သိသိလျက်နဲ့ မိုက်မိတယ်
ရေးသားသူ – ဂျူနီယာဝင်းထိန်
ကျွန်မနာမည် ခင်နှင်းဝေ ပါ။ တော်တော်များများကတော့ ခင်လေးလို့ ခေါ်ကြပါတယ်။ ကျမ အပျိုဘဝက မိန်းမကောင်း တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် အခုအချိန်မှာတော့ မိန်းမပျက်တစ်ယောက်ဖြစ်လို့နေပါပြီရှင်။ ကိုယ်ကျင့်တရား၊ လူမှုကျင့်ဝတ်၊ သိက္ခာတရားတွေ ကျိုးပျက်နေတဲ့ မိန်းမပျက်တစ်ယောက်ဖြစ်လို့နေပါပြီ….။
ဘာကြောင့် ဒီလိုဖြစ်သွားရသလဲဆိုရင်တော့….။ ကျမအသက် (၁၈) နှစ်အရွယ်မှာ အိမ်ထောင်ကျခဲ့ပါတယ်။ ကျမထက်အသက် (၅) နှစ်လောက်ကြီးတဲ့ ကိုမင်းအောင်နဲ့ပါ။ အခု ကျမအသက် (၃၆) နှစ်အရွယ်ရောက်လို့ သမီးတစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမဘဝနဲ့ ရပ်တည်နေခဲ့ရပါပြီ။ ကျမရဲ့သမီး မေသင်းတောင် အခုအပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်လို့ လူလားမြောက်လို့ လာခဲ့ပါပြီ။ ကျမဟာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုမင်းအောင်ရဲ့ ဘဝနောက် ကြောင်းကို လုံးဝမသိခဲ့ပဲ လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့တာပါ။ ရူးရူးမိုက်မိုက်အရွယ်လေးမဟုတ်လား၊ အိမ်ထောင်ဦးရဲ့နေ့ရက်များကတော့ ပျော်ရွှင်စရာအတိဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။
ဒါပေမယ့် တစ်နေ့တော့….။
ကျမတို့ လင်မယားနေထိုင်ရာ တောင်ဥက္ကလာရပ်ကွက်ထဲရှိ တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးရှေ့သို့ လေးဘီးတက္ကစီတစ်စီး ဆိုက်ရောက်လို့လာခဲ့ပါတယ်။
“ ဟဲ့…. ဒါ မင်းအောင်တို့ အိမ်လား…”
“ ဟုတ်ကဲ့… ဘယ်သူများလဲ မသိဘူး….”
ကားပေါ်က ဆင်းလာတဲ့ အသက် (၄၀) ဝန်းကျင် ခန့်ခန့်ထည်ထည် မိန်းမကြီးတစ်ယောက်က ခပ်ရင့်ရင့် အမေးစကားနဲ့ မေးတယ်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူနာမည်တပ်လာတာဆိုတော့ ကျမလည်း ချိုချိုသာသာပဲ ပြန်ဆက်ဆံခဲ့ပါတယ်။
“ မင်းအောင်နဲ့ တွေ့ချင်လို့….ရှိလား….”
“ ဟာ…. အန်တီချို…..လာ လာ…. အထဲကိုဝင်….. ခင်လေး အထုတ်တွေဆွဲလာခဲ့….”
ခင်ပွန်းဖြစ်သူက အိမ်ထဲမှ ရုတ်တရက်ထွက်လာကာ ပြာပြာသလဲဖြင့် ထိုမိန်းမကြီးကို ခေါ်ဆောင်သွားပါတော့တယ် ရှင်။
“ ခင်လေး…. ဒါအစ်ကို့ရဲ့ ကျေးဇူးရှင် မွေးစားအမေ ဒေါ်ချိုသက်ရီ တဲ့….”
“ အန်တီချို…. ဒါကျွန်တော့်မိန်းမ ခင်နှင်းဝေတဲ့…. ခင်လေးလို့ ခေါ်လို့ရတယ်….”
“ အင်း….နင့်မိန်းမက လှသားပဲ မင်းအောင်ရဲ့…. ကဲ ငါ့ကို အခန်းပြင်ပေးဦး…. ငါနားချင်ပြီ….”
အဲဒီနေ့က ကျမတော်တော် အလုပ်ရှုပ်သွားရပါတယ်။ အိပ်ယာအခန်းပြင်ပေးရ၊ စားဖို့သောက်ဖို့ ပြင်ပေးရနဲ့ တော်တော်ပန်းသွားရပါတယ်။ အန်တီချိုဆိုတဲ့ မိန်းမကြီးလည်း သူမအခန်းထဲသို့ စားသောက်ပြီးတာနဲ့ စောစီးစွာဝင်ပြီး အနားယူနေတော့တယ်။ ထိုညက လင်မယားနှစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်ရောက်မှ အေးဆေးစကားပြောရတော့တယ်။
ထိုအခါမှ ခင်ပွန်းဖြစ်သူရဲ့ ဘဝနောက်ကြောင်းကို ပြောပြသမျှ သိခွင့်ရခဲ့ပါတော့တယ်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုမင်းအောင်မှာ ငယ်စဉ်ကတည်းက မိဘများဆုံးပါးသွားခဲ့ပြီး စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုတွင် အောက်ခြေသိမ်း အလုပ်သမားဘဝဖြင့် လုပ်ကိုင်စားသောက်နေရစဉ် ဒေါ်ချိုသက်ရီက ခေါ်ယူမွေးစားခဲ့ခြင်းဖြစ်ကြောင်း သိခဲ့ရပါတယ်။ ဒေါ်ချိုသက်ရီ၏ ကြည့်ရှုစောင်မမှုဖြင့် ကိုမင်းအောင်မှာ ပွဲစားလောကသို့ ရောက်ရှိခဲ့ပြီး လူတစ်လုံးသူတစ်လုံး ဖြစ်လာကာ ပြည့်စုံကြွယ်ဝလာပါတယ်။ ထို့ကြောင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏ ကျေးဇူးရှင်ဖြစ်သည့် ဒေါ်ချိုသက်ရီကို ကျမဘက်မှ လေးစားဂရုစိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ရတော့တယ်။
ထိုညက ပင်ပန်းမှုတို့ကြောင့် လင်မယားနှစ်ယောက် နေ့စဉ်လျှောက်လှမ်းခဲ့ကြသည့် ကာမခရီးလမ်းကိုပင် မလျှောက်ဖြစ်ခဲ့ကြပါဘူး။
မနက်မိုးလင်းတာနဲ့ ကျမ ဗျာများရပြန်ပါတယ်။ လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲရှိစဉ်က ကြုံသလိုဝယ်စားနေလို့ရပေမယ့် လင်ဖြစ်သူ၏ ကျေးဇူးရှင် ရောက်နေတာကြောင့် စျေးသွား၊ ချက်ပြုတ်၊ အိမ်ဗာဟီရအလုပ်တွေ ဇယ်ဆက်သလိုလုပ်ပြီး အချိန် ကုန်ခဲ့ရတယ်။ ကိုမင်းအောင်ကလည်း အလုပ်ကိစ္စနှင့် အပြင်ထွက်သွားသလို ဒေါ်ချိုသက်ရီကလည်း မနက်ကတည်းက ထွက်သွားကာ မိုးအတော်ချုပ်မှ ပြန်လာသဖြင့် လင်ဖြစ်သူ၏ မွေးစားမိခင်နှင့်ပင် စကားမပြောဖြစ်ခဲ့။ ကိုမင်းအောင်ကလည်း တော်တော်နောက်ကျမှ ပြန်လာသဖြင့် စိတ်ကောက်ဟန်ပြပြီး ညအိပ်ယာဝင်ကို ညစာအငတ်ထားလိုက်တယ်။ ကိုမင်းအောင် ရဲ့ မွေးစားမိခင်ရှိနေတာကြောင့်လည်း ပါ ပါတယ်။ နို့မဟုတ်ရင်ဖြင့် ကိုမင်းအောင်ရဲ့ အချစ်ကြမ်းမှုနဲ့ ကျမရဲ့ နိုးကြွလွယ်တဲ့ ရမက်စိတ်များကြောင့် ဒေါ်ချိုသက်ရီကို အနှောင့်အယှက် ဖြစ်သွားနိုင်ပါတယ်။ ထို့ကြောင့် အခြေအနေကို ချင့်ချိန်ကာ ကျမ စောစီးစွာပဲ အိပ်ယာဝင်လိုက်ပါတော့တယ်။
ညရဲ့တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်မှုက အေးမြနေတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမ အာခေါင်တွေ ခြောက်သွေ့ကာ အိပ်ယာမှ ရုတ်တရက် နိုးလာခဲ့ရတယ်။ ဘေးနားမှ လင်ဖြစ်သူကို စမ်းကိုင်ကြည့်လိုက်ရာ ဟာလာဟင်းလင်း အိပ်ယာပြင်ကြောင့် စိုးထိတ်သွားရပါတယ်။ ခါတိုင်း တစ်ရေးမနိုးတတ်သော လင်က တပေါ့တပါးသွားနေသည်ပဲ ထင်မှတ်ကာ အိပ်ယာဘေးမှ ရေတစ်ခွက်သောက်ပြီး ပြန်မှိန်းနေလိုက်ပါတယ်။ နာရီသံတစ်ချပ်ချပ်က ကြာမြင့်စွာကြားနေရတယ်။ အချိန် ကြာမြင့်သည်ထိ လင်ဖြစ်သူပေါ်မလာသေးသဖြင့် ကျမ အိပ်ယာမှထကာ နောက်ဖေးဘက်ဆီသို့ ထွက်လာခဲ့မိတယ်။
ကျမတို့ အိပ်ခန်းနှင့် မျက်စောင်းထိုးဘက် အိမ်ခေါင်းရင်းဘက်ခြမ်းတွင် ဒေါ်ချိုသက်ရီကို အိပ်ခန်းပြင်ပေးထားရာ ထိုအခန်းရှေ့သို့ အရောက် အခန်းတွင်းမှ စကားတီးတိုးပြောသံကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် အံ့သြမိသွားကာ ခဏရပ်တန့်၍ အသာနားစွင့်နေလိုက်မိပါတယ်။ အခန်းတွင်းမှ ကျမယောက်ျား ကိုမင်းအောင်ရဲ့အသံသဲ့သဲ့ကိုပါ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ကိုမင်းအောင်နဲ့ အန်တီချိုတို့ ဘာတွေများပြောနေလဲ သိချင်မိတာကြောင့် အခန်းတံခါးဝနားထိ တိုးကပ်ပြီး စေ့ရုံစေ့ထားသော တံခါးကို အသာဟကာ အခန်းထဲသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်မိပါတော့တယ်။
အိပ်ယာထက်တွင် ဒေါ်ချိုသက်ရီက ဘေးတစောင်းခြေချင်းချိတ်ထိုင်ကာနေပြီး ကုတင်အနီးရှိ ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ကိုမင်းအောင် ထိုင်နေတာကို တွေ့ရပါတယ်။
“ အောင်အောင်….. မင်းက ဘာတွေဝေနေတာလဲ…. ဒီအလုပ်လုပ်လာတာ ကြာနေပြီပဲ…. ဘာလဲ မင်းက ဘဝမေ့သွားတာလား….”
“ မဟုတ်ပါဘူး…. အခုဟာက ကျွန်တော်နှစ်သက်လို့ ယူထားတဲ့ မိန်းမ ဖြစ်နေတယ်…. အရင်ကတော့ အဲဒီကိစ္စအတွက် သီးခြားလုပ်တာဆိုတော့….”
ကျမနဲ့ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းအရာတစ်ခုကို ပြောနေကြောင်း သိလိုက်သဖြင့် စိတ်ဝင်စားသွားမိတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ပြောနေတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို ကျမ ဘာတစ်ခုမှ နားမလည်ဘူး။
“ မင်းက ငါအခုစီစဉ်တဲ့ ကိစ္စကို ငြင်းတာလား အောင်အောင်…. မင်းမိန်းမ ခင်လေးက လှလည်း လှတယ်…. အဆက် အပေါက်ကလည်း တောင့်တင်းတယ်…. မင်းလည်း စိတ်ကြိုက်ဖြုတ်ပြီးသွားပြီပဲကွာ….. ဟင်း…. ဟင်း…. မင်းမိန်းမဒီဇိုင်းမျိုးဆို မင်းနဲ့ အန်တီချို ငွေကို မနည်းမနောရမှာကွ….”
ဒေါ်ချိုသက်ရီ ပြောတဲ့စကားတွေကို ကျမ နားလည်သဘောပေါက်စပြုလာသလို ကျမခင်ပွန်းရဲ့ အလုပ်အကိုင်နဲ့ ရှာဖွေရရှိထားတဲ့ ငွေကြေးတွေဟာ မသမာသောနည်းတွေ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ သိခွင့်ရလိုက်ပါတော့တယ်ရှင်။ အခုဆိုရင် ကျမကိုတောင် အကြံကြီးစွာနဲ့ ကြေးကြီးကြီး ဖာဇာတ်သွင်းဖို့ ဒေါ်ချိုသက်ရီက စည်းရုံးနေမှန်းလည်း သိခွင့်ရလိုက်ပါတော့တယ်။
ကျမ အတော်ကို တုန်လှုပ်သွားရပါတယ်။ ဘယ်လိုလူတွေနဲ့ ဆက်သွယ်ပြီး ကျမကို ကြေးကြီးကြီးနဲ့ ဖာဇာတ်သွင်းမယ် ဆိုတာရယ် ကျမခင်ပွန်းနဲ့ မွေးစားအမေဆိုသူ ဒေါ်ချိုသက်ရီတို့ကို နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေရပါတော့တယ်။ ဒေါ်ချိုသက်ရီနဲ့ ခင်ပွန်းဖြစ်သူတို့ရဲ့ ဆက်ဆံပုံတွေက နည်းနည်းထူးခြားနေသည်ဟုလည်း ထင်မြင်မိပါတယ်။
ထိုစဉ်မှာပင် ကိုမင်းအောင် ထိုင်နေရာ ကုလားထိုင်ဆီသို့ ဒေါ်ချိုသက်ရီက အိပ်ယာပေါ် ထိုင်နေရာမှ ထကာ လျှောက်သွားတယ်။ ထို့နောက် သူမကိုယ်ကို ကိုင်းကာ ကိုမင်းအောင်ရဲ့ ပခုံးနှစ်ဖက်သို့ လက်ထောက်ပြီး စူးရဲတောက်ပနေသော မျက်ဝန်းအစုံတို့ ဖြင့် ခပ်ပြုံးပြုံးစိုက်ကြည့်လို့နေတာကို မြင်လိုက်ရပါတယ်။
ကိုမင်းအောင် ထိုင်နေရာကုလားထိုင်မှာ အခန်းတံခါးဝကို ကျောပေးထားခြင်းကြောင့် ဒေါ်ချိုသက်ရီရဲ့ အပြုအမူတွေကို ကျမက သေချာမြင်တွေ့နေရခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ဒေါ်ချိုသက်ရီက ခန္ဓာကိုယ်ကို ငုံ့ကာကိုင်းထားသဖြင့် သူမ၏အင်္ကျီမှာ လည်တအားဟိုက်နေပြီး အင်္ကျီအဟိုက်ကြားမှ ဝင်းဝါနေသော နို့အုံကြီးမှာ တွဲလျားကျနေတာကို မြင်နေရပါတယ်။ ကျမ အမြင်မှာတော့ ထိုမြင်ကွင်းက အရမ်းကိုထူးဆန်းနေတယ်လို့ ခံစားနေရပြီး နားမလည်နိုင်အောင်ကို ဖြစ်လို့နေရပါတော့တယ်။ ထိုအချိန်မှာပင် ဘယ်လိုမှထင်မှတ်မထားသော အပြုအမူတစ်ခုကို ဒေါ်ချိုသက်ရီက ပြုလုပ်လိုက်ပါတယ်။
“ အောင်အောင်….. မင်းမိန်းမ ခင်လေးကို ဖြုတ်ရတာ အားမရသေးဘူးလား ဟင်…. အန်တီချို မင်းကို ဘယ်လောက် တောင်လွမ်းနေရသလဲ…. မင်း သိရဲ့လား ကလေးရယ်…. ပြွတ်….”
အောင်မလေး လေး…. ကျမစိတ်ထဲ ဘာကိုတရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဒေါ်ချိုသက်ရီဟာ သူမစကားသံတွေအဆုံး ကျမယောက်ျား ကိုမင်းအောင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို တေ့စုပ်နမ်းရုံမက သူမရဲ့လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ပါ ကိုမင်းအောင်ရဲ့ ပုဆိုးကို ဖြေလျော့ပြီး ကျမယောက်ျားရဲ့ လီးကို ကိုင်ဆွလို့နေပါတယ်ရှင်။ ကျမ အံ့သြငေးကြောင်နေမိကာ ထိုမြင်ကွင်းကို မျက်နှာမလွှဲပဲ ကြောင်ကြည့်နေမိပါတော့တယ်။
အခု…. အရာအားလုံးကို ကျမ သဘောပေါက်လို့သွားရပါပြီ။ ကျမလည်း ပညာတတ်တစ်ယောက်ပဲလေ။ အခြေအနေ အရပ်ရပ်ကို မြင်တာနဲ့ အခြေအနေတွေကို မှန်းဆနိုင်ခဲ့ပါပြီ။ ကိုမင်းအောင်ဟာ ဒေါ်ချိုသက်ရီရဲ့ မွေးပြီးစားခြင်းကို ခံခဲ့ရတာ ဖြစ်ပြီး သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး ဒေါ်ချိုသက်ရီ စေခိုင်းသမျှ ဖာခေါင်းဖာစွယ်ဘဝနဲ့ ရှင်သန်နေထိုင်ခဲ့တာပဲ ဖြစ်နိုင်ပေတော့တယ်။ ယခုတော့ သူအရမ်းချစ်ပါသည်ဆိုသော ကျမကို ဒေါ်ချိုသက်ရီက ဖာဇာတ်သွင်းဖို့ သွေးဆောင်ခိုင်းစေနေပေပြီ။
ကျမ ဟာ ဒေါ်ချိုသက်ရီရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကို အံ့သြငေးမောကြည့်နေမိဆဲပါ။ ဒေါ်ချိုသက်ရီက ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်နေတဲ့ ကိုမင်းအောင်ကို ရမ္မက်ရောင်တောက်ပနေတဲ့ မျက်ဝန်းအစုံနဲ့ တပ်မက်စွာကြည့်ရင်းမှ ကိုမင်းအောင် လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲကိုင်ကာ ကုတင် ပေါ်သို့ ဆွဲခေါ်လို့သွားပါတယ်။ တဆက်တည်းမှာပဲ ပြေလျော့နေတဲ့ ကိုမင်းအောင်၏ ပုဆိုးကို အပြီးတိုင် ချွတ်ချပေးလိုက်ပြီး ပေါ်ထွက်လာတဲ့ လီးကို သူမရဲ့လက်ချောင်း ဖွေးဖွေးပြည့်ပြည့်လေးနဲ့ တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြန်ပါတယ်။ ထို့နောက်တွင်တော့ လီးကြီးကို သူမ၏ နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ငုံခဲစုပ်ယူလိုက်လေတော့တယ်။
“ ပြွတ်….ပြွတ်…..ပလွတ်….ပြွတ်….”
ဒေါ်ချိုသက်ရီရဲ့ လီးစုပ်နေသံက အခန်းဝမှာ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ကျမကို ရင်ကွဲမတတ် ခံစားရစေပါတယ်။ အငမ်းမရနဲ့ လီးစုပ်နေပုံက တကယ့်ကိုကျွမ်းကျင်ကာ ရမ္မက်သွေးကြွစရာ ဖြစ်လို့နေပါတယ်။ ကိုမင်းအောင်ဟာလည်း အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ကာ ခါးကြီးကော့ပြီး အရသာတွေ့နေပုံပါပဲရှင်။
ကျမ မျက်ဝန်းထဲမှာ မျက်ရည်ဥလေးများနဲ့ ဝေဝါးလာရပါတယ်။ မွေးပြီးစားတဲ့ အမေရဲ့ ကျွမ်းကျင်စွာပြုစုယုယမှုအောက်မှာ ကိုမင်းအောင်တစ်ယောက် အရာရာကို မေ့လျော့နေပုံပင်။ ဒေါ်ချိုသက်ရီက လီးကိုအတန်ကြာ စုပ်ပေးနေပြီးမှ ထရပ်လိုက်တယ်။ သူမနှုတ်ခမ်းအစုံတို့က လီးစုပ်ထားသဖြင့် တံတွေးတွေနဲ့ အရောင်တလက်လက် ထလို့နေတယ်။ ထို့နောက် သူမခါးဆီမှ ပိုးပျော့ထဘီကို ကိုယ်တိုင်ပင် ချွတ်ချပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။
ဝင်းဝါစိုပြေနေသော အသားအရေနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တို့က အသက် (၄၀) နီးပါး မိန်းမတစ်ယောက်လို့ ထင်မြင်စရာ လုံးဝကိုမရှိ။ မိန်းမချင်းတောင် သတိထားမိအောင် တောင့်တင်းနေဆဲ၊ လှပနေဆဲပင်။ ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်တံတွေနဲ့ တင်းရင်းစွင့်ကားနေဆဲဖြစ်တဲ့ တင်ပါးသားကြီးတွေက မက်မောစရာကောင်းလို့နေသေးတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်ကို အထူးဂရုစိုက်ပုံရပါတယ်။ ကျမတောင် ဒေါ်ချိုသက်ရီကို လှသည်ဟု ထင်မြင်မိသေးရင် ကိုမင်းအောင်အဖို့တော့ ပြောစရာရှိမယ်တောင် မထင်။
“ အောင်အောင်…. အန်တီချိုလေ မင်းရဲ့ အပြုအစုအယုအယတွေကို လွမ်းနေရတာ သိရဲ့လား…. မင်းရဲ့ အကြင်နာလေးတွေ ပေးပါဦး ကလေးရယ်….”
နှုတ်မှလည်းပြောရင်းမှ ကိုမင်းအောင်ကို ဒေါ်ချိုသက်ရီက အိပ်ယာပေါ် တွန်းလှဲပစ်လိုက်တော့တယ်။ ထို့နောက် အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းလျက်ပင် ကိုမင်းအောင်ကို တက်ခွလိုက်တယ်။ ကိုမင်းအောင် ခါးနေရာဆီမှ ဒူးထောက်ခွ၍ တရွေ့ရွေ့ဖြင့် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းသို့ ဒူးထောက်၍ တက်သွားပါတယ်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့ ကိုမင်းအောင်၏ မျက်နှာပေါ်သို့ ခွထိုင်ချ လိုက်လေတော့တယ်။
ဒေါ်ချိုသက်ရီရဲ့ အပြုအမူဟာ ကိုမင်းအောင်အပေါ် ဘယ်လောက်တောင် လွှမ်းမိုးထားနိုင်သလဲဆိုတာ သိသာထင်မြင်လှစေပါတယ်။ ဒေါ်ချိုသက်ရီက ကိုမင်းအောင်၏ မျက်နှာပေါ်တက်ခွထိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်နဲ့ တေ့ပြီး စောက်ဖုတ်ယက်ခိုင်းခြင်းပင် ဖြစ်လို့နေပါတော့တယ်။ ကျမတောင် လင်ဖြစ်သူရဲ့ မျက်နှာပေါ်တက်ခွထိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်နဲ့တေ့ထိုင်ပြီး အစုပ်အယက်မခံခဲ့ဖူးပါ။ အခုတော့ရှင်….။
ကိုမင်းအောင်ကလည်း သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ အုပ်မိုးနေတဲ့ ဒေါ်ချိုသက်ရီ၏ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ရင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ လျှာဖြင့် ထိုးယက်ပေးနေပုံရပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ယက်ပေးနေသော အသံတွေကို ကျမကြားလို့နေရပါတယ်။ အပေးအယူ တည့်နေပုံက ထိုသို့ပြုလုပ်နေတာ အကြိမ်များနေပုံရပါတယ်။
ဒေါ်ချိုသက်ရီ၏ ခါးမှာ ကော့ကော့တက်သွားပြီး ကိုမင်းအောင်ရဲ့ခေါင်းကို အုပ်ကိုင်လို့ထားတယ်။ သူမ၏ ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း ရှေ့နောက်ဝဲယာလှုပ်ရှားကာ ကိုမင်းအောင်လျှာနဲ့ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်တိုက်ပြန်သေးတယ်။
“ အ…. ဟား…. အိုး…. ကောင်းလိုက်တာ…. ကလေးရယ်…. အန်တီချို့ကို မင်းလောက် ဘယ်သူမှ မကြင်နာတတ်ဘူး …. အ…. ရှီး…. အ…. ဟား…. ကျွတ်…. ကျွတ်…. စောက်စေ့ကို နာနာလေး စုပ်ပေးစမ်းပါကွယ်…. အ… ရှီး… ဟုတ်ပြီ…. အထဲကိုလည်း လျှာနဲ့ထိုးယက်…. အ… အား… အင်း…. ဟင်း….. အိုး….”
ဒေါ်ချိုသက်ရီရဲ့ တဏှာရမက်ထကြွနေသံတွေက ညဉ့်ယံမှာ လွင့်ပျံလို့နေပါတော့တယ်။ ကိုမင်းအောင်၏ တပြတ်ပြတ်နဲ့ စောက်ဖုတ်ယက်ပေးသံကလည်း မှန်မှန်ပင် ထွက်ပေါ်နေပါတယ်။ ဒေါ်ချိုသက်ရီရဲ့ ကာမအရသာခံစားမှု၊ လိင်ဆက်ဆံနေမှုတို့က သမရိုးကျမဆန်ပဲ ဆန်းသစ်လို့နေတယ်။ ကာမမှုကို ဘယ်လောက်များ ကျွမ်းကျင်တပ်မက်နေမှန်း သူမရဲ့အပြုအမူတွေက ဖော်ပြလို့နေပေတယ်။
ဒေါ်ချိုသက်ရီတစ်ယောက် သူမဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝသွားသည် ထင်ပါတယ်။ ကိုမင်းအောင်ရဲ့ မျက်နှာပေါ်မှ ဖင်ကြီးကြွကာ ထလိုက်ပြီး သူမစောက်ဖုတ်နှင့် ကိုမင်းအောင်၏ ရင်ဘတ်မှတစ်ဆင့် အောက်ဘက်သို့ လျှောတိုက်ပွတ်ဆင်းလာလေတော့တယ်။ ကိုမင်းအောင် ယက်ထားပေးသော စောက်ဖုတ်မှ အရည်တွေဖြင့် ပွတ်တိုက်သွားသဖြင့် ကိုမင်းအောင်၏ ပါးစပ်၊ ရင်ဘတ်မှစ၍ ဆီးခုံအထက်ပိုင်းတစ်လျှောက်တို့သည် အရည်များဖြင့် ပြောင်လက်စိုစွတ်လို့နေပေတော့တယ်။ ခန္ဓာကိုယ်တောင့်တင်းကြံ့ခိုင်သော ကိုမင်းအောင်၏ ကိုယ်ကို ဆီသုတ်လိမ်းလိုက်သလို ဖြစ်နေသေးတယ်။
ကိုမင်းအောင်၏ ဆီးစပ်တွင် ခွထိုင်နေသော ဒေါ်ချိုသက်ရီက ကိုမင်းအောင်၏ ရင်ဘတ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်းထောက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ခနဲ လှမ်းပြီး စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်ပါတယ်။ ထို့နောက်….
“ အောင်အောင်…. အန်တီချို မင်းအပေါ်က တက်ခွထိုင်ပြီး စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်လိုးပေးရမလား…. ဒါမှမဟုတ် မင်းအကြိုက် ဖင်ကုန်းပြီး အလိုးခံပေးရမလား…. ကြိုက်တာပြော…. ဒီညတော့ မင်းဆန္ဒတွေကို အန်တီချို ဦးစားပေးမှာ….”
“ အန်တီချို…. တက်ဆောင့်ဗျာ….”
“ အို…ကေ…”
အပေးအယူ တည့်သွားကြပုံပင်၊ တောင်မတ်နေသော ကိုမင်းအောင်၏ လီးကို ဒေါ်ချိုသက်ရီ လက်နောက်ပြန်လှမ်း ဆွဲလိုက်ပြီး သူမဖင်ကြီးကို ကြွတင်လိုက်ပါတယ်။ ထို့နောက် ထိန်းကိုင်ထားသော လီးဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးနှင့် သူမ စောက်ဖုတ် စောက်ခေါင်းဝကိုတေ့ကာ ဖိထိုင်ချလိုက်လေတော့တယ်။ ကိုမင်းအောင် လီးကြီးက ဒေါ်ချိုသက်ရီ စောက်ဖုတ်ထဲ အထစ်အငေါ့မရှိ ထိုးဝင်သွားကာ ဆီးခုံခြင်းပင် ထိကပ်သွားကြတော့တယ်။ လုံးတစ်ဖွေးဥနေကာ တောင့်တင်းနေဆဲဖြစ်သော ဖင်လုံး ကြီးတွေက ရမက်သွေးကြွစရာ ကားထွက်လို့နေတယ်။ ထိုဖင်ကြီးတွေကို ကြွလိုက် ဖိချလိုက်ဖြင့် လီးကို ညှပ်ပြီး ဒေါ်ချိုသက်ရီက ဆောင့်ချလိုးပေးနေတော့တယ်။
“ ဖတ်…. ဖတ်…. အိုး…. အ…. ဟား…. အင့်….. ဖတ်…. ဖတ်…. ဘတ်…. ဘတ်…. အိုး… ပလွတ်…. ပြွတ်….. ဗြစ်…. ဗြစ်.. … ဗြွတ်…. အိုး…. ကျွတ်…. ကျွတ်…. အီး….”
ဒေါ်ချိုသက်ရီ၏ ဖင်လုံးကြီးများကြွကာ ဆောင့်လိုးချနေသံ၊ အသားချင်းထိရိုက်မိသံ၊ ညီးညူသံများက အဟန့်အတားမရှိ မြိုင်ဆိုင်စွာ ပေါ်ထွက်နေပေတယ်။ ကာမပညာအတော်စုံသော မိန်းမကြီးပဲဟု ကျမ အသိအမှတ်ပြုရပါတော့တယ်။ လီးပေါ်တက်ထိုင်ပြီး အပေါ်မှ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ချလိုးနေပုံက ပညာပါလွန်းလှပေတယ်။ နှဲ့ဝိုက်၊ ပွတ်ဝိုက်၊ ပစ်ဆောင့်၊ ကပ်ညှောင့်ခြင်း နည်းမျိုးစုံတို့ဖြင့် ဒေါ်ချိုသက်ရီတစ်ယောက် အစွမ်းကုန်ကြဲနေပေတော့တယ်။
ကိုမင်းအောင်ကလည်း သူ၏ခါးကို ကော့ကော့တင်ပေးပြီး ပင့်ဆောင့်နေကာ ဒေါ်ချိုသက်ရီ၏ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ပွတ်နယ်လိုက် တဖြန်းဖြန်းရိုက် လိုက်နဲ့ တက်ညီလက်ညီ လိုးဆော်နေကြပါတော့တယ်။
တစ်မျိုးဆန်းသော ကာမဆက်ဆံပုံတွေက ကြမ်းရှလွန်းလှသည်ဟု ကျမ စိတ်ထဲထင်မြင်မိတယ်။ နှစ်ဦးစလုံးက ရမက်ထန်လွန်းနေမှန်း လိုးနေဆော်နေကြပုံကို မြင်တာနဲ့ သိသာစေလွန်းလှပေတယ်။
ကျမဒူးတွေ ညွှတ်ကျချင်လာတယ်။ ရင်တွေပူကာ အာခေါင်တွေ ခြောက်သွေ့လာတယ်။ မနာလိုမှု၊ ဝန်တိုမှု၊ အံ့သြဝမ်းနည်းမှုများကြောင့် ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ တတောက်တောက် ကျလာသည်ကိုတောင် သတိမပြုမိတော့ပေ။ အခန်းတံခါးကို အသာပြန်စေ့ပိတ်ခဲ့ရင်း သူတို့နဲ့ ဝေးရာသို့ ဖယ်ခွာခဲ့မိပါတော့တယ်။ မွေးပြီးစားတဲ့ မွေးစားအမေနဲ့ လင်ဖြစ်သူ တို့ရဲ့ ကာမဆက်ဆံလိုးပွဲကြီးကတော့ အရှိန်ကောင်းနေဆဲပင်။ ကိုယ့်အိပ်ယာထက်မှာ ပြန်လှဲမိရင်း အနာဂတ်နေ့ရက်များကို စဉ်းစားမိကာ ရင်လေးနေမိပါတော့တယ်။ ဒီညကိုတော့ ကျမတစ်ယောက်ထဲ ခက်ခဲစွာ ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရပါတော့တယ်ရှင်….။
နောက်တစ်နေ့ မနက်မိုးလင်းတော့ ညကအပြတ်ကဲခဲ့ကြတဲ့ နှစ်ယောက်က ဘာမှမဖြစ်သလို ရှိနေကြပါတယ်။ ကိုမင်းအောင်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း အပြင်ထွက်သွားသော်လည်း ဒေါ်ချိုသက်ရီက အိမ်မှာပဲကျန်ခဲ့ကာ အခန်းထဲမှာ ဘာလုပ်နေမှန်းမသိ။ ညက အဖြစ်အပျက် မြင်ကွင်းများကို ကျမ ဖျောက်ဖျက်ပစ်လို့ မရနိုင်သေး။ ညက အံ့သြမှု၊ ဝမ်းနည်းမှုများကြောင့် ငုပ်လျှိုးနေတဲ့ ကာမစိတ်ဆန္ဒတွေဟာ သွေးအေးပြီး စိတ်တည်ငြိမ်သွားချိန်တွင် ထကြွလာတော့တယ်။ ပြန်တွေးရင်း၊ မြင်ယောင်မိရင်းဖြင့် ကျမ စောက်ဖုတ်က အရည်တချို့ စိုစိမ့်လာရတော့တယ်။ ချက်ပြုတ်ပြီးတာနဲ့ ထမင်းစားရန်အတွက် ဒေါ်ချို သက်ရီကို သွားခေါ်ဖို့ သူမအခန်းသို့ ထွက်လာမိတယ်။
“ ဒေါက်….ဒေါက်….ဒေါက်….”
အခန်းတံခါးကို ခေါက်နေသော်လည်း အတွင်းမှ တုန့်ပြန်သံ မကြားရသဖြင့် တံခါးကို အသာတွန်းဖွင့်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ အခန်းတံခါး သော့ပိတ်မထားပဲ အခန်းတွင်းတွင်လည်း ဘယ်သူမှမရှိပေ။ ဒေါ်ချိုသက်ရီ ဘယ်များသွားပါလိမ့်ဆိုသော မတင်မကျစိတ်ဖြင့် အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့မိတယ်။ အိပ်ယာပေါ်တွင် ပြန့်ကျဲနေသော စာအုပ်လေးများက ကျမ မျက်စိရှေ့မှာ အထင်းသား မြင်တွေ့နေရတယ်။ စပ်စုလိုစိတ်ဖြင့် ထိုစာအုပ်လေးများကို သေချာကြည့်လိုက်မိတယ်ဆိုရင်ပဲ စာအုပ်ပေါ်မှ ဓာတ်ပုံများက ကျမကို အထူးဒုက္ခပေးပါတော့တယ်။
ရှင်းလင်းကြည်လင် ပြတ်သားသော ဓာတ်ပုံရိုက်ချက်များဖြင့် သက်ဝင်ပီပြင်သော ရုပ်ပုံများက ကျမကို သွေးဆောင်ဖြားယောင်းသွားပါတော့တယ်။ နိုင်ငံခြားမှလာသော စာစောင်လေးများဖြစ်ပြီး နိုင်ငံခြားသား ယောက်ျားနှင့် မိန်းမတို့ လိင်ဆက်ဆံနေကြသောပုံများကို ရိုက်ပြထားသော ဓာတ်ပုံစာအုပ်ပင် ဖြစ်လို့နေပါတယ်။
ထိုစာအုပ်ထဲမှ ပုံများက မရိုးမရွနဲ့ ထကြွစပြုနေသော ကျမရဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေကို မီးမြိုက်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်လို့သွားပါတော့တယ်။ တစ်ပုံပြီးတစ်ပုံ စိတ်ဝင်စားစွာနဲ့ လှန်လှောကြည့်နေမိတဲ့ ကျမဟာ ရမက်စိတ်များ ထကြွလာပြီး စောက်ဖုတ်လေး ထဲမှ အရည်များပင် စိမ့်စိုကျလာရတော့တယ်။ ကြမ်းလိုက်တဲ့ ဓာတ်ပုံတွေပါပဲရှင်။ ယောက်ျားက မိန်းမကို ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေဆော်နေတဲ့ ဓာတ်ပုံတွေက ကျမကို အထူးပဲ စိတ်လှုပ်ရှားစေပါတယ်။
ရမက်စိတ်ကြောင့် လူကမရိုးမရွဖြစ်လာကာ ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကို ကိုယ့်လက်နဲ့ အသာအယာ ပြန်ပွတ်နေမိရင်း ဓာတ်ပုံတွေကို တစိမ့်စိမ့် ကြည့်နေမိပါတော့တယ်။ ကာမဖီ လင်ကလည်း တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ တက်လို့လာရပါတယ်။ ထိုစဉ်မှာပင် အခန်းဝဆီမှ အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာပါတော့တယ်။
“ ခင်လေး…. ညည်း ငါ့စာအုပ်ထဲက ပုံတွေကြည့်ပြီး စောက်ဖုတ်က ရွနေပြီ မဟုတ်လား…. ဟင်….”
ကျမ ထိတ်ခနဲ ဖြစ်သွားရပြီး စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေတဲ့ စာအုပ်ကို ပစ်ချကာ ကုတင်ပေါ်မှ ကမန်းကတန်း ထရပ်ပြီး အကြောက်အကန် ငြင်းလိုက်မိပါတော့တယ်။
“ အို…. မဟုတ်…. မဟုတ်ပါဘူး… အန်တီချိုရယ်…. ကျမ ဘာစာအုပ်မှန်းမသိလို့ ယူကြည့်မိတာပါရှင်….”
ဒေါ်ချိုသက်ရီက အခန်းထဲသို့ လှမ်းဝင်လာပြီး ကျမအနီးသို့ တိုးကပ်ကာ လက်တစ်ဖက်က ဖြတ်ခနဲ ကျမစောက်ဖုတ်အုံကို လှမ်းကာအုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။
“ အို….ဟင့်….အန်တီချို….”
“ နင် ငါ့စာအုပ်ကို ခိုးကြည့်ပြီး နင့်စောက်ဖုတ်က အရည်တွေတောင် ရွှဲနေပြီ…. ဒါတောင် နင်က ငြင်းချင်သေးသလား …..”
“ ဟို…ဟို….ကမှ….”
ကျမ ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ ဆွံ့အလို့နေမိပါတော့တယ်။ တကယ်လည်း ကျမစောက်ဖုတ်က ဖောင်းတင်းပြီး အရည်တွေစို့နေပြီလေ။
“ နင်က ဒီလို ဓာတ်ပုံကြည့်တာတောင် ထနေတဲ့ ကောင်မဆိုတော့ တော်တော်ဏှာထန်တဲ့ ကောင်မပဲ…. နင့်အကြောင်း မင်းအောင်ကို ပြန်ပြောဦးမှ….”
“ အို…. မဟုတ်ဘူး…. ကျမ…. အဲလို မဟုတ်ဘူး….”
“ နင့် စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ တော်တော်ထွက်နေပြီပဲ…. ထိုင်လိုက်စမ်း…. ကုတင်ပေါ်ကို…”
ဒေါ်ချိုသက်ရီက ကျမပခုံးတစ်ဖက်ကို တွန်းပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ထို့နောက် ကျမရဲ့ အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့ ထမီအပါးလေးကို အောက်ခြေမှ ဆွဲပြီး ခါးနားသို့ လှန်တင်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ ရုတ်တရက် ကျမ ကြောင်အမ်းနေမိပါ တယ်။ အန်တီချိုဟာ ကျမအနားသို့ တိုးကပ်လာပြီး ကျမ ပေါင်ခွဆုံက စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းတင်းတင်း ပြောင်ပြောင်ကြီးကို လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ အိမ်နေရင်းမို့ အောက်ခံပင်တီ ဝတ်မထားသဖြင့် အန်တီချို့လက်က ကျမစောက်ဖုတ်အုံ ကို ထိထိမိမိ အုပ်ကိုင်မိသွားတယ်။
“ အို….အဟင့်….အန်တီချို….”
“ ခင်လေး….”
“ ရှင်…. အန်တီချို….”
အန်တီချိုက ကျမကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲယူသိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် အုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လို့ထားတယ်။ ကျမ နားနားသို့ကပ်ပြီး တိုးညှင်းသော ဆွဲငင်သော လေသံသဲ့သဲ့ဖြင့် ခေါ်လိုက်ခြင်းကြောင့် ကျမစိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေကာ တုန်ရီလှိုက်မောစွာနဲ့ပင် ပြန်ထူးလိုက်မိပါတော့တယ်။
“ နင် စိတ်တွေထပြီး အလိုးခံချင်နေတယ် မဟုတ်လား….. နင့် စောက်ဖုတ်ကို ငါ ကောင်းကောင်း ကလိပေးမယ် သိလား….”
အန်တီချိုက ဘယ်လိုရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ကျမကို အခုလို ရမက်ထန်လာအောင် နှိုးဆွပေးနေမှန်းမသိ။ ဒါပေမယ့် သူမရဲ့ လှုပ်ရှားနှိုးဆွကလိပေးနေမှုများကို ငြင်းဆန်ဖို့ ကျမမှာ အင်အားမဲ့နေသလိုပင်။ ဘာကြောင့်မှန်းကိုမသိ အန်တီချိုရဲ့ လွှမ်းမိုးမှု ကို တွန်းလှန်နိုင်စွမ်းမရှိ ဖြစ်လို့နေရတော့တယ်။
အန်တီချိုက ကျမစောက်ခေါင်းထဲသို့ ပထမဆုံး လက်ချောင်းတစ်ချောင်းဖြင့် ထိုးသွင်း ကလိပေးတယ်။ စောက်စိကိုလည်း လက်မဖြင့် ပွတ်ချေပေးနေသေးတယ်။ ကျမမှာတော့ အန်တီချို့ရဲ့ စောက်ဖုတ် နှိုက်ကလိပေးမှုကြောင့် ဖင်တကြွကြွနဲ့ နေရခက်လို့နေပါပြီရှင်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ လက်ချောင်းလေးက ကွေးချည်ဆန့်ချည်နဲ့ အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို နှိုက်ဆွပွတ်တိုက် ထိုးကလိပေးနေရာ ကျမစောက်ခေါင်းထဲ တရွရွ တဆစ်ဆစ်နဲ့ ဖြစ်လာပြီး စောက်ရည်တွေက ရွှဲအိုင်လို့လာပါတော့တယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လက်ကို သွင်းချည်ထုတ်ချည် ကွေးချည်ဆန့်ချည်ဖြင့် ကျွမ်းကျင်စွာပင် ကလိပေးနေပါတော့တယ်။
ကျမကို ရမက်စိတ် ကြွသထက် ကြွလို့လာအောင် အန်တီချိုက အတန်ကြာနှိုက်ဆွလို့ အားရတော့မှ စောက်ခေါင်းထဲမှ လက်ကိုထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်အုံပေါ်ကို သူမလက်၌ ရွှဲစိုနေသော ကျမရဲ့ စောက်ရည်များဖြင့် သုတ်လိမ်းပစ်လိုက်ပြန်ပါတယ်။ ကျမစောက်ဖုတ်ကြီးက အခုဆိုရင် ဖောင်းတင်းကားထွက်နေပြီး အရည်တွေနဲ့ ရွှဲစိုလို့နေပါ တော့တယ်ရှင်….။
“ ခင်လေး…. ပက်လက်လှန်လိုက်…. ဪ… နေဦး….နင့်အင်္ကျီကို အရင်ချွတ်လိုက်ဦး….”
ကျမဟာ အန်တီချိုရဲ့ စေခိုင်းမှုအတိုင်း မငြင်းဆန်မိဘဲ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လိုက်လုပ်နေမိပါတော့တယ်။ ကျမစိတ်ထဲ ကောင်း၏ မကောင်း၏ ဆိုတာ တွေးတောနိုင်စွမ်း မရှိတော့ပေ။ စိတ်ထဲတွင် ရမက်ကာမမီးများသာ တောက်လောင်လို့ နေရတော့တယ်။
“ နင့် ဗရာစီယာပါ ချွတ်ပစ်လိုက်….”
နောက်ဆုံးတော့ ကျမဟာ အဝတ်မဲ့နေသော အထက်ပိုင်းခန္ဓာကိုယ်နဲ့ အိပ်ယာထက်မှာ လဲလျောင်းသွားရပါတော့တယ်။ ခါးအထက်မှာတော့ ထမီက စုပုံနေကာ ဖင်အပြောင်သားဖြစ်လို့နေပါတယ်။ အန်တီချိုက ကျမဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ကျွဲကောသီးတစ်ခြမ်း တင်ထားသလောက်ရှိတဲ့ ကျမရဲ့ လုံးဝိုင်းတင်းရင်းနေတဲ့ နို့အုံတွေကို အပေါ်မှအုပ်မိုးထိုင်နေရာမှ အကျအနပဲ ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်ကြည့်နေပေတော့တယ်။
“ အ…အဟင့်….နာတယ်…အန်တီချို….”
အန်တီချို့လက်က ကျမနို့တွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ညှစ်နေသဖြင့် အနည်းငယ် နာကျင်လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲတစ်မျိုးတော့ လှုပ်ရှားနေမိတယ်။ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်ကာ အန်တီချို့လက်ဖြင့် နို့တွေကို တစ်ချက်တစ်ချက် ဖျစ်ညှစ်လိုက်တိုင်း ကျမရင်အစုံက ကော့ကော့တက်သွားရပါတယ်။ ခံစားရတဲ့ အရသာက ကောင်းသွားရတာကိုးရှင်။
ထို့နောက်တွင်တော့ အန်တီချိုက ကျမဘေးမှာ ဘေးတစောင်း ဝင်လှဲလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ ဆီးခုံချက်အောက်ဘက်ကို မေးတင်ကာ အပေါ်မှ စီးမိုး၍ ကျမစောက်ဖုတ်လေးကို အပီကိုင်ကာ နှိုက်ဆွပါတော့တယ်။ ကျမတစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်နေရပြီး ကော့ကား လူးပျံကာ ရမက်စိတ်တွေထကြွပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ ရွထအလိုးခံချင်လာရပါတော့တယ်။
“ ခင်လေး…. နင် ငါ့ထမီကို ချွတ်လိုက်စမ်း…. ကွင်းလုံးချွတ်လိုက်….”
အန်တီချိုက ကျမစောက်ဖုတ်ကို အပိုင်ကိုင်တွယ်နေရင်း စေခိုင်းလိုက်တာကြောင့် သူ့ထမီကို ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်ရပါတော့တယ်။ ဘေးတစောင်း အင်္ဂလိပ်အက္ခရာခြောက်ကိုး အနေအထားနဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ကို အန်တီချိုက အပီကိုင်ဆွနေသလို အန်တီချို့စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း ကျမမျက်စိရှေ့မှာ အပြူးသား မြင်တွေ့နေရပါတယ်။ အန်တီချို့စောက်ဖုတ်ကြီးက အမွှေးတွေ ပြောင်ရှင်းနေပြီး စောက်ဖုတ်အုံကြီးက ဖွေးဥပြောင်တင်းလို့နေပါတယ်။ ပေါက်ခါစအမွှေးကြမ်းမဲမဲလေးတွေကို မြင်ရတာ တစ်မျိုးတော့ ရင်ဖိုစရာကောင်းလှပါတယ်။
အဲဒီအချိန်မှာပဲ အန်တီချိုက ပေါင်တစ်ဖက်ကို ဖြဲကားပစ်လိုက်ပါတယ်။ ပေါင်ကို ကားလိုက်ခြင်းကြောင့် အန်တီချို့ပေါင်ကြားထဲမှ အညိုရောင်သမ်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့ ရှည်မျော မျောစောက်စိကြီးက ပြူးထွက်လာပါတယ်။ လီးပေါင်းစုံကို ခံထားခြင်းကြောင့်လားမသိ။ စောက်ခေါင်းဝက ပြဲအာနေပြီး ပန်းနုရောင် အတွင်းသားတွေကို အရည်လဲ့စွာ မြင်နေရပါတယ်။
“ ငါ့ စောက်ဖုတ်ကို လျှာနဲ့ထိုးယက်ပေးစမ်း ခင်လေး…. နင့်စောက်ဖုတ်ကိုလည်း ငါ ယက်ပေးမယ်….”
ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားသံက ကျမဘယ်လိုမှ ထင်မထားတဲ့ စကားပါပဲရှင်။ မိန်းမချင်း စောက်ဖုတ်ယက်တယ်ဆိုတာ ကျမအနေနဲ့ မဖြစ်နိုင်တဲ့ကိစ္စလို့ ထင်ထားခဲ့တာပါ။ အခုတော့ လက်တွေ့ကျကျ ကြုံတွေ့နေရပြီလေ။ မိန်းမချင်း ပလူးတဲ့ကိစ္စမှာ ဘယ်လိုမှ ကာမခံစားမှုကို ရနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးထင်ခဲ့မိတာပါပဲရှင်။
“ ဟဲ့…. လုပ်လေ…. စောက်ခေါင်းထဲ လျှာကို ထိုးယက်ပေး…. အစိကိုလည်း နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့စုပ်….”
ကျမဟာ အန်တီချို့ကို မလွန်ဆန်နိုင်တာက တစ်ကြောင်း၊ ကြုံတွေ့ခံစားနေရတဲ့ ကာမဆန္ဒတွေအရ အန်တီချို့ စောက်ဖုတ်ဆီသို့ ခေါင်းလေးစောင်းကြွပြီး လျှာနဲ့ထိုးယက်ပေးလိုက်မိပါတော့တယ်ရှင်။
“ အ…. ဟား…. အိုး…. နွေးနေတာပဲ အရသာရှိလိုက်တာဟယ်…. ထိုးယက်စမ်းပါ…. အစိကိုလည်း စုပ်….”
အန်တီချိုက သူမလိုချင်တဲ့အရသာကို ခံစားမိသွားချိန်တွင် ကျမကိုလည်း သူခံစားနေရသလို ခံစားသွားရအောင် ကျမစောက်ဖုတ်ကို စတင်ယက်ပေးပါတော့တယ်။ ကျမထက် အတွေ့အကြုံ ဝါရင့်နေတဲ့ အန်တီချို့လျှာစောင်းဒဏ်ကို ခံစားနေရတဲ့ ကျမဟာ အန်တီချို ဖီလင်တက်နေတာထက် အဆတစ်ရာလောက်သာအောင်ကို ထကြွလာရပါတော့တယ်။
“ ပြွတ်…. ပလပ်…. ပြွတ်…. အွန်…. ပြွတ်…. ပလပ်…..”
ကျမတို့နှစ်ဦးရဲ့ တစ်ယောက်စောက်ဖုတ် တစ်ယောက် စုပ်ယက်ပေးနေသံ၊ ကာမဖီလင်တက်နေသံတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆူညံပြင်းရှလို့လာပါတယ်။ အခုအချိန်မှာတော့ ကျမဟာ မိန်းမချင်းစောက်ဖုတ်နှိုက်ဆွခြင်းမှရတဲ့ ကာမဖီလင်ကို ခံစား တတ်လို့ လာခဲ့ပြီ ဖြစ်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်က အတော်ကို ဖောင်းကြွပြီး အရည်တွေလည်း တော်တော့်ကို စိုရွှဲလို့နေပြီ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျမကိုယ်တိုင်ကလည်း အန်တီချို့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ခေါင်းမဖော်တမ်း အားရပါးရ လိုလိုလားလား ယက်ပေးလို့နေမိ ပါတယ်။ အန်တီချိုဦးဆောင်တဲ့ ကာမသင်ခန်းစာ အတွေ့အကြုံသစ်က ကျမအတွက် ဆန်းသစ်လွန်းလှပါတယ်ရှင်။
———————————–
အခန်းတွင်းမှ မိန်းမနှစ်ဦး၏ ဏှာထစုပ်ယက်နေကြပုံက တကယ့်ကို ရမက်သွေးကြွစရာကောင်းနေသည်။ ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ပြီး အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းနဲ့ ဂွင်းတိုက်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်က အခန်းတံခါးဝမှာ ရှိနေ၏။ ဒေါ်ချိုသက်ရီ၏ မွေးစားသားများစွာထဲက တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ကျော်ခင် ဆိုတဲ့ လူပင်ဖြစ်သည်။ ဒေါ်ချိုသက်ရီ၏ ဆက်သွယ်ထားမှုနှင့် အဆင်သင့် လမ်းဖွင့်ပေးထားမှုတို့ကြောင့် ကျော်ခင်တစ်ယောက် အခုလို အခန်းဝမှာ ရပ်ကြည့်နေရင်း ဂွင်းတိုက်လီးသနေခြင်းပင် ဖြစ် သည်။
မင်းအောင်ရဲ့မိန်းမ ခင်နှင်းဝေကို ဇာတ်သွင်းပြီး ကာမသားကောင်ဘဝသို့ ရောက်စေဖို့ ဒေါ်ချိုသက်ရီက အကွက်ချ စီစဉ်ထားခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ မင်းအောင်တို့ ကျော်ခင်တို့လို ဘဝမလှခဲ့တဲ့ လူတွေကို ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက် ပျိုးထောင်ပေးခဲ့သော ဒေါ်ချိုသက်ရီ၏ သဘောဆန္ဒတွေကို မလွန်ဆန်ဝံ့သဖြင့် သူတို့ မွေးစားအမေ ဖြစ်ချင်တာမှန်သမျှကို သူတို့မွေးစားသားတွေက မဖြစ်မနေ လုပ်ဆောင်ပေးရလေ့ရှိ၏။ ထိုအခြေအနေတွေအရ မင်းအောင်လည်း သူ့မိန်းမ ဇာတ်သွင်းခံရမှာ သိနေသဖြင့် ရင်နာနာနဲ့ တစ်နေရာကို ရှောင်ထွက်နေလောက်ပေပြီ။
အခန်းဝမှာရပ်ရင်း ဂွင်းတိုက်နေသော ကျော်ခင့်ကို ဒေါ်ချိုသက်ရီက မြင်နေရသည်။ သူမစီစဉ်ထားသည့်အတိုင်းလည်း ခင်လေးကို အပီချုပ်ထားနိုင်ပေပြီ။ ဒါကြောင့် တံခါးဝမှ ကျော်ခင့်ကို အချက်ပြလိုက်လေတော့သည်။
ဒေါ်ချိုသက်ရီ အချက်ပြလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ကျော်ခင်က လီးအတောင်သားနဲ့ ကုတင်အနီးသို့ တိုးတိတ်စွာ လျှောက်ဝင်လာပြီး ဒေါ်ချိုသက်ရီ အဆင်သင့်ပြင်ပေးထားသဖြင့် ပြဲအာနေသော ခင်လေး၏ စောက်ခေါင်းဝကို သူ၏ လီးဖြင့်ချိန်ရွယ်တေ့ထားလိုက်၏။
“ ခင်လေး….”
“ ရှင်….အန်တီချို….”
“ ညည်း သိပ်ရွ….. သိပ်ခံချင်နေပြီ မဟုတ်လား….”
“ ဟင့်….”
“ ဟဲ့…. ပြောစမ်း…. နင့်စောက်ဖုတ်က ရွထပြီး အလိုးခံချင်နေပြီ မဟုတ်လား…. ပြောလေ….”
ဒေါ်ချိုသက်ရီက ခင်လေးစိတ်တွေ ပိုထန်လာအောင် ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်း စကားတွေသုံးရင်း မေးနေသလို ခင်လေး စောက်စေ့ကိုလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
“ အ….ဟင့်….ရှီး…. ဟုတ်….. ဟုတ်ပါတယ်ရှင်….”
“ ညည်း အခုအချိန်မှာ လီးဆာနေတယ် မဟုတ်လား…. အလိုးခံချင်နေတယ် မဟုတ်လား…. ပြောစမ်း….”
ခင်လေးမှာ ဒေါ်ချိုသက်ရီ မေးနေသော စကားတွေက သူမစိတ်တွေ ထသထက်ထအောင် မေးနေသည်ဟုပဲ ထင်မှတ်တာကတစ်ကြောင်း၊ ဒေါ်ချိုသက်ရီကို မလွန်ဆန်နိုင်နေတာကတစ်ကြောင်း၊ အခြေအနေအရပ်ရပ်တို့ကြောင့် သူမစိတ်ထဲ ခံစားနေရသည့်အတိုင်းပင် တစ်တစ်ခွခွ ပြန်ဖြေလိုက်မိတော့သည်။
“ ဟုတ်…. ဟုတ်ကဲ့ရှင့်…. ကျမ အရမ်းကို ရွနေပါပြီ…. လီးနဲ့ အလိုးခံချင်နေပါပြီရှင်….”
ကျော်ခင်က နောက်မှလီးအတောင်သားနဲ့ သူမကို လိုးဖို့ ရပ်စောင့်နေတာကို ခင်လေး မသိ။ ဒေါ်ချိုသက်ရီစောက် ဖုတ်ကြီးနဲ့ သူမက မျက်နှာအပ်နေသည်လေ။
“ ဒါဆိုရင် နင်ဆာနေတဲ့လီးနဲ့ လိုးပေးတော့မယ်…. ကောင်းကောင်းသာ ခံပေတော့….”
ပြောပြောဆိုဆို ဒေါ်ချိုသက်ရီက ကျော်ခင့်လီးကို လှမ်းဆွဲပြီး ခင်လေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တေ့ထောက် ထိုးသွင်းပေးလိုက်တော့၏။
“ ဗြိ…. ဗြစ်…. ဗြစ်…. အ…. အမလေး…. ဘာကြီးလဲ…. အ… အီး…. ကျွတ်…. ကျွတ်…..”
ရုတ်တရက်ကြီး ခင်လေး ကော့ပျံလန်တက်သွား၏။ ထင်မှတ်မထားသော အတွေ့အထိနဲ့အတူ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးခွဲဝင်ရောက်လာတဲ့ လီးကြီးရဲ့ဒဏ်ကို အလူးအလဲပင် ခံစားလိုက်ရတော့၏။ ကျော်ခင့်လီးက ဒစ်ကြီးတင်းကားထွက်နေပြီး လုံးပတ်ကြီးမားလွန်းလှ၏။ ထိုလီးက ခင်လေး၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို အတွင်းသို့လိပ်ဆွဲပြီး ထိုးဝင်သွားသည်။ ဒေါ်ချိုသက်ရီကလည်း ခင်လေး စောက်စေ့ကို ပွတ်တိုက်ပေးနေသေးပြန်ရာ ခင်လေး တစ်ကိုယ်လုံး လေထဲမြောက်ကြွတက်နေသလို ကော့ပျံပြီး ရမက်စိတ်ကို ထိန်းမရနိုင်တော့ပဲ စောက်ရည်တွေ ဒလဟောထွက်ကာ တစ်ချီ ပြီးသွားခဲ့ရတော့သည်။
စိတ်တွေတရကြမ်း ထကြွနေချိန်၊ လီးကို မျှော်လင့်တမ်းတနေချိန်တွင် ဒင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် လီးကြီးဖြင့် ရုတ်တရက် အလိုးခံလိုက်ရသဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲလီးဝင်ကာစမှာပင် တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ရခြင်းပင် ဖြစ်တော့၏။ ခင်လေးတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးအဝင်ခံပြီး အလိုးခံလိုက်ရသော်လည်း သူမကို လိုးလိုက်သော လီးပိုင်ရှင်မှာ ဘယ်သူမှန်းပင် မသိသေး။ မြင်ခွင့် သိခွင့်မရအောင်လည်း ဒေါ်ချိုသက်ရီစောက်ဖုတ်ကြီးက သူမမျက်နှာနှင့် ကပ်လို့နေသည်။ ဆောင့်ခြင်း ညှောင့်ခြင်း မပြုလုပ်ဘဲ ခင်လေး တစ်ချီပြီးသွားရသော်လည်း စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကြီးက အခုမှ စတင်လှုပ်ရှားလာတော့သည်။
စောက်ဖုတ်အတွင်းသား၊ အပြင်နှုတ်ခမ်းသားတွေက လီးကြီး ဝင်တိုင်းထွက်တိုင်း အပြင်သို့ စူထွက်သွားလိုက်၊ အထဲသို့ လိပ်ဝင်သွားလိုက်ဖြင့် ထိမိ သော ပွတ်တိုက်လိုးဆောင့်ခြင်းကို ခံစားလို့နေရသည်။ လီးက စောက်ခေါင်းထဲကို ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြင့် အတွေ့ထူးပေးနေသလို ဒေါ်ချိုသက်ရီကလည်း ခင်လေး စောက်စေ့ကို အပီအပြင် ပွတ်ချေပေးနေတော့ရာ ခင်လေးတစ်ယောက် ဆန်းသစ် သော ကာမအရသာထူးကို ဆန်းဆန်းပြားပြား ခံစားလို့နေရတော့သည်။
ကျော်ခင်မှာလည်း ဖောင်းအိတင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို စိမ်ပြေနပြေ စိတ်ကြိုက်လိုးဆောင့်ခွင့် ရနေခြင်းကြောင့် ခံစားမှုအရှိန်က အမြင့်ဆုံးသို့ ရောက်နေရသည်။ ပူနွေးသော စောက်ဖုတ်အတွေ့၊ ဆွဲစုပ်အားကောင်းသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေရဲ့ အထိအတွေ့တွေက သူ့ရဲ့ရမက်သွေးကို ပို၍ဆူပွက်လာစေတော့သည်။
“ ဖတ်…. ဖတ်…. ဘတ်… ဖွတ်…. ဖတ်…. ဘွပ်… အင့်… အား…. အိုး…. ရှီး…. ကျွတ်…. ကျွတ်…. အမလေး…. အင်း….. ဟင်း….”
ခင်လေးမှာ အတော်ကို အလူးအလဲ ခံစားနေရတာဖြစ်သည်။ တမူထူးခြားသော ကာမဆက်ဆံနေရမှုက သူမ၏ ရမက်ဘဝင်ကို ကျေနပ်မှု အပြည့်ရနေစေသည်။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆွပေးနေမှုကို ခံနေရပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းပြည့်ကျပ်နေတဲ့ လီးကြီးနဲ့ နင့်နင့်နဲနဲအလိုးခံနေရသဖြင့် အကောင်းကြီးကောင်းနေရတော့၏။
“ ခင်လေး…. ညည်း အလိုးခံရတာ တော်တော်ကောင်းနေပြီ မဟုတ်လား….”
“ အင့်….ဟင့်….ဟုတ်….ဟုတ်ကဲ့ အန်တီချို….”
“ ကဲ…. ဒါဆို ပုံစံပြောင်းပြီး အလိုးခံဦး….”
ဒေါ်ချိုသက်ရီက ဒီလိုးပွဲကို ဦးဆောင်နေသည်။ ခင်လေးစိတ်ထဲမှာတော့ ဘာကိုမှ မတွေးမိတော့။ သူမယောက်ျားနဲ့ ဒေါ်ချိုသက်ရီတို့ရဲ့ ဖောက်ပြားတဲ့ကာမဇာတ်လမ်းကို သိရှိခဲ့ရပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ တစ်ဦးပေါ်တစ်ဦး ထားရှိခဲ့တဲ့ သစ္စာဟာ ပျက်ယွင်းသွားခဲ့ပြီဟု သူမစိတ်ထဲ တွေးထင်ခံစားလိုက်ပြီဖြစ်သည်။
သူမစိတ်ထဲမှာ လောလောဆယ် ခံစားနေရတဲ့ ကာမအရသာထူးကိုသာ စိတ်ကျေနပ်ပြည့်ဝသည်အထိ ခံစားကြည့်ချင်နေမိတော့၏။ ဒေါ်ချိုသက်ရီက ခင်လေးကို အပေါ်မှ ဖိအုပ်မိုးထားရာမှ ဖယ်ခွာလိုက်သည်။ အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းနေသော ဒေါ်ချိုသက်ရီက သူမရဲ့ဇာအင်္ကျီကိုပါ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက် သည်။ ထို့နောက်သူမ၏ ဝင်းဝါနေသော နို့အုံတွေကို ထိန်းထားပေးသော ဗရာစီယာကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။
အဝတ်မဲ့ နေသော မိန်းမနှစ်ယောက်တို့က တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ လှနေကြသည်။ ထိုမိန်းမတွေရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ကျော်ခင်ဆိုတဲ့ ငနဲသားက အရသာခံကြည့်နေသည်။ ဒေါ်ချိုသက်ရီက ပုံစံပြောင်းပြီးလိုးဖို့ ပြောထားသော်လည်း အခုထိ ခင်လေး စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကို ထုတ်မပစ်ရသေး။
“ ကျော်ခင်…. သိပ်ငမ်းမနေနဲ့…. ခင်လေး စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကိုချွတ်ပြီး ဒီမှာလာလှဲ….”
ကျော်ခင်က ဒေါ်ချိုသက်ရီအမိန့်အတိုင်း အိပ်ယာပေါ်တွင် ခင်လေးနဲ့ယှဉ်ပြီး လှဲအိပ်လိုက်သည်။ ကျော်ခင့်လီးက ခင်လေးစောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေကြောင့် ပြောင်တင်းနေပြီး မိုးပေါ်မတ်ထောင်လို့နေသည်။
“ ခင်လေး ထစမ်း…. ကျော်ခင့် မျက်နှာပေါ်တက်ခွပြီး နင့်စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ ဖြဲပေးထားလိုက် သူယက်ပေးလိမ့်မယ်….. ငါက ကျော်ခင့်လီးကို စုပ်ပြမယ်…. နင် သေချာကြည့်ထား….”
ဒေါ်ချိုသက်ရီရဲ့ အကွက်ချစီမံပေးမှုက ခင်လေးအကြိုက်တွေ့သွားစေသည်။ သူမယောက်ျားမျက်နှာပေါ် ဒေါ်ချိုသက်ရီ တက်ခွပြီး စောက်ဖုတ်အယက်ခံစဉ်က ဘယ်လိုခံစားရသလဲဆိုတာကို သူမ ခံစားကြည့်နိုင်ပေပြီ။ ခင်လေးက ကျော်ခင့်ခြေ ရင်းဘက် မျက်နှာမူကာ ခွထိုင်လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ဖြဲပေးထားလိုက်သေး၏။ ကျော်ခင်ကလည်း အလိုက်သင့်ပင် ခင်လေးဖင်သားတွေကို အောက်မှ ဖြဲကိုင်ထိန်းထားပေးရင်း လျှာကို အပြားလိုက်ထုတ်ကာ ပင့်တင်ယက်ပေးလိုက်၏။
“ ပလပ်….ပြွတ်….ပလပ်….ပလပ်….”
“ အု….အွန့်….ပြွတ်….ပြွတ်….အွန်း…..”
“ အ….အဟင့်….ရှီး….အ….ကျွတ်….ကျွတ်….”
ကျော်ခင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လျှာနဲ့ပင့်တင်ယက်ပေးနေသံ၊ ခင်လေးရဲ့ ဏှာထနေသံ၊ ဒေါ်ချိုသက်ရီရဲ့ လီးစုပ်သံတွေက အပြိုင်အဆိုင် ပေါ်ထွက်နေ၏။ ဒေါ်ချိုသက်ရီက ကျော်ခင့်လီးကို အငမ်းမရနဲ့ ရမက်ထန်စွာပင် စုပ်ယူလို့နေသည်။ ခေါင်းကို ဘယ်ညာစောင်းပြီး လီးကိုအာခေါင်ထဲ ဝင်နိုင်သလောက် ဝင်အောင် ဆွဲစုပ်နေသဖြင့် အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းပင် ပေါ်ထွက်နေရသည်။ ကျော်ခင့်လီးက ဒေါ်ချိုသက်ရီ စုပ်ပေးထားခြင်းကြောင့် တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်စိုနေရုံမက တင်းမာထောင်ထလို့နေသည်။ ကျော်ခင်ကလည်း ခင်လေး စောက်ဖုတ်ကို လျှာစောင်းနဲ့ အပီအပြင် ထိုးတိုက်ပေးနေသေး၏။
“ ပြွတ်…. ပြွတ်…. အု…. အွန့်…. ဟွန်း…. အား…. ရှီး…. အမလေး…. အိုး….. အ…. ကျွတ်…. ကျွတ်…..”
“ ခင်လေး ဆင်းတော့ ပက်လက်လှန်လိုက်…. ကျော်ခင် နင်ကထပြီး ခင်လေးပါးစပ်ထဲ လီးထိုးထည့်ပြီး ပါးစပ်ပေါက်ကို လိုးပေး…. ငါ ခင်လေး စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးဦးမယ်….”
ခင်လေးတစ်ယောက် ဒေါ်ချိုသက်ရီရဲ့ စကားသံကြားလိုက်ရတာနဲ့ လူကကြက်သီးတွေထပြီး သွေးတွေ ဆူပွက်လို့လာသည်။ ကိုမင်းအောင်လီးကို ခင်လေး စုပ်ပေးဖူးပါသည်။ အခုက ဒေါ်ချိုသက်ရီက ကျော်ခင်ဆိုတဲ့ လူကို လီးစုပ်ပေးခိုင်းခြင်းမျိုး မဟုတ်ပဲ သူမပါးစပ်ပေါက်ကို လီးနဲ့လိုးခိုင်းခြင်းကြောင့် တစ်မျိုးစိတ်လှုပ်ရှားရပြန်သည်။
ကျော်ခင်ကလည်း ဒေါ်ချိုသက်ရီ စကားအတိုင်း ခင်လေးခေါင်းကို ပေါင်တစ်ဖက်နဲ့ခွကာ ခေါင်းကိုထိန်းကိုင်ရင်း ပါးစပ်ပေါက်ထဲသို့ လီးထိုးထည့်ကာ စောက်ဖုတ်ကိုလိုးသလို ဖြေးဖြေးချင်းပင် လိုးဆောင့်ပေးနေ၏။ ဒေါ်ချိုသက်ရီကလည်း ခင်လေးပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲကာ ဖင်ပေါက်နှင့် စောက်ခေါင်းပေါက်တွေကို လျှာဖျားလေးနဲ့ မထိတထိ ထိုးဆွပေးနေတော့၏။
“ ပြွတ်…အု….အွန်း….အု….အု….”
ခင်လေးမှာ အပေါ်ပိုင်းက ပါးစပ်ပေါက်ကို အလိုးခံနေရသဖြင့် အသက်ရှူမမှားအောင် အထူးဂရုစိုက်ကာ အလိုက်သင့် နေနေရသည့်အပြင် အောက်ပိုင်းမှ ဒေါ်ချိုသက်ရီ၏ လျှာဖျားလေးဖြင့် ထိုးဆွပေးနေမှုကို ကော့ပျံနေအောင်ကို ခံနေရ ပြန်သည်။
ခင်လေးရင်ထဲ မောဟိုက်တုန်ရီလာသည်။ ကာမစည်းစိမ်ကို တနင့်တပိုး ခံစားနေရတော့ အလွန်ခံရခက်နေသည်။ နှုတ်မှ ဖွင့်ဟညည်းညူရင်း ခံစားဖို့ကျတော့ လီးက ပါးစပ်ထဲမှာ အပြည့်အကြပ် ဝင်ထွက်နေပြန်၏။ ခင်လေးရဲ့ တအုအုနဲ့ အသံထွက်နေပုံက ဘယ်လောက်တောင် နေရထိုင်ရခက်နေမှန်း သိသာလှသည်။
ကျော်ခင် သူမကို စလိုးလိုးချင်း တစ်ချီ ပြီးသွားရပေမယ့် အခုလို နှစ်မျိုးညှပ်ပြီး ပါးစပ်ပေါက်ကို အလိုးခံ၊ စောက်ဖုတ်ကို လျှာနဲ့အယက်ခံနေရခြင်းမှရသော ကာမဖီလင်ကြောင့် ရမက်စိတ်တွေ အမြင့်ဆုံးသို့ ရောက်လာရပြန်တော့သည်။ ထိန်းထားလို့မရတော့။ ခင်လေး ပြီးချင်လာပြန်သည်။
သုံးဦးသား အစုပ်အမှုတ် တူညီစွာ လုပ်နေကြပေမယ့် ညှပ်ပြီး အကလိခံနေရတဲ့ ခင်လေးက သုတ်ရည်ထွက်ဖို့ တာဆူလို့နေပေပြီ။ ပါးစပ်ထဲမှလီးကို လက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်ရင်း ကမန်းကတန်း ချွတ်ပစ်ကာ….
“ အ…. ကျမ….. ကျမ…. ပြီးတော့မယ်…. ထွက်ကုန်တော့မယ်…. အ…. အီး…. ဟင့်….”
ခင်လေးရဲ့ တဏှာရမက်ထန်ထန် ကယောင်ကတမ်း အငမ်းမရ ပြောလိုက်သံက တုန်ခိုက်နေသည်။ ကာမမီးက အပြင်းဆုံး တောက်လောင်နေချိန်၊ တဏှာရမက်ဒီရေက အမြင့်ဆုံးသို့ရောက်နေချိန်တွင် ခင်လေး၌ အသိတရား မရှိတော့ပေ။ ကျော်ခင့်လီးကို လက်ဖြင့် အားကိုးတကြီးပုံစံနဲ့ တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ဒေါ်ချိုသက်ရီရဲ့ ခေါင်းကို သူမလက်တစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ဆီ ဖိဆွဲကပ်ကာ ခါးကိုကော့လန်ပြီး စောက်ရည်တွေ ညှစ်ထုတ်ပစ်လိုက်လေတော့သည်။ ခင်လေး တစ်ချီပြီး သွားပြန်လေပြီ။ ဒါပေမယ့် ဒေါ်ချိုသက်ရီနဲ့ ကျောင်ခင်တို့က အခုမှ အစပျိုးနေကြဆဲ။
ခင်လေးစောက်ဖုတ်ဆီကို ခဏကြာ ယက်ပေးနေပြီးမှ ခင်လေးဘေးတွင် ဒေါ်ချိုသက်ရီက ဝင်လှဲလိုက်သည်။ ခင်လေးမှာ ကျော်ခင့်လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ရင်ဘတ်လေး ဖုတ်လိုက်ဖုတ်လိုက်ဖြင့် အမောဖြေလို့နေသည်။
“ ညည်း တော်တော် ဏှာထန်တဲ့ ကောင်မပဲ ခင်လေး…. ဒါကြောင့်လည်း မင်းအောင်က နင့်ကို အသဲစွဲ ဖြစ်နေတာနေမှာ…. ဒါပေမယ့် အခု နင်က ငါတို့နဲ့လာပြီး အလိုးခံပြီးသွားပြီဆိုတော့ နင့်အကြောင်းကို မင်းအောင် မသိစေချင်ရင် နောက် ငါ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်ရတော့မယ် ကြားလား…..”
ဒေါ်ချိုသက်ရီက ခင်လေးကို အပိုင်ချုပ်ပစ်လိုက်၏။ ခင်လေး ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ ခေါင်းကိုသာ အသာငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် ခင်လေးမှာလည်း ဝှက်ဖဲနဲ့ပါ။ သူမကို ယောက်ျားဖြစ်သူနဲ့ ခြိမ်းခြောက် အကြပ်ကိုင်နေပေမယ့် သူမမှာလည်း လွတ်လမ်းရှိနေပါသည်။
ဒါပေမယ့် ခင်လေးကလည်း လူတစ်မျိုး။ အရွဲ့တိုက်ချင်စိတ်ကလေး ရှိနေသည်။ အကြပ်ကိုင်မှန်း သိနေပါလျက်၊ သူမကို ဖာဇာတ်သွင်းပြီး ကြေးစားမိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်အောင်လုပ်မှာ သိလျက်နဲ့ပင် ခင်လေး မကန့်ကွက်မိပေ။ ခင်လေးတစ်ယောက် သိသိလျက်နဲ့ ဆက်မိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်နေမိတော့သည်။
အဲဒီနေ့က ကိုမင်းအောင် အိမ်ကိုပြန်မလာပေ။ ထိုတစ်နေ့လုံး ဒေါ်ချိုသက်ရီက ခင်လေးကို ကာမသင်ခန်းစာတွေ ပို့ချနေမှာ မင်းအောင်သိနေသည်။ သူ့မယားကို နှမြောမိသော်လည်း မွေးစားကျေးဇူးရှင် ဒေါ်ချိုသက်ရီကို မင်းအောင် မလွန်ဆန်နိုင်ပေ။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ချစ်မိရင် အဲဒီမိန်းကလေးဘဝ ပျက်ဆီးသွားမှာ သိလျက်နဲ့ပင် သူက ချစ်မိခဲ့တာကိုး။
ထိုနေ့က ခင်လေး တစ်ချီပြီးသွားပြီးနောက်ပိုင်း ဒေါ်ချိုသက်ရီက ကျော်ခင့်ကို ကုန်းပြီး အလိုးခံသည်။ ကျော်ခင်ကလည်း သူ့ကိုမွေးပြီးစားတဲ့ မွေးစားအမေကို ခင်လေးရှေ့မှာ အပီဖြုတ်သည်။ နောက် ခင်လေးကို ထပ်ဆော်ပြန်သည်။ သူပြီးသွားချိန်တွင် ခင်လေးနဲ့ ဒေါ်ချိုသက်ရီတို့ ပလူးကြတာကို ထိုင်ကြည့်ရင်း လီးပြန်တောင်လာအောင် အနားယူပြန်သည်။ လီးပြန်တောင်လာတာနဲ့ ထပ်ပြီး ဆော်ကြပြန်သည်။
ခင်လေးကို တစ်လှည့်လိုးလိုက်၊ ဒေါ်ချိုသက်ရီကို တစ်လှည့်လိုးလိုက်နဲ့ ကျယ်ပြောလှတဲ့ ကာမပင်လယ်ပြင်ကြီးဆီသို့ တက်ညီလက်ညီ မမောမပန်း ကူးခတ်နေကြပါတော့လေသတည်း…..။
ပြီးပါပြီ။
