ငယ်ဘဝ
ရေးသားသူ – M2M
ဖြိုးသူဆိုတာ ငယ်ငယ်ကတည်းက အာကာတို့နဲ့ ဆော့ဖော်ဆော့ဖက် အိမ်နားနီးချင်း သူငယ်ချင်းပါ။ ကလေးဘဝ အရွယ်တုန်းက စစ်တိုက်တမ်း ကစားရင် ဖြိုးသူက အာကာ့မိန်မနေရာက အမြဲနေပေးတဲ့ ကျားဆိုးလေးပါ။ တဲဘုတ်လေးဆောက်ပြီး အသီးရွက်တွေခူးပြီး အုတ်မှုတ်ခွက်နဲ့ အသုတ်ရောင်းခဲ့တဲ့ စစ်သားလေးရဲ့ မယားပေါ့။
အခုတော့ အရွယ်ရောက်လာကြမှ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် စကားအခေါ်အပြော သိပ်မရှိကြတော့။ အာကာက စော်တလိုင်း ပွေနေပြီး၊ ဖြိုသူကတော့ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ရေားရေားနှောနှောနေပြီး ဂေးစိတ် ဝင်နေသည်။
တနေ့ အာကာ ဆိုင်ကယ်ဆေးနေတုန်း အိမ်ဘေးနား ဖြိုးသူ ရောက်လာပြီး…
“အာကာ… ဘယ်သွားဖို့လဲ ”
“ဒီလိုပါပဲ လိုက်လစ်နေကြပဲကွာ ”
“ဘာလဲ နင့်ရည်စားနဲ့ ချိန်းထားလို့လား ”
“မဟုတ်ပါဘူး .. ဇော်ကြီးတို့နဲ့ သောက်ဖို့ ချိန်းထားလို့ပါ”
ဖြိုးသူမှာ ငယ်သူငယ်ချင်း ဖြစ်သော်လည်း ကြီးလာတော့ အာကာတို့နဲ့ အပေါင်းသင်း မလုပ်တော့ပဲ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းတွေသာ ထားတတ်သည်။ ဒါကြောင့်မို့ အာကာက သိပ်အခေါ်အပြော မလုပ်တော့တာ ဖြစ်သည်..။
” နင်ငါ့ကို စကားလည်း မပြောဘူး၊ တွေ့ရင်လည်း ခပ်ရှောင်ရှောင်နဲ့ ”
“မဟုတ်ပါဘူးဟာ.. စကားအဆက်စပ်မရှိလို့ မပြောဖြစ်တာ”
———————-
အမှန်တော့ အာကာ ရှောင်နေတာပါ။ အာကာ့ချစ်သူ မေသဇင်က အာကာ့ကို ပြောထားတာ ဖြစ်သည်။
“အာကာ ဟိုဖြိုးသူ အခြောက်မက နင့်ကို ကြိုက်နေတာတဲ့ ”
“ဟား.. မဟုတ်တာ ငါတို့က ငယ်ငယ်ကတည်းက သူငယ်ချင်းတွေပါ”
“အေလေ မဟုတ်လည်း ပြီးတာပဲ နင့်ကို ဟိုနေ့က စာအုပ်လာပေးတာ ငါတွေ့တယ်၊ သူနဲ့ ရင်းနှီးနေရင် ငါမကြိုက်ဘူး ”
“ငါ အိမ်မှာ စာအုပ်မေ့လာလို့ အမေက လူကြုံပေးလာတာပါ.. နင်မကြိုက်ရင် ငါမပြောတော့ပါဘူး ”
အဲ့ကတည်းက အာကာက ဖြိုးသူနဲ့ ခပ်ကင်းကင်း နေခဲ့တာဖြစ်သည်။
————————–
”အင်လေ ပြီးတာပဲ ”
“ငါကတော့ .. ငယ်ငယ်တုန်းကဆို တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အရမ်းသံယောဇဉ်ရှိခဲ့တာ .. အခုကျတော့ သူစိမ်းတွေလို ဖြစ်သွားတယ်လို့ ခံစားနေရလို့”
“နင်စိတ်ထင်နေလို့ပါ .. ငါတို့က ကလေးတွေမှ မဟုတ်တာတော့တာ၊ အရွယ်ရောက်လာတော့ အပြောင်းအလဲတွေ များလာတာပေါ့ ”
“အာကာရယ် ငါကတော့ အရင်က အချိန်တွေပဲ ပြန်လိုချင်လိုက်တာ .. ငယ်ငယ်တုန်းက နင်နဲ့ငါ လင်မယားလုပ်တိုင်း ကစားကြတာ မှတ်မိသေးလား”
“ဟင်း ဟင်း မှတ်မိတာပေါ့”
အဲ့ဒီတုန်းက နှစ်ယောက်စလုံး ၁၀ နှစ် အရွယ်လောက်ပေါ့။ ကစားကြရင်း အာကာက သူ့လီး သေးသေးရှည်ရှည်နဲ့လေးနဲ့ ဖြိုးသူဖင်ထဲကို ထိုးထည့်ဖူးတာပဲ။ ဘယ်မမှတ်မိပဲ နေမှာလဲ။
“ငါတို့အခု အဲဒီလို လုပ်ကြရအောင်ဟယ်”
အာကာက ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ရယ်နေလိုက်သည်။ ထို့နောက်
“ကလေးတွေမှ မဟုတ်တော့တာဟာ.. နေ့ဘက်ဆော့လို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ ဆော့ချင်ရင် ညဘက်ဆော့ပေါ့”
“ဆော့မယ်လေ ဘယ်မှာလဲ ပြော”
“ည ၈ နာရီလောက် ရေကန်နား ထွက်ခဲ့လေ ကစားချင်ရင်”
“ငါတကယ်လာရမှာလား”
အာကာက ခပ်ပြတ်ပြတ် လေသံဖြင့်
“လာခဲ့”
ဆိုပြီး ပြောလိုက်တော့ ဖြိုးသူတစ်ယောက် အာကာရှေ့မှ လစ်ထွက်သွားသည်။ ပေါ့ပျက်ပျက် စနောက်သလို ပြောလိုက်တာမို့ အာရုံမထားပဲ မေ့သွားခဲ့သည်။
ညနေ ဘော်ဒါတွေနဲ့ သောက်ဖို့ ချိန်းထားတာမို့ အာကာ ဆိုင်ကယ်ယူပြီး ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ အာကာ ရောက်လာတော့ လူစုံလို့ ပွဲတောင်စနေပြီ။
”ဟေးး အာကာ နောက်ကျလှချည်လား ”
“ဆိုင်ကယ် ဆေးနေလို့ပါကွား”
“ဒီည မင်းစော်အိမ်ရှေ့ ဂီတာသွားတီးမလား”
”ဟား မဖြစ်ဘူး.. စော်က သူ့အမေတွေသိမှာ ကြောက်နေတာ မလုပ်ပါနဲ့ ဟ”
“အဲ့တာဆိုလည်း မင်းသဘောပါ..”
ဟိုတလောက ရည်းစားစာပေးတာ သူ့အမေတွေ သိသွားလို့ အာကာ့ကောင်မလေးကို ဆူလိုက်တာ ကြားပြီးကတည်းက အာကာလည်း ခပ်ကင်းကင်း နေထားပေးရသည်။ နို့မိုဆို ဒီထက်ဆိုးသည့် အခြေနေက ရှိလာနိုင်သည်၊၊
သောက်ရင်းစားရင် ဂစ်တာတီး သီးချင်းအော်ဆိုကြ၊ မြက်ခင်းပေါ်အိပ်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဆော်အကြောင်းတွေ ပြောကြနဲ့ လူပျိုလူလွတ် ဘဝက တကယ်ပျော်စရာ ကောင်းလှပေသည်။ ညနေ ၅ နာရီလောက်ကနေ စသောက်နေတာ ည ၉ နာရီ ထိုးပြီ။
“ဟျောင့်တွေ ထပ်ဝယ်ကြဦးမလား သိပ်တော့ မထိသေးဘူး”
အာကာက ..
“တော်ပြီကွာ သိပ်မူးလို့မဖြစ်ဘူး ငါတော့ တော်ပြီ မင်းတို့ ဆက်သောက်ချင်နေခဲ့ ငါလစ်တော့မယ်”
ကျန်တဲ့လူတွေက မိုးလင်းပေါက် ခရီးပေါက်မယ့် ပုံတွေမှန်းသိလို့ အာကာ ဆိုင်ကယ်ယူပြီး ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ ၉ နာရီကျော်လောက် ရှိနေပြီးမို့ မှောင်မဲနေသည်။ ကန်ဘောင်ကို ပတ်ပြန်ရတော့ လမ်းမီးက မရှိ။ ဆိုင်ကယ်ကို ဖြေးဖြေးလေး လှိမ့်မောင်းပြီး သီးချင်းလေး ငြီးရင်းလာခဲ့သည်။ ကန်ဘောင်ရှေ့ရောက်တော့ ဆိုင်ကယ်တစ်စီး ရပ်ထားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။
အတွဲချိန်းနေကြတာပဲ ဖြစ်မည်။ အာကာ နည်းနည်း စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ အနီးအနားရောက်တော့ ဆိုင်ကယ်မီးထိုးတာကြောင့် မျက်နှာကိုကာပြီး ပြန်ကြည့်နေမိသည်။ တစ်ယောက်ထဲဟ ဒီအချိန် ဘာလာလုပ်တာပါလိမ့် အမှောင်ထဲမှာ။ အာကာ ဆိုင်ကယ်ကို နည်းနည်းအလွန်မောင်းပြီး ခပ်လှန်းလှန်းမှာ ရပ်လိုက်တော့
” ဟေ့ ဘယ်သူလဲ ”
“ဟိတ်.. အာကာ.. နင်လား ”
“အေ ဟုတ်တယ် ဘယ်သူလဲ ”
မှောင်မဲနေတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မမြင်ရ။
“ငါ ဖြိုးသူလေ”
“ဟဲ့ နင်တစ်ယောက်ထဲ ဒီမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ ”
“အာကာ နင်မို့ မေ့ရက်တယ်နော်.. နင်ကတွေ့မယ်ဆိုလို့ ငါက ၈ နာရီကတည်းက စောင့်နေတာ”
ဖြိုးသူတစ်ယောက် ကြောက်စိတ်ရော ဝမ်းနည်းစိတ်ရော ပါလာတော့ စကားတောင် ပြောမထွက်တော့။ ဖြိုးသူမှာ အာကာ့ကို ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ကြိုက်နေခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ အရွယ်ရောက်လာတော့ ရှက်စိတ် ကြောက်စိတ်တွေကြောင့် ကြိတ်ပုန်းလေး ဖြစ်နေခဲ့သည်။ အာကာ ဆိုင်ကယ်ကို ပြန်လှည့်လာခဲ့ပြီး
”ဟား sorry ပါ ဖြိုးသူ၊ ငါတကယ် မေ့သွားတယ်၊ ငါက စလိုက်တာ နင်လည်း တကယ်လာမယ် မထင်လို့ပါ..”
လို့ ပြောလိုက်တော့ ဖြိုးသူ ငိုသံစိုစို့ပါလာပြီး
“နင်မို့ ပြောရက်တယ် အာကာ၊ ငါနင့်ကို ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ချစ်နေခဲ့တာ၊ စကားမပြောတာလည်း သူများရိပ်မိမှာစိုးလို့ ၊ သူများသိကုန်ရင် နင်အနှောက်အယှက် ဖြစ်မှာစိုးလို့ ငါ ခပ်ကင်းကင်းနေခဲ့တာပါ”
ဖြိုးသူတစ်ယောက် ငိုလေပြီ။
” ဖြိုးသူရာ မငိုပါနဲ့ တိတ်တော့၊ နင်ငိုနေတာ ငါနေရခက်တယ်”
ဆိုပြီး အာကာက နောက်ကနေ ပခုံးဖက်ထားလိုက်တော့ အထိအတွေ့က ဖြိုးသူအဖို့ ငိုချင်စိတ်ပျောက်ပြီး ခံချင်စိတ်ပါ ပေါက်လာသည်။ အာကာ့ ဂွေးထုပ်ကြီးက ဖြိုးသူ ဖင်တခြမ်းမှာ လာထိနေတာကိုး။ ဖြိုးသူက အာကာ့ကို ပြန်ဖက်ပြီး
”အာကာ ငါငယ်ငယ်တုန်းကလို နင့်မိန်မလုပ်ချင်တယ် ၊ နင် ငါ့အပေါ် ဘယ်လိုသဘေားထားထား ငါကျေနပ်တယ် ၊ နင့်ဘက်က အသိမှတ်ပြုပေးရင် ကျေနပ်ပါပြီ”
“ဘယ်ဖြစ်မလဲဟာ ငါ့မှာချစ်သူရှိတာ နင်လည်း သိသာပဲ ဖြိုးသူရာ”
စကားပင်မဆုံး ဖြိုးသူက..
“ငါတို့ကစားရအောင် အာကာ ”
ဆိုပြီး ဖက်ထားတဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို လွှတ်ပြီး အာကာ့ ဘောင်းဘီထဲ လက်နှိုက်ထည့်လိုက်သည်။ ဖြိုးသူ ငယ်ငယ်က ကိုင်ဖူးတဲ့ လီးသေးသေးရှည်ရှည်က အခုတော့ မြင်းတန်ဆာကြီးလို ကြီးကြီးရှည်ရှည် ဖြစ်နေပြီ။
အာကာ့ လီးကြီးက ဖြိုးသူ အဆွကောင်းလို့ ထချင်စပြုနေပြီ။ အာကာလည်း ဆော်နဲ့ အဆင်မပြေတဲ့ ကိစ္စကြောင့် အရင်လို မေသဇင်နဲ့ ဖုန်းပြောပြီး အသံနဲ့ဖီလ်းပြီး ဂွင်းမထုရသည်မှာ ၂ ပတ်လောက် ရှိနေပြီးမို့ လီးကြီးက ပွတ်ဆွနေတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ထောင်စပြုလာပြီး.. အာကာလည်း ဖြိုးသူနို့လေးတွေကို လက်နဲ့ အသာအယာဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်ချေပေးနေမိသည်။
နို့တွေကို ချေရင်းနဲ့ ဖြိုးသူလက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူပြီး တောင်မတ်နေတဲ့ သူရဲ့လီးပေါ်မှာ တင်ပေးထားလိုက်ပြီး ထုခိုင်းလိုက်သည်။ အာကာ့လီးကြီးက ဖြိုးသူ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ထဲမှာ တပြည့်ကြီး ဖြစ်နေသည်။ လက်တဖက်နဲ့ တဆံ့တဆံ့ကိုင်ပြီး ဖြိုးသူထုပေးတာ အားမရတော့ အာကာကိုယ်တိုင် လက်နှစ်ဖက် အပေါ်အောက်ဆင့်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထုနေတော့သည်။ ထို့နောက်
“မှုတ်ပေး ဖြိုးသူ ”
ဖြိုးသူပါစပ်ထဲ အာကာ့လီး ထိုးထည့်လိုက်တော့ လေထွက်ပေါက် မရှိလောက်အောင် ပြည့်ကြပ်သွားသည်။
“အွင်….အွင်းး….အာ့…အာ..”
“အွင်..အွင်း…အ….အ့”
အာကာ့လီးရှည်ကြီးက ဖြိုးသူပါစပ်ထဲ တဝက်ခန့်သာ ဝင်သေးသည်။ အာကာ အတင်းဆောင့်ထိုးထည့်တော့
“အွင့်….အွတ်…..အွတ်…အွန့်…..”
ဖြိုးသူခင်မျာ အသက်ရှုမဝ ပျို့တက်လာတော့မှ အာကာ ဆက်မထိုးထည့်တော့ဘဲ ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ အဲ့တော့မှ ဖြိုးသူခင်မျာ….
“ဟာ…. ဟာ…. ဟာ ဟာ..”
ဆိုပြီး နှာခေါင်းကတောင် အသက်မရှူနိုင်တော့ဘဲ ပါစပ်ကနေ ရှူနေရတော့တယ်။ အာကာလည်း စောက်ရမ်းထန်နေပြီမို့..
“ဖြိုးသူ လေးဘက်ကုန်း ငါလိုးချင်နေပြီ”
ဖြိုးသူ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ အာကာ လီးထိပ်ကြီးကို တံထွေးဆွတ်ပြီး ဖင်ချရန် ဖြိုးသူဖင်ဝကို တံထွေးဆွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဖြိုးသူက
”ဖြေးဖြေးနော် ”
စကားပင် မဆုံးလိုက် …
”ဗြီး”
အာကာ့ လီးထိပ်ကြီးက ဖြိုးသူဖင်ဝထဲ အနည်းငယ်ဝင်သွားသည်။
”အားးး”
ဖြိုးသူတစ်ယောက် မချိ့မဆံ့အော်ပြီး ဖင်ကော့တတ်သွားတော့ အာကာ့လီးကြီး ပြန်ထွက်သွားတယ်။
“ဟင်အင်း ငါနာတယ် မခံတော့ဘူး အာကာ ”
“ဒါဆို လီးစုပ်ပေးနော်… မှုတ်ပေးပါလား”
ဖြိုးသူ အာကာ့လီးကြီးကို စုပ်ချင်နေတာမို့ သူ့လီးကြီးကို အရင်းကနေကိုင်ပြီး သူ့ဒစ်ကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ပြီး ငုံထားရင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲ တဝက်ကျော်ကျော်ထိသာ ဆံ့သော လီးရှည်ကြီးကို ဖြိုးသူတစ်ယောက် အငမ်းမရ ဒူးထောက်စုပ်ပေးနေသည်။
“အား.. အူး ကောင်းလိုက်တာ ဖြိုးသူရယ်၊ ကျွတ်.. ကျွတ်..”
ပါးစပ်ထဲ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးနေရာက ကြည့်ဖူးတဲ့ အောကားတွေထဲကလို ဒစ်ကိုလျှာနဲ့ အသားကုန် ယက်လိုက်တော့ အာကာ ထွန့်ထွန့်လူးသွားတော့သည်။ ခဏနေတော့ နည်းတစ်မျိုးပြောင်းပြီး မှုတ်ပေးလိုက်သည်။ ဒစ်တစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်နဲ့ငုံ၊ နှုတ်ခမ်းနဲ့ဖိပြီး အခါ ၂၀ လောက် ဆက်တိုက် ဆွဲထုတ်ဆွဲသွင်း လုပ်ပေးလိုက်တော့ အာကာဆီက အားခနဲ အသံထွက်လာပြီး လရည်တွေ ထွက်လာတော့သည်။
“အား ကောင်းမှကောင်းပဲ ကျွတ် ကျွတ်”
“အား အား ရှူး ”
လရည်တွေက များလည်းများတော့ ဖြိုးသူမျက်နှာနဲ့ ပါးပေါ်ကို စီးကျလာသည်။ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတဲ့ လရည်တွေကို မြိုချလိုက်ပြီး လီးမှာပေနေတဲ့ လရည်တွေကိုပါ လျှာနဲ့ အသားကုန် လျှက်ပေးလိုက်သည်။
“အား.. အား.. ကောင်းလိုက်တာ ဖြိုးသူရာ..”
“ပြန်ကြရအောင်… အာကာ ၁၀ နာရီ ကျော်နေပြီ”
” မပြန်သေးဘူး .. နင့်ကို မလိုးရလို့ မကျေနပ်သေးဘူး”
ဖြိုးသူလျှာအစွမ်းကြောင့် စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ တစ်ချီ ပြီးသွားပေမယ့် လိုးချင်စိတ်က ရောက်နေတော့ မလိုးရဘဲ လရည်တွေ ထုတ်လိုက်ရတာကို အာကာက မကျေနပ်…။ ဖြိုးသူ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ထိုင်းပြီး ပြန်မယ်ပြုစဉ် အာကာက အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ပြီး ဖြိုးသူနို့ထိပ်လေးတွေကို ကလိပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကျေားလေးမှီကာ ဖက်ထားပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စကားမပြေားဘဲ ၅ မိနစ်လောက် ငြိမ်နေကြသည်။
အာကာ့လက်က ဖြိုးသူ လုံချည်ကို ဆွဲလှန်ပြီး နောက်ကနေ ဖင်ပေါက်ဝလေးကို လက်နဲ့ ထိုးကလိနေလိုက်သည်။ နောက်ကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဖင်ကို ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ဖြိုးသူ ကော့ကော့ တက်လာသည်။
“ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲဟယ်၊ အရမ်းယားနေပြီ၊ လိုးရင်လည်း လိုးတော့၊ ဟင်း.. ဟင်း..”
ဖြိုးသူကို ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်ခိုင်းပြီး နောက်ကနေ ဖြိုးသူရဲ့ ဒူးနှစ်ဖက်ကို လှန်ကားလိုက်သည်။ ထိုနောက် အာကာက တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဖြိုးသူဖင်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်တော့သည်။
“အားး ဖြေးဖြေး”
“အိုး”
လီးကြီးက တစ်ဝက်လောက်အထိ ဝင်သွားသည်။ လက် ၂ ချောင်းထိုးပြီး ဖြဲကားထားတော့ ပထမ အခေါက်လို အဝင်မခက်တော့။ အာကာက အသာလေး ညှောင့်ပေးနေသည်။ ဖြိုးသူလည်း အာကာ လိုးလို့ကောင်းအောင် ဖင်ကို ပြဲသထက် ပြဲလာအောင် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားပေးထားလိုက်သည်။
“အား.. ကျွတ် ကျွတ်.. အင်း”
“အင်း ..”
“ပတ် ..ပတ်…ဘွတ်…ပတ် ”
“အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်…အင်း”
အာကာ့လီးကို အသာလေး သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်နေရာကနေ အားမရတော့ ဖြိုးသူကို ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကနေ မချပြီး မြက်ခင်းပေါ် ခြေထောက် ၂ ချောင်းထောင်ကာ အပေါ်ကနေ ဖင်ကို အားပါးတရ ဆောင့်လိုးတော့သည်။ စိတ်လိုက်မာန်ပါနှင့် အားပါးတရ ဆောင့်ထိုးလိုက်တော့ လီးကြီးက ဖြိုးသူရဲ့ဖင်ထဲ အဆုံးအထိ ဝင်သွားတော့သည်။
“အား ကျွတ်.. ကျွတ်..အမလေး .. အင်း”
“အား၊ ကျွတ် ကျွတ်၊အင်း”
“အမလေး အာကာရယ်”
ဖြိုးသူလည်း ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး ပြန်လိုးခံပေးနေသည်။
“ပတ်… ဘွတ်”
“ပတ်..ဘွတ်”
“အား.. အင့် ..အင့်”
“ပတ်… ဘွတ်..ပတ်..ဘွတ်”
“အား…အီ..၊ ဟင်း ဟင်း.. ကောင်းလိုက်တာ.. အာကာရယ်.. အရမ်းထိတာပဲဟယ်.. ဆောင့်.. ဆောင့်.. နာနာဆောင့်.. နင့်လီးကြီးက အောက်ကို စိုက်စိုက် ဝင်သွားတာ သိပ်အရသာရှိတာပဲ… ဟင်း…”
“ဖြိုးသူ နင် အောက်ကနေ ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး ပြန်လိုးပေးနေတာလည်း အရမ်းမိုက်တယ်၊ ငါ့လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်”
“ဖပ်ဖပ် ဖပ်ဖပ် ဖပ်ဖပ်”
“အား၊ ကျွတ် ကျွတ်..အင်း”
“အမလေး အာကာရယ်”
“ပတ်၊ ဘွတ်”
“အား.. အင့် ..အင့်..”
“ပတ်၊ ဘွတ်…ပတ်..ဘွတ်”
“အား အရမ်းကောင်းတာပဲ’
“အား၊ ကျွတ် ကျွတ်၊အင်း..”
“ပတ်၊ ဘွတ်”
“အင့် အင့် အား.. ဖင်ကို ကျိန်းနေတာပဲ”
အာကာက စိတ်လိုက်မာန်ပါနှင့် အားပါးတရ ဆောင့်နေတော့ ဖြိုးသူမှာ လူးလွန့် နေရတော့သည်။ နောက်ထပ် ၁၀ ချက်လောက် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးလိုက်တော့
“အား ထွက်ပြီ၊ ထွက်သွားပြီ”
”.အားး…အားး”
အာကာက သူ့လီးကြီးနဲ့ ကော့ကော့ပြီး ဆောင့်နေရင်း လက်ကျန် လရည်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ ဖြိုးသူဖင်ထဲမှာလည်း ပူပြီး ကျိန်းစပ်နေတော့သည်။
“ကောင်းလိုက်တာ အာကာရယ်၊ ဘယ်လို ပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး”
“ငါလည်း နင့်ကိုလိုးရတာ အရမ်းကောင်းတာပဲ.. သိလား.. ငါက နင်ခံနိုင်မယ်ဆိုရင် တစ်ညလုံးတောင် လိုးချင်တာ”
“ဟာ.. တော်ပါပြီ အခုတောင် ဖင်က ပြန်စေ့မရဘဲ ကျိန်းစပ်နေပြီ”
“ခံချင်တုန်းကတော့..သူပဲ ”
“နောက်ညတွေ ဆက်တွေ့ကြတာပေါ့…
“Ok လေ ဒါဆို ပြန်ကျတာပေါ့ ”
ကိုယ့်ဆိုင်ကယ် ကိုယ်ယူပြီး ကန်ဘောင်လမ်းအတိုင်း ဆိုင်ကယ်ဘေးချင်းယှဉ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း မောင်းပြန်လားတာ အိမ်တောင်ရောက်မှန်းမသိ ရောက်သွားကြသည်။
” ဘိုင်းး good night ”
” good night ”
ဖြိုးသူ တစ်ယောက်ကတော့ ဖင်ကြီး ဟောင်းလောင်းပေါက်နဲ့ အိမ်သာတက်တိုင်း အာကာ့ကို သတိရနေတော့မှာ အမှန်ပဲဖြစ်သည်..။
ပြီးပါပြီ။
