ်းစားနေမိသည်မှာ သူ့လက်ထဲတွင်ရှိနေသော ကလစ်လေး၏ ပိုင်ရှင်ကိုပင်ဖြစ်သည်။ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့သည်ဆိုတာကို သူ သေချာမမှတ်မိသောကြောင့် သိချင်နေမိသည်။ သူ ဘယ်လိုဘဲ စဉ်းစားစဉ်းစား မြတ်နိုးဇော်ကိုသာ မြင်ယောင်နေမိသည်။

ရန်ကုန်လိုနေရာမျိုးတွင် သူ့ကို ဂရုတစိုက်နှင့်ရှိမည့် မိန်းကလေးဆို၍ မြတ်နိုးဇော်တစ်ယောက်သာ ရှိနိုင်သည်။ မြတ်နိုးဇော်နှင့် တွေ့လိုက်ရလျှင် ရှင်းသွားလိမ့်မည်ထင်သည်။ တစ်ကျောင်းလုံး လှည့်ပတ်ရှာသော်လည်း မြတ်နိုးဇော်ကို မတွေ့ရ။ စိတ်ညစ်ညစ်နှင့် အတန်းထဲဝင်လိုက်မိသည်။ ဆရာ ဘာတွေသင်နေသည်ဆိုတာကို သူ စိတ်မဝင်စားမိပေ။ စိတ်က ပျံလွင့်လျှက်ရှိနေသည်။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဆီမှ စာအုပ်ငှားပြီး လွတ်သွားသော စာများကို ပြန်ကူးရသည်။ မေကြည်နူးအကြောင်းကို မစဉ်းစားမိစေရန် မနည်းကြိုးစားနေရသည်။ ကင်တင်းသို့ တရုတ်လေးရောက်လာသောအခါတွင်မှ မြတ်နိုးဇော် နယ်သို့ခေတ္တပြန်သွားကြောင်းကို သိလိုက်ရ၏။ ဘာအကြောင်းကြောင့်လဲဆိုတာကိုတော့ တရုတ်လေးလည်း မသိဟု ဆိုသည်။

မေကြည်နူးနဲ့ပတ်သက်သည့် အကြောင်းအရာများကိုတော့ တရုတ်လေးထံမှ မကြားခဲ့ရ။ မြတ်နိုးဇော် ဘာကြောင့် နယ်ပြန်သွားသလဲဆိုတာကို သူ သိချင်နေသည်။ သူနဲ့ပတ်သက်နေသည်လား။ မဟုတ်ပါစေနဲ့လို့ ဆုတောင်းမိသည်။ သူနှင့်ပတ်သက်ခဲ့သည်ဆိုပါက တာဝန်ယူရန် ဝန်မလေးလှသော်လည်း သူဘာကိုမှ မမှတ်မိတာက ဆိုးသည်။ အိတ်ကပ်ထဲတွင် ထည့်လာမိသော ကလစ်လေးကို ယောင်ရမ်းပြီး စမ်းလိုက်မိသည်။ ကလစ်လေးကတော့ သက်မဲ့ပစ္စည်း ဖြစ်နေသောကြောင့် ဘာမှမေးလို့မရနိုင်။

ကျောင်းကနေထွက်လာလိုက်ပြီး ဟိုတယ်ရှိရာသို့ သူ နောက်တစ်ခေါက်ရောက်ခဲ့ရသည်။ ဟိုတယ်ဖိုး ရှင်းသွားသည်ဆိုသော မိန်းကလေး… ဘယ်အချိန်ပြန်သွားသည်ဆိုတာကို သိရမလားဟူသော မျှော် လင့်ချက်ကြောင့်ဖြစ်သည်။ အဲဒီ့နေ့က သူ ထူပူနေသောကြောင့် သေချာ မမေးမြန်းမိခဲ့ချေ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် သူ့စိတ်ထဲတွင် ဘဝင်မကျဖြစ်နေမိသည်ကို ရှင်းလင်းလိုသည်။

ဟိုတယ်ကိုရောက်တော့ ရီဆက်(ပ်)ရှင်မှာက ကောင်မလေးများ ဖြစ်နေ၏။ သူ ဘယ်လိုဝင်မေးရမလဲမသိ ဖြစ်နေမိသည်။ ရှေ့မျက်နှာနောက်ထားပြီး ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှကို အတိုချုံးပြောပြပြီး စုံစမ်းမိသည်။ သူမတို့လည်း မသိဘူးလို့ပြောသည်။ ညပိုင်းတာဝန်ကျသော ယောကျ်ားလေးများကို မေးရင်တော့ သိလိမ့်မည်ထင်သည်ဟုဆိုသည်။ ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောပြီး သူ ပြန်ထွက်လာလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ညဘက် တစ်ခေါက်ထပ်လာရန် စဉ်းစားနေမိ၏။

ညဘက် နောက်တစ်ခေါက်ရောက်တော့လည်း သိလိုသည်များကို မသိခဲ့ရပြန်။ သူတည်းခိုသည့်နေ့က တာဝန်ကျသည့်ကောင်လေးမှာ သူ့အမေဆုံးသောကြောင့် ရွာပြန်သွားသည်ဆို၏။ သူ တော်တော် စိတ်ပျက်သွားမိသည်။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ကွာဟူသော စိတ်များဝင်လာကြ၏။ မိန်းကလေးဘက်ကတောင် နေနိုင်သေးတာ ငါကိုက မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်တင်မိသည်။ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့လို့နေမှာပါဟုလည်း တွေးနေမိသည်။ သူ့စိတ်ထဲတွင် ထင်နေမိသော မြတ်နိုးဇော်ကိုတော့ မေ့ဖျောက်လို့မရခဲ့ပေ။ ဒီလိုဘဲ သူ မြတ်နိုးစွဲလန်းခဲ့ရသော မေကြည်နူးဆိုသော ကောင်မလေးကိုလည်း မေ့ဖျောက်လို့မရသေးချေ။ ဖြစ်နိုင်လျှင် ဘာကိုမှ သတိမရချင်တော့။

သူ… ဘာတွေဖြစ်နေမိသည်ဆိုတာကို သူ့ဖာသူ နားမလည်နိုင်တော့သလို ဖြစ်နေ၏။ ဖွင့်ဟ တိုင်ပင်ရမည့်သူ မရှိ သလို ဖြစ်နေသည်။ တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ မြတ်နိုးဇော် ပြန်ရောက်လာသည်။ သတင်းကြားကြားခြင်း မြတ်နိုးဇော်ရှိရာ အဆောင်သို့ ပြေးသွားမိသည်။ အဆောင်ဧည့်ခန်းတွင် ထိုင်ရင်း မြတ်နိုးဇော်ရောက်လာမည့်အချိန်ကို စောင့်နေ လိုက်မိသည်။ မြတ်နိုးဇော်ထွက်လာတော့ ဧည့်ခန်းတွင် ထိုင်စောင့်နေသော သူ့ကိုတွေ့လိုက်ရသောကြောင့် အံ့သြသွားတာကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ သူဘဲ စိတ်ထင်နေလို့လားတော့မသိ၊ မြတ်နိုးဇော်ကို ကြည့်ရတာ ရှက်နေသလို ထင်ရသည်။

“မြတ်နိုး…နင်…နယ်ပြန်သွားတယ်ဆို”

မြတ်နိုးက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းညှိတ်ပြသည်။

“ငါ…နင့်ကို လိုက်ရှာနေတာ”

သူ့စကားကြောင့် မြတ်နိုးဇော် ခေါင်းငုံ့သွားသည်။

“နင်…ဘာဖြစ်လို့ပြန်သွားတာလဲ”

မြတ်နိုးထံမှ ဘာသံမှ ထွက်မလာ..။ ခေါင်းကို တွင်တွင် ငုံ့ထားဆဲ။ မြတ်နိုးမျက်နှာပြင်ပေါ်တွင် မည်သည့်ခံစားချက် အရိပ်အယောင်များ ဖြစ်ပေါ်နေသည်ကို သူ မမြင်ရ။

“မြတ်နိုး”

သူ့ခေါ်သံကြောင့် မြတ်နိုး၏ ခန္တာကိုယ်လေး တုန်တက်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ခေါင်းကတော့ ငုံ့နေဆဲ။ ဝဲဖျာကျနေသော ဆံနွယ်များကိုကြည့်ရင်း ကလစ်လေးကို သူ.. သတိရလိုက်မိသည်။

“နင်….ငါ့ကို…ဘာမှပြောစရာမရှိဘူးလား”

သူ့စကားကြောင့် မြတ်နိုး ခေါင်းငုံ့ထားရာမှ မော့လာသည်။ မြတ်နိုး၏ မျက်နှာလေးကို မလွတ်တမ်း လိုက်ကြည့်နေမိ၏။ သူ့အကြည့်ရိုင်းကြောင့် မြတ်နိုး ရှက်နေကြောင်းတွေ့ရသည်။ မျက်ဝန်းများတွင် မျက်ရည်များ ဝေ့ဝဲနေကြသည်ဟု ထင်၏။ အကြည့်တို့ကို မြတ်နိုးထံမှ ဖယ်ခွာ၍ ရှေ့မှ စားပွဲ မျက်နှာပြင်ပေါ်သို့ ပို့လိုက်ရသည်။ သူ့စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေမိသည်လား။

“နင်….ငါ့ကို ဘာဖြစ်လို့လာရှာတာလဲ သုတ…..။ ရန်ကုန်ရောက်ထဲက နင်.. ငါ့အဆောင်ကိုလာတာ ဒါ… ပထမဆုံးဘဲနော်”

မြတ်နိုးအသံက ခနဲ့နေသလိုလို၊ ဝမ်းနည်းနေသလိုလို ဖြစ်နေသည်။ စိတ်ထင်လို့ဘဲလားတော့မသိ။ လောကကြီးမှာ သူမသိတာတွေက သိပ်များနေကြောင်းကိုတော့ သိလိုက်ရသည်။ ဟိုတယ်ကိစ္စကို မြတ်နိုးအား ဘယ်လိုမေးရမည်မသိ။ မေးရမှာ ပါးစပ်မရဲ ဖြစ်နေသည်။

“နင်…ငါ့ကို ရှောင်နေသလိုဘဲ”

မြတ်နိုးဇော် မျက်နှာပျက်သွားသည်ကို သူ သေချာမြင်လိုက်ရ၏။

“နင့်မှာ…မေကြည်နူးရှိနေတာဘဲ”

ဘယ်လိုသဘောနှင့် ပြောလိုက်သည်မသိ။ သူ့ရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ မေကြည်နူးအမည် ပါလာသောကြောင့် သူ့စိတ်တွေ ဝေဝါးရှုပ်ထွေးသွားမိရသည်။ ဒီတစ်ခါ ခေါင်းငုံ့သွားမိတာ သူကိုယ်တိုင် ဖြစ်နေသည်။

“နင်ကလည်းဟာ….။ မေကြည်နူးက……. နင်သိပါတယ်”

သူ.. ဘာတွေပြောလိုက်မိသည်မသိတော့။ သို့သော်…. မြတ်နိုးဇော် နားလည်နိုင်လိမ့်မည်ဆိုတာကို သူ သိနေသည်။

“ငါ…ငါ..သွားတော့မယ်ဟာ”

မြတ်နိုးကို နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး သူထထွက်လာမိသည်။ မြတ်နိုး တစ်ခုခု လှမ်းပြောလိုက်သေးသည်ဟု ထင်လိုက်မိသော်လည်း သူ သေချာမကြားမိလိုက်တော့။ သူ ဘာကြောင့် မြတ်နိုးနှင့် အသည်းအသန် တွေ့ချင်နေမိသည်ဆိုတဲ့ အကြောင်းကို လမ်းလျှောက်ရင်း စဉ်းစားနေမိသည်။ မြတ်နိုးနှင့် တွေ့ခဲ့ရပါသည်။ သူသိချင်တာကိုတော့ ဘာမှမသိခဲ့ရ။ သူ့စိတ်တွေ ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကိုတော့ မြတ်နိုး သိသွားခဲ့သည်ထင်၏။

မာကျူရီမီးများ ထွန်းလင်းလာကြသည်။ ညအမှောင်သည် တဖြည်းဖြည်း ဝင်ရောက်လာပြီဖြစ်၏။ လွန်ခဲ့သော တစ်ပတ်ကျော်လောက်က ဒီလိုညမျိုးတစ်ညတွင် လူမှန်းသူမှန်းမသိတော့လောက်အောင် သူ မူးခဲ့မိသည်။ နောက်ပိုင်းဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကို သူ သတိမရတော့။ သူ…. သတိမရဘဲဖြစ်နေခဲ့မိသည့် ကိစ္စများကို သိရအောင် သူ ကြိုးစားရလိမ့်ဦးမည်။ ရန်ကုန်ညသည် မာကျူရီမီးရောင်အောက်တွင် ဖြတ်သန်းလျှက်ရှိနေ၏။ ယနေ့… မီးလာပါသည်။

ထို့နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ဘုန်းသုတနှင့် မြတ်နိုးဇော်တို့နှစ်ယောက် တစ်တွဲတွဲဖြစ်လာသည်။ မေ ကြည်နူးကို မေ့ဖျောက်ချင်သည့်စိတ်ကြောင့် မြတ်နိုးဇော်နှင့် စိတ်ဖြေသလိုဖြစ်နေ၏။ တစ်ခါတလေ မြတ်နိုးဇော်ကို စိတ်ထဲမှကြိတ်၍ တောင်းပန်မိရသည်။ မြတ်နိုးဇော်ကြည့်ရသည်မှာ သူနှင့် ဘာမှမပတ်သက်ခဲ့သလို ဖြစ်နေသည်။ ဟန်ဆောင်နေခြင်းလား၊ တကယ်ဘဲ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သည်လား ဆိုတာကိုတော့ သူမသိပေ။

ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် မြတ်နိုးနှင့် အနီးကပ်နေရခြင်းအတွက် သူ ကျေနပ်ပါသည်။ မေကြည်နူးဆီကိုတော့ ခြေဦးမလှည့်ဖြစ်တော့။ ရင်ထဲက နာကြင်မှုအတွက် အချိန်ဟူသော ဆေးနှင့် ကုစားနေမိသည်။ အချိန်တန်လျှင် မေ့သွားလိမ့်မည်ဟု သူ ယုံကြည်သည်။ လောလောဆယ်တော့ မြတ်နိုးဇော်နှင့် ဖြေသိမ့်မိသလို ဖြစ်နေသည်။ ချစ်သူတွေဖြစ်မလာသေးသော်လည်း ချစ်သူများလို ဆက်ဆံနေဖြစ်သည်။ တစ်ခါတလေ မြတ်နိုးစိတ်ကောက်လျှင် သူ ချော့ရသည်။ သူချော့လိုက်လို့ စိတ်ဆိုးပြေသွားသော မြတ်နိုးက ချစ်စရာကောင်းနေပြန်သည်။

အနေနီးလွန်းသောကြောင့် မြတ်နိုးအပေါ်တွင် သူ စိတ်ညွှတ်ခဲ့ရသည်။ မြတ်နိုး၏ အိုးကြီးများက သူ့ကို ရမ္မက်ထန်စေသည်။ မေကြည်နူးတုန်းကတော့ ကာမစိတ်နှင့်မဟုတ်ပဲ အဖြူထည်သက်သက် ချစ်ခဲ့မိခြင်းဖြစ်သည်။ ဘယ်လိုပင် မေ့ဖျောက်ထားသည်ဆိုသော်လည်း မေကြည်နူးအကြောင်းက ခေါင်းထဲရောက်လာပြန်သည်။ အခုတလော မေကြည်နူးနှင့် ပတ်သက်၍ ကြားနေရသည့် သတင်းစကားများက တစ်ခုမှ အကောင်းမပါ။ သူ့ကို ငြင်းပယ်ခဲ့သော မေကြည်နူးက ရည်းစားထည်လဲတွဲ၍ နာမည်ကြီးနေသည်။ ပြောင်းလဲမှုက မယုံနိုင်စရာကောင်းလွန်းနေသည်။ မေ့လက်စနဲ့ ဆက်လက်မေ့ထားလိုပါသည်။ သူ့အနီးနားတွင် မြတ်နိုးဇော်ရှိနေသည် မဟုတ်လား။

ကျောင်းမှ သူငယ်ချင်းများက သူနဲ့ မြတ်နိုးကို ချစ်သူတွေအဖြစ် အသိအမှတ်ပြုထားကြသည်။ သူရော မြတ်နိုးရော ဘယ်သူကမှ မငြင်းဆန်ဖြစ်ကြ။ ဆိတ်ဆိတ်နေခြင်းသည် ဝန်ခံခြင်းဖြစ်သည်ဟု အများက အသိအမှတ်ပြုကြသည်။ ဘယ်လိုပင် သတ်မှတ်ကြပေမယ့် သူကတော့ မြတ်နိုး၏ လက်ကလေးကိုတောင်မှ ကိုင်ခွင့်မရသေးပေ။ မြတ်နိုးနှင့် ချစ်သူတွေ ဖြစ်ခွင့်ရလျှင် မေကြည်နူးကို မေ့ရန်အတွက် ပိုပြီး အထောက်အကူဖြစ်မည် ထင်ပါသည်။ မြတ်နိုး၏ မျက်ဝန်းများက သူ့ကို ငံလင့်နေကြ သည်ထင်၏။ သေချာပါသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ဘယ်လိုမှ မလွဲနိုင်ပါ။ မြတ်နိုးသည် သူထင်ထားသည်ထက် သူ့ကို ရင်းနှီးနေပုံက သူ့အထင်ကို ပိုပြီးသေချာစေပါသည်။

အဲဒီ့နေ့က သူ့ရင်တွေခုန်သည်မှာ ရင်ဘတ်ကြီး ပေါက်ထွက်မလားလို့တောင် ထင်မိသည်။ မြတ်နိုး ကတော့ ဘာမှမသိသလို သူ့ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်သည်။ အပြာရောင်ပါတိတ်ဝမ်းဆက်နှင့် လှချင်တိုင်းလှနေသော မြတ်နိုးကို သူ ဘယ်လိုမျက်နှာချင်းဆိုင်ရမည်မှန်း မသိအောင် ဖြစ်နေမိသည်။ သူ့အကြည့်များက မြတ်နိုး၏ နက်မှောင်ရှည်လျားသော ဆံနွယ်များပေါ်တွင်သာ ရောက်နေခဲ့၏။ မြတ်နိုး၏ ဆံကေသာထက်မှ တစ်ခုသောအရာသည် သူ့ကို တုန်လှုပ်စေသည်။

ဟုတ်သည်။ ကျောက်ပွင့်ကလေးများ စီချယ်ထားသော ကလစ်လေးတစ်ချောင်းပင်ဖြစ်၏။ ယောင်ရမ်းပြီး သူ့အိတ်ကပ်ကို စမ်းလိုက်မိသည်ထင်သည်။ ထိုကလစ်လေးကို သူ မေ့နေသည်မှာ တော်တော်ကြာနေပြီ ဖြစ်သောကြောင့် ကလစ်လေးက သူ့အိတ်ကပ်ထဲတွင် ရှိမနေတော့ပါ။ ဘယ်နားထားလိုက်မိမှန်းတောင် သူ.. မမှတ်မိတော့။ အခုတော့ မြတ်နိုးဇော်က ထိုကလစ်လေးနှင့်ပုံစံတူ ကလစ်တစ်ချောင်းကို သူမ၏ ဆံကေသာထက်တွင် ဆင်မြန်းလာသည်။ သူ… မြတ်နိုးဇော်၏ ကလစ်လေးကို လိုက်ကြည့်နေမိသောအခါ မြတ်နိုး မျက်နှာပျက်သွားသည်။ သို့သော် ခဏလေးအတွင်းမှာပင် ဘာမှမဖြစ်သလို သူ့ကို နှုတ်ဆက်နေ၏။

“ဟဲ့….ရှာလိုက်ရတာဟာ… နင်က ဒီမှာလာနှပ်နေတာကိုး….။ နေ့လည်ကြ ဟိုကောင့်အိမ်ကို သွားမှာလား”

ရုတ်တရက်မို့ရော၊ ကိုယ့်အတွေးနှင့်ကိုယ်ကြောင့်မို့ရော မြတ်နိုး ဘာပြောသည်ဆိုတာကို သဘောမပေါက်ပဲ ဖြစ်နေမိသည်။ သူ့ပုံစံကြောင့် မြတ်နိုး နှုတ်ခမ်းစူသည်။

“ဟဲ့…. နင် ဘာဖြစ်နေတာလဲ… အူကြောင်ကြောင်နဲ့…။ နေမျိုးတို့အလှူကို သွားမှာလားလို့ မေးနေတာ”

နေမျိုးက သူ့အိမ်မှအလှူသို့ ဖိတ်ထားသည်။ သူ သတိရပါသည်။ သို့သော် မထင်မှတ်ပဲ ကလစ်လေးကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် သူ့စိတ်တွေ ဝေဝါးသွားမိခြင်းဖြစ်သည်။

“သွားမှာပေါ့ဟ… ကျော်ကျော်ကတောင် သူ့အိမ်က ကားယူလာသေးတယ်။ သူ့ကားက လူအများကြီး စီးလို့မရမှာစိုးလို့တဲ့…။ နင်တို့လိုက်မယ်ဆိုရင် သူ့ကားနဲ့ဘဲ သွားကြတာပေါ့”

မြတ်နိုးကို သူမ၏ ကလစ်လေးအကြောင်း မေးချင်သော်လည်း တခြားသူငယ်ချင်းများပါ ပါလာသောကြောင့် မမေးဖြစ်လိုက်။ သုတ ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်ပြီး မြတ်နိုးတို့နှင့်အတူ ကျော်ကျော့်ကိုလိုက်ရှာရန် ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။

အဲဒီ့ညက တစ်ညလုံး သုတ အိပ်မပျော်နိုင်ခဲ့။ အတွေးများက လွင့်ပျံ့နေကြသည်။ အိပ်မပျော်သော ညများကို ထပ်ပြီးရင်ဆိုင်နေရပြန်သည်။ မနက်မိုးလင်းတော့ သူ့ဆီမှာ ခိုင်မာသော ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ချို့ ရှိနေပြီဖြစ်၏။ အာရုံဦးသည် ခါတိုင်းလိုဘဲ သာယာလှပစွာ ရှိနေလေသည်။

ဘုန်းသုတကတော့ ခါတိုင်းမနက်ခင်းများလို မဟုတ်ပဲ အူမြူးလျှက်ရှိနေကာ သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို အော်ဟစ်သီဆိုလျှက်ရှိနေ၏။

♫ ♪♪ ………ကြည်ဖြူပါ….ကြည်ဖြူပါ..မေရယ်.. ဒီညလဲ ကိုယ်လေအိပ်မပျော်နိုင်… အတွေးများက မရေရာ… ကိုယ့်ရဲ့ အထီးကျန်ကမ္ဘာ…. သူ..လာနိုင်ပါစေ.. တောင်းဆုချွေတယ်…………….♫ ♪♪ ကိုယ့်ရဲ့အလင်းရောင်…. မင်းလေးဘဲ… လမ်းပြကူညီ…. ညွှန်ကြားပါကွယ်…. ငွေစင်ကြယ်လေး.. မင်းပါဘဲ…. နီယွန်မီးများထက် အလင်းပိုတယ်…………..♫ ♪♪

…………………………………………………….

❤️အခန်း ( ၆ )❤️

ဒီတစ်ခါတော့ သူ မျှော်လင့်ထားသလိုပင် မြတ်နိုးဇော်၏ အချစ်ကိုရရှိခဲ့ပါသည်။ မြတ်နိုးကို သူ… တကယ်ချစ်ရဲ့လားဟု မေးလာပါလျှင် ချစ်တယ်လို့ဘဲ ဖြေရလိမ့်မည်ထင်သည်။ သူ့အပေါ် ဂရုတစိုက်ရှိစွာ ဖြည့်ဆည်းပေးတတ်သော မြတ်နိုးဇော်ဟူသည့် ကောင်မလေးကို သူ..ချစ်ခဲ့မိပါသည်။ နေ့စဉ်နှင့်အမျှ တွေ့ခွင့်ရနေသည်မို့ သူတို့နှစ်ဦး၏ ချစ်ခရီးလမ်းက သာယာဖြောင့်ဖြူးနေသည်။ မြတ်နိုး၏အလှက သူ့ကို ပူလောင်စွာ ယစ်မူးစေခဲ့သည်။

ကျောင်းမှာ မြတ်နိုးကို သဘောကျနေသူများစွာရှိကြောင်းကို သိထားသောကြောင့် မြတ်နိုး၏ အချစ်ကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရရှိခဲ့သော သူက အခြားယောကျ်ားလေးများ၏ အားကျ၊ မနာလိုစရာ ဖြစ်နေသည်။ ဒီလိုဖြစ်ရသည်ကို သူ ကျေနပ်နေမိသည်။ မြတ်နိုး၏ စွင့်ကားသော အိုးကြီးက သူ့စိတ်များကို နိုးကြွစေသည်။ မြတ်နိုး၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို နမ်းရှိုက်ရယုံနှင့် သူ့သွေးသားများ ဗလောင်ဆူရသည်။ အခုအချိန်မှာတော့ ဘုန်းသုတတစ်ယောက် မေကြည်နူးဟူသော အမည်နာမတစ်ခုကို အမှန်တကယ် မေ့ထားလိုက်နိုင်ပြီ ဖြစ်ပါသည်။

ဘုန်းသုတ… မြတ်နိုး၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို အနမ်းချွေလိုက်သည်။ မြတ်နိုး၏ တုန့်ပြန်မှုကြောင့် ခါတိုင်းလိုပင် သူ့ကောင်ကြီးက တင်းလာရသည်။ မြတ်နိုးကို သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်၏ တိုက်ခန်းသို့ ခေါ်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုတိုက်ခန်းကို သူငယ်ချင်းက သူ စာကျက်ရန်အတွက် သီးသန့်ဝယ်ထားသည် ဖြစ်သောကြောင့် အခန်းထဲတွင် သူတို့နှစ်ယောက်သာ ရှိနေကြသည်။ သူငယ်ချင်းဆီမှ အခန်းသော့ရရန် သူ မနည်းစည်းရုံးခဲ့ရခြင်း ဖြစ်၏။ မြတ်နိုးဇော် ဆိုသည့် ချစ်သူလေးကို ဆွဲဖြစ်အောင်ဆွဲမည် ဟူသော ရည်ရွယ်ချက်နှင့် ဒီအခန်းလေးသို့ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ အရာရာသည် အဆင်ပြေချောမွေ့စွာ ဖြစ်လာခဲ့၏။

အခုတော့ ချစ်သူက သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် သူ၏ အနမ်းများကို ပြင်းပြစွာ တုန့်ပြန်လျှက်ရှိနေ၏။ လျှာဖျားချင်း အထိအတွေ့က ဆာလောင်ငတ်မွတ်နေကြ သူများပမာ ပြင်းထန်စွာ ပွတ်တိုက်နေမိသည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်က မြတ်နိုး၏ ရွှေရင်တံခါးကို ဖွင့်လှစ်ရန် ကြံစည်လိုက်မိသည်။ သူ့လက်ကို မြတ်နိုး၏ လက်ကလေးတစ်ဖက်က တွန်းဖယ်သည်။ သူက အတင်းပင် အင်္ကျီကို လှန်တင်လိုက်သောကြောင့် ဖြူဝင်းသော အသားစိုင်များကို သိမ်းထုပ်ထားသော ဘရာစီယာ ပန်းနုရောင်လေးက ပေါ်ထွက်လာသည်။ အနမ်းများက ပိုမိုပြင်းထန်လာကြ၏။ ပန်းနုရောင် ဘရာစီယာလေးကို ကြိုးဖြုတ်ရန် လက်လှမ်းလိုက်သောအခါတွင် မြတ်နိုး၏ လက်ကလေးက ဒုတိယအကြိမ်မြောက် တားမြစ်သလို တွန်းဖယ်လာပြန်သည်။

“မလုပ်နဲ့ကွာ”

ဟူသော စကားကို ချွဲပျစ်ပျစ်နှင့် ပြောသည်။ သူမအနေနှင့် မည်သို့ပင်တားမြစ်ပါစေ…. ဒီအခန်းကို ခေါ်လာသည်ဆိုထဲက သူ့မှာ ရည်ရွယ်ချက်ရှိပြီးသားဖြစ်၏။ သူ့ရည်ရွယ်ချက်ကို သူမလည်း သိနေပြီးသား ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ သိရက်နှင့် လိုက်ပါလာသည်ဆိုတော့ သူမဘက်က တားမြစ်ခြင်းသည် ဟန်ပြသက်သက်သာ ဖြစ်သည်ဟု သုတ မှတ်ယူလိုက်ပါသည်။ အမှန်တကယ် အလိုမတူဘဲနှင့်တော့ သူ.. လုပ်ဖြစ်လိမ့်မည်မဟုတ်ပါ။

သူ့လက်များက ကျွမ်းကျင်မှုမရှိသောကြောင့် ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်လို့မရဘဲ ဖြစ်နေသည်။ နှုတ်ခမ်းခြင်း နမ်းရှုပ်နေမှုကိုလည်း ခွာမပစ်ချင်သောကြောင့် အခက်တွေ့နေသည်။ လက်တစ်ဖက်ထဲနှင့် ဂျိတ်ဖြုတ်ဖို့ဆိုတာက ခက်ခဲလွန်းနေသည်။ မြတ်နိုးကို သိုင်းဖက်ထားသော အခြားလက်တစ်ဖက်၏ အကူအညီကိုပါ ရယူလိုက်ရသည်။ ဒါတောင် တော်တော်နှင့် ဖြုတ်လို့မရ။ နောက်ဆုံးတော့ ဂျိတ်ပြုတ်သွားသည်။ နဂိုကမှ အသားဖြူဝင်းသူမို့ သူမ၏ နို့လေးများက ဖြူဥနေသည်။ နေမထိ၊ လေမထိ အသားစိုင်လေးများက ဝင်းဥနေ၏။ နို့သီးခေါင်းလေးများက ပန်းရောင်သန်းနေကြသည်။

သူ… ကြည့်နေရင်းက စိတ်များထကြွလာ၏။ နို့သီးခေါင်းလေးကို ကုန်းစို့လိုက်တော့ သူမ၏ လက်များက သူ့ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်လာသည်။ သူမ၏ မျက်နှာလေးက ရှက်သွေးဖျာနေသောကြောင့် အနီရောင်သန်းနေသည် ထင်ရ၏။ ချစ်သူသက်တမ်းတစ်လျှောက် ဤမျှလောက်ထိ နယ်မကျွံဖူးသောကြောင့် သူမ ရှက်ရွံ့နေသည်မှာ သေချာပါသည်။

ထမိန်စလေးကို ဆွဲမလိုက်သောအခါတွင် သူမက အတင်းပြန်ဆွဲပြီး ဖုံးဖိနေပြန်သည်။ အဆုံးစွန်သော အခြေအနေကို ရောက်တော့မည်မို့ သူမ ထိတ်လန့်နေသည်ထင်၏။ လက်ကလေးမျာက သိသာစွာ တုန်ရင်နေကြသည်။ သူ.. ဇွတ်အတင်းကြီး မလုပ်ချင်သောကြောင့် ပါးစပ်ထဲသို့ရောက်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးကို အားပါးတရစို့နေရင်း အခြားတစ်ဖက်မှ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ချောင်းလေးများနှင့် ပွတ်ချေပေးလိုက်ပါသည်။ သူမ၏ ရင်ဘတ်ကလေး ကော့တက်လာသည်ကို သိလိုက်ရ၏။

အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ နို့သီးခေါင်းလေးကို စို့ပေးနေရင်း ထမိန်အပေါ်မှနေ၍ သူမ၏ ဖုတ်ဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ အဖုတ်လေးကို ထမိန်ပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေသော သူ့ရဲ့လက်များကို မြတ်နိုးက တားမြစ်သလို တွန်းဖယ်လာပြန်ပါသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ လျှော့မပေးတော့ဘဲ လုပ်စရာရှိတာကိုသာ ဆက်လုပ်နေလိုက်၏။ စောက်စိလေးရှိလောက်မည့် နေရာကို မှန်း၍ ပွတ်ပေးလိုက်သောအခါ သူ့လက်များကို တွန်းဖယ်နေသော သူမ၏လက်လေးက သိသိသာသာ အားပျော့သွားသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် သူမ၏ တင်ပါးများ ကြွတက်လာကြသည်ကို တွေ့မြင်နေရ၏။

ထမီစကို ဖြေချလိုက်သောအခါတွင် သူမ တားမြစ်မည်စိုးသောကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေးကို အားထည့်ကာ စို့ပေးလိုက်သည်။ သူမရင်ဘတ်ကလေး ကော့တက်လာချိန်တွင် ထမိန်စကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်၏။ တားမြစ်ရန် မေ့လျော့သွားသည်လား၊ မတားချင်တော့သည်လားတော့ မသိ။ ထမိန်မှာ ကျွတ်နေပြီဖြစ်သည်။ ထမိန်အောက်သို့ လက်ကိုထိုးထည့်လိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှနေ၍ အဖုတ်ကလေးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ အထိအတွေ့အရ သူမ၏ အဖုတ်လေးမှာ အရည်များရွှဲနေပြီဖြစ်ကြောင်းကို သိလိုက်ရပြန်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီမှာတောင် စိုစွတ်နေပြီဖြစ်၏။ ဘောင်းဘီက ပါးလွှာသည်မို့ ထမိန်ပေါ်မှနေ၍ ပွတ်ပေးနေတုန်းကထက် ပိုပြီး ထိရောက်သည်ထင်သည်။

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဖျားမှ မပီမသ ငြည်းညူသံများ ပေါ်ထွက်လာသည်။ ဘောင်းဘီအောက်သို့ လက်လျှိုသွင်းလိုက်သောအခါ သူမ၏ အမွှေးအမျှင်များကို ပြောင်စင်အောင် ရိတ်ထားသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ လက်ချောင်းများကို စောက်ခေါင်းလေးရှိရာသို့စမ်းရင်း တိုးရွှေ့လိုက်မိသည်။ စောက်စိလေးက တင်းမာနေသည်။ အစိလေးကို စမ်းရင်း ပွတ်ချေပေးလိုက်သောအခါတွင် သူမ ဟန်မဆောင်နိုင်စွာ ကာမဆိပ် တက်သွားရသည်။ သူ့ကို တင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်ရင်း အနမ်းပွင့်များချွေလာသည်။

ဒီတစ်ခါ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်သောအခါတွင် သူမကိုယ်တိုင်က တင်ပါးလေးကို ကြွပေးလာသည်။ ထမိန်ကျွတ်သွားသောအခါ ဖြူဖွေးသော ပေါင်တံစင်းစင်းနှင့်အတူ အတွင်းခံအောက်မှ ဖောင်းတက်နေသော အဖုတ်အုံလေးကို တွေ့မြင်လိုက်ရ၏။ သူ့ရဲ့သွေးသားများက ဆူဝေလာရသည်။ သူ့လိင်တံကြီးသည်လည်း အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်မှနေ၍ အတင်းပင် ရုန်းထွက်နေ၏။ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ဖြေချပစ်လိုက်သည်။ မြတ်နိုးက ရှက်ရွံစွာ အကြည့်များလွှဲဖယ်ထား၏။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါ ချွတ်လိုက်သောကြောင့် သူ့လိင်တံကြီးက ငေါငေါကြီး ထောင်တက်လာသည်။ မြတ်နိုးရှေ့တွင် ပြန်ထိုင်ချလိုင်ပြီး ကျန်ရှိနေသေးသော မြတ်နိုး၏ အတွင်းခံပန်းရောင်လေးကို ဆွဲချွတ် လိုက်သည်။ လှန်တင်ထားသော အင်္ကျီကို ချွတ်မလို့လုပ်သောအခါ မြတ်နိုးက သူမဖာသာ သူမ ဆွဲချွတ်ပေးသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ဖြစ်သွားကြ၏။ မြတ်နိုးကို နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းလိုက်ပြန်သည်။

နမ်းနေရင်မှ စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ လက်ချောင်းလေး ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ အရည်များစိုစွတ်နေသောကြောင့် လက်ချောင်းလေးက အလွယ်တကူပင် စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ တိုးဝင်သွား၏။ နမ်းနေသည့်ကြားထဲက မြတ်နိုးဆီမှ “အိ”ကနဲ အသံလေး ထွက်လာသည်။ မြတ်နိုးကို တွန်းလှဲလိုက်ပြီး နို့သီးလေးများကို ပြောင်းစို့ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ထိုမှတစ်ဖန် ဝမ်းဗိုက်သားလေးများကို အနမ်းချွေလိုက်မိရင်း ချက်ပေါက်ကလေးကို လျှာဖျားလေးနှင့် တို့ထိက စားပေးလိုက်၏။ မြတ်နိုးက အခံရခက်စွာ လူးလွန့်နေသည်။

အောက်ပိုင်းသို့ ဖြေးဖြေးချင်းဆင်းလာသောအခါ မြတ်နိုးက သူ့ခေါင်းအတင်းဆွဲကာ မလုပ်ရန် တားမြစ်သည်။ မွှန်နေပြီမို့ မြတ်နိုး၏ တားမြစ်ချက်က အရာမထင်။ စောက်ဖုတ်လေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းပစ်လိုက်သည်။ သူ့ဆံပင်များကို မြတ်နိုးက အတင်းဆွဲထား၏။ ဘယ်လိုပင်ဆွဲဆွဲ စောက်စိလေးကို လျှာနှင့် ကလော်ပေးလိုက်သောအခါတွင် သူမဘယ်လိုမှ တင်းမထားနိုင်တော့ဘဲ ဖင်လေးကြွပေးလာပါသည်။ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှာဖျားလေး ထိုးထည့်လိုက်သောအခါ ညှီစို့စို့ စောက်ရည်နံ့က ဆီး ကြိုနေလေသည်။ စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ လျှာနှင့်ထိုးခြင်းထက် စောက်စိလေးကို ယက်ပေးတာကို မြတ်နိုးအနေနှင့် ပိုပြီးခံစားရကြောင်းကို သိလိုက်ရသောကြောင့် အစိလေးကိုဘဲ ကုန်းယက်ပေးနေလိုက်သည်။ တင်းမာနေသော စောက်စိလေးကို နို့စို့သလို စို့ပေးလိုက်သောအခါတွင်တော့ မြတ်နိုး အရမ်းဖီး(လ်)တက်သွားရပြီး ဖင်ကြီးမြောက်တက်လာကာ သူ့မျက်နှာနှင့် စောက်ဖုတ်ကို အတင်းဖိကပ်နေသည်။

စိတ်တိုင်းကျ နှိုးဆွပြီးသောအခါ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး သူ့ကောင်ကြီးကို စောက်ခေါင်းဝလေးသို့ ဖိတေ့လိုက်သည်။ မြတ်နိုးကို ကြည့်လိုက်သောအခါ မျက်စိများမှိတ်ထားပြီး ဖြစ်ပေါ်လာမည့် ကာမအရသာကို ငံ့လင့်နေကြောင့် တွေ့လိုက်ရ၏။ လီးကြီးကို ဒစ်မြုပ်ရုံ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ စောက်ရည်များစိုရွှဲနေသောကြောင့် အလွယ်တကူ ထိုးသွင်းလို့ရနေသည်။ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းနေရာမှ လီးတစ်ဝက်လောက် ဝင်သွားသောအခါ အဆုံးထိတိုင်အောင် တစ်ချက်ထဲ လိုးဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။

“အား”

ကနဲ အော်ငြည်းသံနှင့်အတူ မြတ်နိုး ကော့တက်သွားသည်။ လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားပြီမို့ ထပ်မဆောင့်သေးဘဲ စိမ်ထားရင်း မြတ်နိုး၏ နို့အုံလေးကို နယ်ပေးနေလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းလေးကို မနာ့တနာလေး ဆွဲပေးလိုက်သောအခါ မြတ်နိုး၏ ရင်ဘတ်လေးက ကော့တက်လာပြန်၏။ သူ့လိင်တံကြီးကို ဖြေးညင်းစွာ အသွင်းအထုတ် ပြုပေးလိုက်သည်။ မြတ်နိုးထံမှ ငြည်းညူဟစ်အော်သံများ ပေါ်ထွက်လာ၏။ ခပ်မြန်မြန်လေး လုပ်ပေးလိုက်သောအခါ သူမ ထွန့်ထွန့်လူးနေသည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမ ရင်း ပခုံးပေါ်သို့ သူမ၏ခြေထောက်များကို ထမ်းတင်ကာ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးဆောင့်ပေးလိုက်သောအခါတွင်တော့ သူ့လိင်တံထိပ်ဖူးမှ သုတ်ရည်များသည် သူမ၏ စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းသို့ ပန်းထွက်ကုန်ကြလေသည်။

တစ်ချီပီးသွားသောကြောင့် သူ မောဟိုက်သွားရသည်။ မြတ်နိုးကို ညင်သာစွာပွေ့ဖက်ရင်း သူမ၏ဘေးနားတွင် ဝင်လှဲလိုက်မိသည်။ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ စီးကျလာသော သုတ်ရည်များကို တစ်ရှူးနှင့် သုတ်နေသော မြတ်နိုးဇော် ဟူသည့် ချစ်သူလေးကို ခပ်ဖွဖွ နမ်းလိုက်မိရသည်။ တဏှာမီးက အခုလေးတင် ငြိမ်းခဲ့ပြီးပြီမို့ အနမ်းက ဖြူစင်ပါသည်။ သူမ၏ နဖူးဆံစပ်တွင် သီးလျှက်ရှိနေသော ချွေးသီးလေးများကို တစ်ရှူးတစ်စယူပြီး သုတ်ပေး လိုက်မိသည်။

“သူ… အရမ်းကြမ်းတာဘဲကွာ…. မြတ်နိုးဟာလေး ကွဲသွားပြီတောင် ထင်နေတာ”

မြတ်နိုးက သူ့ကို မျက်စောင်းထိုး၍ အပြစ်တင်စကားပြောသည်။ အမှန်တကယ် စိတ်ဆိုးနေခြင်း မဟုတ်မှန်း သိနေသောကြောင့် သူမ၏ နှဖူးလေးကို နမ်းရှိုက်ပြီး ချော့မြှူလိုက်မိသည်။

“မြတ်နိုးက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာဘဲကွာ”

“တော်ပါ…. သူလိုချင်တာရလို့ ချစ်နေတာပါ……။ အရင်တုန်းကတော့ လူကိုရှိတယ်လို့တောင် မထင်ဘူးမဟုတ်လား”

မြတ်နိုးစကားကြောင့် သူ ငိုင်တွေသွားမိသည်ထင်၏။ မြတ်နိုးက သူ့ပါးပြင်ကို နမ်းလိုက်ရင်း စိတ်ဖြေစကား ပြောလာသည်။

“ဒို့ဆရာကြီးကလည်း… အပြောကိုမခံပါလား။ မြတ်နိုးက အလကားစတာပါနော်”

မြတ်နိုး စနေမှန်း သူသိပါသည်။ စိတ်က ဘယ်လိုလွင့်ပျံ့သွားမိသည်မသိ။ သူ မြတ်နိုးကို ပြုံးပြလိုက်မိသည်။ ချစ်ရသူလေးက သူ့ပေါ်သို့ရောက်လာပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရ နမ်းရှိက်နေပြန်၏။ ငြိမ်းစပြုနေသော ကာမမီးတောက်လေးက ပြန်လည်လူးလွန့် တောက်လောင်လာပြန်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်မကပ်သေးသောကြောင့် သူ့အပေါ်သို့ မှောက်ရက်လေး တက်ဖိထားသော မြတ်နိုး၏ ရင်သားများက သူ့ရင်ဘတ်နှင့်ထိကာ ပိပြားနေကြသည်။ မြတ်နိုးကို ဖက်ထားမိသောလက်ကို တင်သားစိုင်များဆီသို့ ရွှေ့လိုက်ပြီး တင်သားများကို ဆုပ်နယ်ပေးမိသည်။ တင်သားအကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် လက်ကစားမိတော့ စအိုပေါက်ဝလေးကို စမ်းမိလိုက်သည်။ ဖင်ပေါက်လေးကို ကလိလိုက်သောကြောင့် မြတ်နိုး မနေတတ်အောင် ဖြစ်သွားရ၏။

အဲဒီ့နေ့က တစ်နေကုန်နီးပါး မြတ်နိုးနှင့်သူ ဆက်ဆံဖြစ်ကြသည်။ ညနေစောင်းလို့ ပြန်ရန် ထရပ်လိုက်သောအခါ နှစ်ယောက်စလုံး ဒူးများချောင်ကာ ခွေကျသွားရသည်အထိ ဆားငန်ရည်ကို ငတ်မပြေစွာ သောက်သုံးခဲ့မိရသည်။ သူငယ်ချင်း၏ စာကျက်ခန်းလေးသည် သူတို့အတွက် နိဗ္ဗာန်ဘုံလေးတစ်ခု ဖြစ်ခဲ့သည်။ နောင်လည်း အလျှင်းသင့်သလို ဒီအခန်းလေးကို အသုံးချဖြစ်လိမ့်ဦးမည် ထင်ပါသည်။

သူငယ်ချင်းက စီစီတီဗွီတွေဘာတွေ တပ်ထားသေးလားလို့ စစ်ဆေးလိုက်ရသေး၏။ အင်တာနက်ပေါ်ရောက်သွားလျှင် နှစ်ယောက်သား စောက်ရှက်ကွဲမည်ကို စိုးရိမ်မိသောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ ဒီခေတ်ကြီးက သူငယ်ချင်းဆိုတိုင်းလည်း ယုံလို့ရတာမဟုတ်။

လောကကြီးသည် လှပလျှက်ရှိနေ၏။ ချစ်သူနှင့် အတူရှိနေရသော အဖြစ်က ကမ္ဘာကြီးကို ပိုမိုလှပစေသည်ထင်၏။ အရာရာသည် သမားရိုးကျဆန်စွာ ဖြစ်တည်နေခြင်းပင်။ ချစ်ခြင်းတရားအတွက် ကမ္ဘာမြေကို ကျေးဇူးတင်ပါသည်။ အချစ်သည် အရာရာကို အကောင်းမြင်စေတတ်သည်တဲ့လား။

……………………………………………………..

❤️အခန်း ( ၇ )❤️

မေကြည်နူးဘဝမှာ တစ်ဦးတစ်ယောက်ထဲကိုသာ ချစ်ခဲ့ဖူးသည်။ သူကတော့ ကိုညီလို့ခေါ်သည့် ကိုညီညီလွင်ဘဲ ဖြစ်သည်။ ကိုညီ့ကို စတွေ့ဖူးကတည်းက သူမ ရင်တွေခုန်ရသည်။ မြင့်မားသောအရပ်နှင့် အချိုးအစား ပြေပျစ်သော ခန္တာကိုယ်က အားကစားသမားတစ်ယောက်မှန်း သိသာစေသည်။ ကိုညီ့အစ်မက မေကြည်နူးတို့ ကွန်ပျူတာတက္ကသိုလ်မှ ဆရာမဖြစ်သည်။ သူ့အစ်မကို လာလာကြိုတတ်သော ကိုညီ့ကို မေကြည်နူးမှမဟုတ် ကျောင်းသူ အတော်များများက စိတ်ဝင်စားကြသည်။ ကံကြမ္မာက သူမကို မျက်နှာသာပေးသည်ထင်၏။

တစ်ရက် ကျောင်းတွင် မေကြည်နူး ခြေထောက်ခေါက်လဲသွားသည်။ စာသင်ချိန်ကြီးဖြစ်နေသောကြောင့် သူမကို ကူညီမည့်သူ မရှိဘဲဖြစ်နေသည်။ သူမက ဆရာမခိုင်းသောကြောင့် ဆရာမ၏ကားရှိရာသို့ လာရင်း ခြေထောက်ခေါက် ကာ ချော်လဲကျသွားရခြင်းပင်။ သူမ ပြန်ထသော်လည်း နာကြင်မှုကြောင့် အထရခက်နေသည်။ ခြေကျင်းဝတ်က တဆစ်ဆစ်နှင့် ကိုက်လာသောကြောင့် မျက်ရည်များတောင်ဝဲရသည်။

သူမ ထိုကဲ့သို့ဖြစ်နေစဉ် မထင်မှတ်သော ကယ်တင်ရှင်က ပေါ်လာသည်။ သူမ တိတ်တခိုးရင်ခုန်နေခဲ့မိသော ကိုညီ ဖြစ်၏။ ဘယ်ကနေဘယ်လို ရောက်လာသည်မသိ။ သူမကို လက်မောင်းရင်းမှနေ ရုတ်တရက် ဆွဲထူလိုက်သောကြောင့် လန့်တောင်လန့်သွားမိသည်။ ဆွဲထူပေးသူကို မော့ကြည့်လိုက်မိတော့ သူမရင်ဘတ်တွင် ငလျင်ကွက်ကျား လှုပ်သွားမိရ၏။ ကောင်းကောင်း မရပ်နိုင်သေးသောကြောင့် ကိုညီ့ကို မှီတွယ်ထားရသလို ဖြစ်နေသည်။ အားနာစိတ်၊ ရှက်ရွံ့စိတ်တို့ကြောင့် မှီတွယ်ထားမိသော လက်များကို ယောင်ရမ်းပြီး လွှတ်လိုက်မိပြန်သည်။ ခြေထောက်က ဘယ်လိုမှမခံနိုင်ဘဲ ညွှတ်ကျသွားရ၏။ ကိုညီက လျင်မြန်စွာ လှမ်းဆွဲပြီး ထိန်းထားပေးသည်။ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးက ကိုညီ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ရောက်နေသည်။ ရှက်လွန်းသောကြောင့် မျက်ရည်များ ဝဲတက်လာရ၏။

အဲ့ဒီနေ့က ဆရာမကို ကိုညီကိုယ်တိုင် အကျိုးအကြောင်းသွားပြောပြပြီး သူမကို ဆေးခန်းလိုက်ပို့ခဲ့သည်။ ခြေထောက်က ထောက်လို့မရအောင် နာကျင်နေသော်လည်း ကိုညီနှင့် နီးကပ်စွာ ဆုံဆည်းရခြင်းအတွက် ခြေထောက်ခေါက်လဲသည်ကိုပင် ကျေးဇူးတင်နေမိသေး၏။ မေကြည်နူးကို ကိုညီက သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ ချစ်တယ်လို့ ဖွင့်ပြောသည်။ သူမအနေနှင့် သိပ်ကြာကြာမမူနိုင်ဘဲ ကိုညီ့ကို အဖြေပေးခဲ့သည်။

ချစ်သူတွေဖြစ်လာတော့ ကိုညီ့ကို ပိုချစ်မိရသည်။ သူမက အငယ်မို့ ကိုညီက အစစအရာရာ အလျှော့ပေးသည်။ နှစ်ဦးသား ဆုံတွေ့ချိန်များတွင်လည်း သူမကို နမ်းရှိက်ယုံမှလွဲ၍ ကိုညီက အခွင့်အရေးမယူခဲ့။ ကိုညီ၏ အနမ်းများကြောင့် သူမ၏ပိပိလေးတွင် အရည်တစိုစိုဖြစ်ရသည် ဆိုသည်ကို ကိုညီကတော့ မသိရှာ။ အနမ်းတစ်ချက်နဲ့ ပန်းထွက်သွားစေရမယ်ဆိုသည့် ဆွဲဆောင်မှုမျိုး သူ့ထံတွင်ရှိနေကြောင်းကိုလည်း ကိုညီ သိပုံမပေါ်။

သူမကတော့ ကိုညီ အနမ်းချွေလိုက်တိုင်း ကာမမီးများ တောက်လောင်မိရပြီး အဖုတ်လေးက စိုစွတ်လာရသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းယုံမှလွဲ၍ သူမ၏ အပေါ်ပိုင်းကိုတောင် အခွင့်အရေးမယူတတ်သော ကိုညီ့ကို လေးစားချစ်ခင်မိရသည်။ သူမ ဘဝအတွက် ကိုညီက အချစ်ဦးဖြစ်သလို သူမအချစ်ဆုံးသူတစ်ယောက်လည်း ဖြစ်ပါသည်။

သို့သော် ကိုညီနှင့် သူမတို့နှစ်ယောက်၏ ချစ်ခြင်းက တာရှည် မတည်မြဲလိုက်ပေ။ အကြောင်းကြောင်းသော အကြောင်းကြောင်းကြောင့် သူမနှင့် ကိုညီ လမ်းခွဲခဲ့ရသည်။ အချစ်ဦးမို့ ခံစားရသည့် အသည်းကွဲဝေဒနာက ပြင်းထန်လွန်းသည်။ ညပေါင်းများစွာ အိပ်မပျော်သောကြောင့် ကျန်းမာရေးတောင် ချို့တဲ့လာ၏။ စိတ်လေပြီး ရည်းစားတွေ မှိုလိုပေါက်အောင် ထားမိသည်။ တွဲသမျှယောက်ျားတိုင်းသည် ကိုညီ့လို စည်းမစောင့်ကြ ဆိုသည်ကို သိလိုက်ရခြင်းကြောင့် သူမရင်တွေ နာကြင်ခဲ့ရ၏။ မေ့ပျောက်နိုင်ရန်အတွက် သူမ ပျော်သလိုနေသည်။ မျက်နှာများသည့်သူတစ်ယောက် အဖြစ်ကို ကျေနပ်စွာ ခံယူသည်။ တွဲသမျှ ယောကျ်ားလေးတိုင်း၏ တောင်းဆိုမှုကို လိုက်လျောသည်။

မှန်ပါသည်။ ရည်းစားများစွာထားပြီး ထိုရည်းစားများ ခေါ်ဆောင်ရာသို့ လိုက်ပါသည်။ ကာမစပ်ယှက်မှုကို လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်တစ်ခုအဖြစ်သာ သဘောထားသည်။ ကိုညီ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်မရလိုက်သော သူမကိုယ်သူမ တန်ဖိုးမထားတော့။ ရည်းစားပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင်ထဲတွင် စိုးကိုတစ်ယောက် ကိုတော့ သူမ သဘောကျမိခဲ့သည်။ သဘော ကျသည်ဆိုရာတွင် ချစ်ခင်နှစ်သက်သည့်သဘောမျိုး မဟုတ်ပဲ ကာမစပ်ယှက်ရမှုကို ဆိုလိုခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

စိုးကိုက သူမ၏ ရမ္မက်ဆန္ဒကို ကောင်းစွာ ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်သူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ကြီးမားထွားကြိုင်းသော သူ၏လိင်တံကြီးကို ခွဲစိတ်ပြုပြင်ထားသည်။ လိင်တံပတ်လည်တွင် ပြောင်းဖူးစိသဏ္ဍန် ဂေါ်လီများ ထည့်ထားသည်။ သူ့လီးကြီးနှင့် တွေ့ခါစက အတွေ့အကြုံ ရှိနှင့်နေပြီဖြစ်သော မေကြည်နူးတစ်ယောက် အော်ဆင်းသွားရသည်။ လိုးချက်တွေကလည်း သန်လွန်းလှသည်။ လိုးနည်းပေါင်းစုံကို ဆရာတစ်ဆူလို ကျွမ်းကျင်သည်။ ဘယ် သူ့ကိုမှ အထိမခံခဲ့သော မေကြည်နူး၏ ခရေပွင့်လေးကို ရအောင် ချွေသွားနိုင်သူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

သူမအနေနှင့် ဘာကြောင့် ဒီလိုတွေ လုပ်နေမိသလဲဆိုတာကို သူမကိုယ်သူမလည်း နားမလည်နိုင်တော့ပါ။ စိတ်၏ လွင့်မျောရာအတိုင်း လိုက်ပါနေမိသောကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မည်သို့ပြောဆိုနေကြမည် ဆိုတာကိုလည်း ဂရုမစိုက်ချင်တော့။ ဒီဆော်က “ကက” ပါကွာဟူသည့် တီးတိုးစကားသံများကိုလည်း အခါခါကြားဖူးနေသောကြောင့် ရိုးနေပြီဖြစ်သည်။ စိတ်အလိုကို လိုက်ပါရခြင်းအတွက် သူများတံတွေးခွက်တွင် ပက်လက်မျောမည်ဆိုပါကလည်း ပျော်ပျော်ကြီး မျောပါလိုက်ဖို့အသင့်ပင်။

လောကကြီးကို အရွဲ့တိုက်ရင်း သူမကိုယ်တိုင် ရွှဲ့စောင်းခဲ့ရခြင်းအတွက် သူမမှာဘဲ အပြစ်ရှိသည်။ ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ်ခံဖို့ ဝန်မလေးသောစိတ်နှင့် ကိုယ်ထင်သလို ကိုယ်ရွက်လွှင့်နေမိ၏။ တွဲခဲ့သော ရည်းစားပေါင်းများစွာထဲတွင် စိုးကိုဆိုသည့် တစ်ယောက်ကိုတော့ သူမ အမှတ်တရရှိနေခဲ့မိသည်မှာ အမှန်ပင်။ စိုးကိုနှင့် ဆုံဆည်းရသောအချိန်တွင် သူမက ဆရာမကြီးတစ်ပိုင်း ဖြစ်နေချေပြီ။ စိုးကိုလို ကောင်စားမျိုးကို လွယ်ကူစွာ ထိန်းချုပ်ကိုင်တွယ်နိုင်လိမ့်မည်ဟု သူမ ယူဆခဲ့မိသည်။ တကယ်တမ်းမှာတော့ စိုးကိုက ပါမောက္ခအဆင့်လောက်ဖြစ်နေမှန်း သိလိုက်ရ၏။

မှတ်မိပါသေးသည်။ ရန်ကုန်၏ နာမည်ကြီး Night Club တစ်ခုတွင် စိုးကိုနှင့် စတင်ဆုံဆည်းခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ အဲဒီ့နေ့က သူမတွဲနေသောတစ်ယောက်၏ စပွန်စာနှင့် ကလပ်တစ်ခုထဲသို့ သူမ ရောက်ရှိနေခဲ့ပါသည်။ သူမတွဲနေသောတစ်ယောက်မှာ ငွေရေးကြေးရေတွင် ပြောစရာမလိုလှအောင် သုံးဖြုန်းနိုင်သူတစ်ယောက် ဖြစ်နေသောကြောင့်သာ တွဲနေရသော်လည်း သူမသဘောနှင့် သိပ်မတွေ့လှ။ အဲ့ဒီကောင်က လေကြီးမိုးကြီး ပြောတတ်သော်လည်း တကယ်တမ်းဖြစ်လာပြီဆိုလျှင် ဖင်တုန်အောင် ကြောက်တတ်သည်။ သူမ စကားကိုလည်း မြေဝယ်မကျဆိုသလို နားထောင်ပါသည်။ ဒီလို ကောင်စားမျိုးကို သူမ သဘောမတွေ့။ သူမ သ ဘောကျသည့် လူစားမျိုးကို အဲ့ဒီနေ့ညမှာဘဲ တွေ့ခွင့်ရလိုက်သည်။

ဖြစ်ပုံက သူမတို့ဝိုင်းဖွဲ့ကနေသော နေရာသို့ ခပ်ရမ်း ရမ်း လူငယ်တစ်စု ဝင်ရောရာမှ စတင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ ထိုလူများက သူမကို အတင်းဝင်လုံးသည်။ လက်ပါ ခြေပါတွေ ဖြစ်လာသည်။ သူမ၏ တင်သားများကို ပွတ်သပ်သည်။ သူမ၏ နို့လေးကို တံတောင်နှင့် တွန်းထိုးသည်။ ပြဿနာမဖြစ်ချင်သောကြောင့် သူမသည် ဖာသည်မ မဟုတ်ကြောင်းကို ကောင်းမွန်စွာ ပြောပြသော်လည်း မရ။ သူတို့နှင့်လိုက်ခဲ့ဖို့ အတင်းခေါ်နေသည်။ သူမနှင့် လက်ရှိတွဲနေသော တစ်ယောက်ကို အားကိုးရမလားလို့ တိုင်တည်သောအခါ ငနဲသားက ကြောက်နေသည်။ စကားတွေက အချေအတင် ဖြစ်လာသည်။

နောက်တော့ ကိုယ်တော်က သူမကို တစ်ယောက်ထဲထားရစ်ခဲ့ပြီး ဘယ်အချိန် ရှောင်ထွက်သွားသည် မသိလိုက်ရ။ သူမလည်း ဘယ်လိုမှ တောင်းပန်လို့မရသည့်အဆုံးတွင် နည်းနည်း ကျွဲမြီးတိုလာမိသောကြောင့် သူမကို အတင်းလာဖက်ထားသောကောင် တစ်ယောက်၏ ပေါင်ခြံကို ဒူးနှင့်တိုက်ပစ်လိုက်မိသည်။

“ဖြောင်း”

ကနဲ အသံနှင့်အတူ သူမ ကြယ်တွေ၊ လတွေ မြင်ပြီး လည်ဆင်းသွားရသည်။ အားယူပြီး အမြင်ကြည်လင်အောင် ကြိုးစားလိုက်တော့ သူမကို ကမ်းပေးလာ သည့် လက်တစ်ဖက်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ 925 ဟန်းချိန်းအကြီးကြီးကို ဝတ်ဆင်ထားသော လက်တစ်ဖက်၊ လက်ချောင်း ငါးချောင်းလုံးတွင်လည်း ပုံသဏ္ဍန်မျိုးစုံသော လက်စွပ်များကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။ ထိုလက်ကို အားယူပြီးထနေစဉ် သူမ၏ နံကြားထဲသို့ ရိပ်ကနဲပြေးဝင်လာသော အရိပ်တစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရ၏။ သူမ ယောင်ရမ်းပြီး မျက်စိကို စုံမှိတ်ထားလိုက်မိသည်။ နာကြင်မှုတစ်စုံတစ်ရာ ဖြစ်ပေါ်မလာသောကြောင့် မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသောအခါ သူမကို ပြေးကန်လာသည့် ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ကြားဖြတ်ဟန့်တားပေးခဲ့သော ခြေထောက်တစ်စုံအား တွေ့မြင်လိုက်ရ၏။

ဖိုက်အိုဝမ်း ဂျင်းဘောင်းဘီနှင့် တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားသော Country ဖိနပ်ကြောင့် ရော့(ခ်)ကာ တစ်ယောက်ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ မော့ကြည့်လိုက်မိတော့ ကျောလည်လောက် ဆံပင်နှင့် ဆံရှည်ကိုယ်တော်တစ်ယောက်။ ပြဿနာထဲကို ဝင်ရောက်လာပုံက အေးဆေးတည်ငြိမ်လွန်းသည်။ ရန်သူကို ရှိတယ်လို့တောင် မထင်သည့်ပုံနှင့် သူမကို မိတ်ဆက်နေပြန်သည်။

“အဆင်ပြေရဲ့လား….။ မင်းနဲ့အတူတူလာတဲ့ ဂျော်ရကီးကောင်တော့ လစ်သွားပြီကွ…။ ကိုယ့်နာမည်က စိုးကိုတဲ့… မှတ်ထားမယ်မလား”

သူမ အချိုသာဆုံးအပြုံးနှင့် သူ၏ ကူညီမှုကို တုန့်ပြန်လိုက်မိသည်။

“ကျွန်မ…မေကြည်နူးပါ”

သူမက နာမည်ပြောပြလိုက်သောအခါ သူက ကလေးငယ်တစ်ဦးကို နှစ်သိမ့်သည့်ဟန်မျိုးနှင့် သူမ၏နဖူးထက်မှ ဆံနွယ်စများကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ရင်း သူမနှင့်ကွိုင်နေသော အုပ်စုဘက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။

“မင်းတို့ အေးဆေးလစ်လိုက်ရင်ကောင်းမယ်….။ နို့မို့ဆို အကုန်ရှောက်လောင်ကုန်လိမ့်မယ်….။ ငါ့နာမည်ကိုလည်း မသိရင်မှတ်သွားကြ…. #### က စိုးကိုဆိုတာ ငါဘဲ…။ မကျေနပ်ဘူးဆိုရင်လည်း ဆက်ဆွဲလို့ရတယ်….။ Club ထဲမှာတော့ မကောင်းဘူး…. အောက်က ကားပါကင်ကို လိုက်ခဲ့”

ပြောပြီးတော့ မေကြည်နူးဖက်ကိုလှည့်လာပြီး သူမ၏ ပခုံးလေးကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း သိုင်းဖက်ကာ ကလပ်ထဲမှ ထွက်လိုက်သည်။ သူမအနေနှင့် အလိုက်သင့် နေထိုင်လိုက်ခြင်းက အကျိုးရှိနိုင်သည်ဟု တွေးလိုက်မိပြီး သူခေါ်ဆောင်ရာသို့ မငြင်းဆန်ဘဲ လိုက်သွားလိုက်မိရသည်။ သူပြောလိုက်သည့် #### ဆိုသည်မှာ ရန်ကုန်လူငယ်လောကမှ တောင့်တင်းသော အုပ်စုတစ်ခုဖြစ်ကြောင်းကို သူမ ကြားဖူးနားဝရှိထားသောကြောင့် သူ့ရဲ့အကာ အကွယ်ကို အသုံးချလိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိခြင်းပင်။

ကားပါကင်ကိုရောက်တော့ စိုးကို၏ အဖွဲ့တွေကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမကို ကားတစ်စီးထဲတွင် ဝင်ထိုင်နေစေသောကြောင့် ဝင်ထိုင်နေလိုက်ရသည်။ ဟိုကောင်တွေအုပ်စုက မကျေမနပ်နှင့် အနောက်ကနေ လိုက်ဆင်းလာသည်ကို ကားထဲမှ လှမ်းတွေ့နေရသည်။ သူမကြောင့် ပြဿနာအကြီးကြီး မဖြစ်စေချင်သော်လည်း လောလောဆယ် အနေအထားအရ သူမ ဘာမှမတတ်နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေသည်။ တော်ပါသေးသည်။ စိုးကိုတို့လူအုပ်ကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့် ဟိုကောင်တွေ လန့်သွားပုံရသည်။ စကားအနည်းအပါး ပြောဆိုနေကြသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရပြီး လူရမ်းကားအုပ်စု ရှောင်ထွက်သွားကြ၏။ သူတို့ထက် ပိုမိုရမ်းကားတတ်သူတွေနှင့် တွေ့လိုက်ရ သောကြောင့် အမှီးကုပ်သွားကြခြင်း ဖြစ်ကြောင်းကို သူမ မှန်းဆလိုက်မိပါသည်။

စိုးကိုက ကားထဲသို့ဝင်လာပြီး သူမကို ဘယ်လိုက်ပို့ရမလဲလို့ မေးသည်။ အဆောင်မှာနေတယ်ဆိုတာနှင့် ပြန်လို့မရတော့ဘူးဆိုတာကို သိသွားသောအခါတွင်တော့ သူမကို ဟိုတယ်တစ်ခုသို့ ခေါ်သွားခဲ့သည်။ အပေါစား မိန်းမတစ်ယောက်လို အခုဘဲတွေ့၊ အခုဘဲ သိရုံမျှနှင့် ဟိုတယ်အထိ ပါသွားခဲ့ရခြင်းအတွက် သူမကိုသူမ တော်တော်ဈေးပေါနေပြီ လို့ ခံစားလိုက်မိရသည်။

သို့သော် စိုးကိုနှင့် ပတ်သက်လိုစိတ်ကြောင့် ဘာကိုမှမတွေးတော့ဘဲ သူခေါ်ဆောင်ရာသို့ လိုက်ပါခဲ့မိခြင်းပင်။ စိုးကိုနှင့်ပတ်သက်လို့ သူမ အတတ်ကောင်းတွေလည်း တတ်ခဲ့ရသေးသည်။ ဟိုတယ်ရောက်တော့ ဟိုတယ်အခန်းလေးထဲတွင် သူမကို စိုးကိုက အမုန်းဆွဲ၊ ဗုံးကျဲလိမ့်မယ်လို့ ထင်ထားမိခဲ့သည်မှာ မှားသွားပြန်သည်။ တီဗွီချန်နယ်ကို Mtv လိုင်းသို့ ပြောင်းလိုက်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲမှ ကော်ပုလင်းသေးလေးတစ်ခုကို ထုတ်ယူကာ ကုတင်ပေါ်သို့ တက်ထိုင်လိုက်သည်။ သူမက သူ့ကို စိတ်ဝင်စားစွာ လိုက်ကြည့်နေမိသောကြောင့် သူက သူမဘက်သို့လှည့်ကြည့်ပြီး

“အေးဆေး…. နေသာသလိုနေ.. ကောင်မလေး”

လို့ပြောလာသည်။ သူမကို ကောင်မလေးလို့ခေါ်ခြင်းကို နည်းနည်းမနှစ်မြို့သလို ဖြစ်မိသော်လည်း ဘာမှမဖြစ်သလိုဘဲ နေလိုက်ရသည်။ တကယ်ဆို စိုးကိုနှင့် သူမက အသက်ချင်းသိပ်ကွာမည်မထင်ပါ။ ရွယ်တူတန်းတူတွေ ဖြစ်နိုင်သည်။ သူမက ဂရုမစိုက်သည့်ပုံစံနှင့် အေးဆေးပါဆိုသည့်သဘော ပခုံးတွန့်ပြလိုက်ပြီး သူ့ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်၏။ သူက တစ်ထောင်တန်တစ်ရွက်ကို ကျစ်ရင်း ပိုက်တစ်ချောင်းလိုဖြစ်အောင် လုပ်နေသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ ပုလင်းထဲမှ ဖြူဖြူအမှုန့်များကို ကုတင်ဘေးမှ စားပွဲခုံပေါ်သို့ အတန်းလိုက်ဖြစ်အောင် အနည်းငယ် ပုံချလိုက်ပြီး ပိုက်ဆံပိုက်နှင့်တေ့ကာ ရှူလိုက်သည်။

အဖြူရှူတယ်ဆိုတာကို မျက်စိနှင့် တပ်အပ်မြင်ဖူးလိုက်ရသည်။ သူလုပ်စရာရှိတာကို လုပ်ပြီးသွားတော့ ကုတင်ပေါ်သို့တက်ပြီး ပက်လက်လှန်ကာ ဇိမ်ယူနေသည်။ သူမကို ရှိ တယ်လို့တောင်ထင်တော့ပုံမရ။ သူမလည်း သူ့ဘေးတွင်ဝင်လှဲကာ အကဲခတ်နေလိုက်သည်။ တော်တော်ကြာတော့မှ သူက သူမဘက်သို့ လှည့်လာသည်။

“sorry ကွာ… ကိုယ် နဲနဲယူနေတာ.. မင်းကိုတောင် မေ့သလိုဖြစ်သွားတယ်”

သူမ ပြုံးပြလိုက်သည်။ ဘာပြန်ပြောရမယ်မှန်း မသိသောကြောင့်ဖြစ်၏။ သူမ၏စိတ်ထဲတွင် စိုးကိုပုံစံက စိတ်ဝင် စားစရာကောင်းနေသည်။ သူမတွေ့ဖူးသော ယောကျ်ားလေးများဆိုရင် သူမကို အခုလို ဟော်တယ်သို့ခေါ်လာပြီဆိုလျှင် အခန်းထဲရောက်တာနှင့် ကာမစပ်ယှက်ဖို့ကို အရင်ကြိုးစားကြသည်။ သူတို့လိုဘပြည့်ပြီး၍ အနားယူသောအခါတွင်မှ အလာပ၊ သလာပတွေ ပြောတတ်ကြသည်။ စိုးကိုကတော့ အခြားသူများနှင့်မတူတာ သေချာသည်။

“မင်းရော ကစ်တတ်လား”

စိုးကိုက ရုတ်တရက် မေးလာသောကြောင့် သူမ ကြောင်သွားရပြီး သူ့ကို အူကြောင်ကြောင်နှင့် ပြန်ကြည့်နေလိုက်မိသည်။ သူမ နားမလည်သည်ကို သဘောပေါက်သွားပြီး ခုံပေါ်တွင်တင်ထားသော ပလပ်စတစ်ဗူးလေးကို မေးငေါ့ပြပြီး

“ပစ္စည်းချဖူးလာလို့ မေးတာ”

ဟု ပြောလာသည်။ သူမ ခေါင်းကို သွက်လက်စွာ ခါပြလိုက်မိ၏။ သူက သူမကိုကြည့်ပြီး ပြုံးနေသည်။ Club မှာတုန်းက ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနှင့် ပခုံးတွေဘာတွေကောက်ဖက်ပြီး ဟော်တယ်အခန်းထဲကိုရောက်တော့မှ မခုတ်တတ်သည့် ကြောင်လို လုပ်နေ၏။

“စမ်းကြည့်ချင်တယ်”

မေကြည်နူး ပါးစပ်မှ ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဘာကြောင့် ဒီလိုပြောမိခဲ့သည်ဆိုတာကိုလည်း သူမကိုယ်သူမ နားမလည်။ သူမ၏ တောင်းဆိုမှုကို စိုးကိုက အလွယ်တကူ လိုက်လျောလိမ့်မယ်လို့ ထင်ထားတာ မှားသွားပြန်သည်။ ဘာတွေဖြစ်နေမှန်းကို မသိတော့။ လိုက်မလာမိတာကမှ ကောင်းလိမ့်ဦးမည်။ အခုတော့ စိုးကို၏ တော်ကီကို အောင့်အီး တရားနာနေရသည်။ မူးယစ်ဆေးဝါးကို သူမရှေ့မှာတင် သုံးစွဲခဲ့သူက သူမကို မူးယစ်မကောင်းကြောင်း တရားလာဟောနေသည်။ ပြောလိုက်တုန်းကတော့ ဘာရယ်မဟုတ် ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း တားမြစ်နေသောကြောင့် မရရအောင် လုပ်ကြည့်ချင်လာသည်။

စိုးကိုပြောသမျှကို စိတ်ရှည်ရှည် နားထောင်ပေးနေလိုက်ပြီး သူမကျွမ်းကျင်သော မာယာနှင့် ပတ်ချွဲနပ်ချွဲလုပ်ကာ အတင်းပူဆာလိုက်တော့ စိုးကိုက စမ်းခွင့်ပြုလိုက်သည်။ နှာခေါင်းတွင်းသို့ တိုးဝင်သွားသော အဖြူမှုန့်များကြောင့် အာခေါင်တွင်းမှ ခါးသက်သည့် အရသာကို ခံစားလိုက်ရပြီး အန်ချင်သလို ဖြစ်လာသည်။ အာခေါင်မှ အခါးရည်များ ကျဆင်းလာပြီး လူက လွင့်မျောနေသလို ခံစားရသည်။ မူးယစ်မှုက ဇိမ်ယူချင်စရာကောင်းသော်လည်း ခါးသက်မှုကြောင့် အိမ်သာတွင်းသို့ဝင်၍ အန်လိုက်မိသည်။

စိုးကိုက အိမ်သာထဲလိုက်လာပြီး အန်နေသော သူမကို ကျောတွေဘာတွေ ဖိပေးသည်။ ပါးစပ်မှလည်း မလုပ်ဖို့ တားခဲ့ကြောင်း၊ အခုတော့ ခံရပြီမဟုတ်လား စသည်ဖြင့် ဘာညာ၊ သာရကာတွေ ပြောနေသည်။ နောက်တော့ သူမလည်း တော်တော်မျှောလွင့်သွားခဲ့ရသည်။ လူတစ်ကိုယ်လုံး လေထဲတွင် ပျံဝဲနေသည်။ တီဗွီမှဂီတသံစဉ်များနှင့်အတူ မျှောပါနေမိသည်။ ထူးဆန်းတာက အဲဒီ့ညက စိုးကို သူမကို ဘာဆိုဘာမှ မဘာလိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

နောက်တော့ စိုးကိုနှင့်သူမ တွဲမိသွားသည်။ သူမလည်း မူးယစ်လိုင်းထဲသို့ ရောက်မှန်းသိသိကြီးနှင့် တိုးဝင်ခဲ့မိသည်။ စိုးကိုနှင့် ဆက်ဆံရသည်တွင် ကာမဆက်ဆံရခြင်းကိုလည်း သူမ နှစ်သက်မိသည်။

တစ်နေ့သား နေ့ခင်းဘက်ကြီး စိုးကိုက သူမကို ကျောက်ကုန်းဘက်ရှိ အိမ်တစ်ခုသို့ ခေါ်သွားသည်။ ခြံထဲမှာ နေခင်းကြောင်တောင် အရက်ဝိုင်းဖွဲ့နေကြသော စိုးကို၏ အဖွဲ့သားတစ်ချို့ ရှိနေသည်။ သူမတို့ရောက်သွားတော့ အဲဒီ့ဝိုင်းမှာ ခဏဝင်ရောပြီး စိုးကိုက သူမကို အိမ်ထဲသို့ ခေါ်သွင်းလာသည်။ စိုးကို သူမကို ဆွဲတော့မည်ဆိုတာကို နားလည်လိုက်သည်။ ပတ်သက်မှုများလာသောအခါတွင် စိုးကိုအကြောင်းကို သိနေပြီဖြစ်သည်။ တစ်ခါတစ်လေ မနက်လေးနာရီလောက် အဆောင်မှာလာခေါ်ပြီး ကားပေါ်မှာ ဖိချင်ဖိတတ်သည်။ သူစိတ်လာနေလျှင် အချိန်ရွေးသူ မဟုတ်။ သူစိတ်မလာရင်လည်း တစ်လကိုးသီတင်း လုံးဝမဆွဲ။ အဲ့ဒီနေ့ကတော့ စိုးကိုခေါ်ဆောင်ရာအတိုင်း အိမ်ထဲသို့ သူမ လိုက်ပါခဲ့သည်။ စိုးကိုအဖွဲ့တွေနှင့်လည်း ရင်းနှီးနေပြီမို့ အိမ်ထဲမှာ ဝင်ဆွဲရမည်ဆိုလည်း သိပ်ဂရုမစိုက်မိတော့။ မေကြည်နူးဆိုတာက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘယ်တုန်းကမှ ခေါင်းထဲထည့်တတ်သူမဟုတ်။ အိမ်ခန်းထဲရောက်တော့ စိုးကိုနှင့်သူမ အဖြူကို တစ်ယောက်တစ်တီးစီ ကစ်လိုက်ကြသေးသည်။ နောက်တော့ စိုးကိုက သူမကို တစ်ကြောင်းဆွဲသည်။

တစ်ချီပြီးသွားလို့ နားနေကြသောအခါ စိုးကိုက သူ ပစ္စည်းမှာထားကြောင်း ပြောသည်။ ဟောင်လိုက် မှာထားသည်ဖြစ်သောကြောင့် ပစ္စည်းသယ်လာပေးမည့်သူကို သူမအား ထိုးကျွေးချင်ကြောင်း စည်းရုံးလာသည်။ သူမ လက်ခံလို့မရ။ သူမစိတ်လာလို့ လမ်းဘေးက ဆိုက်ကားသမားကို ကုန်းချင်ကုန်းလိုက်မည်။ ဒါက စကားအဖြစ်ပြောခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမအတန်းအစားက ဆိုက်ကားသမား အတန်းအစားလည်း မဟုတ်။ အခုတော့ စိုးကိုက သူမကို ဖာသည်မတစ်ယောက်လို သဘောထားနေပြီထင်သည်။ သူမ အပြတ်ငြင်းလိုက်၏။ စိုးကို တော်တော်တင်းသွားသည်။ သူလုပ်ချင်သည်ဆို၍ ဘယ်သူ့ကိုမှ ထိခွင့်မပေးခဲ့သော ဖင်ပေါက်လေးကို နာကြင်မှုရော ပြွန်းစွာနှင့် ပေးဆပ်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ အခုတော့ သူမကိုယ်တိုင်က ဖင်ဇိမ်ခံတတ်နေပြီဖြစ်၏။

အခုလည်း သူမကို တစ်ခါမှမသိဖူးသော သူစိမ်းတစ်ယောက်နှင့် လွှတ်ပေးရန် ကြံစည်နေပြန်သည်။ စိုးကိုနှင့် ပတ်သက်ရတာ ပစ္စည်းအလကားသုံးနေရသည်ဆိုပေမယ့် ဒီပစ္စည်းတွေကြောင့် ဇယားတစ်ယောက်လို တွေ့ရာလူကို ထိုးကျွေးရအောင်တော့ သူမ လက်မခံနိုင်ပါ။ စိုးကိုက သူမ ခါးခါးသီးသီး ငြင်းနေသောကြောင့် ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို ကုန်းပြီးဂျာနေသည်။ စိုးကို မှုတ်ပေးလျှင် မေကြည်နူး ထွန့်ထွန့်လူးနေတတ်၏။ စိုးကို၏ နှုတ်ခမ်းမွှေးငုတ်စိလေးများနှင့် သူမ၏ စောက်စိလေးကို ပွတ်တိုက်မိသောအခါတွင် အကြောများ တဖျင်းဖျင်းဖြစ်သည်အထိ ခံစားရသည်။ စိတ်တိုင်းကျ မှုတ်ပေးပြီးတော့ စိုးကိုက သူ၏ ပြောင်းဖူးကြီးနှင့် မေကြည်နူး၏ စအိုပေါက်လေးကို လိုးပါတော့သည်။

ဂေါ်လီပတ်လည်က ပွတ်တိုက်တိုးဝင်သွားသောကြောင့် ဖင်ပေါက်ဘေးသားနုလေးများ ကျိန်းစပ်သွားရသည်။ ရှည်လျားသော သူ့လိင်တံကြီးနှင့် နောက်ပေါက်ကို လိုးခွဲတိုင်း အတွင်းမှ အောင့်နေအောင်ခံရသည်။ နာကြင်လွန်းသောကြောင့် ဖင်ခံရတိုင်း မျက်ရည်ဝဲရသည်။ သို့သော်လည်း ထိုကဲ့သို့ နာကြင်မှုနှင့်အတူ ခံစားရသော ကာမအရသာကလည်း ပြောမပြတတ်အောင် ကောင်းမွန်လှသည်။ မျက်ရည်ဝဲရလောက်အောင် ဖင်ပေါက်ထဲတွင် ပြည့်သိပ်နေသော လိင်တံကြီးက စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများကို ယားကျိကျိ ဖြစ်စေသည်။ စောက်စိလေးကို ကိုယ့်လက်နှင့်ကိုယ် ပွတ်ပေးနေရင်း ဖင်ကိုအလိုးခံရသည့်အရသာကို သူမ သဘောကျသည်။ ဖင်ပေါက်ထဲမှ နာကြင်မှုနှင့်အတူ စောက်ဖုတ်မှ ကာမအရသာတို့ ပူးတွဲကာ တစ်ပြိုင်ထဲခံစားရသည့်အတွက် သူမ၏စိတ်ကျေနပ်မှုက အစားထိုးလို့မရနိုင်အောင်ပင်။

အဲ့ဒီနေ့က ကျောက်ကုန်းအိမ်တွင် စိုးကိုက သူမကို သုံးချီ စိတ်တိုင်းကျဆွဲပြီး ပြန်ပို့ခဲ့သည်။ သူပြောခဲ့သောကိစ္စကို ဘာမှမပြောခဲ့သည့်ပုံစံနှင့် ဆက်ဆံနေသောကြောင့် စိုးကို လက်လျှော့သွားပြီလို့ ထင်လိုက်မိသည်။ သူမ အထင်သည် မှားယွင်းကြောင်းကို နောက်တစ်နေ့မှာဘဲ သိလိုက်ရ၏။

နောက်တနေ့ မနက်အစောကြီး စိုးကို ရောက်လာသည်။ မနေ့က သုံးချီတောင်ဆွဲထားသည်မို့ ဒီနေ့ တော့ ငြိမ်နေလောက်ဦးမည်ထင်နေရာမှ အစောကြီးလာခေါ်သောကြောင့် မေကြည်နူးအတွက် ထူးဆန်းနေသည်။ ကားပေါ်ရောက်တော့ စိုးကိုက ပစ္စည်းထုတ်ပေးသည်။

“မနက်စောစောစီစီး”

ဟု မလုပ်ချင်သည့် သဘောမျိုး ပြောလိုက်တော့

“ပစ္စည်းက အသစ်ရောက်တာ စမ်းကြည့်”

လို့ပြောသည်။ မေကြည်နူးဆိုတာက ဒါမျိုးဆိုလျှင် နှစ်ခါပြန်မပြောရသည့်သူမို့ ကမ်းပေးလာသော ပန်နဆလင်ပုလင်းကို ယူလိုက်ပြီး လက်မနှင့် လက် ကောက်ဝတ်ကြားထဲသို့ ပစ္စည်းနဲနဲပုံလိုက်ပြီး လက်မရင်းနှင့် နှာခေါင်းပေါက်တစ်ဖက်ကိုပိတ်ကာ ကျန်နှာခေါင်းပေါက်တစ်ဖက်နှင့် အမှုန့်များကို ရှူသွင်းလိုက်သည်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ ပစ္စည်း။ အာခေါင်က အခါးရည်များ ချက်ခြင်းဆိုသလို ဆင်းလာသည်။ ဆရာမကြီးဖြစ်နေပြီမို့ အခါးရည်ဆင်းသော အရသာကိုခံစားရင်း ကားနောက်မှီကို လှဲချကာ ဖီး(လ်)ခံနေလိုက်သည်။ ဘယ်ကိုသွားမလဲဆိုတာကိုလည်း ဂရုမစိုက်။ ဘာသွားလုပ်မည်ဆိုတာလည်း သူမနှင့် မဆိုင်သလို မူးယစ်မှု၏ အရသာနောက်သို့ ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်ပါရင်း စိုးကို ခေါ်ဆောင်ရာနောက်သို့ လိုက်ပါခဲ့မိသည်။

သူမကို ကားပေါ်မှဆင်းရန် နှိုးတော့မှ ဘေးဘီကို ကြည့်မိရသည်။ ခြံဝင်းတစ်ခုဖြစ်မှန်း သိလိုက်ရ၏။

“ဘယ်ရောက်နေတာလဲ”

“လှည်းကူးမှာ….။ ဆင်းလေ.. အိမ်ထဲရောက်မှ တစ်ခုခုစားကြတာပေါ့”

စိုးကို ခေါ်ဆောင်ရာနောက်သို့ လိုက်ပါရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို အကဲခတ်လိုက်မိသည်။ ခြံစောင့်ပုံစံက ရုပ်ရှင်ထဲက လူကြမ်းပုံပေါက်နေသည်ဟု ထင်မိသည်။ စိုးကိုတစ်ယောက် လုံးပါနေသည်မို့ ခြံစောင့်လောက်ကို ဂရုစိုက်စရာ မလိုဘူးထင်သည်။

အိမ်ထဲရောက်တော့ နွားနို့နှစ်ခွက်နှင့် ကောက်ညှင်းပေါင်း ပူပူနွေးနွေးကို အသင့်ပြင်ပေးထားကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ စိုးကို စီစဉ်ထားတာ ဖြစ်လိမ့်မည်။ သူမ၏ အကျင့်အတိုင်း ရှည်ရှည်ဝေးဝေး လျှောက်စဉ်းစားမနေတော့ဘဲ စားစရာရှိတာ စားပစ်လိုက်သည်။ စားပြီးတော့ စိုးကိုက ပစ္စည်းရှူနေသည်။ သူမကိုလည်း ကမ်းပေးလာသောကြောင့် မငြင်းဘဲ ယူကစ်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။

စိုးကိုဆီမှာ ပစ္စည်းကို ဝိတ်လိုက်ဖန်ထားပုံရသည်။ နဲနဲကျတာနဲ့ တစ်ခါဆိုသလို ကစ်ချင်တိုင်းကစ်နေသည်။ သူမလည်း သူနှင့်အပြိုင်လိုက်၍ ကောင်းနေမိသည်။ ကြာတော့ လူက မခံနိုင်တော့ဘဲ ဒေါင်းသွားရသည်။ အိမ်ရှေ့ဆက်တီပေါ်မှာဘဲ ခွေခေါက်ပြီး ယူနေလိုက်မိ၏။ သူမ သတိပြန်ဝင်လာချိန်မှာတော့ အိမ်ခန်းထဲရောက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ခန္တာကိုယ်တွင် အဝတ်အစားများ ရှိမနေတော့တာကို သတိထားမိလိုက်သည်။ လူက ကောင်းနေဆဲမို့ ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကို အတင်းကြီး စိတ်လိုက်ကပ်ရသလို ဖြစ်နေသည်။

သူမ မျက်လုံးများကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သောအခါ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးသော သူစိမ်းယောကျ်ားတစ်ယောက်၏ မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရ၏။ သူမက ထိုလူ၏အပေါ်မှာ ခွရက်သားကြီး ဖြစ်နေသည်။ သူမ လန့်သွားမိသည်။ သူမမသိသော သူစိမ်းယောကျ်ားတစ်ယောက်နှင့် ကာမစပ်ယှက်နေခြင်း ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသောကြောင့်ပင်။ စိတ်အာရုံတို့ကို စုစည်းလိုက်သည်။ သူမ၏ နောက်ကျောဘက်တွင် လူတစ်ယောက်ရှိနေသလို ခံစားမိလိုက်၏။ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်သောအခါ စိုးကိုကို တွေ့လိုက်ရသည်။ စိုးကိုကို တွေ့မြင်လိုက်ရသောကြောင့် သူမ အားရှိသလို ဖြစ်သွားသည်။ သူမ အလိုးခံနေရကြောင်းကို စိုးကို သိသည်ဘဲ။

သူမကို မနေ့ကစည်းရုံးခဲ့သလို တကယ်ဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်သည်လား။ ဒေါသကြောင့် အာရုံတို့ စုစည်းမိသွားသည်။ အို…. သူမကို စိုးကိုနှင့် လူစိမ်းတို့နှစ်ယောက် ပေါင်းပြီး ညှပ်လိုးနေကြတာပါလား။ သိသိခြင်း သူမ အတင်းရုန်းသည်။ သူမပုံစံက လူစိမ်း၏အပေါ်တွင် ခွရက်သား ကုန်းကုန်းကြီးရှိနေပြီး စိုးကိုက သူမ၏ အနောက်ဖက်မှနေ၍ နောက်ပေါက်ကို တွယ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ လီးနှစ်ချောင်းက သပ်လျှိုထားသလို ဖြစ်နေသောကြောင့် သူမ၏ ရုန်းကန်မှုမှာ အားမပါသလို ဖြစ်နေသည်။ သူမ ထပ်ပြီး ရုန်းထွက်ကြည့်သည်။ ပါးစပ်မှလည်း အယုတ္တအနတ္တတွေ ဆဲရေးအော်ဟစ်လိုက်မိ၏။ သူမ အော်လိုက်သောကြောင့် သူတို့နှစ်ယောက်၏ လိုးဆောင့်ချက်များ တန့်သလို ဖြစ်သွားသည်။ သို့သော်လည်း ခေတ္တခဏသာဖြစ်၏။

စိုးကို၏ လိုးဆောင့်ချက်များက ပိုပြီးပြင်းထန် ကြမ်းတမ်းလာကြသည်။ စိုးကို ဇွတ်ကြမ်းနေသောအခါ လူစိမ်းကလည်း အောက်ကနေ အားကုန်ပင့်ဆောင့်ပေးလာသည်။ စောက်ဖုတ်ဆီမှ ပြည့်သိပ်နာကြင်မှုနှင့် စအိုပေါက်လေးဆီမှ နာကြင်မှုများ ရောထွေးကုန်ကြသည်။ လီးနှစ်ချောင်းနှင့် တပြိုင် ထဲ အလိုးခံနေရသည်ဖြစ်သောကြောင့် အရသာအသစ်အဆန်းနှင့် ကာမစိတ်တို့ကလည်း ထကြွလျှက်ရှိနေသည်။ သူမကို ဖာသည်မတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံနေခြင်းကိုလဲ စိတ်က လက်မခံချင် ဖြစ်နေမိသည်။ စိတ်ကသာ အပြင်းအထန် ငြင်းဆန်နေသော်လည်း ခန္တာကိုယ်ကတော့ ကာမ၏ဆွဲဆောင်မှုတွင် ပျော်ဝင်ကျေနပ်နေမိသည်။ ယောကျ်ားနှစ်ယောက်က ပြင်းထန်ကြမ်းတမ်းစွာ ဆက်ဆံလေလေ သူမ၏ ကာမမီးက တောက်လောင်လေလေ ဖြစ်နေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ရုန်းကန်ဖို့ပင် မေ့သွားရပြီး ယောကျ်ားနှစ်ယောက်၏ ညှပ်ပူးညှပ်ပိတ် လိုးဆောင့်ခြင်းများအောက်တွင် အလူးအလဲနှင့် ကာမအရသာကို ခံစားနေလိုက်မိသည်။

အဲ့ဒီနေ့က လှည်းကူးခြံထဲတွင် သူမကို ဖာသည်မတစ်ယောက်လောက်တောင် တန်ဖိုးမထားစွာ ဆက်ဆံပြုကျင့်ခြင်းကို ခံခဲ့ရလေသည်။ တော်ရုံ ဖာသည်မဆိုရင်တောင် အခုလို နှစ်ယောက်ပူးကြီး ဆက်ဆံဖို့ အတော်စည်းရုံးယူရမည်ဖြစ်သည်။ သူမကတော့ မူးယစ်ဆေး အလွန်အကျွံပေးပြီး အသိစိတ်လွတ်နေချိန်တွင် ဆက်ဆံခံလိုက်ရသည်။ ကျေနပ်မှုလုံးဝမရှိသော်လည်း တိုင်ဟယ်တောဟယ် လုပ်ပြန်လျှင် သူမကိုယ်တိုင် အရှက်ကွဲရဦးမည်ဖြစ်သလို အမှုဖြစ်ရင်လည်း လှည်းကူးနှင့် ကူးချည်သန်းချည် လုပ်နေရမည်ဖြစ်သောကြောင့် ထိုကိစ္စကို ဤမျှနှင့်သာ အဆုံးသတ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိပါသည်။ စိုးကိုနှင့် ပတ်သက်ခြင်းသည်လည်း အဲဒီ့နေ့က နောက်ဆုံးပင်ဖြစ်သည်။

တစ်နှစ်ဆိုသော အချိန်အတိုင်းအတာအတွင်းမှာ သူမ ဒီလောက်ပြောင်းလဲခဲ့ရခြင်းအတွက် ဘယ်သူ့ကိုမှ အပြစ်မတင်လိုပါ။ အပြစ်ရှိသည်ဆိုပါက သူမသာလျှင် အပြစ်ရှိသူ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ ဘယ်သူမပြု မိမိမှု ဆိုသည့်စကားရှိသည်မဟုတ်ပါလား။

…………………………………………………

❤️အခန်း ( ၈ )❤️

“မောင်…. မေကြည်နူးသတင်းကို ကြားပြီးပြီလား”

မြတ်နိုးက အဆက်အစပ်မဲ့စွာ မေးလာသောကြောင့် ဘာကိုပြောမှန်းမသိ။

“ဘာကိုပြောတာလဲ ချစ်”

အခုနောက်ပိုင်း မေကြည်နူးသတင်းတွေက တစ်ခုမှကောင်းတာမရှိ။ မူးယစ်ဆေးစွဲနေသလိုလို ပြောသံကြားရသည်။ တွဲလိုက်တဲ့ ရည်းစားပေါင်းကလည်း မှိုလိုပေါက်နေသည်။ ကကဆိုသည့် ကြိုက်ကုန်းဘွဲ့ထူးကိုတောင် ရရှိနေသည်ဆို၏။ မေကြည်နူး ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲဆိုတာကို သူ နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေမိသည်။ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက် ဖြစ်နေသည်ဆိုသော်လည်း အချစ်ဦးမို့ သိချင်ကြားချင်စိတ်လေးတော့ ရှိပါသည်။ မြတ်နိုးက နားလည်မှုရှိလို့ တော်သေးသည်။ သူ… မေကြည်နူးအပေါ်တွင် ဘယ်လိုသဘောထား ခံစားခဲ့ဖူးသည်ဆိုတာကို မြတ်နိုး သိထားသောကြောင့် မေကြည်နူးနှင့် ပတ်သက်၍ သတင်းများကြားရတိုင်း မြတ်နိုးက သူ့ကို ပြန်ပြော ပြနေကြဖြစ်၏။ မြတ်နိုးက မိန်းကလေးဆိုတော့ မိန်းကလေးတို့ထုံးစံအတိုင်း သတင်းစုံသည်။

“မေကြည်နူး…ဆုံးပြီတဲ့”

“ဘာ….ဘာဖြစ်တယ်… မေကြည်နူးဆုံးပြီ.. ဟုတ်လား”

သူ့နားကိုတောင် သူမယုံချင် ဖြစ်သွားသည်။ သူ့အသံတွေ တုန်ရင်နေကြ၏။ ဘေးမှာရှိနေသော ချစ်သူကို အားနာလှသော်လည်း သူ့ကိုယ်သူ ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်အောင် ဖြစ်သွားမိသည်။ မေကြည်နူးနှင့် သူ မတွေ့တာ တော်တော်တောင်ကြာနေပြီ ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးတစ်ခါတွေ့တော့ သူမ၏ပုံစံက မမှတ်မိလောက်အောင် ပြောင်းလဲနေကြောင်း တွေ့မြင်ခဲ့ရသည်။ ခေတ်ရှေ့ပြေးလွန်းနေသော ဝတ်စားဆင်ယင်မှုနှင့် ပုံစံက ပေါ့ပျက်ပျက်နိုင်လွန်းသည်လို့ သူ… ထင်ခဲ့မိသည်။ သူ မြတ်နိုးတွယ်တာခဲ့ရသော မေကြည်နူးမဟုတ်ပဲ အခြားသော မေကြည်နူးတစ်ယောက်ကို တွေ့မြင်နေရသလို ခံစားခဲ့ရ၏။ အခုတော့ မေကြည်နူးက လောကကြီးကို စွန့်ခွာသွားပြီတဲ့။

“မောင်တို့ သူ့အဆောင်ကို လိုက်သွားကြမလား ချစ်”

“သွားမယ်လေ….. တရုတ်လေးလည်း လိုက်လိမ့်မယ်။ အခုလောလောဆယ်တော့ သူ.. နယ်ကို ဖုန်းဆက်ဖို့ လုပ်နေတယ်ထင်တယ်…။ မေကြည်နူးမိဘတွေကို အကြောင်းကြားရမယ်လေ”

“တကယ်ရောဟုတ်လို့လား ချစ်ရယ်”

အခုအချိန်အထိ သူ့စိတ်က မယုံသလို ဖြစ်နေသောကြောင့် မေးလိုက်မိခြင်းဖြစ်၏။ သူ့မေးခွန်းကြောင့် မြတ်နိုး မျက်နှာပျက်သွားသည်ကို ဖျတ်ကနဲ တွေ့လိုက်ရသည်။ မြတ်နိုး သူ့ကိုဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ သူသိပါသည်။ မေကြည်နူးနှင့်ပတ်သက်လို့ ဘာမှမဖြစ်သလို ဟန်ဆောင်နေသော်လည်း မြတ်နိုးစိတ်ထဲမှာ မိန်းကလေးပီပီ သဝန်တိုခြင်းတစ်ချို့ရှိနေကြောင်း သူသိထားပြီးဖြစ်၏။ သို့သော်လည်း အခြေအနေကို သေချာသိချင်စိတ်က သူ့ကို လွှမ်းမိုးနေသောကြောင့် သေချာအောင် မေးလိုက်မိသည်။

“ဟုတ်ပါတယ်ဆို….မောင်ကလဲ….မြတ်နိုးက မဟုတ်ဖဲပြောပါ့မလား”

“အဲဒီ့လိုသဘောနဲ့ မေးတာမဟုတ်ပါဘူးကွာ…..။ မောင်ပြောတာက… ချစ် သေချာသိလာတာလား… ဒါမှမဟုတ် ဒီသတင်းကို ဘယ်လိုကြားလာတာလဲ ဆိုတာကို သိချင်တာပါ”

သူ မေးနေရင်းက မျက်ရည်များ ဝေ့ဝဲလာမိသည်။ ချစ်သူက သူဖြစ်နေတာကိုမြင်ပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပုံရ၏။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်နေပုံရသည်။ တစ်မြို့ထဲ ကြီးပြင်းလာကြသူများ မဟုတ်ပါလား။ မြတ်နိုးနှင့် မေကြည်နူးတို့နှစ်ယောက်ဆိုတာကလည်း အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက တတွဲတွဲလုပ်ခဲ့ကြသော သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်ကြသည်လေ။

“တရုတ်လေးလာပြောတာ မောင်….။ သူ့အိမ်ကို ဖုန်းဆက်လာတယ်တဲ့….။ မနက်က သူကိုယ်တိုင် မေကြည်နူးရဲ့ အဆောင်ကို လိုက်သွားပြီးပြီလို့ ပြောတယ်….။ ဆေးလွန်ပြီး ဆုံးတာတဲ့…။ အဆောင်မှာ ရဲတွေရော ရှုပ်ရှက်ခတ်နေတယ်လို့ ပြောတယ်….။ မောင် သူနဲ့တွေ့ရင် သေချာမေးကြည့်လေ…”

ချစ်သူကို မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ချစ်သူက သူ့ရင်ထဲက ဝမ်းနည်းကြေကွဲမှုများကို စာနာစွာ သူ့ကို ပွေ့ဖက်လာသည်။ သူ ထိုင်နေရာမှ ထရပ်လိုက်မိသည်။ မေကြည်နူးရဲ့အဆောင်သို့ သူ.. လိုက်သွားချင်သည်။ ချစ်သူကို စိတ်ထဲမှနေ၍ တိတ်တခိုး တောင်းပန်လိုက်မိ၏။ သူ့ပုံစံက အရမ်းကို ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဖြစ်နေသည်ဟု ထင်မိ သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။

—————————————-

ဒီနေ့ အလုပ်အားသောကြောင့် မြတ်နိုး အိမ်ရှင်းနေမိသည်။ ကျောင်းပြီးလို့ မောင်နဲ့ လက်ထပ်ပြီးတော့ မြတ်နိုးတို့ ရန်ကုန်မှာဘဲ အခြေချဖြစ်နေသည်။ မောင်က မြတ်နိုးတို့ နယ်မြို့လေးမှာ ပြန်လည်အခြေချချင်သော်လည်း အခြေအနေအရ ရန်ကုန်မှာဘဲ အခြေချဖို ဖြစ်လာသည်။ နှစ်ဖက်မိဘများ လက်ဖွဲ့သော အလုံဘက်ရှိ တိုက်ခန်းလေးတစ်ခုတွင် မောင်နှင့် သူမတို့၏ ကမ္ဘာသစ်လေးကို တည်ဆောက်ဖြစ်သည်။ နှစ်ယောက်လုံးက ဆရာဝန်၊ ဆရာဝန်မများ ဖြစ်သောကြောင့် စီးပွားရေးအခြေအနေကလည်း သိပ်အဆိုးရွားကြီး မဟုတ်ဘူးလို့ ပြောနိုင်ပါသည်။ နောက်တစ်နှစ်၊ နှစ်နှစ်လောက်ဆိုရင်တော့ နယ်မှာဘဲ ပြန်နေကြဖို့ မောင်နဲ့သူမ တိုင်ပင်ထားသည်။ ကိုယ့်မွေးရပ်မြေလောက် ဘယ်နေရာမှ မကောင်းဘူးလို့ သူမ ထင်သည်။

မောင့် စာရေးစားပွဲကိုရှင်းရင်း အံဆွဲထဲမှ တစ်ခုသောအရာကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ သူမ ဘာလုပ်နေတယ်ဆိုတာကိုတောင် မေ့လျော့သွားရပြီး ငိုင်တွေနေခဲ့မိသည်။ မောင့်ရဲ့စိတ်ကို နားလည်ထားသော်လည်း မောင့် ကို ဒီလောက်အထိ အစွဲအလန်းကြီးလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားမိခဲ့။ စားပွဲအံဆွဲထောင့်ရှိ တစ်ခုသော စက္ကူကထ္တူဘူးလေးကို ဆတ်ဆတ်ဆော့ဆော့ သွားဖွင့်ကြည့်မိသည့် သူမရဲ့စပ်စုလိုမှုကြောင့်သာမဟုတ်လျှင် မောင့်ရဲ့ အစွဲအလန်းကြီးမှုကို သူမ ရိပ်မိလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။

သူမ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်က စက္ကူဘူးထဲမှာရှိနေသော ကျောက်စီ ကလစ်လေးတစ်ချောင်းသာ ဖြစ်သည်။ ထိုကလစ်လေးက စကားမပြောတတ်သော်လည်း ထိုကလစ်လေးနှင့် ပတ်သက်သည့် အကြောင်းအရာတို့က သူမ၏ စိတ်အစဉ်တွင် ပြန်လည်ပေါ်ပေါက်လာရသည်။ မိန်းမပီပီ ဝန်တိုစိတ်ဖြစ်မိသော်လည်း ထိုကလစ်လေးနှင့် ပတ်သက်လို့ မောင့်ကို ဘာမှမမေးမိစေရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။ တည်ငြိမ်နေသော ကန်ရေပြင်ထဲသို့ ခဲတစ်လုံးပစ်ထည့်ပြီး ဂယက်ထအောင် မလုပ်ချင်တော့။ ကလစ်လေးကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့် ကလစ်ပိုင်ရှင်မလေးကို သူမ သတိရသွားမိသည်။ ငြိမ်းချမ်းရာဘုံဘဝတွင် အေးချမ်းနေပါစေဟု သူငယ်ချင်းအတွက် ဆုတောင်းလိုက်မိ၏။

ဒီလိုကလစ်လေးမျိုး သူမဆီမှာလည်း ရှိနေပါသည်။ အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက မေကြည်နူး သူမကို လက်ဆောင်ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ အဲ့ဒီနေ့က မေကြည်နူးထံတွင် ကျောက်စီကလစ်လေးနှစ်ခု ပါလာသည်။ သူမ အရမ်းသဘောကျနေသောကြောင့် မေကြည်နူးက သူမကို ကလစ်တစ်ချောင်း လက်ဆောင်ပေးသည်။ အခုတော့ ကလစ်လေးတစ်ချောင်းကို မောင့်စာကြည့်စားပွဲရဲ့ တစ်ခုသောအံဆွဲလေး၏ ဒေါင့်တွင် မထင်မှတ်စွာ တွေ့လိုက်ရ၏။ မေကြည်နူးနှင့် ပတ်သက်၍ မောင့်ခံစားချက်များကို ဟိုးအရင်ထဲက သူမ သိနေခဲ့ပြီးဖြစ်ပါသည်။ သူမ တိတ်တခိုးချစ်ခဲ့ရသော မောင့်ကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်မရတော့ဟု ထင်နေမိရာမှ ကံကြမ္မာ၏ မျက်နှာသာပေးမှုကြောင့် သူမ မောင့်ကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ မောင့်စိတ်များက မေကြည်နူးဆီမှာဘဲ ရှိနေခဲ့သည်လား။ သူမ မျက်ဝန်းတွင် မျက်ရည်များ ဝေ့ဝဲလာမိရသည်။

ဇနီးသည်တစ်ယောက်အနေနှင့် မောင်ပြန်လာရင် ထုရိုက် ငိုရှိုက်ကာ ရန်တွေ့လိုက်ချင်ပါသော်လည်း မောင်စိတ်ထိခိုက်မယ့် ကိစ္စမျိုးကို သူမအနေနှင့် ဘယ်လိုမှ လုပ်နိုင်စွမ်းမရှိ။ သူမအပေါ်တွင် မောင် ဘယ်လိုသဘောထားနေသည်လဲ ဆိုတာကို သူမ သေချာပြန်စဉ်းစားကြည့်နေမိသည်။ မောင်… သူမကို ချစ်ရဲ့လား….။ မောင့်ပုံစံကတော့ ပုံမှန်အတိုင်းဘဲ ဖြစ်နေသည်။ လင်ယောက်ျားတစ်ယောက်အနေနှင့် သူမအပေါ်တွင်လည်း ဂရုစိုက်ညှာတာပါသည်။ သို့သော် သက်မဲ့ကလစ်လေးတစ်ချောင်းကြောင့် မောင့်အချစ်ကို သူမ သံသယဖြစ်မိရသည်။ သူမ ဘာလုပ်သင့်သည်တဲ့လဲကွယ်……။

ရှိမြဲအတိုင်းလေးဘဲ ပုံမှန်ထားလိုက်တာက အကောင်းဆုံးဖြစ်မည် ထင်ပါသည်။ သူမလက်ထဲမှ ကလစ်လေးကို စက္ကူဘူးလေးထဲသို့ ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး သူ့နေရာတွင်ဘဲ ပြန်ထားလိုက်မိ၏။ ပါးပြင်ပေါ်သို့ စီးကျနေသော မျက်ရည်များကို လက်တစ်ဖက်နှင့် သုတ်လိုက်ရင်း မောင့်စာကြည့်စားပွဲရှေ့မှ ထလိုက်သည်။ မောင့်ကို သူမ အရမ်းချစ်သည်လေ။ မောင်ကလည်း သူမကို ချစ်တယ်လို့ထင်ပါသည်။ သက်မဲ့ကလစ်လေးတစ်ချောင်းကြောင့် ဖြောင့်ဖြူးနေသော သူမနှင့် မောင့်ရဲ့ဘဝခရီးလမ်းကို အဖုအထစ် အဖြစ်မခံနိုင်ပါ။ အဲဒီ့ကိစ္စကို မေ့ထားလိုက်ဖို့ သူမ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။

ဒီကလစ်လေးနှင့်ပတ်သက်လို့ သူမဘက်က အစမဖော်သရွေ့ မောင့်ဘက်က ဘာမှကြားရလိမ့်မည်မ ဟုတ် ဆိုတာကိုလည်း သူမ သိနေပါသည်။ စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ထားလိုက်ပြီး လုပ်စရာရှိတာများကို ဆက်လုပ်နေလိုက်မိသည်။ ညနေ မောင်ပြန်လာလျှင် သူမကို သပ်ရပ်စွာ တွေ့မြင်နိုင်ရေးအတွက် ရေမိုးချိုးရဦးမည် မဟုတ်လား။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် မောင့်ကို သူမ အရမ်းချစ်ပါသည်။ ဤမှန်သော သစ္စာစကားကြောင့် မောင်သည်လည်း သူမကို ချစ် မြတ်နိုးပါစေသား။

…………………………………………………….

နိဂုံး (အဆုံးသတ်ပုံပြင်)

ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ် ရှိခဲ့ဖူးလေသည်။ ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက တောရွာလေးတစ်ခုတွင် ရွာလူကြီးတစ် ယောက်ရှိ၏။ ထိုရွာလူကြီးထံတွင် မွေးမြူထားသော နွားတစ်ကောင်နှင့် ဆိတ်တစ်ကောင်ရှိသည်။

တနေ့တော့ နွားကြီးမှာ နေမကောင်းဖြစ်ကာ နွားတင်းကုပ်ထဲတွင် မှိုင်တွေလှဲလျောင်းလျှက်ရှိနေလေ၏။ ရသတ္တပတ်လောက် ကြာသည်အထိ နွားကြီးမှာ နေမကောင်းလျှက်ပင် ရှိနေသေးသောကြောင့် ရွာလူကြီးလည်း သူ၏ နွားကြီး နေမကောင်းဖြစ်နေသည်ကို သိရှိကာ တရိစ္ဆာန်ဆေးကု ဆရာဝန်တစ်ယောက်ကို ပင့်ဆောင်ကုသစေ ပါသည်။ ဆရာဝန်ကုသပြီးသည့်နောက် ဆရာဝန်ကို ပြန်လိုက်ပို့ရင်း အိမ်ခြံဝအရောက်တွင် ရွာလူကြီးက သူ၏နွားကြီး အခြေအနေ မည်သို့ရှိသည်ဆိုသည်ကို ဆရာဝန်အား မေးမြန်းလေသည်။

ဆရာဝန်က အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်ရဦးမည်ဖြစ်ကြောင်း။ နောက်သုံးရက်နေလို့မှ နွားကြီး ထမရပ်နိုင်ဘူးဆိုလျှင် သားသတ်ရုံသို့ပို့သည်က ကောင်းလိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောဆိုလေသည်။ ထိုကဲ့သို့ ပြောဆိုနေကြသည်ကို ခြံစည်းရိုးခြုံစပ်တွင် သစ်ရွက်နုလေးများကို ဆွတ်ချူစားသုံးနေသော ဆိတ်ကြီးက ကြားလိုက်ရလေ၏။ ကြားရသော စကားသံများကြောင့် သူ့သူငယ်ချင်း နွားကြီးအတွက် စိတ်ပူသွားမိသည်။

နောက်တနေ့မနက် မိုးလင်းသောအခါတွင် သူငယ်ချင်းလှဲလျောင်းနေသည့် နွားတင်းကုတ်ထဲသို့သွားကာ နွားကြီးကို အားပေးစကား ဆိုလေသည်။

“သူငယ်ချင်း… ကြိုးစားပြီး ထရပ်ကြည့်စမ်းပါကွာ…. မင်း ရပ်နိုင်ပါလိမ့်မယ်”

နွားကြီးမှာ နေမကောင်းရသည့်အထဲ ဆိတ်ကြီးက နားပူနားဆာ လာလုပ်နေသောကြောင့် စိတ်ညစ်နေသည်။ ဆိတ်ကို စကားပြန်ပြောဖို့တောင် အားမရှိသောကြောင့် ဘာမှပြန်ပြောမနေတော့ဘဲ သူ့နေရာတွင်သာ ခွေအိပ်နေလိုက်သည်။ ဆိတ်က တစ်နေ့လုံး အားတိုင်းယားတိုင်း သူ့ကို ထဖို့ လာလာပြောနေသည်။ ညနေကြတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဆရာဝန်ရောက်လာပြီး ကုစရာရှိတာကုပြီး ပြန်သွားသည်။ ခြံပေါက်ဝသို့ ရောက်သောအခါ ရွာလူကြီးအား တစ်ရက်တော့ ကုန်သွားပြီဟု ပြောဆိုသွားသည်။

ဆိတ်က မယောင်မလည်လုပ်ကာ နားစွင့်နေသောကြောင့် သူတို့ ပြောတာကို ကြားလိုက်ရပြန်သည်။ ဒုတိယနေ့ မိုးလင်းတော့ ဆိတ်က နွားကို သွားနှိုးပြန်သည်။

“ဟေ့ရောင်….. မောင်နွား ထရပ်ကြည့်စမ်းပါကွာ…. ငါကူညီပေးမယ်”

ဟုဆိုကာ နွားကြီးကို ဦးခေါင်းနှင့်တွန်းထိုးကာ ထရပ်နိုင်အောင် ကူညီပြန်သည်။ နွားကြီးခင်မျာ မထနိုင်ရသည့်ကြားထဲ ဆိတ်က ဦးခေါင်းနှင့် လာရောက်တွန်းထိုးနေသောကြောင့် အသားများနာကြင်ကာ ဆိတ်ကို မောင်းထုတ်လိုက်မိသည်။ သို့သော် ဆိတ်က သူ့နားက မခွာဘဲ တစ်နေ့လုံးလိုလို သူ့ကို ထရပ်ဖို့သာ တွင်တွင်ပြောဆိုနေလေသည်။

ညနေပိုင်းရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ဆရာဝန်ရောက်လာပြီး ကုသပေးကာ ပြန်သွားပြန်သည်။ ပြန်ခါနီးတွင် ရွာလူကြီးကို မနက်ဖြန်မှ နွားကြီး မထနိုင်ဘူးဆိုပါက မျှော်လင့်ချက်မရှိတော့ကြောင်း၊ သားသတ်ရုံသို့ ပို့ဆောင်လိုက်သည်က အကောင်းဆုံးဖြစ်ကြောင်း ပြောဆိုကာ ပြန်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆိတ်က စိတ်ဝင်စားစွာ နားစွင့်နေသည်မို့ ရွာလူကြီးနှင့် ဆရာဝန်တို့ ပြောဆိုနေကြသည်ကို အကုန်ကြားလိုက်ပြီး သူ့သူငယ်ချင်းနွားကြီး အတွက် စိုးရိမ်ပူပန်နေလေသည်။

နောက်နေ့မိုးမလင်းခင် အစောကြီးနိုးနေပြီး နွားတင်းကုတ်ထဲသို့သွားကာ အိပ်ပျော်နေသော နွား ကြီးကို နှိုးလိုက်သည်။

“ဟေ့ရောင်….မောင်နွား….ထစမ်းကွာ”

နွားကြီးမှာ နေမကောင်းရသည့်ကြားထဲ အိပ်ပျော်နေတာကို စောစောစီးစီး လာနှိုးသောကြောင့် တင်းသွားသည်။

“မောင်ဆိတ်….. ဘာလဲကွာ…. ဒီရက်ပိုင်း မင်းငါ့ကို လာနှောက်ယှက်တာ များနေပြီနော်”

နွားစကားကို ကြားလိုက်ရသောအခါ ဆိတ်မှာ ဂရုနာဒေါသောနှင့် နွားကြီးကို ပြောဆိုလေတော့သည်။

“ဟေ့ရောင်… မောင်နွား… မင်းဆိုတဲ့ကောင်က နွားပီပီ တော်တော် နွားကျတဲ့ကောင်ဘဲကွ။ ငါက မင်း ကို လာနှောက်ယှက်နေတာလို့ ထင်နေတယ်ပေါ့လေ….။ မင်းက ဘာမှမသိဘဲကိုးကွ….။ မင်းသေမှာစိုးလို့ ငါက ကူညီနေတာဟ…..။ ဒီနေ့မှ မင်း ထမရပ်နိုင်လို့ရှိရင် မင်းကို သားသတ်ရုံ ပို့ကြလိမ့်မယ်…..။ လုပ်ပါကွာ… ကြိုးစားပြီး ထကြည့်စမ်းပါ…။ နွားဆိုတဲ့ အားတော့ ရှိပါသေးတယ်ကွာ… လှဲမနေစမ်းပါနဲ့…. ထရပ်လိုက်စမ်းပါ”

ဆိတ်ပြောတာကို ကြားလိုက်ရသောအခါ နွားကြီးခင်မျာ သေရမည်စိုးသောကြောင့် ရှိသမျှအားနှင့် ကြိုးစားပြီး ထရပ်ရှာသည်။ သို့သော်လည်း ရက်ပေါင်းများစွာ လှဲလျောင်းအိပ်စက်ထားသောကြောင့် တော်တော်နှင့် ထလို့မရဘဲ ဖြစ်နေသည်။ ဆိတ်ကလည်း တတ်နိုင်သမျှ ဖေးကူသည့်အနေနှင့် သူ့ဦးခေါင်းနှင့် တွန်းထိုးကူညီရှာသည်။ သူတို့နှစ်ကောင် ကြိုးစားလိုက်သည်မှာ မိုးစင်စင်လင်းသည်အထိပင်ဖြစ်၏။ နောက်ဆုံးတော့ နွားကြီးခင်မျာ ထလို့ရသွားရှာပါသည်။

ဆိတ်ကြီးမှာ သူ့သူငယ်ချင်းအတွက် ပျော်လွန်းလို့ ခြံထဲတွင် လှည့်ပတ်ပြေးနေလေသည်။ ဆိတ် ပျော်ရွှင်စွာ ပြေးလွှားနေသည်ကို တွေ့မြင်ရသောကြောင့် နွားလည်း ပြေးချင်လာသည်။ ဆိတ်ပြေးနေသည့် နောက်မှ ဖြေးဖြေးချင်း လိုက်ပြေးကြည့်မိ၏။

ထိုသို့ရှိနေစဉ်မှာဘဲ ရွာလူကြီး အိပ်ယာက နိုးလာသည်။ မျက်နှာသစ်ရန် ခြံထဲသို့ဆင်းလာသည့်အခါတွင်တော့ သူ့အတွက် အံသြစရာမြင်ကွင်းကို တွေ့မြင်လိုက်ရ၏။ ပစ်လိုက်ရပြီဟု သူထင်ထားခဲ့သော သူ့ရဲ့ နွားကြီးမှာ ခြံထဲတွင် လှည့်ပတ်ပြေးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ရွာလူကြီး ပျော်သွားသည်။ အိမ်ဘက်လှည့်၍ သူ့မိန်းမကို ကောင်းသတင်း လက်ဆင့်ကမ်းလိုက်သည်။

“ရှင်မရေ….. ဟေ့…. ရှင်မ… ခြံထဲကို လာကြည့်စမ်းပါကွာ…။ ငါတို့နွားကြီး ကောင်းနေပြီကွ”

ရွာလူကြီးကတော်လည်း သူ့ယောကျ်ားအော်သံကြောင့် ခြံထဲကို အူယားဖားလျား ပြေးဆင်းလာကာ နွားကြီးကိုကြည့်ရင်း ပျော်ရွှင်နေသည်။ ရွာလူကြီးလည်း ဝမ်းသာသည့် အထိမ်းအမှတ်နှင့် ပျော်ပွဲကျင်းပရန် စိတ်ကူးရသွားသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့မိန်းမဘက်သို့လှည့်၍

“တစ်ရွာလုံးကို ကြေငြာလိုက်စမ်းကွာ….။ ဒီနေ့ည ငါ့အိမ်မှာ ပျော်ရွှင်ခြင်းအထိမ်းအမှတ်နဲ့ ပျော်ပွဲ ရွှင်ပွဲ ကျင်းပမယ်လို့…..။ ဖိုးခွေးကို သာခင်တို့အရက်ဖိုကို လွှတ်ပြီး အရက် ရသလောက်ဝယ်ခိုင်းထား။ သာအေးကိုခေါ်ပြီး ညကြရင်စားဖို့ ဆိတ်ကို ပေါ်ခိုင်းရမယ်…..။ ဆရာဝန်လေးကိုလည်း ဖိတ်ရမယ်ကွ”

ဟု ပျော်ရွှင်စွာ ပြောလိုက်ပါလေသည်။

မှန်ပါသည်။ ဆိတ်ခင်မျာ အဲဒီ့နေ့ညနေမှာဘဲ အသတ်ခံလိုက်ရလေသည်။ နွားကြီးနေကောင်းသည့် အထိမ်းအမှတ်အဖြစ် ကျင်းပသော ရွာလူကြီး၏ ညစာစားပွဲတွင် ဆိတ်ကင်နံ့များ မွှေးပျံ့လျှက်ရှိနေပါသည်။

ပုံပြင်လေးကတော့ ဒီမျှလောက်ပဲ ဖြစ်ပါသည် ခင်ဗျား။

ပြီးပါပြီ။