ဧကရီရဲ့ ငရဲခန်း 🏵️(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)🏵️
ရေးသားသူ – မောင်အောင်မျိုး
ဧပရယ်တို့ လက်ထပ်ပြီးသည်မှာ တစ်နှစ်ပင်ကျော်ခဲ့၍ သမီးလေးတစ်ယောက်ပင် မွေးပြီးနေပြီ။ ချက်ကြီးနှင့် သောင်းစိန်တို့လည်း ရန်ပွဲတွင် လူသတ်ခဲ့သဖြင့် ထောင် ၁၀ နှစ်စီ ကျနေကြပြီ။ ထို့ပြင် ဧပရယ် ကိုယ်ဝန်စဆောင်ကတည်းကပင် ဧပရယ့်အမေ ဒေါ်ခင်သစ်က သမီးကိုပြုစုရန် အတူလာနေသဖြင့် မာလလည်း ဧပရယ့်အနား ကပ်ခွင့်မရ။ ဂျူလိုင်စိုးလည်း စလုံးသို့ ထွက်သွားသည်မှာ ကြာပြီ။ ခက်သည်က ထက်ကေခိုင်မှာလည်း ရန်ကုန်ရှိ ဦးလေးအိမ်သို့ပြောင်း၍ ကျောင်းတက်နေသဖြင့် မာလ လုံးဝငတ်နေသည်မှာ တစ်နှစ်ခန့်ရှိပြီ။
ဒေါ်ခင်သစ်ကလည်း ဧပရယ်နှင့် ကလေးအနားမှ မခွာ။ ဒေါ်ခင်သစ်မှာ ဧပရယ်တို့အိမ်တွင် ခြံရှင်းရန်နှင့် အခြားအလုပ်များခိုင်းရန် အတော်အတန် စိတ်ချရသည်ဟုထင်သည့် ညိုကြီးကို ခေါ်ထားသည်။ မာလကတော့ ဧပရယ့်အိမ်နားသို့ ကပ်ခွင့်မရသည်ပင် ၆ လခန့်ရှိနေပြီ။ တစ်ခါတစ်ခါ အခြေအနေ လာကြည့်သော်လည်း ဘွားတော် ရှိနေသေးသမျှ ကာလပတ်လုံး စိတ်ရှည်ရှည်ထား၍ စောင့်ရမည်ဟု မာလ အားတင်းထားသည်။
”ဟဲ့ ညိုကြီး ဒီမှာ ဧည့်ခန်းထဲက နင့် ပြင်လက်စ အဲကွန်းကြီး လာပြင်ဦး”
”ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ လာပါပြီ အန်တီလေး”
ဒေါ်ခင်သစ်က ပြောပြောဆိုဆို အပေါ်တက်သွားသည်။ ကောင်းကျော်လည်း အလုပ်သွားသဖြင့် ဧည့်ခန်းထဲတွင် ဧပရယ်တစ်ယောက်တည်းသာ သမီးလေးကို နို့တိုက်နေသည်။ ဧပရယ်မှာ ကလေးအမေ ဖြစ်လာသော်လည်း အဝတ်အစားများကို သပ်သပ်ရပ်ရပ် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်သာ ဝတ်သည်။ သမီးလေး မွေးပြီးသော်လည်း ဧပရယ်မှာ ကိုယ်ဝန်ဆောင်စဉ်ကပင် ခန္ဓာကိုယ်ကို ဒေါ်ခင်သစ်က ဂရုစိုက်ပေးသဖြင့် မပျက်စီးပဲ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းဖြင့် ပို၍လှလာသယောင်ရှိသည်။ ခါးကျဉ်လေးမှာလည်း ကလေးမွေးပြီးစ ကလေးအမေဟု ထင်ရက်စရာမရှိ။
ဧပရယ်မှာ နို့တိုက်ရလွယ်အောင် ဘရာစီယာမဝတ်။ ချိတ် ၅ ခုပါသော အဖြူရောင် ဇာဘော်လီလေးအား အပေါ်ဆုံး ၂ ချိတ် ဖြုတ်ဝတ်ထားသည်။ နဂိုကပင် လှသူဖြစ်ရာ ဧပရယ့်တင်သားများမှာ ပို၍တင်းအိလာပြီး တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး ဖြစ်လာသည့်အပြင် သားကောင်းမိခင် ပီသစွာပင် နို့အုံတွေက နို့ရည်တွေဖြင့် လုံးတင်းနေသည်။ အခြားအမျိုးသမီးများလို ပျော့တွဲကျခြင်း မရှိ။
ဧပရယ်မှာ ကလေးမျက်နှာကိုကြည့်ရင်း ကလေးနှင့်မြှူ၍ နို့တိုက်နေသဖြင့် ညိုကြီးကို သတိမထားမိ။ ညိုကြီး၏ စိတ်ထဲတွင်တော့ ဒီကောင်မလေးကို လှိမ့်နေအောင် လိုးပစ်ချင်နေသည်။ ကလေးမျက်နှာနှင့် ကွယ်နေသဖြင့် ဧပရယ့်နို့သီးခေါင်းကို မမြင်ရသော်လည်း ဘယ်ဖက်နို့အုံသား ဖြူဖြူဝင်းဝင်းကြီးကို တစ်ခြမ်းလုံးနီးပါး မြင်နေရသည်။ ညိုကြီး၏ ပုဆိုးအောက်က ကောင်က တောင်မတ်နေပြီ။ ညိုကြီး ဒီထက် ပိုမြင်ချင်သေးသဖြင့် အရဲစွန့်၍ ဧပရယ့်နားသို့ ထသွားလိုက်သည်။
ကလေးက နို့ဝပြီဖြစ်၍ စို့တစ်ချက် မစို့တစ်ချက်နှင့် ဆော့နေသည်။ ဧပရယ့်အနီးသို့ ရောက်လျှင် ညိုကြီး အလွန်တွေ့ချင်ခဲ့သည့် နို့သီးခေါင်း ပန်းဆီရောင်လေးကို ထင်ထင်ရှားရှား တွေ့နေရပြီ။
”ဟဲဟဲ ကလေးက အမေတူလေးပဲ။ ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ။ ကြီးလာရင်တော့ သူ့အမေလို ချောတော့မှာပဲ”
”ဟင်းဟင်း ကိုညိုကြီးကလည်း မြှောက်နေပြန်ပြီ”
ညိုကြီးစကား ရောဖောရောဖြင့် ကလေးပါးလေးကို ကိုင်ကာ ပွတ်ကာဖြင့် ဧပရယ့်နို့အုံသား ဖြူဖြူဝင်းဝင်းများကို အငမ်းမရ ကြည့်နေမိသည်။ ဧပရယ်က အပြင်မှ ပြန်ရောက်စဖြစ်၍ အပြာရောင် ရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးအား နှိပ်သီးများ တစ်ဝက်ခန့် ဖြုတ်ထားသဖြင့် ဘော်လီရင်ပုံခွက် နှစ်ဖက်လုံးကို အထင်းသား မြင်နေရသည်။ ထို့ပြင် ဘယ်ဖက်ဘော်လီရင်ပုံခွက်ကို လှပ်ထားသဖြင့် ဖြူဝင်းတင်းအိနေသော နို့အုံသားတစ်လုံးကို အနီးကပ် မြင်နေရသည်။
ဧပရယ်မှာ အိမ်တွင်ဖြစ်၍ ညိုကြီးကို သတိမထားမိပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နို့တိုက်နေပုံရသည်။ ညိုကြီးကလည်း ရသည့်အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံ။ ကလေးကို ချော့မြှူသလိုနှင့် ဧပရယ့်ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝင်သည်။ ဧပရယ့်ကိုယ်နံ့ သင်းသင်းလေးက ညိုကြီးကို သာယာစေသည်။
သြော်…. အလှဘုရင်မလေး၏ ရင်ခွင်နားတောင် သီခွင့်ရခဲ့ပြီပဲ။ ကလေးက တခစ်ခစ်ရယ်လျှင် ဧပရယ် ဘာကိုမှ သတိမထားမိတော့။
”ကလေးလေးရေ ပူတူတူးလေးရေ ဒီမှာ ဦးကိုကြည့်ပါဦး”
ညိုကြီးက ကလေးပါးကို ဧပရယ်ပွေ့ထားသည့် လက်ကြားမှ လျှို၍ ကိုင်ကာ မြှူနေရာ ညိုကြီး၏ လက်ခုံမှာ ဧပရယ့်နို့အုံသား အိအိလေးနှင့် ဖိကပ်မိနေသည့်အပြင် နို့သီးခေါင်းလေးနှင့်ပါ ထိမိနေသည်။ အတန်ကြာမှ ဧပရယ် သတိထားမိပြီး ဘော်လီရင်ပုံခွက်အား ဆွဲဖုံးကာ အင်္ကျီနှိပ်သီးများအား ပြန်တပ်လိုက်သည်။ ညိုကြီးကတော့ ဧပရယ် သတိမထားမိစေရန် ကလေးကို ဆက်လက်ချော့မြှူနေသည်။
”သမီးရေ မေမေ ခဏအိပ်လိုက်ဦးမယ်နော်။ ခဏနေ မောင်ကောင်းကျော်လာတော့မှ ဒေါက်တာသိန်းထွန်းဆီ သွားရမယ်”
”ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ အမေ”
”ကိုညိုကြီး သမီးကို ဟိုနားက ပုခက်လေး ယူပေးဦး။ ဟုတ် ဟုတ်တယ် ကျေးဇူးပဲ”
ဧပရယ်မှာ ကလေးကို ပုခက်လွှဲ၍ တေးဆိုသိပ်နေသဖြင့် ကုန်းနေသည်။ လုံးတင်းလှပလွန်းသော တင်သားကြီးနှစ်လုံးမှာ အပြာရောင်ပွင့်ရိုက် ထဘီပါးလေးအောက်မှ ကော့ထွက်နေသည်။ ခါးသားဝင်းဝင်းလေးမှာလည်း အင်္ကျီနှင့် ထဘီကြားမှ လက်သုံးလုံးစာခန့် ပေါ်နေရာ ညိုကြီး မနေနိုင်တော့။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဟု ညိုကြီး စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ပြီး ကုန်းနေသော ဧပရယ့်နောက်မှနေ၍ ဖင်ကြားသို့ လီးဖြင့်ထောက်၍ နို့အုံတင်းတင်းနှစ်အုံကို မိမိရရ ကိုင်ပစ်လိုက်သည်။
”အို ရှင် ရှင် ကိုညိုကြီး မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ ဖယ် လက်ဖယ် ကျွန်မ အော်လိုက်မှာနော်”
”ဟဲဟဲ အော်ရဲရင် အော်ကြည့်လေ။ မင်းကလေးကို သတ်ပစ်မှာပေါ့။ ငါက တစ်ခါပဲ လုပ်မှာပါ ဟဲဟဲ”
ကလေးဆိုသော စကားကြောင့် ဧပရယ် လန့်သွားသည်။ သမီးလေးကိုတော့ အထိမခံနိုင်။
”ရှင် မ မလုပ်ပါနဲ့ မကောင်းပါဘူး။ ကျွန်မမှာ ယောက်ျားရှိတယ်လေ။ အို လွှတ်ပါ ဖယ် အမေ နိုးလာလိမ့်မယ်”
”ဟဲဟဲ မဟုတ်လည်း မင်းက အလိုးခံဖူးပြီးပြီပဲ။ ငါ တစ်ခါလောက် လိုးလိုက်လို့ ဘာမှမထူးသွားပါဘူး”
ဧပရယ် ဘယ်လိုပြောပြော မရ။ ညိုကြီးက သူတစ်ချိန်လုံး ကြိတ်ကြွေခဲ့ရသော အလှဘုရင်မလေးကို လက်လွှတ်မခံတော့။
”ဟီးးဟီးးး မင်းနို့တွေက အိနေတာပဲနော်။ ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ။ ရှိးးး မင်းယောက်ျားတော့ ပွတာပဲ ဟီးးးးး”
ဧပရယ် အသံတိတ် ကြိတ်၍ရုန်းသော်လည်း မလွတ်နိုင်။ ညိုကြီးက ဧပရယ့်နို့တွေကို တအားညှစ်ထားသဖြင့် နို့ရည်လေးများပင် စီးထွက်လာသည်။
”ဟင့် ဟင့် ကိုညိုကြီးရယ် သမီးတောင်းပန်ပါတယ် ချမ်းသာပေးပါရှင် ဟင့် ဟင့်”
ဧပရယ် ရုန်းအားမရှိတော့။ အတွင်းခံ ဘော်လီထဲသို့ ညိုကြီး၏ လက်ကြမ်းကြီးက တိုးဝင်လာကာ ဧပရယ့်ရင်အုံနုနုတွေကို စိတ်တိုင်းကျ နယ်နေပြီ။ ညိုကြီးက ဧပရယ်အား အနီးရှိ စားပွဲပေါ်တွင်ပင် ကုန်းခိုင်းထားလိုက်ပြီး ထဘီကို လှန်တင်လိုက်သည်။ အေးခနဲ ဖြစ်သွားသော ခံစားမှုကြောင့် ပင်တီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီမှန်း ဧပရယ် သိလိုက်သည်။ ညိုကြီးရှေ့တွင် ဖင်အပြောင်သားဖြင့် ကုန်းနေရသဖြင့် ဧပရယ် မျက်နှာ မထားတတ်အောင် ဖြစ်နေသည်။ ညိုကြီးကလည်း ဧပရယ့်အဖုတ်ထဲ လီးကို ချက်ချင်းမထည့်သေးပဲ ဧပရယ့် မိန်းမကိုယ်တစ်လျှောက် လီးဖြင့် ပွတ်ဆွဲနေသည်။
ညိုကြီး မိမိကံကြမ္မာကိုပင် မယုံနိုင်။ မိမိစိတ်မှန်းဖြင့်သာ ကာမဆက်ဆံခဲ့ရသော မိန်းမချောလေးအား လက်တွေ့ လိုးရတော့မည်။ ထို့ပြင် ဧပရယ်အား ကိုင်ရမည်မှာ ဤမျှလွယ်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့။ ညိုကြီးက ဧပရယ့် အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲသို့ သူ၏လီးတံကြီးအား တဖြည်းဖြည်း ထိုးထည့်လိုက်သည်။
”ဗြွတ် ဖွတ် ဘွတ် အင့် အမေ့ ကိုညိုကြီး ဖြေးဖြေး”
ဧပရယ် မျက်ရည်စမ်းစမ်းနှင့် ရုန်းကြည့်သေးသော်လည်း အရာမထင်သဖြင့် တစ်ခါပါပဲလေဟု တွေးကာ ညိုကြီးစိတ်တိုင်းကျ လိုက်လိုက်လျောလျောလေး နေပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဧပရယ့်အဖုတ်လေးမှာ အပျိုမဟုတ်သော်လည်း ညိုကြီး၏ လီးတံကြီးက အရည်တွေ စိုရွှဲလျှက် ဝင်သွားသဖြင့် ကာမအရသာများက ကောင်းလွန်းနေသည်။ ဧပရယ့် ပန်းဆီရောင် အဖုတ်လေးထဲသို့ သူ့လီးမည်းကြီး ဝင်နေပုံကို မယုံနိုင်ဟန်ဖြင့် ညိုကြီး ကြည့်နေမိသည်။
”ဗြွတ် အင့် ဟင့် ခါးကိုကော့ပေးထားစမ်း ကောင်မ။ ငါ့လီးက ရှည်တယ်။ အဆုံးဝင်သွားရင် မင်း ဆွေမျိုးမေ့သွားမယ် ဟားဟားး”
”တိုး တိုးတိုး ပြောပါ အစ်ကိုရယ် အမေနိုးသွားလိမ့်မယ်”
ဧပရယ့်အဖုတ်လေးက ကလေးမွေးဖူးသည်ဟုပင် မထင်ရ။ စီးကြပ်နေသည်။ ညိုကြီး လီးကြီးသောကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ ညိုကြီး ဧပရယ့်အဖုတ်လေးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဖြဲထားကာ လီးကို စိမ်ထည့်၍ ညှောင့်လိုးပေးနေသည်။ လီးကို အရင်းမှ မွှေ့ပေးသည့်နည်းဖြစ်ရာ မိန်းကလေးအတွက်လည်း အထူးအရသာ တွေ့စေသော နည်းဖြစ်သည်။
”ဟင်း ဟင်း မေ့နေလိုက်တာ။ မင်းကို အင်္ကျီတောင် မချွတ်ရသေးဘူး။ ချွတ်စမ်း မင်းနို့တွေကို ကြည့်ချင်တယ်”
”အစ်ကိုရယ် ဧပရယ့်ကို လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်နေရတာ မကျေနပ်သေးဘူးလား။ ကိုကောင်းကျော် ပြန်လာရင် တွေ့သွားလိမ့်မယ်”
ညိုကြီးကတော့ ဧပရယ်ပြောနေစဉ်ပင် ဧပရယ့် အင်္ကျီလေးအား ချွတ်ပြီးနေပြီ။ ဧပရယ် အထွန့်မတက်ချင်သဖြင့် အင်္ကျီချွတ်ရန် လက်မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ ဧပရယ့် အောက်ခံဘော်လီက တင်းယင်းနေသော်လည်း အပေါ်ဆုံး ချိတ် ၂ ခု ပြုတ်နေသည်။ နို့အုံဝင်းဝင်းအိအိများက နို့ရည်များဖြင့် ပြည့်တင်းနေသည်။
ညိုကြီး ဧပရယ့်ကို စိတ်လွတ်လက်လွတ် ခံစားရန် အခန်းထဲသို့ သွင်းရက်သား ခေါ်သွားလိုက်သည်။ ထို့နောက် မှန်တင်ခုံရှေ့တွင် လက်ထောက်ခိုင်းထားပြီး တစ်ချက်ချင်း ဇိမ်ယူလိုးတော့သည်။
”ဖွတ် ဖြွတ် ဗြွတ် ဖောက် ဖောက် ဗြွတ် ဖြွတ် ဗြွိ ဇိ အ အားး ဟင့် အမေနိုးသွားမယ်။ အသံတွေ အကျယ်ကြီးပဲ”
ဧပရယ့်နို့ညှာလေးက ဘော်လီပေါ်မှ ပေါ်နေသည်ကို မှန်ထဲတွင် မြင်နေရသည်။ ညိုကြီးက တစ်ချက်ခြင်းလိုးရင်း ဧပရယ့် ဘော်လီကြိုးနှစ်ချောင်းကို လက်မောင်းသား အိအိပေါ်သို့ သပ်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဘော်လီချိတ်များကို ကျကျနန ဖြုတ်သည်။
”ရှိးးး ဖောက် ဖောက် ဖောက် ဖတ် ဗြွတ် ဖတ် ကျောပြင်လေးက ဝင်းအိနေတာပဲ ရှိးးး ပြွတ် ပြွတ်”
ညိုကြီးက ကျန်သေးသည့် ဧပရယ့်ဘော်လီချိတ်များကို ကုန်အောင်ဖြုတ်၍ ဘော်လီချွတ်လိုက်သည်။ လားးးလားးး လှလိုက်တဲ့ ဧပရယ် ယောက်ျားရပြီးတာတောင် အလှကတက်တုန်း။ ညိုကြီး ဧပရယ့် နို့ဖြူဖြူကြီးတွေကို ကိုင်ပြီ။ ဧပရယ့်နို့အုံတွေကို လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် နယ်ခံရသဖြင့် ဧပရယ် ထွန့်ထွန့်လူးနေသည်။ ဧပရယ့် ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို ဆွဲ၍ ဝတ်လစ်စားလစ် လိုးနေရသဖြင့် ညိုကြီး ကိုယ့်ကံကိုမယုံနိုင်။
”ဗြွတ် စွတ် ဖွတ် ဖောက် ဖောက် ဖောက် ဖတ် ဖတ် ရှိးးးး ကောင်းလိုက်တာ အိုးလေးတွေကလည်း လုံးတင်းပြီး ကားနေတာပဲ ရှိးးးး”
ရှေ့မှ မှန်တင်ခုံရှိ မှန်ထဲတွင် လက်ထောက်ကုန်းနေရသော ဧပရယ့်ကိုယ်လုံး ဖြူဖြူနုနုလေးအား ညိုကြီးက နောက်မှ နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်၍ ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးနေပုံက ဇာတ်ကားတစ်ကားလို ပေါ်နေသည်။ ညိုကြီး၏ လက်ကြမ်းကြီးတွေက ဧပရယ့်တစ်ကိုယ်လုံးကို နောက်မှ ရစ်ပတ်ထားပြီး လီးတံကြီးကလည်း ဧပရယ့်ပန်းလေးထဲ ထိုးဝင်လိုက်၊ ထွက်သွားလိုက် ဖြစ်နေရာ ဧပရယ် မိမိ၏ နို့ဖြူဖြူတင်းတင်း နှစ်လုံးကို ကိုင်ထားသည့် ညိုကြီး၏ လက်ကြမ်းကြီးအပေါ်မှ ထပ်ကိုင်ထားမိသည်။ ညိုကြီးကတော့ သူစိတ်မှန်းဖြင့် အကြိမ်ကြိမ် လိုးခဲ့ရသည့် အလုပ်ရှင်၏ သမီးချောလေးကို မညှာမတာ လိုးတော့သည်။
”ဖောက် ဖောက် ဖတ် ဖွတ် ဖွတ် ရှိးးးးး အားးး ဖောက် ဗြွတ် ဗြွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်”
လီးဝင်ထွက်သံ၊ ဧပရယ့်ဖင်သားနှစ်လုံးနှင့် ညိုကြီး၏ ဆီးစပ်ရိုက်မိသံတို့က တဖွတ်ဖွတ် တဖတ်ဖတ် ဆူညံစွာ ထွက်ပေါ်နေသည်။ ညိုကြီးက လိုးနေရာမှ ဧပရယ့်လည်ကုတ်သား ဝင်းဝင်းနုနုလေးများကို စုပ်ယက်သည်။ ညိုကြီး သူ၏အလုပ်ရှင် သမီး အချောအလှလေးကို ဒီတစ်သက် လိုးခွင့်ရှိလိမ့်မည်ဟု မထင်ခဲ့။ ယခုတော့ မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးနေပြီ။ ဧပရယ့်နို့တွေကို နို့ရည်ချိုတွေ ထွက်လာသည်အထိ ညှစ်ထားရင်း လိုးသည်။ ဧပရယ့် နို့သီးခေါင်းများကို ဆွဲလိမ်ပေးသည်။ လီးကို အဆုံးထည့်ထားပြီး ဧပရယ့်ကိုယ်လေးအား နောက်သို့ လှန်ထားကာ နို့တွေကို ကိုင်စို့သည်။
ဧပရယ် အိမ်တွင်ခိုင်းသော ညိုကြီးနှင့် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေပုံကို ဒေါ်ခင်သစ်မြင်လျှင် ဘယ်လိုဖြစ်မယ် မသိ။ ဧပရယ်ကတော့ အိမ်တွင်ခိုင်းသည့် အလုပ်သမား၏ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ကာမဆက်ဆံမှုကို ခံနေရသည်။ ညိုကြီးက ကျွဲကောသီးတစ်ခြမ်းခန့်ရှိသည့် ဧပရယ့်နို့အုံ ဖြူဖြူတင်းတင်းတွေကို ညှစ်ပြီး စို့နေသဖြင့် နို့ရည်တွေ ထွက်ကုန်သည်။ ညိုကြီးက လွယ်လွယ်နှင့်လည်း မပြီး။ ပုံစံအမျိုးမျိုး ပြောင်းလိုးနေတာ မိနစ် ၂၀ ခန့်ရှိပြီ။ ကိုပြန်လာလျှင် သို့မဟုတ် အမေနိုးလာလျှင် ဘာဖြစ်မည် မသိ။
သို့သော် ဧပရယ့်ထံတွင် ညိုကြီး၏ ကိလေသာ ရမက်များကို ငြင်းဆန်နိုင်သည့် ခွန်အား မရှိတော့။ ညိုကြီး၏ ကာမရေယာဉ်ကြောတွင် တအင်းအင်း တအီးအီး ညည်းရင်း လိုက်ပါနေရသည်။ ညိုကြီး လီးတစ်ချက်သွင်းလိုက်တိုင်း ဧပရယ့် ကိုယ်ခန္ဓာအလယ်ပိုင်း တစ်ခုလုံး ပြည့်တင်းသွားသလို ခံစားရပြီး ညိုကြီး လီးကိုဆွဲထုတ်လျှင် အဖုတ်အတွင်းသားများကို ပွတ်ဆွဲသွားသဖြင့် ကလီစာများ ပါသွားသလောက် ကာမအရသာက ပြင်းထန်နေသည်။ ကြမ်းခင်းပေါ်တွင်လည်း ဧပရယ့်အဖုတ်ထဲမှ အရည်များဖြင့် စိုရွှဲနေပြီ။
ဧပရယ့် အဖုတ်ထဲမှ အရည်များက မြင်မကောင်းအောင်ပင် စီးထွက်နေပြီး ညိုကြီး၏ လီးသွင်းချက်တိုင်းတွင် ဘွတ်ကနဲ မြည်သံကြီးနှင့်အတူ စောက်ရည်တွေက ထိန်းမရအောင် ဒလဟော စီးကျလာသည်။ ဧပရယ့်အောက်ပိုင်းတွေလည်း စိုရွှဲကုန်ပြီ။ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးနေရသဖြင့် ဒူးပင်တုန်နေပြီ။ သို့သော် နူးညံ့တင်းယင်းသည့် ရင်အုံနုနုအစုံကို ကိုင်တွယ်စမ်းသပ်နေသည့် ညိုကြီး၏ လက်ကြမ်းကြီးထံမှ ရုန်းမထွက်နိုင်ခဲ့။ အပျိုလေးတွေထက်ပင် လှပသေးကျင်သော ဧပရယ့်ခါးနုနုလေးကိုလည်း ညိုကြီး၏ သန်မာကြမ်းတမ်းသော လက်ကြီးဖြင့် ရစ်ပတ်ခံထားရသည်။
ဧပရယ့်ခင်မျာ ညိုကြီး၏ လက်ထဲတွင် မရှူနိုင် မကယ်နိုင် လီးထည့်ခံနေရသည်။ ဧပရယ့် အဖုတ်လေးမှာ ကြိမ်းစပ်လှပြီ။ နို့အုံတင်းတင်းလေးများမှာလည်း နီရဲ၍ နို့ရည်တွေဖြင့် ရွှဲစိုနေပြီ။ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကလည်း အရည်များဖြင့် ရွှဲနေသည့်အပြင် ချွေးတွေလည်း ပြန်နေသဖြင့် ဧပရယ့်တကိုယ်လုံး နူးညံ့ချောမွတ်ကာ ပြောင်ဝင်းနေသည်။ နို့အုံတွေက ပိုတင်းလာသယောင် ထင်ရသည်။
”ဟင်း ဟင်း ကောင်းလိုက်တာ အ အ ပြီးတော့မယ် ရှိးးးးး ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ ရှိးးးး အားးးးးးးးးး”
ဧပရယ် ရုန်းလည်းမရုန်းချင်တော့။ ကို့ရင်သွေး မဟုတ်သော ရင်သွေးတစ်ယောက်ကို မွေးပြီးခဲ့ပြီ။ ယခုလည်း ညိုကြီး၏ လီးတံကြီးက ဧပရယ့်ကိုယ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်နေပြီး သုတ်ရည်တွေကို သားအိမ်ထဲထိရောက်အောင် ငေါ့ကနဲ ငေါ့ကနဲ ပန်းထုတ်နေပြီ။
”ရှိးးး အားးး လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ ကိုယ်လိုးပေးတာ ကောင်းလား ချစ်လေး ဟဲဟဲ”
ဧပရယ် စိတ်ညစ်မိသည်။ ယောက်ျားတိုင်း သူများမယားကို စော်ကားပြီးလျှင် ဒီလိုပဲ လုပ်တတ်သလားဟု တွေးနေမိသည်။
”ကိုညိုကြီး ရှင်ပြီးရင် ဖယ်တော့။ ကိုကောင်းကျော် ပြန်လာတော့မယ်။ အမေလည်း နိုးတော့မယ်”
ညိုကြီးက ဧပရယ့် နို့အုံတင်းတင်းတွေကို လက်သရမ်းနေရာမှ အောက်သို့ ငုံ့ကြည့်သည်။ ထို့နောက် ဧပရယ့်အဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့်ဖြဲထားပြီး ပျော့ကျနေသော လီးမဲမဲရှည်ရှည်ကြီးကို ပြွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်သည်။ ဧပရယ် သူနှင့် အရှက်ကုန်သွားစေရန် တမင်အဖုတ်ကိုဖြဲ၍ လီးဆွဲထုတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
”ဟဲဟဲ အရည်တွေ အများကြီး ထွက်တာပဲ။ သန့်ရှင်းရေး လုပ်လိုက်ဦး။ ဒီထဲမှာလည်း ပြည့်နေတာပဲ”
ညိုကြီးက ဧပရယ့်အဖုတ်လေးထဲသို့ လက်ညိုးဖြင့် ကော်လိုက်သည်။
”ရှင်မညစ်ပတ်နဲ့ လာမကိုင်နဲ့ ရှင့်အလိုပြည့်သွားပြီ မဟုတ်လား သွားတော့”
ညိုကြီးကတော့ မိန်းမချောလေး ဧပရယ်၏ သားအိမ်ထဲသို့ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ရသည်ကို အထူးကျေနပ်နေသည်။
”ဟဲဟဲ ဒါဖြင့်ကိုယ်သွားမယ်။ နောက်နေ့တွေမှ ထပ်တွေ့တာပေါ့ ဟင်းဟင်း”
ဧပရယ် စိတ်ညစ်ညစ်ဖြင့် ခေါင်းအုံးတွင် မျက်နှာအပ်၍ ငိုမိသည်။ သူ့ဘဝသည် ယောက်ျားများအတွက် ဒီမျှတပ်မက်စရာ ဖြစ်နေသည်လော။ အလုပ်တွင်လည်း အတော်ရင်းနှီးသည့် အမျိုးသား မိတ်ဆွေတွေကအစ သူ့ယောက်ျား၏ မိတ်ဆွေတွေ အပါအဝင် ယောက်ျားအားလုံး သူ့ခန္ဓာကိုယ် အလှအပကို မသိမသာဖြစ်စေ သိသိသာသာဖြစ်စေ ကြည့်ကြသည်။
————————————–
နောင် ၅ နှစ် ကြာသော်………..
ဖြူဖွေးချောမောလွန်းသည့် အမျိုးသမီးချောချောလေးသည် ချစ်စရာကောင်းလှသော သမီးလေးတစ်ယောက်ကို ပွေ့၍ လေဆိပ်တွင် တစ်စုံတစ်ယောက်ကို လာရောက် စောင့်ကြိုနေသည်။ ထိုအမျိုးသမီးမှာ ချောမောလှပ၍ ကျက်သရေရှိသည်သာမက၊ ထွားမို့တင်းယင်းသော ရင်အစုံ၊ ကားစွင့် လုံးဝန်းကောတင်းသော တင်နှစ်လုံး၊ သေးသွယ်သော ခါးနွဲ့လေး၊ စသည်ဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း တင်းယင်းဖွံ့ထွားလှပ၍နေရာ ရှိသမျှသော ယောက်ျားတို့မှာ ထိုကလေးအမေ ချောချောလေးကိုသာ လှည့်လှည့် ကြည့်သွားကြလေသည်။
”ကို……..”
”ဟာ…. ကိုယ့်ဇနီးလေးပါလား…. ဟားဟား… သမီးလေး… လာပါဦး ဖေဖေ့ဆီ”
ထိုအမျိုးသမီးလေးက သန့်ပြန့်သော လူရည်သန့်တစ်ဦးအား ဝမ်းသာအားရ နှုတ်ဆက်ကာ သမီးလေးကို ထိုးပေးလိုက်သည်။ ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့ဖွယ် မိသားစုလေးသည် ကားလေးတစ်စီးထဲသို့ ပျော်ရွှင်စွာ ဝင်ရောက်၍ ထွက်သွားကြလေသည်။
————————————–
ဧပရယ် ကို့ကို သွားကြိုပြီး၍ အဝတ်အစားများလဲရန် အိပ်ခန်းထဲသို့ သမီးလေးကို လက်ဆွဲ၍ ဝင်ခဲ့သည်။ ကိုကတော့ ပြန်ရောက်ရောက်ခြင်းပင် ကုမ္ပဏီအစည်းအဝေး သွားတက်ရသည်။ ဧပရယ် အိပ်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်စဉ်မှာပင် မည်းနက်ကြမ်းတမ်းသော လက်ကြီးတစ်ဖက်က ဧပရယ့်ခါးနွဲ့လေးအား နောက်မှ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နောက်ထပ် လက်ကြမ်းကြီးတစ်ဖက်က ထွားမို့တင်းရင်းနေသော ညာဖက်ရင်သားစိုင် အိအိတင်းတင်းကြီးကို ဇိကနဲ ကိုင်ညှစ်ပစ်လိုက်သည်။ ဧပရယ်မှာ လန့်လွန်းသဖြင့် ဘာအသံမှပင် မထွက်နိုင်လိုက်။
”ဟဲဟဲ… ချစ်လေးက ဘာမှမပြောင်းလဲသေးဘူးပဲ… ဟီးး ဟိဟီးးးး… အရင်ကထက်တောင် ပိုလှလာသေးတယ်”
”အို…..ရှင်….ရှင်…..မာလ”
”ဟီးးးးဟီးးးး ကိုယ်မင်းကို အရမ်းသတိရနေတာ…။ မင်းစောက်ဖုတ်လေးထဲကို ကိုယ့်လီးကြီး ထည့်ချင်လှပြီ…. ဟဲဟဲ”
”အို… မ…. မဖြစ်ဘူး…. မဖြစ်ဘူး… ရှင်ထွက်သွားတော့”
ဧပရယ် ဘာပြောပြော မာလက ဂရုပင်မစိုက်။ ဧပရယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ဝါသနာအတိုင်း ကုတင်စောင်းတွင်ဖိ၍ ကုန်းခိုင်းထားလိုက်သည်။
”ရှိးးးးး ချစ်လေး ဖင်တွေက ပိုကြီးပြီး ပိုတင်းလာသလိုပဲ…။ ရှိးးးး အိုးကတော့ ရှယ်ပဲ”
”ရှင်… ရှင်… ဖယ်… ပြောနေတာ မရဘူးလား….။ ဟိုမှာ သမီးလေး ကြည့်နေတယ်… လွှတ်”
မာလကတော့ ဂရုမစိုက်သည့်အပြင် နွယ်ကဗျာလေးရှေ့တွင် သူ့အမေချောချောလေး၏ နို့အုံတွေကို ကိုင်ညှစ်ပြသည်။ ဧပရယ့်လည်တိုင် ကျော့ကျော့လေး၊ ပခုံးသားလေးများနှင့် လည်ကုပ်ဝင်းဝင်းလေးကိုလည်း လျှာကြီးဖြင့် စုပ်ယက်သည်။
နွယ်ကဗျာလေးကတော့ သူ့အမေချောချောလေး၏ နို့အုံတွေကို ထိုအသားမည်းမည်း ရုပ်ကြမ်းကြမ်း လူကြီးက ဆုပ်နယ်ရင်း ဘာကြောင့် တရှိးးးရှိးးးနဲ့ ဖြစ်နေတာလဲဆိုတာ စဉ်းစားမရ။ ထိုလူကြီးက ငိုယိုရုန်းကန်နေသော သူ့အမေ ဖြူဖြူချောချောလေးကို အဝတ်တွေ အတင်းချွတ်ပစ်နေသည်။ ထိုလူကြီး မေမေ့ကို ဘာလုပ်နေမှန်း မသိပေမယ့် မကောင်းတာ တစ်ခုခု လုပ်နေမှန်းတော့ နွယ်ကဗျာလေး သိပါသည်။
”ဟားး…. ပေါ်လာပြီ… ပေါ်လာပြီ…. ချစ်လေးနို့အုံတွေက ကြီးလာလိုက်တာ…. ကိုယ်ညှစ်ပေးမယ်နော်”
”ဟင့်….ရှင်…..ဖယ်…..မကိုင်နဲ့…..အ….အမေ့”
”ဟဲဟဲ….. ဒီနေ့ကစပြီး ချစ်လေးကို ကိုယ်ပုံမှန် လိုးတော့မယ်…။ ချစ်လေး ကိုယ့်အတွက် ကလေးတွေ မွေးပေးရမယ်… ဟီးးးဟိ”
”အို………”
မာလက လုပ်ပြီဆိုတော့ ဧပရယ် ထုံးစံအတိုင်းပေါ့။ ဘယ်လိုမှ မလွန်ဆန်နိုင်။ တစ်သားမွေး တစ်သွေးလှနေသော ကလေးအမေ ချောချောလေး ဧပရယ်အား တကျော့ပြန် ပိုင်ဆိုင်ရန်အတွက် မာလ ပြန်လာပါပြီ။
ဧပရယ် ရုန်းပေမယ့် ထုံးစံအတိုင်း မလွတ်နိုင်။ မာလကလည်း နွယ်ကဗျာလေးရှေ့တွင်ပင် သူ့အမေချောချောလေး ဧပရယ်ကို အင်္ကျီချွတ်သည်။ ထို့နောက် ဧပရယ်ကို ဖင်တုံးလုံးချွတ်၍ ဘော်လီကြိုးနှစ်ချောင်းကို ဆွဲကာ တောင်မတ်နေသော လီးတံမဲမဲကြီးအား ဧပရယ့် အဖုတ်ဝတွင်တေ့၍ အတင်း လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။
